ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ…ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

 

Καλημέρα   Λιδορικιώτες  και  ΧΡΟΝΙΑ   ΠΟΛΛΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ  ΣΗΜΕΡΑ  7  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2015

 

Ανατολή Ήλιου: 07:39
Δύση Ήλιου: 17:22
Σελήνη 17 ημερών

Γιορτάζουν:  Ιωάννης, Ιωάννα,Πρόδρομος, Προδρομία

ΧΡΟΝΙΑ   ΠΟΛΛΑ  ΣΕ  ΟΣΕΣ  ΚΑΙ  ΟΣΟΥΣ  ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΄Η   ΕΧΟΥΝ  ΓΕΝΕΘΛΙΑ

 

Τα  τριαντάφυλλα είναι  Λιδορικιώτικα , απ’ την αυλή  του  φίλου  Ασημάκη  Πλιάνου , στο  Βαρούσι

ΣΑΝ   ΣΗΜΕΡΑ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

1186

Αποφασιστική νίκη κοντά στο Στρυμόνα από τον έλληνα στρατηγό Αλέξιο Βρανά επί των Νορμανδών, οι οποίοι βάδιζαν κατά της Κωνσταντινούπολης μετά την κατάληψη του Δυρραχίου και της Θεσσαλονίκης.

1753

Ιδρύεται το Βρετανικό Μουσείο, το αρχαιότερο του κόσμου.

1826

Ο Ανδρέας Μιαούλης σπάει τον αποκλεισμό τουΙμπραήμ και μεταφέρει πολεμοφόδια στοπολιορκημένο Μεσολόγγι.

1913

Οι ελληνικές δυνάμεις αρχίζουν την επίθεσή τους στο Μπιζάνι για την κατάληψη των Ιωαννίνων.

1919

Τα πρώτα ελληνικά τμήματα (34 ΣΠ) αποβιβάζονται στην Οδησσό της Ρωσίας, προκειμένου νασυμμετάσχουν στις επιχειρήσεις των Συμμάχωνκατά των μπολσεβίκων.

1959

Οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν τη νέα κυβέρνηση του Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 

1502

Γρηγόριος 13ος, Πάπας της Ρώμης, γνωστός για τη μεταρρύθμισή του στο ημερολογιακό σύστημα. (Θαν. 10/4/1585)

1914

Γιάννης Σπάρτακος, πιανίστας και συνθέτης ελαφράς μουσικής, από τους πρωτοπόρους της τζαζστη χώρα μας. Μεγάλη επιτυχία του το τραγούδι Θα σε πάρω να φύγουμε, που ως Greek Bolero έγινε παγκόσμιο σουξέ από την ορχήστρα του Ξαβιέ Κούγκατ. (Θαν. 31/7/2001)

1934

Τάσσος Παπαδόπουλος, ελληνοκύπριος πολιτικός, πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας (2003-2008). Η πολιτική διαδρομή του συνδέθηκε με τη σύγχρονη ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας και ταυτίστηκε με ορισμένες από τις πλέον κρίσιμες πτυχές του Κυπριακού. (Θαν. 12/12/2008)

ΘΑΝΑΤΟΙ

Χ.

1904

Εμμανουήλ Ροΐδης, λόγιος και συγγραφέας. (Πάπισσα Ιωάννα) (Γεν. 28/7/1836)

Αποφθέγματα Ανθολόγιο

1932

Αντρέ Μαζινό, γάλλος πολιτικός. Ως υπουργός Πολέμου της Γαλλίας δημιούργησε τα περίφημη οχυρωματικά έργα που έφεραν την ονομασίαΓραμμή Μαζινό. (Γεν. 17/2/1877)

1943

Νίκολα Τέσλα, σέρβος φυσικός και εφευρέτης, από τους πρωτοπόρους στη χρήση του εναλλασσόμενου ηλεκτρικού ρεύματος. (Γεν. 10/7/1856)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0701#ixzz3O8WByPcu

Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής

134

Ο τελευταίος και μεγαλύτερος από τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Ονομάζεται «Πρόδρομος», γιατί με το κήρυγμα και με το έργο του εσήμανε τον ερχομό του Ιησού Χριστού και «Βαπτιστής», διότι βάπτιζε τους ανθρώπους στον Ιορδάνη ποταμό και εβάπτισε και τον Ιησού Χριστό. Το βάπτισμα του Προδρόμου ήταν μία συμβολική πράξη καθαρμού εκείνων, που πήγαιναν σ’ αυτόν να εξομολογηθούν, ήταν όμως και ο τύπος του βαπτίσματος του Ιησού Χριστού, γι’ αυτό και ο Ιωάννης έλεγε: «Εγώ μεν εβάπτισα υμάς εν ύδατι, αυτός βαπτίσει υμάς  εν Πνεύματι Αγίω» (Μάρκου α΄ 8).

