Καλημέρα Λιδορικιώτες - ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Καλή χρονιά και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΑΣ , ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΗΜΕΡΑ 4 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015
Ανατολή Ήλιου: 07:39
Δύση Ήλιου: 17:20
Πανσέληνος
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ. Χ.
1884
Ιδρύεται στο Λονδίνο η Φαβιανή Εταιρία (Fabian Society). Πρόκειται για ένα βρετανικό κίνημα διανοουμένων με σοσιαλιστικές αποχρώσεις, που άνοιξε το δρόμο για τη δημιουργία του Εργατικού Κόμματος.
1885
Επεισόδιο Νίκολσον. Όργανο της τάξης χειροδικεί εναντίον του Βρετανού επιτετραμμένου στην Αθήνα, Άρθουρ Νίκολσον, και προκαλεί διπλωματικό επεισόδιο.
1887
Εκλογές διεξάγονται στην Ελλάδα. Νικητής αναδεικνύεται ο Χαρίλαος Τρικούπης.
1930
Αρχίζει τη λειτουργία της η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας, με πρώτο διοικητή τον δικηγόρο και πολιτικό Κωνσταντίνο Γόντικα. Τον Ιούλιο του 2012 το υγιές κομμάτι της θα απορροφηθεί από την Τράπεζα Πειραιώς.
1960
Σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα ο γάλλος συγγραφέας Αλμπέρ Καμί. «Στο ποδόσφαιρο χρωστάω όσα ξέρω για ηθική και καθήκον» έγραφε το 1957, χρονιά που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στα νεανικά του χρόνια στο Αλγέρι ασχολήθηκε ενεργά με το ποδόσφαιρο (έπαιζε τερματοφύλακας), το οποίο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει όταν αρρώστησε από φυματίωση.
1967
Οι Doors κυκλοφορούν το πρώτο άλμπουμ τους, που φέρει το όνομά τους. Περιέχει τις επιτυχίες: «Break On Through (To the Other Side)», «Alabama Song», «Light My Fir» και «The End».
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
1809
Λουί Μπραΐγ, γάλλος εκπαιδευτικός, που τελειοποίησε το σύστημα γραφής των τυφλών (σύστημα Μπράιγ). (Θαν. 6/1/1852)
1942
Τζον ΜακΛάφλιν, άγγλος κιθαρίστας του τζαζ-ροκ.
1960
Μάικλ Στάιπ, αμερικανός τραγουδιστής και συνθέτης, η «ψυχή» των REM.
ΘΑΝΑΤΟΙ
1901
Νικόλαος Γύζης, ζωγράφος, που ανήκε στη λεγόμενη Σχολή του Μονάχου. (Γεν. 1/3/1842)
1943
Γεώργιος Ιβάνοφ, κολυμβητής και υδατοσφαιριστής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, που εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής, εξαιτίας της αντιστασιακής δράσης του. Προς τιμήν του, το κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Ηρακλή φέρει το όνομά του (Ιβανόφειο). (Γεν. 14/12/1911)
1965
Τ. Σ. Έλιοτ, αμερικανός ποιητής και δοκιμιογράφος. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1948. (Έρημη Χώρα) (Γεν. 26/9/1888)
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0401#ixzz3Nqbl9IKK
Οι Βουλευτικές Εκλογές του 1887
Μέσα στο καταχείμωνο, οι Έλληνες προσήλθαν στις κάλπες για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Τις εκλογές προκήρυξε ο Χαρίλαος Τρικούπης, που τις κέρδισε πανηγυρικά στις 4 Ιανουαρίου 1887.
Ο Τρικούπης είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας για πέμπτη φορά στις 9 Μαΐου 1886, μετά τη «ηρωική» παραίτηση του κυριότερου αντιπάλου του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, εξαιτίας του ναυτικού αποκλεισμού της Ελλάδας στις 26 Απριλίου 1886 από τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Αυστρία, Ιταλία, Γερμανία), ως αντίποινα στη φιλοπόλεμη βαλκανική πολιτική του. Για να επιτύχει την επιθυμητή πλειοψηφία και να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, ο Τρικούπης απέσπασε 69 βουλευτές από το δηλιγιαννικό μπλοκ («Εθνικό Κόμμα»), προκαλώντας την αντίδραση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, ο οποίος κατήγγειλε την «αποστασία» ως προϊόν «ανεντίμων συναλλαγών και εξαγοράς», που αποτελεί «στιγμήν ονείδους δια τον κοινοβουλευτικόν βίον της Ελλάδος».
