O ZΩΝΤΑΝΟΣ Ο..ΧΩΡΙΣΜΟΣ …

 

 

   Μια  αντιπροσωπευτική  φωτογραφία του  “ κλίματος “ που  επικρατούσε  στους  αποχωρισμούς των  χωριανών  μας  που  έφευγαν  για  τον..” παράδεισο “ της  Αμερικής .Η φωτογραφία  είναι βγαλμένη  στο  Αλωνάκι , στο  μαγαζί  μας , δίπλα  στο  πρακτορείο και ο “ μετανάστης “ είναι Γεωργουσόπουλος ,΄πρώτος  από  δεξιά , και  κρατάει στα  πόδια  του τη  Μαρία Γεωργουσοπούλου – Ακαρέπη , παιδάκι τότε . Παραδίπλα , τέταρτος , είναι  ο Θόδωρος  Κωνσταντέλος – Παυλοθόδωρος , η  Ταρανοκατίνα , ο Νίκος  ο Λάγιος , ο  Παναγ. Παλαιολόγος και  τελευταία η Ταρανοκατερίνη , γυναίκα  του  Ταρανοθύμιου και  κρατάει  , μάλλον , στην  αγκαλιά  το  γιο της  Θύμιο .

   Ακούγοντας  αγαπημένοι μου  φίλοι , τα  ποσοστά ανεργίας που  ανακοινώθηκαν , και  που  είναι με..επιείκεια βγαλμένα , και βλέποντας  τη  Στερεά Ελλάδα να  έρχεται  πρώτη , γύρω  στο 20% , και  με  προοπτική μέσα  στους  πρώτους  μήνες  του  2012 να  φτάσει στο ρεκόρ του  26% , που το  κρατάει η ,  πιο δύστυχη  για  την  Ελληνική  οικογένεια  χρονιά , του 1961 , πενήντα  χρόνια  πριν  δηλαδή , κάτι  σφίχτηκε  μέσα  μου , κάποιος  κόμπος  μου  έπνιγε  στο  λαιμό , γιατί  έζησα  από  πολύ – πολύ κοντά , στις δεκαετίες  ‘50 και ‘60 , στιγμές  τραγικές , όταν  τα  Λιδορικιωτόπουλα , παλληκάρια στον  ανθό  της  ηλικίας  τους , έφευγαν  απ’ το  Αλωνάκι για  να ξενιτευτούν , στην  Αμερική  κυρίως ..

   Δυστυχώς όλα  δείχνουν  πως ξαναγυρίζουμε  στα χρόνια  εκείνα και  , μακάρι  να βγούμε  ψεύτες , πολύ  φοβούμαστε  πως  θα ξαναζήσουμε  τις  ίδιες  τραγικές  στιγμές  των  αποχωρισμών…

   Λένε  κάποιοι πως  οι τωρινές  συνθήκες  είναι πολύ  διαφορετικές , πως  τώρα  οι  περισσότεροι  νέοι που  μεταναστεύουν είναι  ..” σπουδαγμένοι “ με  μάστερ και  διδακτορικά , και δεν  μεταναστεύουν  χωρίς  κανένα  εφόδιο , μπορεί  να  είναι  κάπως  έτσι , αλλά πρέπει να  ληφθεί  σοβαρά υπόψη , πως και  στις  χώρες  που  πάνε , θα  αντιμετωπίσουν και  θα  ανταγωνιστούν  ανθρώπους  με  τα  ίδια  προσόντα και  το  κυριότερο  είναι  πως είτε  έτσι , είτε  αλλιώς , δεν  θα  είναι  παρά…μετανάστες …ξένοι , μακριά  απ’ τον  τόπο τους  , τις  οικογένειές  τους και  τα  αγαπημένα  τους  πρόσωπα

  Απόψε λοιπόν  , ψυχικά  πιεσμένοι , από  όσα  συμβαίνουν  γύρω μας , αλλά  και  γι’ αυτά  που  πρόκειται  να  μας  συμβούν , αναδημοσιεύουμε  κάποιες  πρόσφατες  σχετικές  αναρτήσεις , που  αναφέρονται  στο  σήμερα , αλλά και μια  παλιότερη που  είναι  “ αξονική ..τομογραφία “ της  εποχής  του  μεγάλου  μεταναστευτικού  κύματος  των  Πατριωτών  μας , που  είναι  απολύτως αντιπροσωπευτική και  θα  σας  δώσει την  πραγματική  εικόνα του  δράματος  που  παίχτηκε  στον  τόπο  μας  για  δεκαετίες …

         ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗ …ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Μεταναστεύουν στις χώρες της Μέσης Ανατολής οι Έλληνες επιστήμονες