Ο Ιωάννης (εξελληνισμένος τύπος του εβραϊκού ονόματος Γιοχανάν, που σημαίνει «παρά Θεώ εύρον χάριν») γεννήθηκε με θαυμαστό τρόπο από τον ιερέα Ζαχαρία και τη γηραιά Ελισάβετ. Ήταν συγγενής του Ιησού Χριστού από την πλευρά της μητέρας του και έξι μόλις μήνες μεγαλύτερός του. Έζησε ασκητικό βίο στην έρημο και δεν δίστασε να ελέγξει απερίφραστα και κατά πρόσωπο την αδικία και την ηθική υπόσταση των ανθρώπων της εποχής του. Αυτό έγινε αιτία να συλληφθεί και να φυλακισθεί από τον τοπάρχη της Ιουδαίας Ηρώδη Αντύπα, που συζούσε παράνομα με την Ηρωδιάδα, σύζυγο του αδελφού του Ηρώδη Φιλίππου. Η Ηρωδιάδα έπεισε την κόρη της Σαλώμη να ζητήσει την «κεφαλήν του Ιωάννου επί πίνακι» (Μάρκου στ΄25) ως δώρο γενεθλίων και ο Ηρώδης Αντύπας για να την ευχαριστήσει διέταξε τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη.

Ο  Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους στην Ελλάδα. Θεωρείται προστάτης και φύλακας της κουμπαριάς και των νοσούντων από ελονοσία. Το όνομά του αποτελεί ένα από τα πιο συνηθισμένα βαφτιστικά ονόματα και είναι παράγωγο πολλών επωνύμων. Μεγάλος αριθμός εκκλησιών και ξωκλησιών φέρουν το όνομά του, καθώς και εκατοντάδες οικισμοί. Η μνήμη του τιμάται από τον Χριστιανισμό έξι φορές τον χρόνο:

• 7 Ιανουαρίου, Σύναξη του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου.
• 24 Φεβρουαρίου, Α' και Β' Εύρεσις της τιμίας κεφαλής του αγίου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου.
• 25 Μαΐου, Γ' Εύρεσις της τιμίας κεφαλής του αγίου προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννου.
• 24 Ιουνίου, Γενέθλιον του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Την παραμονή της εορτής κυριαρχούν πυρολατρικά έθιμα (Φωτιές τ’ Αϊγιαννιού).
• 29 Αυγούστου, Αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Η ημέρα θεωρείται πένθιμη και συνδέεται με αυστηρή νηστεία.
• 23 Σεπτεμβρίου, Σύλληψις Τιμίου Προδρόμου.

Απολυτίκιον

Μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων· σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Κυρίου Πρόδρομε· ανεδείχθης γαρ όντως και Προφητών σεβασμιώτερος, ότι και εν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τον κηρυττόμενον. Όθεν της αληθείας υπεραθλήσας, χαίρων ευηγγελίσω και τοις εν Άδη, Θεόν φανερωθέντα εν σαρκί, τον αίροντα την αμαρτίαν του κόσμου, και παρέχοντα ημίν το μέγα έλεος.

Παροιμίες για τους Γιάννηδες

• Σπίτι που δεν έχει Γιάννη προκοπή δεν κάνει.
• 45 Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση.
• Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.
• Φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη.
• Τι είχες Γιάννη μ’ τι είχα πάντα.
• Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τόνε βγάλαμε.
• Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι.
• Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/763#ixzz3O8WOzdv0

Το Βαπόρι απ’ την Περσία

3

Τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη, που βασίζεται σε πραγματικό περιστατικό. Είναι η τελευταία μεγάλη επιτυχία του σπουδαίου τραγουδοποιού του ρεμπέτικου.