Ένα από τα πρώτα μελήματα της κυβέρνησης Τρικούπη ήταν η ψήφιση νέου εκλογικού νόμου, που καθιέρωνε την ευρεία περιφέρεια σε επίπεδο νομού για την εκλογή βουλευτών, αντί της στενής περιφέρειας σε επίπεδο επαρχίας, που ίσχυε μέχρι τότε. Στόχος του Τρικούπη ήταν να υποβαθμίσει το ρόλο των κομματαρχών και να ενισχύσει τα πολιτικά χαρακτηριστικά της ψήφου. Παράλληλα, μειώθηκε ο αριθμός των βουλευτών από 245 σε 150. Ως μέσο ψηφοφορίας παρέμενε το σφαιρίδιο.
Στις 6 Νοεμβρίου 1886 η Βουλή διαλύθηκε και προκηρύχθηκαν εκλογές για 4 Ιανουαρίου 1887. Η προεκλογική περίοδος συνέπεσε με τους εορτασμούς για την ενηλικίωση του διαδόχου, γεγονός που αξιοποίησε επιδέξια ο Τρικούπης. Την 1η Δεκεμβρίου ο 18χρονος Κωνσταντίνος ορκίστηκε και απηύθυνε μήνυμα προς τον ελληνικό λαό, τον οποίο διαβεβαίωνε ότι «η καρδιά του είναι ελληνική». Ο Δηλιγιάννης, που δεν διατηρούσε τις καλύτερες σχέσεις με τον βασιλιά Γεώργιο Α’, κατήγγειλε την εκμετάλλευση του γεγονότος από την κυβέρνηση.
Η προεκλογική εκστρατεία, όπως πάντα στην Ελλάδα, έγινε σε ιδιαίτερα θερμό κλίμα, με εκατέρωθεν έντονους διαξιφισμούς και ύβρεις. Η αντιπολίτευση επικεντρώθηκε σε κατηγορίες για σπατάλη του δημοσίου χρήματος και αύξηση της φορολογίας και κατηγόρησε τον Τρικούπη ως «αρχηγό ομάδας επιδρομέων». Το ύφος της αντιπολίτευσης υιοθέτησε και η κυβερνητική πλευρά, που εξέδωσε στις 19 Δεκεμβρίου ειδικό εκλογικό φύλλο με τον τίτλο «Αι Εκλογαί». Η εφημερίδα έγραψε ότι οι 12 υποψήφιοι του Δηλιγιάννη στην Αττική είναι μία ανήθικη συμμορία, που έχει πρόγραμμά της την απάτη και σημαία της το ψεύδος.
Ανήμερα των Χριστουγέννων, η εφημερίδα του «Νεωτεριστικού Κόμματος» του Τρικούπη αναδημοσίευσε άρθρο της λονδρέζικης εφημερίδας «Καιροί» (πρόκειται για τους Τάιμς του Λονδίνου), οι οποίοι σημείωναν ότι ενδεχόμενη νίκη του Δηλιγιάννη στις εκλογές θα σήμαινε επάνοδο στην πολιτική της αυτοκτονίας, χρεοκοπία, γενική παραλυσία και πολιτική εκμηδένιση. Αντίθετα, η επικράτηση του Τρικούπη θα σήμαινε επικράτηση της πολιτικής σύνεσης και της πατριωτικής αυταπάρνησης.
Την παραμονή των εκλογών (3 Ιανουαρίου 1887) το «Νεωτεριστικόν Κόμμα» πραγματοποίησε την πρώτη σημαντική προεκλογική συγκέντρωση στην ιστορία της Πλατείας Συντάγματος. Περισσότεροι από 10.000 οπαδοί του κόμματος επευφήμησαν τον αρχηγό τους.