Αύξηση της διαρροής επιστημονικού δυναμικού στις χώρες της Μέσης Ανατολής παρατηρείται το τελευταίο διάστημα από νέους απόφοιτους πανεπιστημίων της Ελλάδας, με κίνητρο κυρίως τις υψηλές αποδοχές, αλλά και το χαμηλό ρίσκο της επιλογής τους. Το ενδιαφέρον των νέων υποψηφίων που αναζητούν εργασία στο εξωτερικό στρέφεται επίσης στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, κυρίως τις γερμανόφωνες, αλλά και στις αγγλόφωνες χώρες εκτός ΕΕ, όπως Αυστραλία, Αμερική και Καναδάς.
Οι χώρες της Μέσης Ανατολής, αποτελούν τους τελευταίους μήνες τον «παράδεισο» όσων έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν την Ελλάδα και να αναζητήσουν μία ευκαιρία για εργασία στο εξωτερικό, καθώς υπάρχει σημαντική ζήτηση από διεθνείς και εγχώριες εταιρείες που δραστηριοποιούνται εκεί, κυρίως σε έργα ανάπτυξης και υποδομών...
Οι σημαντικότερες πόλεις προορισμού είναι το Άμπου Ντάμπι και το Ντουμπάι των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και η Ντόχα του Κατάρ, όπου η ζήτηση αφορά στο μεγαλύτερο ποσοστό πτυχιούχους πολυτεχνικών σχολών και συγκεκριμένα πολιτικούς μηχανικούς, ηλεκτρολόγους μηχανικούς, μηχανολόγους μηχανικούς. Ευκαιρίες για εργασία παρουσιάζονται επίσης στους κλάδους οικονομικών και πληροφορικής, ενώ τους τελευταίους δύο μήνες ζητούνται γιατροί με εμπειρία τουλάχιστον πέντε ετών μετά την ειδικότητά τους.
«Η μεγάλη ζήτηση στα επαγγέλματα των μηχανικών οφείλεται στα κατασκευαστικά έργα που δρομολογούνται, όπως για παράδειγμα στο Κατάρ, όπου το 2022 θα φιλοξενηθεί το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Μία μόνο αγγελία για μία θέση μηχανικού στην Ντόχα, προκάλεσε την αποστολή 120 βιογραφικών από ενδιαφερόμενους μέσα σε μία εβδομάδα» εξήγησε ο διευθυντής της Εταιρίας διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού Grecruitment, Σταύρος Αντωνίου, στο πλαίσιο ημερίδας που διοργάνωσε το γραφείο καριέρας του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος για την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η πλειοψηφία των υποψηφίων που τελικά βρίσκουν εργασία στις χώρες αυτές, είναι άντρες. Ωστόσο, στον τομέα της ιατρικής, και συγκεκριμένα στον κλάδο της γυναικολογίας, το 100% των θέσεων εργασίας αφορούν γυναίκες, αφού λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων της χώρας δεν επιτρέπεται η εξέταση από το αντίθετο φύλο.
Εκτός από την επαγγελματική διασφάλιση, η επιλογή της Μέσης Ανατολής, ελκύει υποψηφίους για τις υψηλές αμοιβές, αλλά και για την διασφάλιση στέγης και διατροφής στους εργαζομένους, γεγονός που μειώνει το ρίσκο της επιλογής. Πάντως, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο εργασιακός «παράδεισος» δεν συμβαδίζει απαραίτητα με την ποιότητα στην προσωπική ζωή, αφού η νοοτροπία των χωρών αυτών θέλει τους ξένους εργαζόμενους να βρίσκονται σε ελάχιστη επαφή με τον ντόπιο πληθυσμό. «Εκεί πηγαίνει κάποιος αποκλειστικά για να εργαστεί και η προσωπική ζωή περιστρέφεται σε ξενοδοχεία και club για τους ξένους» δηλώνει ο κ.Αντωνίου.
Αν στη Μέση Ανατολή μία από τις βασικές προϋποθέσεις επιλογής ανθρώπινου δυναμικού είναι η εργασιακή εμπειρία τουλάχιστον για 4-5 χρόνια, στις γερμανόφωνες χώρες της Ευρώπης προτιμούνται οι τελειόφοιτοι που θα εκπαιδευτούν από την αρχή σε κάποια εταιρία. Την μεγαλύτερη ζήτηση και εδώ έχουν οι απόφοιτοι πολυτεχνικών σχολών, οικονομολόγοι, πληροφορικοί, γιατροί, ενώ οι μισθολογικές απολαβές - 1.900 με 2.000 ευρώ για έναν απόφοιτο μηχανικό που πρωτοξεκινά την εργασία του στη Γερμανία, με κόστος ζωής ίδιο με την Ελλάδα - αποτελούν τον ελκυστικότερο παράγοντα.