Στις 7 Ιανουαρίου 1977, άνδρες του Λιμενικού επέδραμαν στο κυπριακό μότορσιπ «Γκλόρια», που έπλεε κοντά στα Ίσθμια και ανακάλυψαν στα αμπάρια του 11 τόνους χασίς, μία από τις μεγαλύτερες ποσότητες ναρκωτικών που είχαν ανακαλυφθεί έως τότε, όπως έγραψε ο Τύπος της εποχής. Το πλοίο είχε φορτώσει το «μυρωδάτο χασίσι» από λιμάνι του Λιβάνου και κατευθυνόταν προς την Αμβέρσα του Βελγίου.

Οι ελληνικές αρχές ήταν ενήμερες για το είδος του φορτίου, καθώς ο πλοίαρχος του «Γκλόρια», Νίκος Ξανθόπουλος, παλαιός ανανήψας λαθρέμπορος, συνεργαζόταν με την DEA, την αμερικανική υπηρεσία δίωξης ναρκωτικών. Με τηλέγραφημά του στις 23 Δεκεμβρίου 1976 είχε ενημερώσει τους έλληνες αρμόδιους ότι τις επόμενες ημέρες το πλοίο του θα μετέφερε φορτίο με σοκολάτες.

Οι δύο τούρκοι συνοδοί (τα μεμέτια)

Για την υπόθεση κατηγορήθηκαν οι δύο Τούρκοι (τα «μεμέτια» του τραγουδιού), που ήταν μέλη του πληρώματος και όπως αποδείχθηκε οι συνοδοί του παράνομου φορτίου. Ο καπετάνιος του «Γκλόρια» όχι μόνο αφέθηκε ελεύθερος, αλλά και εισέπραξε την αμοιβή του 1,5 εκατομμυρίου δραχμών.

O Τσιτσάνης πληροφορήθηκε το περιστατικό από μία  φίλη του. «Βάζεις το χέρι στο βαγγέλιο ότι άκουσες καλά... Έντεκα τόννοι μαύρη! Πρωτοφανές!» της είπε. Σχεδόν αμέσως του ήρθε η έμπνευση και άρχισε να γράφει την πρώτη στροφή του τραγουδιού και το βράδυ άρχισε να το ντύνει με νότες. «Ήταν Σάββατο», θυμάται. «Πιάνω από δω, πιάνω από κει... Δεν μου άρεσε το τέμπο. Μετά έγραψα τη δεύτερη στροφή πίσω από ένα αγγελτήριο γάμου. Μετά μου ήρθαν στο νου οι μουσικές που γύρευα και όλα πήγαν ρολόι».

Μέσα στο Γενάρη το ηχογράφησε με τη Λιζέτα Νικολάου στα δεύτερα φωνητικά. Το τραγούδι κυκλοφόρησε τον Απρίλη του 1977 σε δίσκο 45 στροφών (σινγκλ). Στην άλλη πλευρά υπήρχε ένα παλιό του τραγούδι «της χρυσής αλανιάρικης εποχής της Σαλονίκης», το «Τάγμα Τηλεγραφητών». Ήταν η στρατιωτική μονάδα που πέρασε αλησμόνητες στιγμές, σύμφωνα με διήγησή του. Το «Βαπόρι απ’ την Περσία» ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία του Τσιτσάνη, αν και δεν παιζόταν από τα ερτζιανά λόγω θέματος. Από τότε γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις και αποτελεί μέρος του ρεπερτορίου στα λαϊκά μαγαζιά.

Λίγες ημέρες ημέρες μετά το θάνατο του Τσιτσάνη (18 Ιανουαρίου 1984) το «Βαπόρι απ’ την Περσία» επανήλθε στην επικαιρότητα για νομικούς λόγους. Ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Σπύρος Κανίνιας το άκουσε σε μία εκπομπή της ΕΡΤ στις 26 Δεκεμβρίου 1983 και με έγγραφό του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών στις 2 Φεβρουαρίου 1984 ζήτησε να γίνουν όλες οι «νόμιμες ενέργειες», επειδή το τραγούδι είναι κακής ποιότητος (αντιβαίνει το άρθρο 12 παρ. 2 του Συντάγματος) και παραβαίνει το άρθρο 3 παρ. 6 του ν.δ. 743/70, που τιμωρεί όποιον συντελεί με οποιοδήποτε τρόπο στη διάδοση των ναρκωτικών.