Ο Χαρίλαος Τρικούπης θα κερδίσει πανηγυρικά τις εκλογές της 4ης Ιανουαρίου 1887, που διεξήχθησαν εν μέσω χιονόπτωσης σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, που τότε έφθανε μέχρι τη Θεσσαλία. Το κόμμα του θα καταλάβει τις 90 από τους 150 έδρες της Βουλής και θα κυβερνήσει απρόσκοπτα για τρία χρόνια. Το «Εθνικόν Κόμμα» του Θεόδωρου Δηλιγιάννη περιορίστηκε στις 25 έδρες, ενώ 35 βουλευτές δήλωσαν ανεξάρτητοι.
Η Βουλή, που προέκυψε από τις εκλογές της 4ης Ιανουαρίου, ήταν μία από τις μακροβιότερες στην ελληνική κοινοβουλευτική ιστορία. Ο Τρικούπης κυβέρνησε αδιάλειπτα από τις 6 Μαΐου 1887 έως τις 24 Οκτωβρίου 1890 και μπόρεσε έτσι να συνεχίσει το ανορθωτικό θεσμικό και οικονομικό του έργο. Ο ίδιος διακήρυξε για μία ακόμη φορά ότι σκοπός του ήταν να μετατρέψει την Ελλάδα σε «Χρηματιστήριον της Ανατολής».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/873#ixzz3Nqbx8Kmh
Το Επεισόδιο Νίκολσον
Ο σερ Άρθουρ Νίκολσον
Το απόγευμα της 4ης Ιανουαρίου του 1885 (16 Ιανουαρίου με το νέο ημερολόγιο) ο Άγγλος επιτετραμμένος στην Αθήνα, Άρθουρ Νίκολσον (1849-1928), μαζί με τη σύζυγό του πήγαν στις υπώρειες του Λυκαβηττού για να περπατήσουν και να θαυμάσουν τη θέα της πόλης. Ο Νίκολσον δεν ήταν ένας τυχαίος διπλωμάτης, αλλά μέλος της βρετανικής ελίτ, γυναικάδελφος του λόρδου Ντάφεριν, πρεσβευτή τής αυτού μεγαλειότητας στην Κωνσταντινούπολη. Εκείνη την περίοδο ο Δήμος Αθηναίων είχε προβεί σε εκτεταμένη πευκοφύτευση του Λυκαβηττού και απαγόρευε τη διέλευση σε ορισμένα σημεία του λόφου. Τη φύλαξη του Λυκαβηττού είχε αναλάβει η Χωροφυλακή.
Την ημέρα εκείνη, υπηρεσία εκτελούσε ένας αψίκορος χωροφύλακας (και διανοητικά ανισόρροπος, σύμφωνα με κάποιες πηγές), ονόματι Λουκάς Καλπούζος. Μόλις είδε το διπλωματικό ζεύγος να κινείται κοντά στην απαγορευμένη ζώνη, το διέταξε να σταματήσει με σκαιό τρόπο. Όταν ο Νίκολσον του ανακοίνωσε την ιδιότητά του, το όργανο της τάξης τον τράβηξε από το μανίκι και τον χτύπησε στον ώμο με ένα μπαστούνι.
Το επεισόδιο αυτό προκάλεσε την έντονη διαμαρτυρία της βρετανικής πρεσβείας. Ο Νίκολσον, παρακάμπτοντας το πρωτόκολλο, επισκέφθηκε τον πρωθυπουργό Χαρίλαο Τρικούπη στο γραφείο του και απαίτησε την απόλυση του Καλπούζου. Ο Τρικούπης, αφού εξέφρασε τη λύπη του για το περιστατικό, έκανε δεκτό το αίτημά του και έδωσε εντολή να εκδοθεί ημερήσια διαταγή για την απόλυση του Καλπούζου, η οποία θα διαβαζόταν σε συγκέντρωση του προσωπικού της Χωροφυλακής και στη συνέχεια θα δημοσιευόταν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Προς στιγμήν, το επεισόδιο φαινόταν ότι έβαινε προς εκτόνωση, αφού ο Νίκολσον με την απόλυση του χωροφύλακα θεωρούσε τον εαυτό του δικαιωμένο. Όμως, όταν διάβασε την ημερησία διαταγή εξεμάνη, αφού σε αυτήν αναφέρονταν και οι δικές του ευθύνες για το επεισόδιο του Λυκαβηττού. Με την παρότρυνση Γερμανών διπλωματών απαίτησε δημόσια συγγνώμη από το Σώμα της Χωροφυλακής. Και αυτή η απαίτησή του έγινε δεκτή από τον αγγλόφιλο Τρικούπη. Έτσι, στις 11 π.μ. της 7ης Ιανουαρίου, δύναμη από εκατό άνδρες της Χωροφυλακής Αθηνών παρατάχθηκε στην Πλατεία Συντάγματος και παρουσίασε όπλα στον Βρετανό πρόξενο Μέρλιν, ενώ η μπάντα παιάνιζε τον εθνικό ύμνο της Μεγάλης Βρετανίας «God Save The Queen».