«Στην περίπτωση των γερμανόφωνων χωρών της Ευρώπης, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να είναι πολύ προσεχτικοί στην επιλογή της πρώτης θέσης εργασίας τους, καθώς αυτή θα καθορίσει την μετέπειτα επαγγελματική τους εξέλιξη» αναφέρει ο κ.Αντωνίου, εξηγώντας ότι στις χώρες αυτές δεν βλέπουν με καλό μάτι τις συχνές επαγγελματικές εναλλαγές και την γρήγορη διακοπή εργασίας (ανά 3-6 μήνες).
Τα social media και η ψυχολογία, εργαλεία στην αναζήτηση εργασίας
Γενικότερα, για την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό, οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους, πέρα από τα τυπικά προσόντα (πτυχία, βιογραφικά), την καλή χρήση της γλώσσας της χώρας υποδοχής, αφού θα αποτελέσει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στο ανταγωνιστικό περιβάλλον της αγοράς εργασίας.
Σημαντικό εργαλείο, ωστόσο, αποτελεί και η χρήση των κοινωνικών μέσων δικτύωσης (social media), και συγκεκριμένα των επαγγελματικών δικτύων, καθώς η χρήση τους αυξάνει τις πιθανότητες εύρεσης εργασίας. «Ο μέσος Έλληνας απόφοιτος δεν έχει ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με το κομμάτι των επαγγελματικών social media. Χρησιμοποιεί μεν το facebook, αλλά κυρίως για κοινωνικούς σκοπούς. Ωστόσο, οφείλει να δημιουργήσει ένα σωστό επαγγελματικό προφίλ, με όλα τα στοιχεία του και τις λέξεις κλειδιά που αναζητούν οι εταιρείες. Ο εργοδότης θα πρέπει να έχει την δυνατότητα να τον βρίσκει on line και να βλέπει το προφίλ του» επισημαίνει ο κ.Αντωνίου.
Προτείνει, εξάλλου, την συστηματική ενασχόληση με το προφίλ και την αναζήτηση εργασίας, σε καθημερινή βάση, για τουλάχιστον ένα 8ωρο, όπως θα έκανε ένας πραγματικός εργαζόμενος. «Για τον Έλληνα, ψάχνω δουλειά σημαίνει να στείλει 30 βιογραφικά το χρόνο, ενώ θα πρέπει να στέλνει 30 τη μέρα. Είναι σημαντικό να ξεκινάς τη μέρα σου σαν να πρόκειται να πας στη δουλειά, και όχι με τις πυτζάμες ή τις φόρμες» υποστηρίζει.
Ένας στους έξι επιστρέφει στην Ελλάδα
Αν και πρόκειται για μία νέα εταιρία με έδρα τη Θεσσαλονίκη, το γεγονός ότι ασχολείται αποκλειστικά με την προώθηση εργατικού δυναμικού στο εξωτερικό, καθιστά την Grecruitment ιδιαίτερα περιζήτητη, τουλάχιστον από αυτούς που έχουν απογοητευτεί από την εγχώρια αναζήτηση και παραμένουν εδώ και χρόνια άνεργοι, αν και διαθέτουν στην πλειοψηφία τους υπεράριθμα προσόντα.
Το 80% των υποψηφίων είναι ηλικίας 25-35 ετών, στην πλειοψηφία τους άντρες, και εμφανίζονται ιδιαίτερα ανοιχτοί στο ενδεχόμενο να εγκαταλείψουν τη χώρα. Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ.Αντωνίου, κάθε έκτος υποψήφιος, ο οποίος ξεκινά να εργάζεται σε μία μεγαλούπολη μίας ξένης χώρας, το πολύ μέσα σε ένα έτος επιστρέφει στην Ελλάδα. «Είναι ένα στατιστικό στοιχείο ενδεικτικό της νοοτροπίας του Έλληνα, που δυσκολεύεται να συνηθίσει σε έναν άλλο τρόπο ζωής. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν ζήσει ποτέ μόνοι τους και δεν έχουν εγκαταλείψει ποτέ το πατρικό τους σπίτι» αναφέρει.
Νέα μεταπτυχιακά προγράμματα στο Διεθνές Πανεπιστήμιο
Η εξωστρέφεια και ο διεθνής προσανατολισμός αποτελούν βασικούς στόχους για το ΔΙ.ΠΑ.Ε. υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος του ακαδημαϊκού ιδρύματος, Νίκος Μουσιούπουλος, και πρόσθεσε ότι πέρα από την μεταπτυχιακή εκπαίδευση σε Έλληνες και ξένους φοιτητές, το ακαδημαϊκό ίδρυμα μεριμνά για τη διασύνδεσή τους με την διεθνή αγορά.
Οσον αφορά την μεταπτυχιακή εκπαίδευση, ανακοίνωσε την λειτουργία από την επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά, τεσσάρων νέων προγραμμάτων, που έχουν ήδη εγκριθεί και αφορούν την Βιώσιμη Ανάπτυξη, τον Στρατηγικό Σχεδιασμό Προϊόντων, το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Εμπορικό Δίκαιο και την Τέχνη, Οικονομία και Δίκαιο.
Επίσης, έχουν κατατεθεί προς έγκριση άλλα πέντε μεταπτυχιακά προγράμματα: Επιχειρηματικότητα, Ηλεκτρονικό Επιχειρείν, Οικονομία και Διοίκηση Επιχειρήσεων για Νομικούς, Αρχαιολογία, Πολιτισμοί της Ανατολικής Μεσογείου.

ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ

Μέχρι πρότινος ήταν οι χώρες που «γεννούσαν» μετανάστες. Πολλοί κάτοικοί τους τις εγκατέλειπαν για να αναζητήσουν την τύχη τους στην Ελλάδα. Όμως, η τραγική κατάσταση που επικρατεί πλέον στην ελληνική αγορά εργασίας, έχει κάνει τις χώρες των Βαλκανίων και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης πιθανούς, και πολλές φορές ελκυστικούς, προορισμούς για έλληνες εργαζόμενους.
Η Γεωργία, η Σερβία, η Ρουμανία, ακόμη και το Καζακστάν προσελκύουν πλέον Έλληνες, οι οποίοι βλέπουν ζοφερό το εργασιακό μέλλον τους στην Ελλάδα. Η «Καθημερινή» παρουσιάζει σήμερα το παράδειγμα της Χριστίνας, η οποία σκέφτεται πολύ σοβαρά να μετακομίσει οικογενειακώς στην Τιφλίδα της Γεωργίας και να αναλάβει εκεί μία ζηλευτή θέση σε πολυεθνική εταιρία. Όπως λέει, ο μισθός είναι πολύ πιο υψηλός από οτιδήποτε έχει συναντήσει τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα και η προοπτική της μετανάστευσης της φαίνεται όλο και πιο γοητευτική.....

Πολλοί Έλληνες «φλερτάρουν» τελευταία και με τη Σερβία. Οι δεσμοί που συνδέουν τους δύο λαούς είναι ισχυροί και οι Έλληνες στέλνουν βιογραφικά σε σερβικές εταιρίες, χωρίς δισταγμό. Σε δημοφιλή προορισμό για επαγγελματική καριέρα εξελίσσεται και η Ρουμανία, όπου ζουν και εργάζονται 1500 Έλληνες.
Όπως αναφέρει στέλεχος του Τμήματος Επιλογής Στελεχών της ICAP, «οι υποψήφιοι διευκρινίζουν ότι είναι διατεθειμένοι να εργαστούν οπουδήποτε στο εξωτερικό».

12.000  ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ

Τουλάχιστον 12.000 αιτήσεις Ελλήνων έλαβε η αυστραλιανή πρεσβεία για τη διημερίδα μεταναστευτικών προγραμμάτων που διοργάνωσε στην Αθήνα το πρώτο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου. Οι θέσεις ωστόσο ήταν περιορισμένες και όσοι επιλέχθηκαν ήταν βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων, όπως τα αναγνωρισμένα προσόντα σε τομείς όπου υπάρχει έλλειψη εργατικού δυναμικού στην Αυστραλία, η καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας και η ηλικία κάτω των 50 ετών.

1.12.09

O ZΩΝΤΑΝΟΣ Ο..ΧΩΡΙΣΜΟΣ ..

Φωτογραφία απ’ τον..αποχωρισμό της ..Ζεκοκούλας , που έφυγε για την..Αργεντίνα , στις αρχές της δεκαετίας του ‘50 , φωτογραφία…αγκάθι , στην παιδική μου , τότε , ψυχή , αφού ήμουνα ..αυτόπτης μάρτυρας , της ..βουβής σκηνής του αποχωρισμού , που μάλλον με σκηνή ..αρχαίας τραγωδίας ..έμοιαζε..

   Δεν ξέρω αδέρφια , για ποιό ακριβώς λόγο , αλλά από προχθές , που βρήκαμε την “ μπάξα “ την Αμερικάνικη , της κυρά  “ Σπειρδούλας Κιντώνη “ , απ’ τον Άβορο , πεταμένη , θες και οι..μέρες που ‘ρχονται , έτυχε να κάνουμε και μιά κουβέντα , για την..ξενιτειά , με ένα καλό φίλο , θες όλα μαζί αυτά , με ..στρίμωξαν ψυχικά , λες και είμαι κι΄ο ίδιος ..ξενιτεμένος , και θυμήθηκα , πολλά , πάρα πολλά , απ’ τα χρόνια εκείνα , τα..σκληρά , τα ..πέτρινα , που φεύγαν τα παιδιά μας , τα βλαστάρια της Πατρίδας μας , για τους ..Παράδεισους (!!) , που τα δολάρια τα μάζευαν στους…δρόμους ..