Η υπόθεση ανατέθηκε στον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Μαλακάση, ο οποίος διενήργησε προκαταρκτική εξέταση και στο πόρισμά του, που υποβλήθηκε στις 26 Ιουλίου 1984 στον Εισαγγελέα Εφετών της Αθήνας, ανάφερε ότι έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο, επειδή το τραγούδι «δεν μπορεί να παρωθήσει στη χρήση και διάδοση ναρκωτικών». Στο ίδιο έγγραφο, ο εισαγγελικός λειτουργός χαρακτηρίζει το τραγούδι «από τα ατυχή του λαϊκού συνθέτη» και υποστηρίζει ότι «φρόνιμο θα είναι να μην εκπέμπεται από την τηλεόραση, γιατί τα μεταδιδόμενα από αυτή πρέπει να είναι ποιοτικής στάθμης».

Το βαπόρι από την Περσία

Μουσική-Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης

Το βαπόρι απ’ την Περσία
πιάστηκε στην Κορινθία
Τόννοι έντεκα γεμάτο
με χασίσι μυρωδάτο

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Βρε κουρνάζε μου τελώνη
τη ζημιά ποιος τη πληρώνει
Και σ’ αυτή την ιστορία
μπήκαν τα λιμεναρχεία

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια

Ήταν προμελετημένοι
καρφωτοί και λαδωμένοι
Δυο μεμέτια, τα καημένα, 
μεσ’ στο κόλπο ήταν μπλεγμένα

Τώρα κλαίν’ όλα τ’ αλάνια
που θα μείνουνε χαρμάνια.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/876#ixzz3O8WhjlW1

Η Εκστρατεία στην Ουκρανία (Κριμαία)

109

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με προτροπή των Γάλλων, αποστέλλει χιλιάδες έλληνες στρατιώτες στη μεσημβρινή Ρωσία (σημερινή Ουκρανία) στις αρχές του 1919, για να καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Η επιχείρηση θα σημειώσει παταγώδη αποτυχία.

Την περίοδο εκείνη, στη Ρωσία μαινόταν ο Εμφύλιος Πόλεμος. Οι Μπολσεβίκοι είχαν υπό την κυριαρχία τους τις μεγάλες πόλεις (Πετρούπολη, Μόσχα κλπ), αλλά στην ύπαιθρο συναντούσαν ισχυρή αντίσταση από τις τσαρικές και εν γένει αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Οι μεγάλες χώρες της Δύσης βρήκαν τότε την ευκαιρία να επέμβουν στο πλευρό των αντεπαναστατών, έχοντας ξεμπερδέψει από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στην περιοχή της Ουκρανίας, που μας αφορά, η κατάσταση ήταν αρκετά περίπλοκη. Ουκρανοί εθνικιστές, οπαδοί του Τσάρου, τοπικοί οπλαρχηγοί, στρατηγοί και πρίγκιπες με προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες, ένοπλες οργανώσεις, πολιτικοί και στρατιωτικοί σχηματισμοί των Μπολσεβίκων δημιουργούσαν μια κατάσταση γενικευμένης σύγχυσης. Μέτωπο δεν υπήρχε, ούτε κανείς γνώριζε ποιος είναι ακριβώς ο εχθρός.

Οι γαλλικές δυνάμεις ήταν παρούσες στην περιοχή από τις 5 Δεκεμβρίου του 1918. Ο γάλλος πρωθυπουργός Κλεμανσώ ζήτησε από τον ομόλογό του Ελευθέριο Βενιζέλο τη συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις, με αντάλλαγμα την ευμενή στάση της χώρας του υπέρ των εθνικών διεκδικήσεων σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Ο Βενιζέλος ζύγισε την κατάσταση, καθώς στις περιοχές αυτές υπήρχε ισχυρή ελληνική παρουσία και προβλέψιμος ο κίνδυνος αντεκδικήσεων από τους Μπολσεβίκους, και απάντησε θετικά στο αίτημα του Κλεμανσώ.

