Η ΠΑΛΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ..
To Λιδορίκι στις αρχές της δεκαετίας του 50 ( 1952 ).
Με φανερά τα σημάδια της συμφοράς , αλλά και της πολύχρονης ταλαιπωρίας του , το Λιδωρίκι προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του , να ξαναζήσει , φωτογραφία , σπάνια , ωραία που σίγουρα γιά όλους έχει την..αναμνηστική της αξία , γιά μένα όμως αδέρφια , είναι κάτι πολύ περισσότερο είναι το επίκεντρο , η ..καρδιά ενός ονείρου , του ονείρου ενός δεκάχρονου παιδιού , που μπλεγμένο , περίεργα , με μιά πραγματικότητα , μιά θλιβερή πραγματικότητα που έζησε ο τόπος μας , το χωριό μας , καταγράφτηκε στο παιδικό μυαλό μου και με το χρόνο έγινε άλλοτε εφιάλτης κι' άλλοτε γλυκιά ..νοσταλγία .
Στο κέντρο περίπου της φωτογραφίας , και λίγο αριστερά , φαίνεται καθαρά το σπίτι μας , αυτό που μένουμε τώρα , που γιά 25 , σχεδόν , χρόνια ήταν νοικιασμένο στην Αστυνομία , και έτσι το ξέραν όλοι , σαν Αστυνομία , την ταράτσα του μάλιστα , αν καλοπροσέξετε θα δείτε πως υπάρχει ακόμα επάνω στη μιά γωνία μιά πολεμίστρα , ένα πολυβολείο , και σε μιά άλλη ένα άλλο πολυβολείο μισογκρεμισμένο , ενώ φαίνεται καθαρά περιμετρικά στην ταράτσα το μικρό προστατευτικό τοιχίο , που κάλυπτε το χώρο , αφού πολεμίστρες υπήρχαν και στις τέσσερις γωνιές της ταράτσας , και οι άνδρες θάπρεπε νάχουν την δυνατότητα να μετακινούνται . Όταν , το 1950 , γυρίσαμε οικογενειακώς στο χωριό , κι' άνοιξε ο πατέρας μου το Ζαχαροπλαστείο στο Αλωνάκι , παιδάκι τότε 7-8 χρόνων , είδα για πρώτη φορά τις πολεμίστρες και άρχισα , μαζί με τα όσα άκουγα μετά να λέγονται , γιά τα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν όλα τα χρόνια , τα δύσκολα , τα σκληρά , που λόγω απουσίας , αλλά και..ηλικίας , δεν θα μπορούσα να γνωρίζω . Βέβαια , είχα λίγες σκόρπιες , θολές εικόνες από κάποια γεγονότα , αλλά ασύνδετα , χωρίς λογική σειρά και συνέχεια και τα όσα μάθαινα φούντωναν τη φαντασία μου , που φυσικά...κάλπαζε ..αχαλίνωτη....
Είχα όμως την τύχη , η Αστυνομία να στεγάζεται στο σπίτι μας , αλλά και ο Διοικητής , ο μακαρίτης Μοίραρχος , τότε , Γιώργος Παπαγεωργίου ήταν ξαδερφόγαμπρος , αφού παντρεύτηκε πρώτη μου ξαδέρφη , τη Βούλα Φαλίδα , κι' έτσι λοιπόν είχα τα...μέσα γιά πλήρη..ενημέρωση , αν δε λάβει κανείς και υπόψη του πως οι άνδρες της Υποδιοίκησης , τότε , ήταν υπεροχοι , και όποτε υπήρχε ..χρόνος , εγώ φυσυκά γινόμουν..τσιμπούρι , μου διηγούνταν , διάφορα τραγικά περιστατικά που σε μένα φυσικά φάνταζαν σαν...παραμύθι ...
Καιρό , χρόνια , προσπαθούσα να βρω μιά φωτογραφία της Αστυνομίας , που να φαίνονται οι πολεμίστρες , τα πολυβολεία , αφ' ενός για να επιβεβαιώσω τα όσα είχα μέσα στο μυαλό μου και αφ' ετέρου γιά να επιβεβαιωθούν τα όσα , κατά καιρούς , διηγόμουν στα παιδιά μου , όταν ήταν μικρότερα , περί..πολυβολείων κλπ , και τους έβλεπα να...χαμογελούν περίεργα , με κάποια..δυσπιστία...όταν λοιπόν πέτυχα αυτή τη φωτογραφία , ξεχύθηκαν στο νου μου όλα όσα ήταν χρόνια...ξεχασμένα , και είναι πολλά , πάρα πολλά και άκρως..ενδιαφέροντα...κάποια στιγμή θα τα ..θυμηθούμε........Κ.-
No comments:
Post a Comment