TΟ “ Π’ΤΣΕΪΚΟ …ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟ !! “…

 

Το …Π’τσέικο ..φρούριο , όπως ήταν τότε , δείτε τα παράθυρά του ,  όλα με…θέα…και τι..θέα !!

…Βρωμο..εφεύρεση , αδέρφια , το κινητό τηλέφωνο , δεν μπορείς ούτε λεπτό να..ησυχάσεις , από..επιθυμητούς κι’ ..ανεπιθύμητους , όπου κι΄αν πας , όπου κι΄αν ..βρεθείς , και στου…βοϊδιού το..κέρατο , π’ λένι , να κρυφτείς , σε…ξετρυπώνουνε…

   Πριν από  λίγες  μέρες  , είχαμε βάλει μια φωτογραφία του Πιτσέϊκου σπιτιού , το παλιό στολίδι τ’ Αλωνακιού , αναγράφοντας και  τη..μαγική λέξη…Παρθεναγωγείον !!! Ε…τι ήταν να τη βάλουμε ; Νωρίς..νωρίς , αλλά πολύ…αργά το βράδυ , να ‘σου και χτυπάει το τηλέφωνο , και ένας πολυαγαπημένος ..παλιόφιλος , αφού μου ..θύμισε τα παλιά μας τα..σχωρεμένα , έτσι για να τον..γνωρίσω , μου είπε στο τέλος , με ..κλονισμένη από νοσταλγία φωνή  :…καλά βρε ..άθλιε , τι πήγες και θυμήθηκες !!!

  Εμείς , φυσικά , οι παλιότεροι , έχουμε τον δικό μας ..κώδικα επικοινωνίας , έχουμε κοινές αναμνήσεις , ζήσαμε τις ίδιες καταστάσεις , τόσα και..τόσα , αλλά εσείς θα αναρωτιέστε από που κι’ ως ..που παρθεναγωγείο , το..Π’τσέικο ;

   Δικαιολογημένη απόλυτα η ..απορία , με δεδομένο βέβαια και το ότι ο αξέχαστος μπάρμπα Θανάσης κι’ η θειά Σοφία , δεν είχαν κόρες , δυο γιούς είχαν τον Γιάννη και τον Μίμη , αγαπημένοι φίλοι και..ξαδέρφια ..βεβαίως ..βεβαίως , προηγείται όμως η..φιλία της συγγένειας ..νομίζω ;

   Απλά..πολύ απλά τα πράγματα….

   Όπως έχουμε πει , πολλές – πολλές φορές , στα χρόνια εκείνα τα..ονειρεμένα , τα νοσταλγικά , το Γυμνάσιό μας , είχε πολλά , πάρα πολλά παιδιά , και βέβαια απ’ όλα τα χωριά της Δωρίδας , ξεκινώντας απ’ τα παραλιακά , από Βίδαβη μέχρι..Βελενίκο και Καλλιθέα (Ξυλογαϊδάρα ) και φτάνοντας μέχρι..Αρτοτίνα και Γραμμένη Οξυά , Μουσουνίτσες , Δάφνο , Κωστάρ’τσα , Κουπάκι ..Παλιοξάρια..κλπ…

Έλα όμως που από δρόμους και..συγκοινωνίες , τοπικές ειδικά , ήμασταν…άϊντε να μην το..πω , τα παιδιά νοίκιαζαν δυο-δυο , τρία-τρία και..τέσσερα καμιά φορά , ένα …studio (!) , όπως τα λέμε αυτά τα..δωμάτια – κ’τάκια , δύο επί..τρία , όπου μέσα χωράγανε τα ..κρεβάτια των παιδιών , 1,2,3,4 , όλα τους τα..συμπράγκαλα , κατσαρολικά , τηγάνια , πιάτο..κουταλοπήρουνα , ρούχα , κι’ όλα τα απαραίτητα για την ..πολυτελή διαβίωσή τους !!!

   Τα περισσότερα απ’ τα ενοικιαζόμενα , αυτά , δωμάτια βέβαια βρίσκονταν μακριά απ’ το κέντρο του χωριού , στις Λάκκες , στον Ψαλά , απέναντι  , στο Γυφτομαχαλά , ακόμα και στο Βαρούσι και φυσικά ήταν στο ισόγειο των σπιτιών και μάλλον σε..απελπιστική κατάσταση , για να μην πω σε..άθλια , και βέβαια δεν είχαν κανένα βοηθητικό  χώρο , κουζίνα , τουαλέτα κλπ , ήταν σκέτα ..κλουβάκια , δια πάσαν χρήσιν και πάσαν..

   Διαθέτανε όμως , συνήθως , τζάκι , για ..κεντρική θέρμανση , αλλά και για μαγέρεμα , αφού  τα  παιδιά  συνήθως  μαγείρευαν  μόνα  τους , το οποίον..σημαίνει , πως είχαν απ’ όλα τα…κομφόρια , θα μου πείτε καλά και το τζάκι με τι ..ξύλα το άναβαν ;  Ε..αυτό , δεν είναι και πολύ δύσκολο να το..μαντέψετε , γιατί δεν πιστεύω να..πιστεύετε πως τα παιδάκια , είχαν την οικονομική δυνατότητα ν’ αγοράζουν ξύλα , αν είναι δυνατόν…υπήρχαν όμως , δόξα τω..Θεώ..οι φράχτες , και φυσικά και τα ξύλα των..Λιδορικιωτών , ε..πρωτοπόροι οι μαθητές , όπως πάντα , έκαναν ..απαλλοτριώσεις , έτσι δεν τις ..λένε ; απαλλοτρίωναν λοιπόν , τα βράδια , αργά συνήθως , σήμερα απ’ του..τάδε , πέρναγαν κάνα δυο μέρες , και άϊντε πάλι ξανά , παραπέρα , ξεπαλούκωναν και κάνα ..φράχτη , και είχαν και ..φτηνή και..κεντρική θέρμανση…

   Βέβαια , υπήρχε και το μσθητικο..δημοσιουπαλληλικό..εστιατόριο , ο…” ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΕΣ “..παρακαλώ , του αξέχαστου Μήτσου Βούλγαρη , που δεν ήταν ένα απλό..εστιατόριο , όχι αδέρφια , ήταν σωστό..πεινοθεραπευτήριο , μάλιστα , με..τμήμα της ..δραχμής , την έκανες ..ταράτσα , και τη ..μακαροναδούλα σου , και τη..σκέτη από..γιουβέτσι , και τη..φασολαδίτσα και το πατατικό σου , τηγανισμένο…γιαχνί η και..φούρνου , απ’ όλα είχε ο..μπαξές του σχωρεμένου , του Τσελεμεντέ , και του πουλιού το..γάλα , π’ λένι…

   Ο αξέχαστος  “ Τσελεμεντές “ με  τη  γυναίκατου  την κυρά Σοφία , σε κουζινική…δράση .

   Υπήρχε όμως , για τα παιδιά βέβαια , ένα ..πρόβλημα , όχι ιδιαιτέρως σοβαρόν , αλλά όσο ..νάναι , πρόβλημα , γιατί και ..ορεξούλα είναν τα έρμα , και φαγανά ήταν , κι’ απ’ όλα , αλλά ..εκείνο το..τμήμα , το ..κομματάκι της ..δραχμής , δεν υπήρχε το..σκασμένο..δεν κρατούσαν …ψιλά , τα καημένα…

   Πάντως , απ’ όσο θυμάμαι , υπήρχαν , ελάχιστα παιδιά που μαγέρευαν στα σπίτια τους , και που και που , ..χτύπαγαν και καμιά ..μερίδα στον Τσελεμεντέ , όπως θυμάμαι και μια η δυο περιπτώσεις παιδιών , που δεν μαγείρευαν ποτέ στο σπίτι , έτρωγαν πάντα έξω , είχαν το ..τευτεράκι τους , παλιά μου τέχνη..κόσκινο , πήγαιναν στον Τσελεμεντέ , διάλεγαν απ’ τη..λίστα των φαγητών , δυο..τρία ήταν όλα κι’ όλα , την..τήλωναν , έγραφε στο τευτεράκι τους ο μπάρμπα Μήτσος , τα ‘γραφε και στο δικό του και κάθε μήνα , ερχόταν ο γονιός , βγάζαν τα..τευτέρια , τα…συμφώναγαν και..έπεφτε το χρήμα , ζεστό…ζεστό… 

