ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ
Δεκαετία του '50, στα απόμερα σημεία του εξοχικού του μπάρμπα Λούη στον Αντώνη , ρίζωνε η Λιδορικιώτικη νεολαία για να απολαύσουν τον " ζύθο τους " που τότε ήταν πολύ της ...μόδας . Μεζές , κλασσικός , στραγαλάκι..σκληρό . αλμυρό , ή δυο φέτες ντομάτα και ένα κοματάκι ..αγγούρι το καλοκαίρι .
Από αριστερά : Αντώνης Πουρνιάς , Γιάννης Δελενίκας , Θανάσης Δελενίκας , Βασίλης Καραγκούνης , Τάκης Ανδρίτσος και Νίκος Κούστας .
Συλλογή Νίκου Κούστα
Την ίδια περίπου εποχή , πάλι...ριζωμένη η ...νεολαία τα πίνει . Γ,Ντζιούρας , Ν.Ταμβάκης , Γ,Ζόγκζας , Μίμης Παπαγεωργίου , Κων. Ζόγκζας , Γιάννης Πίτσιος , Κων. Κάππος - Φούκας και όρθιοι , Λάκης Πάζας , με τα άσπρα , Νίκος Κούστας , Λούης
Συλλογή Νίκου Κούστα
Δεκαετία του '50 , ο αξέχαστος Λούης , Ηλίας Κούστας ..κατα κόσμον , σε ώρα εργασίας. Όως καθαρά βλέπετε , η πλατεία του Αντώνη ήταν απέναντι κάτω απ' τον πλάτανο και όχι πάνω στη ..βρύση , που το' καναν τώρα . Απλά μας,,παραποιούν την ιστορία μας κατά πως τους...βολεύει .
Συλλογή Νίκου Κούστα
Καλησπέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου
Καλησπέρα φίλοι του χωριού μας ..
Ανατολή Ήλιου: 07:13 – Δύση Ήλιου: 19:21
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ.Χ.1529
Αρχίζει
η Πολιορκία της Βιέννης από τις δυνάμεις του οθωμανού σουλτάνου Σουλεϊμάν του
Μεγαλοπρεπούς. 1821
Η Τριπολιτσά (Τρίπολη) πέφτει στα
χέρια των ελλήνων επαναστατών. 32.000 τούρκοι και εβραίοι πέφτουν νεκροί,
σύμφωνα με τον Θεόδωρο
Κολοκοτρώνη. «Το άλογό μου από τα τείχη έως τα σαράγια δεν επάτησε γη»,
αναφέρει χαρακτηριστικά στα απομνημονεύματά του. Οι Αλβανοί έρχονται σε συμφωνία
με τον «Γέρο του Μωριά» και αποχωρούν χωρίς να υποστούν το παραμικρό. 1932
Το
Βασίλειο Νατζντ και Χετζάζ συγχωνεύεται με τις οάσεις Αλ Χασά και Αλ Κατίφ και
υπό τον βασιλιά Αμπντούλ Αζίζ Ιμπν Σαούντ σχηματίζεται η Σαουδική Αραβία, το
μοναδικό κράτος του κόσμου που φέρει το όνομα του ηγεμόνα του. 1942
Αρχίζουν
πειραματικά στο Άουσβιτς οι εκτελέσεις Εβραίων με θανατηφόρα αέρια. 1974
Νομιμοποιείται
το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ), με νομοθετικό διάταγμα της κυβέρνησης
εθνικής ενότητας. 1999
Αρχίζει
η πτώση της τιμής των μετοχών στο Χρηματιστήριο Αθηνών, που θα οδηγήσει στο
αποκληθέν «Σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου». Πολλές από τις μετοχές που έχουν
εισαχθεί στο Χρηματιστήριο θα αποδειχτούν «φούσκες», δηλαδή άνευ αντικρίσματος,
με εταιρίες χωρίς έργο, αλλά μόνο σκοπό την ελκυστική εικόνα στο
χρηματιστήριο. ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
π.Χ.63
Οκταβιανός
Αύγουστος, ο πρώτος ρωμαίος αυτοκράτορας. Υιοθετημένος γιος του Ιουλίου Καίσαρα,
εγκαθίδρυσε την «Παξ Ρομάνα» και εξασφάλισε την ειρήνη σε όλο τον ρωμαϊκό κόσμο.
(Θαν. 19/8/14)
μ.Χ.
1926
Τζον Κολτρέιν, αμερικανός
σαξοφωνίστας, από τις κορυφαίες προσωπικότητες της τζαζ. («A Love Supreme»)
(Θαν. 17/7/1967) 1949
Μπρους
Σπρίνγκστιν, αμερικανός ρόκερ. ΘΑΝΑΤΟΙ
μ.Χ.1939
Σίγκμουντ Φρόιντ,
γερμανοεβραίος ψυχίατρος και ιδρυτής της ψυχανάλυσης. (Γεν.
6/5/1856)
Αποφθέγματα 1973
Πάμπλο
Νερούδα, χιλιανός ποιητής και διπλωμάτης, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το
1971, δημιουργός του «Κάντο Χενεράλ», που μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη. (Γεν.
12/7/1904)
Ανθολόγιο 2004
Διδώ
Σωτηρίου, ελληνίδα συγγραφέας. («Ματωμένα Χώματα») (Γεν.