O δημόσιος εξευτελισμός της Ελλάδας προκάλεσε τη λαϊκή οργή και όξυνε τις επιθέσεις της Δηλιγιαννικής αντιπολίτευσης. Το επεισόδιο Νίκολσον επίσπευσε την πτώση της κυβέρνησης Τρικούπη, που έτσι κι αλλιώς βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, εξαιτίας της φορομπηχτικής πολιτικής της.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/720#ixzz3NqcI3zMy
Η ιστορία της Νέας Δημοκρατίας
H Νέα Δημοκρατία ιδρύθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1974 από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ως συνέχεια την προδικτατορικής Εθνικής Ριζοσπαστικής Ενώσεως (ΕΡΕ). Όπως προσδιόρισε το ιδεολογικό στίγμα του κόμματος στο συνέδριο της Χαλκιδικής το 1979, η Νέα Δημοκρατία ασπάζεται τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό που αναγνωρίζει την ελευθερία της αγοράς με τη ρυθμιστική παρέμβαση του κράτους χάρη της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μετά την εμπέδωση της Δημοκρατίας στη χώρα και την υπογραφή της συνθήκης ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ εγκαταλείπει την πρωθυπουργία και μεταπηδά στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1980. Στις 8 Μαΐου 1980 η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος εκλέγει τον Υπουργό Εξωτερικών Γεώργιο Ράλλη ως τον νέο ηγέτη του κόμματος, ο οποίος αναλαμβάνει και την πρωθυπουργία της χώρας. Ο Γεώργιος Ράλλης λαμβάνει 88 ψήφους έναντι 84 του ανθυποψηφίου του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ.
Η ήττα της Νέας Δημοκρατίας το 1981 και η άνοδος του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου για πρώτη φορά στην εξουσία, προκαλεί κρίση στο κόμμα. Ο Γεώργιος Ράλλης με δική του πρωτοβουλία θέτει θέμα εμπιστοσύνης στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, η οποία τον καταψηφίζει. Νέος ηγέτης του κόμματος αναδεικνύεται στις 21 Οκτωβρίου 1981, ο Ευάγγελος Αβέρωφ με 67 ψήφους, έναντι 32 του Κωνσταντίνου Στεφανόπουλου και 12 του Ιωάννη Μπούτου.
Ο Ευάγγελος Αβέρωφ παρέμεινε στην ηγεσία μέχρι το 1984 σε συνθήκες ιδιαίτερα έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Παραιτήθηκε για λόγους υγείας, αφού προηγουμένως οδήγησε τη ΝΔ στις ευρωεκλογές, όπου το κόμμα κατόρθωσε να αυξήσει το ποσοστό του. Την 1η Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς εκλέγεται πρόεδρος του κόμματος από την Κοινοβουλευτική Ομάδα ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, επικρατώντας του Κωστή Στεφανόπουλου με ψήφους 70 έναντι 40.