   Μέσα στο παρακάτω αφιέρωμα , υπάρχει και μια συγκλονιστική ..κυριολεκτικά , αφήγηση , του αξέχαστου Καφτανιαλέκου , ένα λογοτεχνικό ..διαμάντι , αξίζει , χίλιες φορές , να το..ξαναθυμηθούμε , όπως το ‘χουμε δημοσιεύσει παλιότερα …

              Ο   ΖΩΝΤΑΝΟΣ  Ο  ΧΩΡΙΣΜΟΣ..

   Έφαγε η ανελέητη Αμερική , εκείνα τα χρόνια ( 1900 - 1930 ) , την αφρόκρεμα και τον αθέρα της Δωρικής νεολαίας , τότε που η μαύρη φτώχεια έδιωχνε απ' τον τόπο μας ότι καλύτερο είχε και τό 'στελνε πεσκέσι στον αχόρταγο Μινώταυρο της Βορειοαμερικάνικης γης , γιά να μείνουν εκεί και να χαθούν - οι πιο πολλοί - για πάντα , μακρυά απ' τον τόπο τους , που τους είχε όμως πολύ ανάγκη εκείνη την εποχή .
   Ό,τι περίσσεψε απ' την άλλη καταβόθρα του Λαυρίου με τις ανθρωποκτόνες γαλαρίες της πήγε τώρα εκεί που το δολάριο το..." φκυάριζαν στους δρόμους " κατά πως μολογούσαν οι εφημερίδες , σκληρή πραγματικότητα ...έστελνε η Πατρίδα τον αφρό , γιά να κλείσουν εδώ , πολλές τρύπες ανοιχτές , να ξεχρεωθούν σπίτια , να βγουν αμπελοχώραφα από ..τοκογλυφικές υποθήκες , να πληρωθούν ομόλογα σ γιατρούς και φαρμακεία , να σπουδάσουν τα μικρότερα αδέρφια , που τα 'παιρναν τα γράμματα , να προικιστούν οι αδερφάδες , να δει το έρμο το σπίτι καλύτερες μέρες ...
   Η φτώχεια , δεν κεφαλωνόταν εκείνα τα χρόνια , με τίποτα . Μικρός και στέρφος ο τόπος μας , και κάτι το πρωτόκολλο του αγροφύλακα , κάτι το ένταλμα του κλητήρα και του χωροφύλακα , κάτι τα διπλο-τριπλογραμμένα βερεσέδια του μπακάλη , ο λίβας , το τσιάφι , η αναβροχιά , τα ζλάπια , όλα , Θεοί και δαίμονες μαζί , έπνιγαν τον φουκαρά , τον έρμο τον Δωριέα , που αγωνιζόταν με νύχια και με δόντια να τα βγάλει πέρα .
   Πίστεψαν στο όνειρο της Αμερικής , την αρχή την έκαναν οι γείτονές μας οι Κραβαρίτες , απ' αυτούς , περνώντας το Λιμνιστόρεμα , ήρθαν τα χαμπέρια στο Κουπάκι , Ζωριάνου , Αλποχώρι κλπ . και βούιξε όλη η Δωρίδα για τα πλούτια της γης του Κολόμβου . Κι' έτρεξαν όλοι , ως κι' ο γέρο - Λούτος ακόμα , να καζαντίσουν , έβγαλαν τα τσαρούχια και τη φουστανέλα , φόραγαν τα " φράγκικα " κι έφευγαν , ένας κοντά τον άλλον...
   Τότε δε χρειάζονταν ταυτότητες και...διαβατήρια , μόνο τα εισιτήρια και γειά να 'χεις , όλα τ' άλλα περίσσευαν . Κατέβαιναν στο χάνι του Κολατζή ( Ερατεινή ) , έπαιρναν το βαπόρι της γραμμής κι έπιαναν Πάτρα , απ' όπου έφευγαν όλα τα πλοία του εξωτερικού , όπως τα " Θεμιστοκλής " και " Πατρίς " ,στην αρχή και τα Ιταλικά " Σατούρνια " και " Βαλκάνια " , αργότερα , τα πιο πολλά , σωστοί...σκυλοπνίχτες , έκαιγαν κάρβουνο και πνίγοντας τον κόσμο με τον καπνό τους , έκαναν το ταξίδι τους , που κράταγε κοντά ένα μήνα , αφού έπιαναν σ' όλα τα λιμάνια ...

" Όποιος πάει στην Αμερική
να κάτσει να συλλογιστεί ,
σαράντα μέρες θάλασσα ,
καπνό κι αναστενάματα... "

   Έτσι έλεγε το τραγούδι , σαράντα μέρες θαλασσοπνίγονταν κυριολεκτικά , στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο , μέσα στην κάπνα και στη βρώμα , με φασολάδα - μακαρονάδα κάθε μέρα , με τρικυμίες και τραντάγματα , άνθρωποι βουνίσιοι , που όλοι , σχεδόν , έβλεπαν για πρώτη φορά θάλασσα κι έμπαιναν σε βαπόρι , κι' όταν έφταναν στη Ν.Υόρκη , στο.."καστιγκάρι " ένοιωθαν σαν ζαλισμένα κοτόπουλα...