Την αποστολή θα έφερνε σε πέρας το Α' Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Κωνσταντίνου Νίδερ, που μόλις είχε ολοκληρώσει την αποστολή αποκατάστασης της ελληνικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μακεδονία. Η μεταφορά των ελληνικών δυνάμεων (2η και 13η Μεραρχία) άρχισε στις 2 Ιανουαρίου 1919, ενώ η 1η Μεραρχία παρέμεινε στην Καβάλα αναμένοντας διαταγές.

Οι πρώτοι έλληνες στρατιώτες άρχισαν να αποβιβάζονται στην Οδησσό στις 7 Ιανουαρίου και στο επόμενο διάστημα το εκστρατευτικό σώμα αριθμούσαν 23.551 άνδρες. Ανάμεσα στους διοικητές των μονάδων γνωστοί στρατιωτικοί, με σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας αργότερα, όπως ο συνταγματάρχης Αλέξανδρος Οθωναίος (επιτελάρχης του Α' Σώματος Στρατού) και οι αντισυνταγματάρχες Γεώργιος Κονδύλης (διοικητής του 3ου Συντάγματος Πεζικού) και Νικόλαος Πλαστήρας (διοικητής του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων).

Οι ελληνικές δυνάμεις τέθηκαν αμέσως υπό τη διοίκηση της Α' Συμμαχικής ομάδας μεραρχιών, δυνάμεως 70.000 ανδρών, την οποία διοικούσε ο γάλλος στρατηγός Ντ' Ανσέλμ. Οι Έλληνες ήταν το πιο αξιόμαχο τμήμα της συμμαχικής δύναμης, καθώς οι γάλλοι στρατιώτες ήταν εμφανώς καταπονημένοι από την περιπέτεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και πολλοί από αυτούς έβλεπαν με συμπάθεια το κομμουνιστικό καθεστώς του Λένιν. Κλήθηκαν, όμως, να συμμετάσχουν σ' έναν πόλεμο σκοπιμότητας, «αδικαιολόγητο και πρόχειρα προετοιμασμένο», σύμφωνα με μεγάλη μερίδα ιστορικών.

Εναντίον του συμμαχικού εκστρατευτικού σώματος, οι Σοβιετικοί διέθεσαν τρεις στρατιές, με δύναμη 217.000 ανδρών. Ο στρατός αυτός, αφού συνέτριψε το ουκρανικό αυτονομιστικό κίνημα τον Ιανουάριο του 1919, στράφηκε στη συνέχεια κατά των Συμμάχων στην Οδησσό και την Κριμαία. Με τη συντριπτική του υπεροχή τους ανάγκασε σε μάχες οπισθοφυλακών, στις οποίες οι ελληνικές δυνάμεις διακρίθηκαν για την αυταπάρνηση και την πειθαρχία τους.

Η πρώτη μάχη με την εμπλοκή ελληνικών δυνάμεων δόθηκε στις 25 Φεβρουαρίου, όταν το 1ο Σύνταγμα Πεζικού υπό τον αντισυνταγματάρχη Νικόλαο Ρόκα, απελευθέρωσε τη φρουρά της Χερσώνας, την οποία πολιορκούσε ο Κόκκινος Στρατός. Στη συνέχεια, οι έλληνες στρατιώτες έλαβαν μέρος σε πολλές μάχες, έως τις 20 Μαρτίου 1919, όταν έπειτα από απόφαση των συμμάχων δόθηκε εντολή για το τέλος της εκστρατείας και την εκκένωση της Οδησσού.

Οι ελληνικές μονάδες υποχώρησαν με υποδειγματική τάξη και παρατάχθηκαν στη δυτική όχθη του ποταμού Δνείστερου για να υπερασπίσουν την περιοχή της Βεσσαραβίας (σημερινή Μολδαβία) από τις επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού. Στην περιοχή της Κριμαίας παρέμεινε έως τις 14 Απριλίου 1919 το 2ο Σύνταγμα Πεζικού, όπου αντιμετώπισε αλλεπάλληλες επιθέσεις του Κόκκινου Στρατού και κατέστειλε την εξέγερση των εργατών της Σεβαστούπολης, ενισχυμένους με γάλλους ναύτες, οι οποίοι είχαν στασιάσει. Τον Ιούνιο του 1919 το Α' Σώμα Στρατού προωθήθηκε στη Σμύρνη, όπου ο ελληνικός στρατός επιχειρούσε από τον Μάιο. Οι συνολικές απώλειες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στη μεσημβρινή Ρωσία ανήλθαν σε 398 νεκρούς και 657 τραυματίες.