   Βέβαια , θα  πρέπει  εδώ  να  θυμίσουμε , πως μερικά παιδιά , όχι πολλά , έμεναν στα  δωμάτια με  το  σύστημα “ φουλ πανσιόν “, δηλαδή οι  γονείς  συμφωνούσαν  με  το σπιτονοικοκύρη , ένα  ποσό μηνιαίως , που  περιλάμβανε ενοίκιο  αλλά  φαγητό , μη  φαντασθείτε βέβαια φαγητό κατα..παραγγελίαν , όοοχι  βέβαια , αλλά  απ’ αυτό  που  μαγείρευε  και  έτρωγε  η  οικογένεια , τα  παιδιά  λοιπόν  αυτά εθεωρούνταν ..” οικότροφα “, αποφεύγοντας  όλη την  ταλαιπωρία του  μαγειρέματος ..

    Το  ίδιο  σύστημα , του οικοτρόφου , ακολουθούσαν  συνήθως  και  κάποιοι απ’ τους  καθηγητές  ή τις  καθηγήτριες του Γυμνασίου  μας . 

  Αλλά..ας γυρίσουμε στα…δωμάτια , μετά η..άνευ..θέας , όπως λοιπόν είπαμε ήταν , συνήθως κατοικούμενες..αποθηκούλες κλπ..κλπ , υπήρχαν όμως και δωμάτια ..ευπρεπή , ..πολυτελείας , σε σχέση με τα υπόλοιπα , ε λοιπόν τέτοια δωμάτια νοίκιαζε κι΄ο μπάρμπα Θανάσης ο Πίτσιος , στον πάνω όροφο του σπιτιού , ευάερα..ευήλια , μέσα στο κέντρο , στο Αλωνάκι , και τα οποία ήταν ..περιζήτητα , και γιά πολλούς –πολλούς άλλους ..λόγους ..

   Υπήρχαν ..κανονισμοί λειτουργίας , π.χ . μόλις σουρούπωνε η πόρτα ..έκλεινε , κλειδωνόταν , μη ..επιτρεπομένης της εξόδου αλλά και της..εισόδου , σε οποιονδήποτε  , γι’ αυτό και τα δωμάτια τα..Π’τσέικα , θεωρούνταν ιδανικά για…κορίτσια , απ’ τους γονείς τους βέβαια , για τα ίδια δεν…ξέρουμε , γι’ αυτό και μόνο κορίτσια θυμάμαι να έμεναν εκεί , και φυσικά επειδή παρείχαν..πλήρη..ασφάλεια , κάτι σαν ζώνες…αγνότητας περίπου , τα κρατούσαν τα ίδια κορίτσια , για όλα τα χρόνια που ήταν στο Λιδορίκι , π.χ . η ΝταροΜαρία , η Βούλα Χαρδαλούπα , Βαλλιάνου μετά , οι Σκουροπούλες , του Ζαρόιαννου , απ’ το Βελούχι , η Ελένη η Δρόσου και τ’ αδέρφια της ..κ.α .

  Βέβαια , τα δωμάτια έβλεπαν στο δρόμο και την πλατεία , και υπήρχε ..επαφή , οπτική , βέβαια  , ύστερα αυτό το ‘βλεπες καθαρά όταν πέρναγες στο δρόμο , το ..ασπρο ..κουρτινάκι…αναστέναζε , ταρακουνιόταν , αλλά ..φάτε μάτια..ψάρια…

   Το κακό όμως της ιστορίας είναι το ότι στους ίδιους..κανονισμούς ..υπακούγανε , εκτός των κοριτσιών , ενοικιαστριών , και τα παιδιά του μπάρμπα Θανάση , οι γιοί του ο Γιάννης και ο Μίμης , που όλως πρωτοτύπως , μπορούν να καυχώνται πως μεγάλωσαν σε..παρθεναγωγείο , βέβαια μη..φαντασθείτε …τα αγόρια όλο και εύρισκαν τον τρόπο , να κάνουν …σκασιαρχεία , και ειδικά ο μεγάλος , ο Γιάννης , αυτό χρειαζότανε….

    Για  την  εποχή  όμως εκείνη , την δύσκολη  αλλά  και πολύ  όμορφη , θα  θυμηθούμε  κι’ αλλες  ιστορίες  , κυρίως ..μαθητικές , αλλά  κάποιο  άλλο  βράδυ ..

        Καλό  σας  βράδυ , να  περνάτε  καλά

    Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με  αγάπη …..Κ.Κ.-