18/2/1909)
Από τις κορυφαίες στιγμές της Επανάστασης του '21, κατά την οποία αναδείχθηκε ο στρατηγικός νους του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Από τις πρώτες μέρες του εθνικού ξεσηκωμού, ο Κολοκοτρώνης είχε συλλάβει την ιδέα της πολιορκίας και της άλωσης της Τριπολιτσάς (σημερινής Τρίπολης), επειδή κατείχε στρατηγική θέση και ήταν το διοικητικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Μοριά. Στην Τριπολιτσά είχε την έδρα του ο Μόρα-Βαλεσί, ο στρατιωτικός διοικητής της Πελοποννήσου, με όλο το χαρέμι και τα πλούτη του, εκεί ζούσε ο μισός τουρκικός πληθυσμός της Πελοποννήσου και την υπερασπιζόταν σημαντικός αριθμός ενόπλων σωμάτων. Με λίγα λόγια ήταν μια επικίνδυνη εχθρική εστία, η οποία εάν δεν εξουδετερωνόταν θα ήταν μια διαρκής απειλή για τις επαναστατημένες επαρχίες της Πελοποννήσου.
Η στρατηγική σύλληψη του Κολοκοτρώνη δεν έγινε αμέσως αποδεκτή, επειδή προϋπέθετε οργανωμένο στρατό, που δεν υπήρχε. Ο Κολοκοτρώνης με επιμονή και πειστικότητα αντέστρεψε το αρνητικό για την άποψή του κλίμα μεταξύ των οπλαρχηγών κι έτσι στα μέσα Απριλίου αποφασίστηκε ο αποκλεισμός της Τριπολιτσάς σε πρώτη φάση, ώστε να διακοπεί κάθε δυνατότητα επικοινωνίας και εφοδιασμού της πόλης. Αρχιστράτηγος της επιχείρησης ορίσθηκε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, αλλά ιθύνων νους της ήταν ο Κολοκοτρώνης, το σχέδιο του οποίου τηρήθηκε κατά γράμμα.
Μέχρι τις αρχές Μαΐου του 1821 οι επαναστάτες είχαν περισώζει την Τριπολιτσά σ' ένα κύκλο που περιλάμβανε τις περιοχές Πάπαρι, Βλαχοκερασιά, Διάσελο, Αλωνίσταινα και Βέρβενα. Τότε έφθασε η πληροφορία ότι ο Μουσταφάμπεης με 3.500 άνδρες προερχόμενος από τα Γιάννινα είχε διασπάσει την πολιορκία από τα ανατολικά και είχε εισέλθει στην πόλη. Η επιχείρηση κινδύνευε, καθώς τις επόμενες μέρες τέθηκε σε καταδίωξη του Κολοκοτρώνη και των άλλων οπλαρχηγών που πολιορκούσαν την Τριπολιτσά. Οι δύο σημαντικές ήττες που υπέστη στοΒαλτέτσι (12 Μαΐου) και στα Δολιανά (18 Μαΐου), όχι μόνο αναπτέρωσαν το ηθικό στο ελληνικό στρατόπεδο, αλλά συνέβαλαν καταλυτικά στην Άλωση της Τριπολιτσάς.
Η
δύναμη των πολιορκητών συνεχώς ενισχυόταν και τις παραμονές της Άλωσης είχε
φθάσει τους 10.000 άνδρες. Ο κλοιός γύρω από την Τριπολιτσά έσφιγγε διαρκώς και
η πόλη υπέφερε. Οι αποθήκες των τροφίμων είχαν σχεδόν αδειάσει, τα χρήματα είχαν
εξαντληθεί και οι αρρώστιες θέριζαν. Στην πόλη υπήρχαν 35.000 ψυχές, Τούρκοι,
Χριστιανοί, Αλβανοί και Εβραίοι.
Τότε ο Κολοκοτρώνης συνέλαβε την ιδέα να κατασκευαστεί περιφερειακή τάφρος γύρω από την πόλη για να δυσκολέψει περισσότερο τη ζωή των πολιορκημένων. Η τάφρος κατασκευάστηκε ταχύτατα από τους χωρικούς και η όλη τοποθεσία ονομάστηκε Γράνα. Γύρω και πίσω από αυτή τοποθετήθηκαν τα τέσσερα ελληνικά σώματα, με επικεφαλής τους Κολοκοτρώνη, Μαυρομιχάλη, Γιατράκο και Αναγνωσταρά. Οι επαναστάτες είχαν στη διάθεσή τους ένα παμπάλαιο κανόνι και οι πολιορκούμενοι 30.
Απόντος του Μόρα-Βαλεσί, Χουρσίτ Πασά, ο Μουσταφάμπεης, που είχε το γενικό πρόσταγμα στην πόλη, αντιλήφθηκε γρήγορα την κίνηση του Κολοκοτρώνη και στις 18 Αυγούστου ενήργησε επίθεση με ιππικό για να διασπάσει τον κλοιό των Ελλήνων. Απέτυχε και οι δυνάμεις του επέστρεψαν στην πόλη έχοντας υποστεί μεγάλες απώλειες. Μπέηδες και αγάδες άρχισαν τότε να συσκέπτονται για τους όρους της παράδοσης, καθώς δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας.
Όμως τους πρόλαβε ένας απλός στρατιώτης, ο Μανώλης Δούνιας από τον Πραστό Κυνουρίας. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, ημέρα Παρασκευή, μαζί με δύο συντρόφους του αναρριχήθηκε στα τείχη της πόλης που έφθαναν τα πεντέμισι μέτρα ύψος και εισήλθε στην Τριπολιτσά, εκμεταλλευόμενος τη γνωριμία του με τον φύλακα του προμαχώνα. Αφού τον εξουδετέρωσε, άνοιξε την Πύλη του Μυστρά και οι έλληνες επαναστάτες εισόρμησαν στην πόλη. Οι κάτοικοί της αντιστάθηκαν, χωρίς επιτυχία, επί δίωρο.
Επακολούθησε άγρια σφαγή του πληθυσμού και πρωτοφανές πλιάτσικο. Μάταια οι οπλαρχηγοί προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τους μαινόμενους επαναστάτες. «Το ασκέρι, όπου ήτον μέσα, το Ελληνικόν, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άνδρες, τριάντα δύο χιλιάδες, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς. Ένας υδραίος έσφαξε ενενήντα. Έλληνες εσκοτώθηκαν εκατόν» γράφει στα Απομνημονεύματά του ο Κολοκοτρώνης.