Η Νέα Δημοκρατία χάνει τις εκλογές του Ιουνίου του 1985, ανεβάζοντας όμως το ποσοστό της. Λόγω του αρνητικού αποτελέσματος, ο Κώστας Μητσοτάκης ζητά την ανανέωση της εμπιστοσύνης από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας στις 24 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς. Πέντε μέρες αργότερα επανεκλέγεται στην ηγεσία του κόμματος. Ο Κωστής Στεφανόπουλος διαφωνεί με τη διαδικασία και αποχωρεί από το κόμμα για να ιδρύσει τη ΔΗΑΝΑ, το κόμμα της Δημοκρατικής Ανανέωσης.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα παραμείνει στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας έως τον Οκτώβριο του 1993, όταν θα χάσει τις εκλογές από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Στις 14 Οκτωβρίου θα παραιτηθεί από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και στις 3 Νοεμβρίου η Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος θα εκλέξει νέο αρχηγό τον «καραμανλικό» Μιλτιάδη Έβερτ με 141 ψήφους, έναντι 37 ψήφων του επίσης «καραμανλικού» Ιωάννη Βαρβιτσιώτη.
Το κόμμα χάνει τις δεύτερες κατά σειράν εκλογές του 1996 από το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη και παραμένει στην αντιπολίτευση. Ο Μιλτιάδης Έβερτ παραιτείται και δηλώνει πως δεν θα διεκδικήσει την ηγεσία του κόμματος, απόφαση που αργότερα ανακαλεί. Στις 4 Οκτωβρίου 1997 επικρατεί αρχικά του Γιώργου Σουφλιά με ψήφους 103 έναντι 84, αλλά λόγω της εσωκομματικής κρίσης που έχει ξεσπάσει, υποχρεούται να συγκαλέσει έκτακτο συνέδριο του κόμματος, το Μάρτιο του 1997. Είναι η πρώτη φορά που το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας καλείται να εκλέξει νέο αρχηγό. Θα επικρατήσει ένας νέος ηλικιακά υποψήφιος: ο βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης και ανιψιός του ιδρυτή, Κώστας Καραμανλής, που θα επικρατήσει των ανθυποψηφίων του Μιλτιάδη Έβερτ και Γιώργου Σουφλιά.
Υπό την ηγεσία του Κώστα Καραμανλή το κόμμα θα επανέλθει στην εξουσία στις 7 Μαρτίου 2004 και θα κερδίσει και τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007. Υπό το βάρος των σκανδάλων, της τραγικής κατάστασης της οικονομίας και της απειλής του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες λόγω της προεδρικής εκλογής, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής προκηρύσσει εκλογές για τις 4 Οκτωβρίου 2009, τις οποίες θα χάσει πανηγυρικά από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Το ίδιο βράδυ ανοίγει την κούρσα της διαδοχής του και στις 6 Νοεμβρίου το έκτακτο συνέδριο του κόμματος αποφασίζει για πρώτη φορά ο έβδομος κατά σειρά αρχηγός του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας να εκλεγεί από τα μέλη του κόμματος.
Στις ανοιχτές εσωκομματικές εκλογές της 29ης Νοεμβρίου 2009 ο Αντώνης Σαμαράς εκλέγεται πανηγυρικά αρχηγός του κόμματος με το 50,06% των ψήφων, έναντι 39,72% της Ντόρας Μπακογιάννη και 10,22% του Παναγιώτη Ψωμιάδη. Η αποχώρηση του Δημήτρη Αβραμόπουλου από την προεκλογική κούρσα ήταν αυτή που έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του Αντώνη Σαμαρά.
Η Νέα Δημοκρατία θα παραμείνει στην αντιπολίτευση έως τις 11 Νοεμβρίου 2011, οπότε θα επανέλθει στην εξουσία, στηρίζοντας τη μεταβατική κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ. Τα δύο αυτά χρόνια η «γαλάζια παράταξη» στάθηκε απέναντι στο «Μνημόνιο» και αντιμετώπισε ουκ ολίγες κρίσεις, με αποκορύφωμα τη διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη στις 6 Μαΐου 2010, επειδή πήγε κόντρα στην κομματική γραμμή και ψήφισε τη δανειακή σύμβαση.
Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 αναδείχθηκε πρώτο κόμμα, αλλά με το μικρότερο ποσοστό της ιστορίας της (18,85%). Στις νέες εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 ανέβασε κατά πολύ τις δυνάμεις της (29,66%) και ο αρχηγός της Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε την πρωθυπουργία στις 20 Ιουνίου 2012, επικεφαλής τρικομματικής κυβερνήσεως (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ). Στις 21 Ιουνίου 2013 η ΔΗΜΑΡ αποχώρησε από την κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία έμεινε με δύο εταίρους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/473#ixzz3NqcianIi
Στον «ιπτάμενο τεκέ» της Ολυμπιακής
Στις 4 Ιανουαρίου 1998 ένας άνθρωπος, αλλεργικός στο παθητικό κάπνισμα, πέθανε σε αεροπλάνο της Ολυμπιακής, επειδή ο εθνικός μας αερομεταφορέας δεν διέθετε θέσεις μη καπνιστών. Η Ολυμπιακή έμπλεξε σε ένα μακρύ δικαστικό αγώνα στις ΗΠΑ και βγήκε χαμένη.
Η ιστορία ξεκινά τον Δεκέμβριο του 1997, όταν ο 52χρονος γιατρός Αμπίντ Χάνσον από την Καλιφόρνια αποφάσισε να περάσει τις χριστουγεννιάτικες διακοπές του στην Ελλάδα και την Αίγυπτο, μαζί με την οικογένειά του και μερικούς φίλους. Έπασχε από άσθμα και ήταν ιδιαίτερα αλλεργικός στο παθητικό κάπνισμα. Το πρόβλημά του το επεσήμανε στους ανθρώπους της Ολυμπιακής, με την οποία θα πραγματοποιούσε τις αεροπορικές του μετακινήσεις.
Οι διακοπές του κυρίου Χάνσον στη Μεσόγειο κυλούσαν ομαλά μέχρι τις 4 Ιανουαρίου. Το πρωί εκείνης της ημέρας επιβιβάστηκε στο Μπόινγκ 747 της Ολυμπιακής (πτήση 417) για το ταξίδι της επιστροφής στη Νέα Υόρκη. Για μια ακόμη φορά επεσήμανε το πρόβλημά του στο προσωπικό του αεροπλάνου. Με το που κάθισε στη θέση του, αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά: γύρω του οι πάντες κάπνιζαν αρειμανίως. Βρισκόταν τρεις σειρές πίσω από τις θέσεις καπνιζόντων, σε μια εποχή που η Ολυμπιακή Αεροπορία επέτρεπε ακόμη το κάπνισμα, αν και υπήρχε οδηγία του ICAO από το 1996 για την απαγόρευσή του, ενώ στις πτήσεις της τα τμήματα καπνιστών και μη καπνιστών ήταν ενιαία και δεν υπήρχε διαχωριστικό μεταξύ τους.
Ο γιατρός διαμαρτυρήθηκε τουλάχιστον τρεις φορές στις αεροσυνοδούς, αλλά λύση δεν βρέθηκε, επειδή δεν υπήρχαν άλλα διαθέσιμα καθίσματα στο αεροπλάνο. Μια αεροσυνοδός του συνέστησε να αναζητήσει έναν άλλο επιβάτη, με τον οποίο να αλλάξει θέση. Κατά τη διάρκεια της πτήσης ο Χάνσον ένοιωσε δυσφορία και σηκώθηκε από τη θέση του για να αναζητήσει περισσότερο οξυγόνο στο μπροστινό μέρος τους αεροσκάφους. Λίγα λεπτά αργότερα κατέρρευσε στο διάδρομο, παρά τις προσπάθειες ενός συναδέλφου του να τον κρατήσει στη ζωή. Το θέμα δεν έλαβε μεγάλη δημοσιότητα, αλλά ο διεθνής τύπος περιέγραψε το αεροπλάνο της Ολυμπιακής ως «ιπτάμενο τεκέ».
Τον Δεκέμβριο του 1998 η σύζυγος του Χάνσον, Ρουμπίνα Χουσαΐν υπέβαλε αγωγή αποζημίωσης εναντίον της Ολυμπιακής στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Καλιφόρνιας, θεωρώντας την υπεύθυνη για τον θάνατο του ανθρώπου της, επειδή παραβίασε τα άρθρα 17 και 25 της Σύμβασης της Βαρσοβίας (1929), που ρυθμίζει τις ευθύνες των αεροπορικών εταιρειών απέναντι στους επιβάτες τους. Η Ολυμπιακή ισχυρίστηκε ότι ο θάνατος του Χάνσον οφειλόταν σε αλλεργικό σοκ, εξαιτίας του βεβαρημένου ιστορικού της υγείας του. Ο δικαστής Τσαρλς Μπρέγιερ, που επελήφθη της υπόθεσης, δικαίωσε τους ενάγοντες και τους επιδίκασε ως αποζημίωση το ποσό του 1,4 εκατομμυρίων δολαρίων.