   Ξένοι , ολόξενοι , στην απεραντοσύνη της μοναξιάς τους , χωρίς γνώση της γλώσσας , σ'ένα εχθρικό περιβάλλον , πάλαιψαν , χτυπήθηκαν , ισοπεδώθηκαν , μα τα κατάφεραν , νίκησαν , στάθηκαν στα πόδια τους και πολλές φορές μεγαλούργησαν . Τη νίκη τους αυτή όμως , την πλήρωσαν ακριβά , πολλοί χάθηκαν αγνοημένοι , περιφρονημένοι , σακατεμένοι , αβοήθητοι , με το παράπονο της τύχης και τη λαχτάρα της επιστροφής .

   Πολλοί χωριανοί μας , έφυγαν απ' την πατρίδα , με το κρυφό όνειρο της καλύτερης ζωής , με τη λαχτάρα να δουλέψουν σκληρά και να βοηθήσουν τις οικογένειές τους , να παντρέψουν αδερφές , να σπουδάσουν αδέρφια , να κάνουν καλύτερη τη , μαύρη , ζωή των γονιών τους που πέθαιναν καθημερνά παλεύοντας με νύχια και με δόντια , στις ξελάστρες , να θρέψουν τη φαμελιά τους , κάποιοι τα κατάφεραν , άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο , άλλοι πάλι κατάφεραν μόνο να ψευτοζήσουν , κι' από ντροπή δεν γύρισαν ποτέ στον τόπο τους και θάφτηκαν στην ξένη γη , ανώνυμοι , ξεχασμένοι , μαζί με τ' όνειρό τους , κι ήταν πολλοί....

   Τύχη η ατυχία , δεν ξέρω , με 'φερε να δω σκηνές αποχωρισμών , εκεί στ' Αλωνάκι , τη δεκαετία του 50 , μικρό παιδί ακόμα κι ένοιωσα σαν σε σκηνή αρχαίας τραγωδίας , μιά μάνα χαρακωμένη απ' τον πόνο , στερεμένα τα δάκρυα , σφιγμένα τα χείλια , για να μη βγεί η κραυγή που 'πνιγε τα σωθικά της , Λιδορικιώτισσα μάνα , Ελληνίδα μάνα , μάνα..του κόσμου που της παίρναν το παιδί , το' χανε  , το ‘ξερε και το ‘βλεπε  , μα τι μπορούσε κα κάνει ; ανάθεμα στη..φτώχεια , την ανέχεια...βουβά ακόμα πρόσωπα της τραγωδίας αυτής , ο πατέρας , τραγική φιγούρα κι' αυτός , μικρά αδέρφια , συγγενείς , φίλοι , γειτόνοι , χωριανοί , όλοι σφιγμένοι , τσιτωμένοι , πονεμένοι....

   Αξίζει , εδώ , να δούμε πως θυμάται την όλη διαδικασία του ξενιτεμού , στο προπολεμικό Λιδορίκι , ο αγαπημένος κι' αξέχαστος , φίλος Αλέκος Κωστάκης , ο Καφτανιαλέκος , όπως τα 'γραφε στο " ΛΙΔΩΡΙΚΙ " το Μάιο του 1984 , αρ.φυλ. 30 :

   " Ήταν στα 1929 , φθινόπωρο . Είχα κλείσει τα 4 και πήγαινα στα πέντε , ο Θεός μπορεί να μ' αδίκησε στο θέμα της υγείας μου , αλλά στη μνήμη στάθηκε πολύ γενναιόδωρος απέναντί μου και Τον ευχαριστώ γι' αυτό . Θυμάμαι , λοιπόν , σα να' ταν χθες , τη μουντή και θλιμένη εκείνη φθινοπωριάτικη εσπέρα , που έφευγαν για την Αμερική η θειά μου Καλλιόπη με τον αξέχαστο θείο μου Αλέκο Ταμβάκη , πριν από 55 ολόκληρα χρόνια δηλαδή .

   Νέοι , ωραίοι , αγαπημένο αντρόγυνο , γλυκύτατοι κι οι δυο τους άνθρωποι , αναγκάζονταν απ' τη φτώχεια , όπως έκαναν και τόσοι άλλοι , άλλωστε , πριν απ' αυτούς , να πάρουν το δρόμο της ξενιτειάς .