Η εκδικητική μανία των επαναστατών εκδηλώθηκε όχι μόνο σε βάρος των Τούρκων, αλλά και των Εβραίων που είχαν δείξει εχθρική στάση απέναντι στην Επανάσταση, και των Ελλήνων που είχαν χαρακτηριστεί τουρκολάτρες, όπως ο πρόκριτος Σωτήρης Κουγιάς. Αντίθετα, οι Αλβανοί της Τριπολιτσάς αποχώρησαν συντεταγμένα με τη συνοδεία ελλήνων μαχητών, καθώς είχαν έλθει σε συμφωνία με τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη.
Η Άλωση της Τριπολιτσάς αποτέλεσε σταθμό για την εδραίωση και την εξέλιξη της Επανάστασης. Ολόκληρη η Πελοπόννησος βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, εκτός των φρουρίων, Πατρών, Μεθώνης, Κορώνης και Ναυπλίου, τα οποία πολιορκούνταν στενά.
Σίγκμουντ Φρόιντ
Αυστριακός νευρολόγος και ψυχίατρος, θεμελιωτής της ψυχανάλυσης, η οποία ήταν ταυτόχρονα μια θεωρία της ανθρώπινης ψυχής, μια θεραπευτική μέθοδος για την ανακούφιση από τις ασθένειές της, αλλά και μια οπτική για την ερμηνεία του πολιτισμού και της κοινωνίας. Ανακαλύπτοντας το υποσυνείδητο το 1896, ξεκίνησε μία επανάσταση που σφράγισε τον 20ό αιώνα. Λίγες προσεγγίσεις έχουν προκαλέσει τόσο πολλές αντιδράσεις όσο η ψυχανάλυση, ίσως διότι ήταν η τρίτη μεγάλη ανατροπή στην αντίληψη του ανθρώπου για τον εαυτό του. Μετά τον Κοπέρνικο που έδειξε ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος, μετά τον Δαρβίνο που ανακάλυψε ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά άλλος ένας κρίκος στην εξέλιξη των ζώων, ο Φρόιντ αποκάλυψε το υποσυνείδητο που, κρυμμένο στα βάθη της ψυχής, ενεργεί εν αγνοία μας.
Ο Σίγκμουντ Φρόιντ γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1856 στο Φράιμπεργκ της Μοραβίας (σημερινό Πρζίμπορ Τσεχίας), τότε τμήμα της Αυστροουγγαρίας των Αψβούργων, από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Ο πατέρας του Γιάκομπ Φρόιντ - μία μάλλον απόμακρη και αυταρχική μορφή για τον γιο του - ήταν έμπορος υφασμάτων και η μητέρα του Αμαλία Νάτανσον φρόντιζε τα του οίκου. Το 1859 η οικογένεια Φρόιντ για οικονομικούς λόγους εγκαταστάθηκε στη Λειψία κι ένα χρόνο αργότερα στη Βιέννη.
Ο Φρόιντ το 1885
Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές και επηρεασμένος από ένα δοκίμιο του Γκέτε, αποφασίζει να ασχοληθεί με την ιατρική. Εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και μετά την αποφοίτησή του εργάζεται ως κλινικός βοηθός στο Γενικό Νοσοκομείο της Βιέννης, όπου ειδικεύεται στην ψυχιατρική και την παθολογία. Το 1885, αφού ολοκλήρωσε μία μελέτη για τον μυελό του εγκεφάλου, διορίζεται λέκτωρ νευροπαθολογίας.
Την εποχή αυτή αναπτύχθηκε, επίσης, το ενδιαφέρον του για τις φαρμακευτικές ιδιότητες της κοκαΐνης, τις οποίες εξακολούθησε να ερευνά τα επόμενα χρόνια. Η συνηγορία του υπέρ της κοκαΐνης οδήγησε στη θανάσιμη εξάρτηση του στενού του φίλου Ερνστ φον Μάρξοφ και αμαύρωσε την ιατρική φήμη του για ένα διάστημα.
Τον Οκτώβριο 1885, αναχωρεί για το Παρίσι, προκειμένου να συνεχίσει τις μελέτες του στη νευροπαθολογία στο νοσοκομείο Σαλπετριέρ, όπου εργάζεται υπό την καθοδήγηση του σπουδαίου νευρολόγου Ζαν - Μαρτέν Σαρκό, που θεωρείται ο εισηγητής της σύγχρονης νευρολογίας. Ο Σαρκό χρησιμοποιούσε την ύπνωση ως θεραπεία της υστερίας, μία μέθοδος που αποδείχθηκε κρίσιμη για την επιστημονική εξέλιξη του νεαρού γιατρού, ο οποίος αποφασίζει να εγκαταλείψει τη νευρολογία και να ασχοληθεί με την ψυχιατρική.
Έχοντας ήδη εντοπίσει τη σχέση μεταξύ υστερίας και καταπιεσμένης σεξουαλικότητας, ο Φρόιντ επιστρέφει στη Βιέννη το 1886 και αναλαμβάνει την πρώτη ασθενή του, την Μπέρτα Παπεγχάιμ, γνωστή στη βιβλιογραφία ως «Άννα Ο». Αφηγούμενη τις τραυματικές εμπειρίες της, η νεαρή κοπέλα απαλλάσσεται σιγά -σιγά από τα συμπτώματα της αρρώστιας της (παράλυση, παραισθήσεις). Με τη μέθοδο του ελεύθερου συνειρμού, ο λόγος μπορεί να εξερευνήσει τα βάθη του ασυνειδήτου του ανθρώπου, το οποίο, σύμφωνα με τον Φρόιντ, κυριαρχείται από τις ορμές που σχηματίζονται στην παιδική ηλικία και η συζήτηση για τις απωθημένες επιθυμίες οδηγεί στην εκτόνωση της ψυχικής πίεσης και στη θεραπεία. Από την «κλασική» μέθοδο της ύπνωσης του ασθενούς εκείνος κρατάει τελικά μόνο το ανάκλιντρο, το γνωστό «ψυχαναλυτικό ντιβάνι».
