ΜΟΣΧΟΒΟΛΗΣΕ Ο ΒΥΡΩΝΑΣ " ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ "...

Κι' όμως , η ζωή μας είναι όμορφη , κι' αν θέλουμε την κάνουμε ακόμα ομορφότερη , παρά τα χίλια ..μύρια βάσανα και προβλήματα που μας πνίγουν τον τελευταίο χρόνο . Το νοιώσαμε αυτό σήμερα το πρωί , στο κόψιμο της πίτας του Συλλόγου Αμυγδαλιωτών " Ο ΚΟΥΤΣΟΥΡΟΣ ".

Μπορεί για κάποιους , για τους περισσότερους ίσως , να ήταν μια ακόμα..τυπική γιορτή με τις συνηθισμένες .." τυπικότητες " και τα..κατά συνθήκην ψεύδη , μπορεί..μπορεί , χίλια μπορεί , για μένα όμως ήταν όλα αυτά και κάτι ακόμα που ήταν το " κυριότερο " , ήταν ένα νοσταλγικό ταξίδι στα περασμένα , στα αξέχαστα Γυμνασιακά μας χρόνια , τότε που ήμασταν , σαν παιδιά , πραγματικοί ..βασιλιάδες , ξυπόλυτοι , με ντρίλινα ρούχα , και φυσικά χωρίς.." βασίλειο " , μια και το βασίλειό μας ήταν μόνιμα στο χαμόγελό μας , που τώρα είναι είδος " ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΝ " .

Φίλοι , παλιοί , αγαπημένοι , που το φευγιό του χρόνου μας άφησε τα σημάδια του , και κείνη τη ..θαμπάδα , που σε κάνει να ζαρώνεις το μέτωπό σου για να ...θυμηθείς , και τους γνωρίζεις με το πρώτο κοίταγμα στα μάτια , τα μόνα που μένουν αναλλοίωτα στου χρόνου το..ποτάμι , και που σου λένε πάντα την αλήθεια .

Ζεστή , πολύ ζεστή κι' ανθρώπινη η ατμόσφαιρα στη όμορφη αίθουσα του Συλλόγου , κι' ακόμα ζεστότερες οι εκδηλώσεις αγάπης των παρόντων , που κατά κανόνα ήταν όλοι γνωστοι , λίγο - πολύ , μεταξύ τους . Παλιοί συμμαθητές , τα παιδιά του τότε , που τώρα είμαστε παππούδες και γιαγιάδες , παλιοί φιλίες ..σκονισμένες από χρόνια στο χρονοντούλαπο της ζωής , με την πρώτη ματιά η καρδιά ..φτερούγησε , κι' οχρόνος αυτόματα γύρισε στα ονειρεμένα χρόνια , της φτώχειας , της σκληρής ζωής , τότε που μπορεί να είχαμε μπαλωμένα ρούχα , αλλά από μέσα η αγάπη και το χαμόγελο δεν μας έλειπαν , τώρα όμως , μπορεί απέξω να είμαστε του.." κουτιού " αλλά έχουμε αμέτρητα μπαλώματα στην ψυχή μας , χώρια που μας λείπει πια το...χαμόγελο .

Εκεί , κι' ο παλιός αγαπημένος συμμαθητής και φίλος ο Μίμης Παπαϊωάννου , ο επίσης παλιός καλός φίλος , ο Χάρης Μπίρπος , άξιος δικαστικός λειτουργός αλλά και πατριώτης , που συγκινημένος θυμήθηκε τα χρόνια εκείνα τα όμορφα , που τα παιδιά , που έρχονταν απ' τα χωριά στο Γυμνάσιό μας , ονειρεύονταν να .." κονομήσουν " καμιά δραχμούλα , για να αγοράσουν ένα σάμαλι ή ένα κανταίφι , απ' το Ζαχαροπλαστείο μας στο Αλωνάκι , τι χρόνια κι' εκείνα..

Κι' ακόμα ήταν εκεί και η Μαρία Δήμου , η όμορφη Μαρία απ' τον Άβορο , τώρα κυρία Κανιού , με την υπέροχη φωνή και τους δυο καταγάλανους ..ουρανούς στο πρόσωπο για μάτια , αλλά και όλοι οι περευρεθέντες , κεφάτοι , μια παρέα , αντάλλαξαν ευχές και το ευχαριστήθηκαν , γιατί πραγματικά ήταν μια υπέροχη .." οικογενειακή " εκδήλωση την οποία τίμησε με την παρουσία του και ο Δήμαρχος Δωρίδας , κ. Γ.Καπεντζώνης , που κάθε μέρα που περνάει " κερδίζει " και περισσότερο τους ..απάνω Δωριείς και ο τέως Υπουργός κ. Νικ. Γκελεστάθης , που επί σειρά ετών παρευρίσκεται στο κόψιμο της πίτας του Συλλόγου .

Ο Δήμαρχος Δωρίδας , μπαίνοντας στην αίθουσα του Συλλόγου , ενώ τον υποδέχεται ο Πρόεδρος Αλέκος Παπανδρέου .

Μια αύρα ..αισιοδοξίας γέμισε την αίθουσα , αγαπημένοι μας φίλοι , με την χαιρετισμό και την σύντομη ομιλία του Δημάρχου μας , κάτι που χαροποίησε τους παρόντες , γιατί , κακά τα ψέματα , μέσα στη..μαύρη μαυρίλα , που επικρατεί στον τόπο μας τον τελευταίο χρόνο , είναι σημαντικό να αισθάνεσαι πως υπάρχει ελπίδα για κάτι καλύτερο..

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αλέκος Παπανδρέου καλωσορίζει τους καλεσμένους που έχουν κατακλύσει , κυριολεκτικά , την αίθουσα .

Ηθικόν...δίδαγμα , όπως λέγαμε σαν ήμασταν παιδιά στο..κατηχητικό , οι θεσμοί , τα ήθη , τα έθιμα , ακόμα κι' αυτοί οι κανόνες της ζωής , γιατί υπάρχουν ακόμα , ευτυχώς , κανόνες στη ζωή μας , υπάρχουν , και είναι σταθεροί και αναλλοίωτοι , χρόνια και χρόνια , άσχετο αν πολλές φορές είναι..αφανείς και δεν διακρίνονται , και εδώ παρεμβαίνει η..μεγαλοσύνη του ανθρώπου , μάλιστα το ανθρώπινο μεγαλείο είναι που δίνει ζωή ακόμα και στις πιό ταπεινές στιγμές της καθημερινότητάς μας , οι άνθρωποι είναι που τονίζουν με τη σωστή παρουσία τους την ομορφιά της ζωής , οι άνθρωποι είναι που κάνους τις πιό..κοινές , τις πιό..φτωχές στιγμές της ζωής μας , της καθηνερινότητάς μας , να μοιάζουν ..ονειρεμένες , σαν αυτές που ζήσαμε σήμερα , και γι'αυτή τη χαρά που μας έδωσαν σήμερα , οι Αμυγδαλιώτες , με πρωτομάστορα τον αγαπητό φίλο τον Αλέκο , το μόνο που μπορούμε να πούμε εκ...βαθέων , είναι ένα μεγάλο...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...και να..επαναληφθεί μιαόμορφη τέτοια σύναξη...

Καλό σας βράδυ , να περνάτε καλά

Απ' το " Λιδωρίκι " με αγάπη .....Κ.-