Η επιλογή του Ελευθέριου Βενιζέλου για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην εκστρατεία της Ουκρανίας δεν δικαιώθηκε από τα πράγματα. Οι εθνικές διεκδικήσεις σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία δεν ευοδώθηκαν, αφού μεσολάβησε η Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ κόστισε βαρύτατα στις ελληνικές κοινότητες της νότιας Ρωσίας, που θεωρήθηκαν αμφίβολης νομιμοφροσύνης από τις σοβιετικές αρχές και πολλά μέλη της αναγκάσθηκαν να καταφύγουν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/382#ixzz3O8XXtfhb

Ναπολέων Λαπαθιώτης
1888 – 1944

45

Ποιητής, που άκμασε κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, ένας από τους «καταραμένους» και «ιδανικούς αυτόχειρες» της λογοτεχνίας μας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της νεοσυμβολιστικής και νεορομαντικής σχολής.

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης γεννήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 1888 στην Αθήνα. Ήταν γιος του Λεωνίδα Λαπαθιώτη (1852-1942), αξιωματικού του ελληνικού στρατού με καταγωγή από την Κύπρο, που έφτασε ως το βαθμό του αντιστρατήγου και έγινε υπουργός Στρατιωτικών μετά από συμμετοχή του στο κίνημα στο Γουδί, και της Βασιλικής Παπαδοπούλου, ανιψιάς του Χαρίλαου Τρικούπη. Σε ηλικία δέκα ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στο Ναύπλιο, όπου τέλειωσε το σχολείο, έμαθε αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, ενώ παρακολούθησε μαθήματα πιάνου και ζωγραφικής. Το 1905 γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, από την οποία αποφοίτησε κανονικά, χωρίς ν’ ασκήσει  το επάγγελμα του δικηγόρου.

Την ίδια χρονιά κι ενώ ήταν μόλις δεκαεφτά χρόνων δημοσίευσε στο περιοδικό «Νουμάς» το ποίημα «Έκσταση». Δεν ήταν το πρώτο του έργο, καθώς το 1901 σε ηλικία δεκατριών είχε γράψει το έμμετρο δράμα «Νέρων ο Τύραννος». Το 1907 υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ποιητικού περιοδικού «Ηγησώ», στα δέκα συνολικά τεύχη του οποίου δημοσίευσε δεκαέξι ποιήματα ως το 1908, οπότε το περιοδικό έκλεισε και ο Λαπαθιώτης άρχισε τη λογοτεχνική και δημοσιογραφική συνεργασία του με την εφημερίδα «Εσπερινή» και το περιοδικό «Ελλάς» του Σ. Ποταμιάνου. Τον ίδιο χρόνο γνωρίστηκε με τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο και τον Άγγελο Σικελιανό.

Με τη στολή του έφεδρου ανθυπολοχαγού

Ακολούθησαν συνεργασίες του με τα περιοδικά «Δάφνη» και «Ανεμώνη» (1909-1910), την εφημερίδα «Ελεύθερο Βήμα» (από το 1924), το περιοδικό «Η Διάπλασις των παίδων» (1925), το περιοδικό «Μπουκέττο» (1931), με τη «Νέα Εστία», όπου δημοσίευσε μεγάλο μέρος του λογοτεχνικού του έργου, την «Πνευματική Ζωή» (1938) και τα «Νεοελληνικά γράμματα» (1940). Η μοναδική ποιητική συλλογή που εξέδωσε εν ζωή ήταν «Τα πρώτα ποιήματα» (1939).

Ο Λαπαθιώτης ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την ποίηση με σαφείς επιρροές από το ρεύμα του αισθητισμού, με πρότυπο τον Όσκαρ Ουάιλντ. Δημοσίευσε μανιφέστα για τον αισθητισμό και προσπάθησε να αντιδράσει στο ασφυκτικά συντηρητικό κλίμα της εποχής του, με τολμηρούς στίχους και προκλητικές εμφανίσεις. Η θλίψη που χαρακτήριζε τη ζωή του τον οδήγησε στα τελευταία χρόνια του σε συμβολιστικές επιλογές, με έντονα μελαγχολικό τόνο και σταθερή πάντα την επιμελημένη μορφή των ποιημάτων του. Ο Λαπαθιώτης ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση, το λογοτεχνικό δοκίμιο και τη μουσική σύνθεση, ενώ έγραψε και θεατρικά έργα («Νέρων ο τύραννος», «Η τιμή της συζύγου», «Τα μεσάνυχτα ως το γλυκοχάραμα»).

Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός και το 1917 συμμετείχε στο βενιζελικό κίνημα της Εθνικής Άμυνας μαζί με τον πατέρα του, που είχε αναλάβει την οργάνωσή του. Μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920, κατέφυγε για λίγο καιρό με την οικογένειά του στην Αίγυπτο, όπου γνωρίστηκε με τον Καβάφη. Το 1937 πέθανε η μητέρα του και πέντε χρόνια αργότερα ο πατέρας του, ο θάνατος του οποίου είχε καταλυτική επίδραση στη ζωή του ποιητή.

Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης ήταν γνωστός δανδής της αθηναϊκής κοινωνίας στα νιάτα του, με εκκεντρικές εμφανίσεις και με δεδηλωμένη την ομοφυλοφιλία του, ενώ ο εθισμός τους στις ναρκωτικές ουσίες τού προκάλεσε σοβαρά βιοποριστικά προβλήματα, μέχρι του σημείου να αναγκαστεί να πουλήσει το πιάνο και τη σπάνια βιβλιοθήκη του. Έχοντας εξανεμίσει την οικογενειακή περιουσία και εξουθενωμένος από τις στερήσεις της Κατοχής, αυτοκτόνησε στις 7 Ιανουαρίου του 1944 στο σπίτι του στα Εξάρχεια (στη συμβολή των οδών Κουντουριώτου και Οικονόμου, κάτω από το λόφο του Στρέφη). Η κηδεία του έγινε τέσσερεις ημέρες αργότερα με έρανο των φίλων του.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/716#ixzz3O8Y7DkSB

Νικόλαος Καλογερόπουλος
1853 – 1927

10

Νομικός και πολιτικός, που διετέλεσε δις πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Γεννήθηκε το 1853 στη Χαλκίδα και σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα άσκησε τη δικηγορία, αλλά γρήγορα απορροφήθηκε από την πολιτική. Πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής Χαλκίδας το 1885 ως φίλος του Χαρίλαου Τρικούπη και μετά το θάνατό του ακολούθησε τον διάδοχό του Γεώργιο Θεοτόκη. Έκτοτε, επανεξελέγη επανειλημμένα βουλευτής και ανέλαβε υπουργικά χαρτοφυλάκια σε διάφορες κυβερνήσεις.

Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού, του ανετέθη η πρωθυπουργία από τον βασιλιά Κωνσταντίνο στις 3 Σεπτεμβρίου 1916. Η θητεία του δεν κράτησε ούτε ένα μήνα. Παραιτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου, όταν η «Αντάντ» δεν δέχθηκε τους όρους του για την έξοδο της Ελλάδας από την ουδετερότητα.

Μετά τις εκλογές του 1920 και την ήττα του Ελευθέριου Βενιζέλου ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών στην κυβέρνηση του Δημήτριου Ράλλη, μεσούσης της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Υπέβαλε την παραίτησή του στις 25 Ιανουαρίου 1921 και αυθημερόν ανέλαβε την πρωθυπουργία για δεύτερη φορά, την οποία διατήρησε επί δίμηνο.

Κορυφαία πράξη της σύντομης θητείας του ήταν η παρουσία του στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου για την αναθεώρηση της Συνθήκης των Σεβρών. Δεν κατόρθωσε να περάσει τις ελληνικές θέσεις και μετά τις πρώτες ήττες του ελληνικού στρατού στο Μικρασιατικό Μέτωπο, υπέβαλε την παραίτησή του στις 26 Μαρτίου 1921.

Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή κλήθηκε να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά αρνήθηκε. Συμμετείχε, πάντως, στην κυβέρνηση Τριανταφυλλάκου, για μια εβδομάδα ως Υπουργός Εξωτερικών. Μετά την Επανάσταση του 1922 ιδιώτευσε. Πέθανε στην Αθήνα στις 7 Ιανουαρίου 1927.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/347#ixzz3O8YiTfCd

Ο  ΑΥΡΙΑΝΟΣ   ΚΑΙΡΟΣ   ΣΤΟ  ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Πέμπτη
8/1

02:00

-7°C

63%

1 Μπφ NA
3 Km/h

ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

08:00

-8°C

74%

1 Μπφ NA
3 Km/h

ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

14:00

2°C

44%

1 Μπφ NA
3 Km/h

ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

20:00

-2°C

78%

1 Μπφ Α
3 Km/h

ΑΡΚΕΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

    Τ’ Αι  Γιαννιού σήμερα  αγαπημένοι  μου  φίλοι , τρανταχτή  γιορτή  για  το  χωριό  μας αφού  πάντα  είχαμε και  έχουμε  πολλούς που  γιόρταζαν , Γιάννηδες  και Γιαννούλες , ποιος  μπορεί  να  ξεχάσει  φίλοι  μου την  πρωινή γιορταστική ..” εκπομπή “ απ’ το  Γυφτομαχαλά , με  τ’ αηδόνι του , την  αξέχαστη  Τουρκοκατίνα ,  και  με  τα  πικάπ και  τα ραδιόφωνα , περασμένα  μεγαλεία  και  διηγώντας  τα  να  …κλαις..

   Αλλά  και  σε  όλο  το  χωριό  μας  , υπήρχε  διάχυτη μια…ευωδιά απ’ τα  ψητά  που  ψήνονταν  στους  φούρνους και  ..η τσίκνα  έπνιγε  το  χωριό , άσε  τις  ψησταριές  του μπάρμπα  Πέτρου  του  Κοράκη , στο  ισόγειο  του  Ανεσταίϊκου , του  Σφετσοκώστα , στο  φούρνο που  υπήρχε εκεί  που  είναι  τώρα  το  Κ.Ε.Π  και  τέλος στο Κουτσουμπαίϊκο  ταβερνάκι  πέρα  κοντά  στου  Καραβάνα  το  γεφύρι , τώρα  η..” μυρωδιά “του κοκορετσιού  , του  σπληνάντερου και  του  κοντοσουβλιού , έχει  από  δεκαετίες  αξαφανιστεί  και  το  κακό  είναι  πως  κάποιοι κοροϊδεύουν  τον  κόσμο  και  τους  μιλάνε  για ..κοκορέτσια , σπληνάντερα και  αρνιά  της  σούβλας , που  δυστυχώς ΕΙΝΑΙ  ΑΠΟ  ΧΡΟΝΙΑ  ΕΙΔΗ…” ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΑ “ …

   Ξέρετε τι  είναι  να  έρχονται  επισκέπτες να  φάνε , και  το  μεσημέρι  βέβαια  δεν  υπάρχει  ανοιχτό μαγαζί , πλην  του  Παπαϊωάννου  , και  φεύγουν  και  πάνε  στο Διάκο , Ερατεινη , Ιτιά , μέχρι  και  το  χάνι  της  Ρέρεσης ..;;;

   Δεν  υπάρχει  ένας  νέος  απ’ την  περιοχή  μας ,  να  ανοίξει  μια  ταβέρνα “ παραδοσιακή “ που  να  σερβίρει  τους  παλιούς  Λιδορικιώτικους  μεζέδες και τα  φαγητά που  τρώγαμε  ανέκαθεν  στο  χωριό  μας ; Που  είναι  οι μοναδικές  μας  πίτες , οι  σαρμάδες  και  τόσα  άλλα  φαγητά ; Είναι δυνατόν  να  έρθει ο  ξένος  για  να  φάει  “ Λιδορικιώτικα  “ φαγητά  και  του  σερβίρεις ..καρμπονάρα  και  κλάμπ – σάντουιτς ;  Αλλοίμονό  μας …

  Καλό  σας  μεσημέρι , ΧΡΟΝΙΑ  ΠΟΛΛΑ  ΣΤΟΥΣ  ΓΙΑΝΝΗΔΕΣ  ΚΑΙ  ΤΙΣ  ΓΙΑΝΝΟΥΛΕΣ…

Απ’ το  “Λιδωρίκι “ με  αγάπη  και  νοσταλγία ….Κ.Κ.-