Έτσι γεννήθηκε η ψυχανάλυση ως θεωρία και θεραπεία για την ανακούφιση της ανθρώπινης ψυχής. Ο Φρόιντ έγραψε ότι η libido, η σεξουαλικότητα μας, φιλτράρει τα πάντα από την παιδική ηλικία ακόμη. Μίλησε για το μικρό αγοράκι που επιθυμεί να σκοτώσει τον πατέρα του και να κοιμηθεί με τη μητέρα του (οιδιπόδειο σύμπλεγμα) και για τις ανεξέλεγκτες ορμές (id) από τις οποίες κυριαρχείται ο άνθρωπος. Πριν από τον Φρόιντ κανένας δεν είχε περιγράψει με αυτό τον τρόπο την ανθρώπινη κατάσταση.
Ο
20ος αιώνας ανοίγει για τον Φρόιντ με την έκδοση της«Ερμηνείας των Ονείρων», το
βιβλίο στο οποίο ο Φρόιντ υποστηρίζει ότι «τα όνειρα είναι ο βασιλικός δρόμος
προς το υποσυνείδητο». Περιγράφοντας το υποσυνείδητο σαν ένα πνευματικό πηγάδι
γεμάτο από καταπιεσμένα τραύματα, ορμές και άγχη που, χωρίς να το ξέρουμε,
επηρεάζουν την καθημερινή μας συμπεριφορά, ο Φρόιντ θεωρεί ότι ο ασθενής πρέπει
να «ανασύρει από τα βάθη» τις παιδικές μνήμες, χρησιμοποιώντας τα όνειρα και τον
ελεύθερο συνειρμό σαν γέφυρα με αυτόν τον ξεχασμένο κόσμο.
Μέσα στη φρίκη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αναπτύσσει τη θεωρία του για το ρόλο τού Υπερεγώ, το οποίο «παράγει αισθήματα ενοχής», ενώ συμπληρώνει τη γενική θεωρία του επιχειρώντας να εξηγήσει «αυτή την ατελείωτη σειρά των συγκρούσεων που σημάδεψαν την παγκόσμια ιστορία». Στο ένστικτο της ζωής (Eros) αντιπαραθέτει την ορμή του μίσους και της καταστροφής (ένστικτο του θανάτου - Thanatos). Είδε τους φόβους του για «το παράλογο πίσω από τη βιτρίνα του πολιτισμού» να επαληθεύονται δύο δεκαετίες αργότερα, όταν οι ναζιστές έκαψαν τα βιβλία του το 1933, ως «καρπούς της εβραϊκής επιστήμης».
Το 1938, όταν ναζιστές προσαρτούν την Αυστρία, ο Σίγκμουντ Φρόιντ μεταναστεύει στη Μεγάλη Βρετανία μαζί με την κόρη του Άννα, η οποία είχε αρχίσει να ασχολείται με την παιδοψυχολογία. Ένα χρόνο αργότερα, στις 23 Σεπτεμβρίου 1939, ο κορυφαίος αυστριακός επιστήμονας θα αφήσει την τελευταία του πνοή στο Λονδίνο, χτυπημένος από τον καρκίνο.
Ο Φρόιντ ήταν παντρεμένος από το 1886 με την ομόθρησκή του Μάρτα Μπέρναϊς, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά, ένα από τα οποία η Άννα Φρόυντ επρόκειτο να διαπρέψει και η ίδια ως ψυχαναλύτρια.
Η ψυχανάλυση, το δημιούργημα του Φρόιντ, εξακολουθεί να διχάζει μέχρι σήμερα. Οι υποστηρικτές της τη θεωρούν «τη σημαντικότερη θεωρητική εξέλιξη του 20ού αιώνα». Οι επικριτές της υποστηρίζουν ότι είναι περισσότερο θεωρία παρά επιστήμη. Γεγονός είναι ότι όπως γράφει ο γάλλος συγγραφέας και ψυχαναλυτής Μισέλ Πλον, «δεν μπορούμε πλέον να σκεφθούμε με τον ίδιο τρόπο μετά τον Φρόιντ. Αυτή η θεραπευτική μέθοδος άλλαξε τον κόσμο».
Φιλότουρκος
πρόκριτος (κοτζάμπασης) της Τριπολιτσάς, που θανατώθηκε με απάνθρωπο τρόπο από
τους συμπατριώτες του επαναστάτες την ημέρα της άλωσης της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου1821).
Ο Σωτηράκης ή Σωτήρος Κουγιάς, καταγόμενος από πλούσια οικογένεια της Τριπολιτσάς, ήταν αντίθετος με τον εθνικό ξεσηκωμό και μάλιστα αρνήθηκε να γίνει μέλος της Φιλικής Εταιρείας, όταν το φθινόπωρο του 1820 τον πλησίασε για τον σκοπό αυτό ο πρόκριτος της Ανδρίτσαινας Παναγιώτης Ζαριφόπουλος. Επίσης, έφτασε στο σημείο να προδώσει στους Τούρκους ένα σπίτι μέσα στο οποίο συσκέπτονταν μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Για καλή τους τύχη, η καταγγελία του θεωρήθηκε αόριστη από τους κατακτητές, επειδή δεν ανέφερε συγκεκριμένα πρόσωπα, κι έτσι δεν ελήφθησαν μέτρα κατά των Ελλήνων.