Η εταιρεία προσέφυγε στο 9ο Ομοσπονδιακό Εφετείο, το οποίο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση στις 12 Δεκεμβρίου 2002. Η Ολυμπιακή αποφάσισε να εξαντλήσει κάθε ένδικο μέσο και προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, το οποίο με τη σειρά του δικαίωσε την οικογένεια Χάνσον στις 24 Φεβρουαρίου 2004.
Στο σκεπτικό της απόφασης που ελήφθη με 6 ψήφους υπέρ και 2 κατά, το δικαστήριο σημειώνει ότι η ασυνήθιστη και απρόσμενη άρνηση παροχής βοήθειας σε επιβάτη συνιστά «ατύχημα» με βάση τη νομοθεσία και τη Σύμβαση της Βαρσοβίας και, ως εκ τούτου, η Ολυμπιακή υποχρεώνεται στην καταβολή της αποζημίωσης. Οι δύο δικαστές που μειοψήφησαν σημείωσαν ότι στο παρελθόν δικαστήρια της Αυστραλίας και της Βρετανίας σε παρόμοιες περιπτώσεις δικαίωσαν τις αεροπορικές εταιρείες.
Η υπόθεση περαιώθηκε με την καταβολή της αποζημίωσης ύψους 1,4 εκατομμυρίων δολαρίων από την ασφαλιστική εταιρεία της Ολυμπιακής. Ήταν ένα ακόμη χτύπημα στην πληγωμένη αξιοπιστία του εθνικού μας αερομεταφορέα.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/380#ixzz3Nqd3WQdD
Τζορτζ Κοσμάτος
1941 – 2005
Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης του κινηματογράφου, δημιουργός μεγάλων εμπορικών επιτυχιών του Χόλιγουντ.
Ο Τζορτζ Κοσμάτος (George Cosmatos) γεννήθηκε στη Φλωρεντία στις 4 Ιανουαρίου 1941 από πατέρα έμπορο κεφαλλονίτικης καταγωγής και μητέρα, κόρη διπλωμάτη, με καταγωγή από την Κάσσο. Λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων του πατέρα του μεγάλωσε στην Αίγυπτο και την Κύπρο.
Σπούδασε στη φημισμένη Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου και έκανε το ντεμπούτο του ως ηθοποιός, κρατώντας ένα μικρό ρόλο στον «Ζορμπά» του Μιχάλη Κακογιάννη το 1964.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 στράφηκε στη σκηνοθεσία και το 1985 καταξιώθηκε με την ταινία «Ράμπο 2», που έκανε αστέρι πρώτου μεγέθους τον Σιλβέστερ Σταλόνε. Το 1993 γύρισε τη «Σύγκρουση στον πράσινο βάλτο», ένα από τα ελάχιστα κλασικά γουέστερν που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία μετά από αυτά της εποχής του Σέρτζιο Λεόνε, με πρωταγωνιστές τους Κερτ Ράσελ, Βαλ Κίλμερ και Τσάρλτον Χέστον.
Γνωστές και επιτυχημένες εμπορικά είναι και οι ταινίες του «Το πέρασμα της Κασσάνδρας» (1976), «Απόδραση στην Αθήνα» (1978), με τους Μπαρτ Λάνκαστερ, Σοφία Λόρεν, Ρίτσαρντ Χάρις και Άβα Γκάρντνερ και «Κόμπρα» (1986).
Συχνά βρέθηκε στο στόχαστρο των κριτικών για την εμπορικότητα των ταινιών. Αυτός υπερασπιζόταν τις επιλογές του, λέγοντας ότι «είναι ένα είδος ψυχολογικής απελευθέρωσης να έχεις ένα ήρωα, που να παλεύει και να κάνει όλη τη λάντζα, ενώ εσύ να κάθεσαι αναπαυτικά και να τρως ποπ-κορν».