   Από νωρίς , είχαν μαζευτεί στο Λαλαγιαννέικο όλες οι φιλενάδες της θειάς μου και της συμπαραστέκονταν . Η Θυμία η Παπαβασίλη , η Ελένη του Καντζιού , η ΣνικοΑργυρή , η Ντίνα του Κοτλιά και άλλες που δεν τις θυμάμαι . Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και μάταια η ξαδέρφη της Μπαζομαρία έλεγε διάφορα αστεία και παιδευόταν να σπάσει τον πάγο και τη καταθλιπτική ατμόσφαιρα . Τ' απογευματάκι ήρθε να τους αποχαιρετίσει και να τους κατευοδώσει όλο σχεδόν το χωριό , σαν πέρασε κάμποση ώρα , ο κόσμος σηκώθηκε , σχημάτισε πομπή , μ' επικεφαλής το νιόπαντρο ζευγάρι , και πήρε το δρόμο προς τον " Αντώνη " , τραγουδώντας τραγούδια της ξενιτιάς όπως  το " Αφήνω γειά στις έμορφες " , " Μιά Παρασκευή κι ένα Σαββάτο βράδυ " κι' ακόμα το " Μάνα μου , τα λουλούδια μου συχνά να τα ποτίζεις ", που το 'λεγε η θειά μου η ίδια , βουρκωμένη , με ραγισμένη τη φωνή...

   Αργά , τελετουργικά , θα 'λεγα ,  η συνοδεία έπαιρνε " συννεφιασμένη " το δρόμο προς τον Αντώνη , απαλύνοντας τον πόνο και την απόγνωση με το τραγούδι , ένα τραγούδι χωρισμού , ένα μοιρολόι , " ξόδι " ζωντανό , ξέσπασμα , κατάρα κι ανάθεμα στην ξενιτιά και την ανάγκη , που ξερίζωνε δυο πανέμορφα νέα παιδιά απ' τον τόπο τους και τα 'στελνε " πεσκέσι " στις χιονισμένες ερημιές του Καναδά να κάνουν  - δίπλα στου τραίνου τις γραμμές  - παρέα στις αρκούδες και τα κογιότ .

   Ο κόσμος , λες και μάντευε την τύχη αυτών που ξεριζώνονταν , προσπαθούσε να ..καθυστερήσει το χωρισμό , μα ο ήλιος είχε πια χαθεί πίσω απ' την Πλέσιβα κι ο Ζησιμόγιαννος μ' αναμμένη τη μηχανή της " Μάρμον " του , βιαζόταν για να προλάβουν το βαπόρι στην Ερατεινή . Το αυτοκίνητο περίμενε εκεί όπου σήμερα είναι η αποθηκούλα με τις βενζίνες του Ρέλλου , πάνω ακριβώς απ' τη στροφή του Αντώνη .

Ολοζώντανη , ολόφρεσκη , παρά την ηλικία της , η παραπάνω αφήγηση του αξέχαστου Λιδορικιώτη και φίλου του Αλέκου Κωστάκη-Μαργέλλου , του αγαπημένου φίλου όλων των χωριανών , του Καφτανιαλέκου , και ..συγκλονιστικά..αληθινή , ένας απ’ τους ..θησαυρούς που μας άφησε , ας είναι αναπαυμένος , τον θυμόμαστε όλοι και τον αγαπάμε …

Ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ..ΦΩΤΟΑΦΙΕΡΩΜΑ..

15-2-1909 , κάπου στην Αμερική , σε κάποια ερημιά , Λιδορικιώτες εργάτες σιδηρογραμμών , τρίτος όρθιος μπροστά , με το καπέλο στο χέρι , ο Αλ.Κάππος , πρώτος καθιστός ο Κ.Ζόγκζας , μετά : Ασ.Ασημακόπουλος , Γιιαν .Φλώρος , Δημ.Κλώσσας , Γ.Παλαιολόγος , Γ.Καψάλης , Τάσος Αναστασόπουλος , Χρ. Καλαπτσής , Β.Πουρνιάς , όρθιοι :Ν.Κάππος , Γιάν.Γεωργουσόπουλος - Τίτσας με τις ποδιές , στη δεύτερη σειρά , δεύτερος Γ.Πέτρου , τέταρτος Χρ.Δρόσος , ένατος με φόρμα , Θυμ. Σφέτσος , δίπλα του , Γ.Καραστάθης , τελευταίος δεξιά , ο γιγαντόσωμος Μήτρος Κάγκαλος - Λούτος και στην τρίτη σειρά , τρίτος από αριστερά ο Θυμ. Μαργέλλος -Μπέσσας .

Το θέμα της μετανάστευσης των Λιδορικιωτών , αλλά και των Δωριέων γενικότερα , είναι μεγάλο , με διάφορες προεκτάσεις και θα πρέπει να το δούμε με μεγάλη..ευλάβεια , και με σχολαστικότητα , στοιχεία μπορούμε να αντλήσουμε κι' απ' τα αρχεία του νησιού Εllis , το..καστιγκάρι , που λέγανε οι παλιοί χωριανοί μας Αμερικάνοι , αλλά υπάρχουν και φωτογραφίες και διάφορες σχετικές ιστορίες , που καλό θα ήταν να έρθουν στην επιφάνεια , στη δημοσιότητα , για να μάθουν οι πιο νέοι , όποιος λοιπόν , φίλος της σελίδας , έχει οποιοδήποτε σχετικό στοιχείο ας μας το δώσει , ας μας βοηθήσει στην προσπάθειά μας αυτή , που δεν είναι προσωπική υπόθεση αλλά ..ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗ.....καλό ξημέρωμα αδέρφια να ‘στε όλοι καλά ..

Απ' τους σκαπανείς της μετανάστευσης στην Αμερική , δεκαετία του 1900 , σε κάποια ερημιά , εργάτες στις καινούριες γραμμές τραίνων , ανάμεσά τους αναγνωρίστηκαν οι Λιδορικιώτες : Αλ.Κάππος , δεύτερος καθιστός στην πρώτη σειρά , Κ.Μαργέλλος - Σαψαρής , δεύτερος καθιστός στη δεύτερη σειρά , έβδομος όρθιος στην τρίτη σειρά ο Ν.Π.Πανάγος , ένατος ο Θυμ.Μαργέλλος -Μπέσσας και δίπλα του ο Τάσος Αναστασόπουλος - Κομπορόζος .

Τέλη 19ου αιώνα , Δωριείς εργάτες , απ' την ευρύτερη περιοχή του Λιδορικιού , στο Λαύριο , στην περίφημη..εταιρεία , μεταξύ τους αναγνωρίσθηκαν και μερικοί Λιδορικιώτες , οι : Γ.Μάρκος - Κέφης , τελευταίος δεξιά όρθιος , και Θύμιος Κουλόπουλος , καθιστός , τρίτος από αριστερά , με τη γκλίτσα , είχε ήδη αρχίσει η..αιμορραγία της μετανάστευσης , μόνο που η πρώτη ήταν...εσωτερική...

   Το παραπάνω αφιέρωμα στα ξενιτεμένα μας αδέρφια , το είχαμε κάνει πριν από καιρό , αγαπημένοι μου φίλοι , στην πρώτη δε φωτογραφία , ανακάλυψα και τον παππού μου Γιώργο Καψάλη , που δυστυχώς δεν γνώρισα , απ’ το σόι όμως του πατέρα μου , η ξενιτειά “ έφαγε “ ένα αδερφό του πατέρα μου , τον Κώστα , που φυσικά δεν γνώρισα ποτέ , αλλά ούτε και ποτέ έμαθα πολλά γι’ αυτόν .

  Πρόσφατα  ένας κοντοπατριώτης και καλός φίλος , ο Αλέκος Παπανδρέου , Πρόεδρος του Συλλόγου Αμυγδαλιωτών , είχε την καλοσύνη να μου στείλει δυό σελίδες απ’ τα επίσημα αρχεία του νησιού Ellis , το..καστιγκάρι , όπως το λέγανε οι μετανάστες μας , όπου φαίνονται Λιδορικιώτες , και της γύρω περιοχής , που πάτησαν το πόδι τους στην Αμερική στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα , μέσα σ’ αυτά τα ονόματα περιλαμβάνονται και τα ονόματα των παππούδων μου , του αδερφού του πατέρα μου του Κώστα Καψάλη , καθώς και των αδερφών της μάνας μου , που έφυγαν παιδιά από δω και δεν γύρισαν ποτέ…

   Πολλά , πάρα πολλά , χρωστάμε στους ξενητεμένους μας , πρόσφεραν πολλά και στις οικογένειές τους αλλά και στην Πατρίδα μας , έτσι σαν …μνημόσυνο , απόψε δημοσιεύουμε κάποια ονόματα , όλα απ’ το – Κ –, μέσα στην κατάσταση αυτή υπάρχουν στενοί συγγενείς μας , που ίσως δεν γνωρίσαμε ποτέ , αλλά όλο και θα είχαμε ακούσει γι’ αυτούς , η κατάσταση , εκτός από Ονομ/μο και τόπο καταγωγής , έχει ηλικία , χρόνο γέννησης και χρόνο άφιξης στην Αμερική .

Τα αρχεία του Ellis , περιέχουν και πολλά άλλα στοιχεία , του κάθε μετανάστη , χρώμα ματιών , ύψος , σχήμα προσώπου κ.λ.π , θα κάνουμε προσπάθεια να συγκεντρώσουμε τα ονόματα που δηλώνουν καταγωγή από Δωρίδα και όταν είμαστε έτοιμοι θα τα δημοσιεύσουμε .

  Μετανάστες μας , σε κάποια Αμερικάνικη ..ερημιά , φκιάχνουν τις γραμμές των..τραίνων , σκαπανείς κι’ αυτοί του..Αμερικάνικου..ονείρου..