Ο φιλοτουρκισμός του συνεχίστηκε καθ’ όλο το διάστημα της πολιορκίας της Τριπολιτσάς από τα ελληνικά στρατεύματα. Απέφυγε να έλθει σε επαφή με τους ευρισκόμενους σε αιχμαλωσία Έλληνες προκρίτους για να μην χάσει την εμπιστοσύνη των Τούρκων. Μόλις τις τελευταίες ημέρες πριν από την άλωση προσφέρθηκε να τους μεταφέρει καθαρά ρούχα στη φυλακή, όταν διαπίστωσε ότι και οι κατακτητές θα έκαναν το ίδιο.
Την ημέρα της άλωσης της Τριπολιτσάς κάποιοι Έλληνες κάτοικοι της πόλης οδήγησαν τον Αργείο οπλαρχηγό Γιαννάκο Νταγρέ ή Δαγρέ στο σπίτι του Κουγιά, τον οποίο κατηγορούσαν ως προδότη. Ο Δαγρές μπήκε στο σπίτι του Κουγιά, τον συνέλαβε, τον ανάγκασε να γονατίσει και άρχισε να τον βασανίζει μπροστά στην οικογένειά του. Του προσφέρθηκαν μεγάλα ποσά για να τον αφήσει ελεύθερο. Αλλά ο Δαγρές δίψαγε για εκδίκηση. Ήταν ενήμερος για τις παρασπονδίες του Κουγιά και ήταν νωπός ακόμη ο θάνατος του αδελφού του Θανάση στη Μάχη της Γράνας πριν από ένα μήνα (10 Αυγούστου 1821).
Ο Δαγρές δεν συγκινήθηκε ούτε από τις ικεσίες της οικογένειας του Κουγιά, ούτε από τις προσφορές της. Έκοψε το αυτί του τριπολιτσιώτη προκρίτου και του το έδωσε να το φάει. Ο ταλαίπωρος Κουγιάς αναγκάστηκε να μασήσει το κομμένο αυτί του. Τότε οι συγγενείς του έσπευσαν να ζητήσουν βοήθεια από την πανίσχυρη οικογένεια των Δεληγιανναίων για να σώσουν τον κατακρεουργημένο άνθρωπό τους. Ήταν, όμως, αργά, καθώς ο εξαγριωμένος Δαγρές τον αποτελείωσε.
Ο Κουγιάς, σύμφωνα με τον συντοπίτη του συγγραφέα και πολιτικό Νικόλαο Σπηλιάδη (1785-1862), δεν υπήρξε προδότης, αλλά φάνηκε άνανδρος την κρίσιμη στιγμή. Προτίμησε να συνταχθεί με τους κατακτητές, επειδή δυσπιστούσε με την επιτυχία της Επανάστασης, όταν η πλειονότητα των ανθρώπων της τάξεώς του διακινδύνευσαν τη ζωή και την περιουσία τους για την επιτυχία του Αγώνα.
Αμερικανός στρατιωτικός, με σημαντική συνεισφορά στην έκβαση του ελληνικού εμφύλιου πολέμου.
Ο Τζέιμς Όλγουορντ βαν Φλιτ (James Alward Van Fleet) γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1892 στο Κότεσβιλ του Νιού Τζέρσεϊ, αλλά μεγάλωσε στο Μπάρλοου της Φλώριδας. Το 1911 έγινε δεκτός στη Στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ (Αμερικανική Σχολή Ευελπίδων), με συμμαθητές σημαντικές στρατιωτικές προσωπικότητες του μέλλοντος, όπως ο στρατηγός και πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ και ο στρατηγός Ομάρ Μπράντλεϊ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε στην ανίκητη ποδοσφαιρική ομάδα (αμερικανικό ποδόσφαιρο) του στρατού το 1914. Μετά την αποφοίτησή του ονομάστηκε ανθυπολοχαγός Πεζικού.
Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε ως διοικητής τάγματος υπό τις διαταγές του στρατηγού Τζον Πέρσινγκ. Τη διετία 1923-1924, εκτός από τα στρατιωτικά του καθήκοντα, διετέλεσε προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας Florida Gators, την οποία οδήγησε σε μεγάλες επιτυχίες.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στην Ευρώπη ως διοικητής του 8ου Συντάγματος Πεζικού και συμμετείχε στην απόβαση των Συμμάχων την Νορμανδία. Αν και η φήμη του είχε ξεπεράσει τα στενά όρια της μονάδας του, έμεινε στάσιμος βαθμολογικά, επειδή ο αρχηγός του Στρατού, Τζορτζ Μάρσαλ, τον πέρασε κατά λάθος για ένα συνονόματο αξιωματικό, που ήταν μέθυσος. Όταν ο παλιός του συμμαθητής Αϊζενχάουερ πληροφόρησε τον Μάρσαλ για το λάθος του, ο Βαν Φλιτ αποκαταστάθηκε και ανέλαβε τη διοίκηση του Γ’ Σώματος Στρατού της 3ης Στρατιάς, που διοικούσε ο στρατηγός Πάτον.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1948 ο Βαν Φλιτ έφθασε στην Ελλάδα για να εποπτεύσει την εφαρμογή του Δόγματος Τρούμαν. Ήταν επικεφαλής των 250 στρατιωτικών συμβούλων, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του εμφυλίου πολέμου υπέρ των εθνικών δυνάμεων, ενώ διαχειρίστηκε και την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια στη χώρα μας, ύψους 304 εκατομμυρίων δολαρίων. Ουσιαστικά, ήταν ο διοικητής του Εθνικού Στρατού, αν ανακαλέσουμε στη μνήμη τη ρήση του Υπουργού Στρατιωτικών Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο οποίος απευθυνόμενος στον βαν Φλιτ του είπε: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατό σας».