Τα τελευταία 25 χρόνια ζούσε στη Βικτόρια του Καναδά, που την θεωρούσε ησυχαστήριο του. Ο Τζορτζ Κοσμάτος μιλούσε 6 γλώσσες, ήταν δεινός σινεφίλ, βιβλιοφάγος και καπνιστής. Το πάθος του αυτό του στοίχισε τη ζωή, καθώς πέθανε στις 19 Απριλίου 2005, χτυπημένος από καρκίνο στους πνεύμονες.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/117#ixzz3NqdLHMJT
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Δευτέρα
5/1
02:00 
6°C
77%
2 Μπφ Α
9 Km/h 
ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ
08:00 
3°C 
-1°C
47%
3 Μπφ B
16 Km/h 
ΧΙΟΝΟΝΕΡΟ 
14:00 
4°C 0°C
37%
3 Μπφ B
16 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ 
20:00 
1°C -3°C
40%
3 Μπφ B
16 Km/h
ΚΑΘΑΡΟΣ
ΔΥΟ ..” ΚΟΜΜΑΤΑ “ ΜΑΛΩΝΟΥΝΕ , ΣΕ ΞΕΝΟ…ΑΧΥΡΩΝΑ …!!! “
Όσο περνάνε οι μέρες αγαπημένοι μου φίλοι , τόσο ..” φουντώνουν “ οι…” κομματικοί χαρτοπόλεμοι ‘ λες και το χωριό μας , αλλά και η Δωρίδα , είναι δικά τους βιλαέτια , δημιουργώντας ένα άσχημο κλίμα στον τόπο μας , που από τέτοιες …φαγωμάρες πολλά έχει υποστεί .
Βέβαια , η όλη ατμόσφαιρα , όπως εξελίσσεται , έχει και το…ψυχαγωγικό της μέρος , και μάλιστα χαμογελάει τ’αχειλάκι των πατριωτών μας , που τα τελευταία χρόνια είναι φαρμακωμένο , προς Θεού όμως , μην πολυπροχωρήσουμε και θυμίσουμε παλιές “ όμορφες “ μέρες με τα χρωματιστά καφενεία κλπ…κλπ..και το χωριό μας χωρισμένο , Οι Λιδορικιώτες τουλάχιστον πρέπει ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΛΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΣΑΝ ΚΟΡΗ ΟΦΘΑΛΜΟΥ , ΑΡΚΕΤΑ ΠΕΡΆΣΑΜΕ …ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΝΑ ΠΙΣΩΓΥΡΙΣΟΥΜΕ …
Ας ρίξουν λοιπόν τους τόνους οι..αντιμαχόμενες πλευρές και να εΊναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΗΣΥΧΟΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΩΣ ΟΙ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΩΡΙΕΙΣ ( ΟΙ ΟΡΕΙΝΟΊ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ) ΕΧΟΥΝ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΔΩΣΟΥΝ ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΤΩ..ΚΑΙΣΑΡΙ ….
Πάψτε σύντροφοι να “ ΔΥΝΑΜΙΤΙΖΕΤΕ “ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ , ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΝ , Ο ΚΟΣΜΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΆΝΕΙ , ΑΝ ΒΈΒΑΙΑ ΙΣΧΎΕΙ ΤΟ ΠΕΡΊΦΗΜΟ : Ο ΑΦΕΝΤΗΣ ΛΑΟΣ …!! ΜΗ ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΕ ΟΞΥΝΣΗ …ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΝΑ …” ΑΠΟΛΑΥΣΕΙ “ ΤΙΣ…ΕΚΛΟΓΕΣ ..
ΣΗΜ : Και μια ευχάριστη είδηση , άσχετη με τα …” προεκλογικά “ : Σήμερα μάθαμε πως ο νεαρός Θάνος Ν. Κρικέλας , είναι γιός της κ Παναγιώτας Κρικέλα , και του Νικολάου φυσικά , και έτσι θα περιμένουμε πολλές εκπλήξεις στο ΚΑΦΕ ΛΟΥΗΣ , αφού ο νέος Διευθυντής είναι …γνώστης της ..καταστάσεως …έχοντας πείρα απ’ το μαγαζί στο Λευκαδίτι ..
Καλό ..Κυριακο..μεσήμερο , ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment