ΝΥΧΤΑ ΒΡΟΧΗΣ
Βρέχει κι ο λυγμός πνίγεται
στον ήχο του νερού που κατρακυλά
Αστράφτει και λάμπει το κάτω κακό
Οι φαγωμένες από το χρόνο εικόνες
ζωντανεύουν κι εκδικούνται
Αποχωρίζομαι ένα ένα τα πράγματά μου
Ο πόνος γεννά μιά ποίηση θηλυκή
- καταραμένη ρητορεία -
κι όλο ψευδίζω παλιές ιστορίες
Δεν έχω τι να υπερασπιστώ
Και τι να κάνω τα κλειδιά
που από καιρό
κρύβω στη τσέπη μου
" Γράμματα στον Αλέξανδρο "
ΑΘΗΝΑ 1997
No comments:
Post a Comment