Η πρώτη γεύση από το μέτωπο δεν ήταν και ιδιαίτερα ευχάριστη γι’ αυτόν, καθώς το στρατιωτικό αεροσκάφος με το οποίο μετέβη στη Φλώρινα πάτησε νάρκη στον διάδρομο προσγείωσης, την οποία είχαν τοποθετήσει αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού. Ανατινάχθηκε το ουραίο τμήμα του, αλλά ο Βαν Φλιτ γλίτωσε με ελαφρά τραύματα, όχι όμως και δύο Έλληνες αξιωματικοί, υπεύθυνοι του αεροδρομίου, που εκτελέστηκαν για εγκληματική αμέλεια.
Το 1951 ο Βαν Φλιτ αντικατέστησε τον στρατηγό Μάθιου Ρίτζγουεϊ ως επικεφαλής της 8ης Στρατιάς και των δυνάμεων του ΟΗΕ στον Πόλεμο της Κορέας. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων έπεσε μαχόμενος ο μονάκριβος γιος του, πιλοτάροντας ένα βομβαρδιστικό Β-26.
Συνταξιοδοτήθηκε το 1953 με τον βαθμό του αντιστρατήγου. Μόλις το πληροφορήθηκε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν, δήλωσε: «Ο βαν Φλιτ υπήρξε ο σπουδαιότερος στρατηγός που είχαμε ποτέ… Τον έστειλα στην Ελλάδα και κέρδισε τον πόλεμο… Τον έστειλα την Κορέα και κέρδισε τον πόλεμο».
Ο Τζέιμς Βαν Φλιτ πέθανε στο ράντσο του στο Πολκ Σίτι της Φλόριντα στις 23 Σεπτεμβρίου 1992 και τάφηκε στο στρατιωτικό κοιμητήριο του Άρλινγκτον στην Ουάσιγκτον.
Στην Καστοριά, η δημοτική αρχή έδωσε το όνομά του βαν Φλιτ σε πλατεία της πόλης, όπου μάλιστα του έστησε και προτομή. Κατά τη διάρκεια των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία το 1999, άγνωστοι γκρέμισαν τον ανδριάντα και τον πέταξαν στη λίμνη. Υπήρξε αντίδραση από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τελικά με πρωτοβουλία της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης Καστοριάς το 2007 στήθηκε άλλη προτομή του στρατηγού στις παρυφές της πόλης, σε ιδιωτικό χώρο.
Τζον Κολτρέιν
Αμερικανός συνθέτης και σαξοφωνίστας της τζαζ. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους μουσικούς του 20ου αιώνα, η τέχνη του οποίου ξεπερνά τα όρια της τζαζ. Μαζί με τους Κόλμαν Χόκινς, Λέστερ Γιάνγκ και Σόνι Ρόλινς αποτελούν την «αγία τετράδα» στο τενόρο σαξόφωνο.
Ο Τζον Γουίλιαμς Κολτρέιν (John William Coltrane) γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1926 στο Χάμλετ της Βόρειας Καρολίνας και ήταν γιος ενός ράφτη με μουσικές ανησυχίες και μιας νοικοκυράς. Μεγάλωσε σε πολυμελή θρησκευόμενη οικογένεια και σε μια περιοχή με έντονες τις φυλετικές συγκρούσεις. Έχασε νωρίς τον πατέρα του και η μητέρα του εξαναγκάστηκε να μετακομίσει στο Νιου Τζέρσι για να βρει δουλειά. Ο μικρός Τζον έμεινε σε σπίτι φίλων της οικογένειας και βρήκε αποκούμπι στη μουσική. Έμαθε κλαρινέτο, αλλά γρήγορα στράφηκε στην τζαζ και στο άλτο σαξόφωνο.
Σε ηλικία 19 ετών, ο Τζον κατατάχθηκε στο Ναυτικό, αλλά δεν απομακρύνθηκε από τη μουσική, καθώς απασχολήθηκε στην μπάντα του Ναυτικού στη Χαβάη. Τον επόμενο χρόνο αποστρατεύθηκε κι έκανε διάφορες δουλειές, μέχρι να προσληφθεί στην μπάντα του Ντίζι Γκιλέσπι το 1949. Μαζί του παρέμεινε μέχρι το 1952. Στη συνέχεια δούλεψε με την ορχήστρα του Ιρλ Μπόστικ, του Έντι Βίνσον και το γκρουπ του Τζόνι Χότζες.
Το καλοκαίρι του 1955 αποτελεί κομβικό σημείο στη σύντομη, αλλά μεστή καριέρα του, καθώς δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον τρομπετίσταΜάιλς Ντέιβις και γίνεται μέλος του συγκροτήματός του. Θα παραμείνει μαζί του για περίπου ένα χρόνο, στη διάρκεια του οποίου θα διαμορφώσει το στυλ του και θα πάρει πολύτιμα μαθήματα από τον Μάιλς για το πώς στήνεται και διευθύνεται μια ορχήστρα.
Ο Τζον είχε δύο μεγάλες αδυναμίες, που αποδείχθηκαν καθοριστικές για τη ζωή του: το ποτό και την ηρωίνη. Ο γάμος του με μια αμερικανίδα μουσουλμάνα, την Ναίμα, θα τον βοηθήσει να τα ξεπεράσει, μέσα από το ενδιαφέρον που έδειξε για τη μελέτη και τα διδάγματα του σουφισμού, ενός πνευματικού κινήματος στους κόλπους της Μουσουλμανικής θρησκείας. Το 1957 ο Κολτρέιν δουλεύει με τον μεγάλο πιανίσταΘελόνιους Μονκ. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ του με τον τίτλο «Blue Train».
Τo 1958 ξανασυναντά τον Μάιλς Ντέιβις και θα παραμείνει μαζί του ως το 1960. Θα συμμετάσχει στις ηχογραφήσεις δύο πολύ σπουδαίων άλμπουμ του (Milestones και Kind of Blue), ενώ κυκλοφορεί το προσωπικό του «Giant Steps». Την εποχή εκείνη αρχίζει να παίζει σοπράνο σαξόφωνο, ένα όργανο ξεχασμένο από τον κόσμο της τζαζ.
