του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά.
Πόλεμος ξέσπασε το καλοκαίρι του 1871 για τα περίφημα «καφέ σαντάν» των Αθηνών και συγκεκριμένα εκείνα που αναπτύσσονταν στο περίφημο Άντρον των Νυμφών στην περιοχή του Ιλισού. «Ουδέν άλλον απασχολεί σήμερον τον νούν και την καρδίαν των Αθηναίων ή η άχαρις και ανουσία και πρόστυχος εκείνη διασκέδασις», έγραφε ο δημοσιογράφος και εκδότης Φίλιππος Λούης, υποστηρίζοντας ότι με το νέο είδος διασκέδασης είχαν ξετρελαθεί οι νέοι. Αντί να ασχολούνται με τις σπουδές και τις εργασίες τους σπαταλούσαν το χρόνο τους απολαμβάνοντας τα κάλλη των γυναικών που κατέφθαναν από το εξωτερικό.
Ακόμη περισσότερο ο Λούης καταδίκαζε τους «σεσαθρωμένους, απομωραθέντας γέροντας» που περνούσαν την ώρα τους στις διασκεδάσεις «ανθοβολούντες και παταγούντες»! Κατέληγε επισημαίνοντας πως τα καφέ σαντάνς ήταν τόποι και ενδιαιτήματα της διαφθοράς και της παραλυσίας και εντέλει καταστροφή για τον τόπο. Μάλιστα την εποχή εκείνη είχε έλθει από το Παρίσι στην Αθήνα η μόδα του χορού καν-καν, ενός ιδιαίτερα ζωντανού χορού που περιλάμβανε κινήσεις των ποδιών οι οποίες θεωρούνταν προκλητικές για τα ήθη της εποχής. Ένας χορός που έγινε μόδα στη γαλλική πρωτεύουσα το 1830 και περίπου 15 χρόνια αργότερα είχε κατακτήσει τον χορό του θεάματος και εξαπλωνόταν σε όλες τις πρωτεύουσες της Ευρώπης.
Αλλά τα δημοφιλή εκείνα διασκεδαστήρια του Ιλισού ανέλαβε να υποστηρίξει η βραχύβια σατιρική εφημερίδα «Αλέκτωρ» φροντίζοντας να αποκαλύψει τα «καμώματα» του Λούη. Τον κατηγόρησε ότι σύχναζε στο θερινό θέατρο της Ομόνοιας «όπου αι Μπαλαρίνες δεικνύουν αναισχύντως τα μέλη του σώματός των ούσαι σχεδόν γυμναί όταν χορεύουν». Επίσης, τον κατηγόρησε ότι ήταν «συνδρομητής και επισκέπτης», δηλαδή σύχναζε στους κακόφημους καφενέδες που βρίσκονταν στα βόρεια μέρη του Πειραιώς και φιλοξενούσαν διάφορους θιάσους με αλλοδαπές. Το… φύσαγε και δεν κρύωνε ο Λούης!
No comments:
Post a Comment