Η ριζική αλλαγή στο παίξιμό του σηματοδοτείται με την αποχώρησή του από το γκρουπ του Μάιλς Ντέιβις. Σχηματίζει το περίφημο κουαρτέτο του το 1960 και μετά από μια σειρά δίσκων για την Atlantic υπογράφει με την Impulse, όπου φλερτάρει με μία πιο πειραματική μουσική, επηρεασμένος από τα ινδικά ράγκας και την free-jazz. Στο γκρουπ του συμμετέχουν μουσικοί, όπως ο πιανίστας Μακόι Τάινερ, ο σαξοφωνίστας Ερικ Ντόλφι, ο μπασίστας Ρέτζι Γουόρκμαν και ο ντράμερ Έλβιν Τζόουνς.
Οι κριτικοί διχάζονται. Το καθιερωμένο περιοδικό της τζαζ «Down Beat» χαρακτηρίζει τη μουσική του Κολτρέιν «Αντι-Τζαζ», ενώ στη Γαλλία τον αποδοκιμάζουν μετά από μία συναυλία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Κολτρέιν να βάλει για λίγο φρένο στις πειραματικές του αναζητήσεις και να κυκλοφορήσει πιο συντηρητικούς δίσκους («Ballads»), ιδίως μετά την αποχώρηση του Ντόλφι.
Το 1964 επανέρχεται δριμύτερος και το κουαρτέτο του (Τζόουνς, Μακόι Τάνερ και Τζίμι Γκάριζον στο μπάσο), ηχογραφεί τον περίφημο δίσκο του «A Love Supreme», που θεωρείται το αριστούργημά του. Πρόκειται για μια τετραμερή σουίτα, διάρκειας 33 λεπτών, μία ωδή στην Πίστη και την αγάπη στον Θεό (όχι κατ' ανάγκη τον Θεό των Χριστιανών). Άλλωστε, ο Κολτρέιν είχε μελετήσει ινδουισμό, καμπάλα, γιόγκα, σούφι, αστρολογία, αφρικανική ιστορία, πυθαγόρειους, Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Παρότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερα απαιτητικό έργο, με στοιχεία ατονικής μουσικής, αποτέλεσε εμπορική επιτυχία για τα μέτρα της τζαζ.
Οι πνευματικές του ανησυχίες θα καθορίσουν και θα χαρακτηρίσουν τη μουσική του έως το τέλος της ζωής του, με άλμπουμ, όπως τα «Meditations», «Ascension» και «Interstellar Space». Ο Τζον Γουίλιαμς Κολτρέιν πέθανε από κίρρωση του ήπατος στις 17 Ιουλίου 1967.
Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης
Διαπρεπής ρώσος αρχαιολόγος, ελληνοποντιακής καταγωγής. Είχε χαρακτηριστεί «ποιητής» της αρχαιολογίας, ο άνθρωπος που περπάτησε στα «βήματα» του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Κεντρική Ασία και «ήρωας» του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1929 στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης (σημερινό Ουζμπεκιστάν) από Έλληνες γονείς. Το 1952 αποφοίτησε από το Κρατικό Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ασίας (Τασκένδη) και το 1961 έλαβε μάστερ Αρχαιολογίας Εγγύς και Μέσης Ανατολής από το Ινστιτούτο Αρχαιολογίας της Μόσχας.
Από το 1949 είχε ενεργό ρόλο στις αρχαιολογικές ανασκαφές στην Κεντρική Ασία και το Αφγανιστάν. Εκεί, έφερε στο φως τη Βασιλική Νεκρόπολη Τιλιά Τεπέ (1ος αιώνας μ.Χ.), όπου βρέθηκαν περισσότερα από 20.000 χρυσά αντικείμενα. Αυτή θεωρήθηκε «η ανακάλυψη του αιώνα». Τα ευρήματα είχαν φιλοξενηθεί στο Κρατικό Μουσείο του Αφγανιστάν. Με τον πόλεμο όλα τα ευρήματα εκλάπησαν μεταξύ του 1991-1993 και έκτοτε αγνοείται η τύχη τους.
Τα τελευταία 30 χρόνια έκανε τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανασκαφές στο Τουρκμενιστάν (έρημο Καρά Κουμ), όπου ανακάλυψε το παντελώς άγνωστο στο διεθνή επιστημονικό κόσμο Βασίλειο της Μαργιανής (τέλος 3ης χιλιετίας π.Χ.), εισάγοντας μία νέα θεωρία στην επιστήμη για τη διάπλαση του πρωτοελληνιστικού πολιτισμού στην Κεντρική Ασία και την ύπαρξη ενός πολιτισμού πανομοιότυπου με αυτόν της Βακτρίας, που σύμφωνα με τα έως τα τώρα στοιχεία συνδέεται και με τον Κρητο-Μυκηναϊκό πολιτισμό.
Επιστήμονας παγκόσμιου κύρους, ο ελληνικής καταγωγής αρχαιολόγος με την πολύχρονη ανασκαφική δραστηριότητά του στην περιοχή της κεντρικής Ασίας, συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη των στοιχείων του ελληνικού πολιτισμού στην ευρύτερη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και στην ανακάλυψη των ελληνικών ριζών του πολιτισμού της Κεντρικής Ασίας (ανάμεσα στο σημερινό Αφγανιστάν, Τουρκμενιστάν και Ουζμπεκιστάν). Με τα ευρήματά του, ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης απέδειξε ότι ο Ελληνισμός εξαπλώθηκε στην Ανατολή και στην Κεντρική Ασία 1.500 χρόνια πριν από την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το 1975 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Ιστορικής Επιστήμης της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Από το 1955 εργαζόταν στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στην Μόσχα. Υπήρξε επίτιμο μέλος της Ελληνικής Ανθρωπολογικής Εταιρίας, μέλος της Αμερικανικής Εταιρίας Επιστημών και ισότιμο μέλος της Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων Ρωσίας.
Ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης, που είχε λάβει την ελληνική υπηκοότητα το 1997, τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας (Ιανουάριος 2002), με την Ανώτατη Τιμητική Διάκριση «Μαχτουμκουλύ» της Δημοκρατίας του Τουρκμενιστάν που μέχρι τώρα έχει δοθεί μόνο σε 4 προσωπικότητες (2001), από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (2000), ενώ το 1998 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής του Ελληνισμού.
Ιδιαίτερα πλούσιο υπήρξε και το συγγραφικό του έργο, με 20 βιβλία στα ρωσικά, τα οποία έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, ιαπωνικά και ελληνικά. Περισσότερα από 200 άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά.
Ερχόμενος στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του '90 έλαβε πολλές υποσχέσεις από το ελληνικό κράτος για οικονομική ενίσχυση, προκειμένου να συνεχίσει το έργο του, αλλά απογοητεύτηκε από τη συμπεριφορά και την αδιαφορία των υπευθύνων. Οι υποσχέσεις του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Α. Καραμανλή δεν τηρήθηκαν. Το 2005, μετά από προσπάθειες ετών, έλαβε μια πενιχρή σύνταξη από το ελληνικό δημόσιο, που έφτανε τα 192 ευρώ μηνιαίως.
Ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης πέθανε στη Μόσχα στις 23 Δεκεμβρίου του 2013, σε ηλικία 84 ετών.
Αλεξάντρ Αρουτιουνιάν
Διακεκριμένος αρμένιος συνθέτης, γνωστός στους κύκλους της κλασικής μουσικής για το έργο του Κοντσέρτο για τρομπέτα και ορχήστρα (1950).
Ο Αλεξάντρ Αρουτιουνιάν (Alexander Arutiunian) γεννήθηκε στο Ερεβάν στις 23 Σεπτεμβρίου 1920. Ο πατέρας του Γκριγκόρ ήταν στρατιωτικός και η μητέρα του Ελεωνόρα ασχολείτο με τα οικιακά. Σε ηλικία επτά ετών έγινε δεκτός στο παιδικό τμήμα του Κρατικού Ωδείου του Ερεβάν και σε ηλικία 14 ετών άρχισε να μαθαίνει πιάνο και σύνθεση. Αποφοίτησε το 1941 και μετά τον πόλεμο μετακόμισε στη Μόσχα, όπου συνέχισε τις σπουδές του στη σύνθεση, με καθηγητή τον Γκένριχ Λιτίνσκι (1946-1948).
Το 1948 επέστρεψε στο Ερεβάν, όπου δίδαξε στο τοπικό Ωδείο και τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν για την «Καντάντα για την πατρίδα», έργο που έκανε γνωστό το όνομά του και εκτός Σοβιετικής Ένωσης. Τον επόμενο χρόνο συνέθεσε την Εορταστική Εισαγωγή, η οποία παρουσιάστηκε από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λένινγκραντ, υπό τη διεύθυνση του Εβγκένι Μραβίνσκι.
Το 1950 παρουσίασε το «Κοντσέρτο για τρομπέτα και ορχήστρα», που απογείωσε τη φήμη του και σήμερα θεωρείται έργο ρεπερτορίου για το όργανο. Είναι ιδιαίτερα αγαπητό στους τρομπετίστες, εξαιτίας των δεξιοτεχνικών περασμάτων του. Αποτελείται από πέντε μέρη, που παίζονται χωρίς διακοπή (ατάκα):
Το 1950 ο Αρουτιουνιάν παντρεύτηκε την Ιρίνα Οντένοβα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά: την πιανίστρια και δικηγόρο Ναρίνε (1951) και τον σχεδιαστή Σούρεν (1953). Το 1954 διορίσθηκε καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Αρμενίας και το 1970 ανακηρύχθηκε Καλλιτέχνης του Λαού της ΕΣΣΔ.
Το μουσικό ύφος του Αρουτιουνιάν, διαμορφωμένο από τα αρμενικά λαϊκά τραγούδια και τους αυτοσχεδιασμούς των λαϊκών βάρδων (ashughner), παρουσίαζε αρχικά συγγένεια με εκείνο του Αράμ Χατσατουριάν, αλλά αργότερα έγινε διαυγέστερο, τείνοντας προς τις κλασικές μορφές. Εκτός από το Κοντσέρτο για τρομπέτα, σημαντικά έργα του είναι:
Μεταξύ 1666
και 1766, 250.000 Αφρικανοί σκλάβοι πέθαναν διασχίζοντας τον Ατλαντικό κατά τη
μεταφορά τους στις αποικίες της Αμερικής. Η θνησιμότητα του «φορτίου» σε κάθε
ταξίδι ήταν 10-12%.
Θρυλική ασπρόμαυρη φωτογραφία, που τράβηξε ο αμερικανός φωτορεπόρτερ Άλφρεντ Άιζενστατ, στις 14 Αυγούστου 1945, κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών στη Νέα Υόρκη για την παράδοση της Ιαπωνίας και την ουσιαστική λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μέσα στον γενικό ενθουσιασμό, ένας ναύτης αρπάζει μια νοσοκόμα και της δίνει ένα παθιασμένο φιλί στην Τάιμς Σκουέαρ. Ο ΄Αϊζενστατ τριγυρνώντας με τη φωτογραφική του μηχανή μάρκας Λέικα στους δρόμους της αμερικανικής μεγαλούπολης απαθανατίζει τη στιγμή. Η φωτογραφία, που τον έκανε διάσημο, θα δημοσιευτεί στο περιοδικό Life. Όπως αποκάλυψε χρόνια αργότερα, εάν ο άνδρας δεν φορούσε μαύρα και η γυναίκα λευκά, δεν θα είχε τραβήξει ποτέ τη συγκεκριμένη φωτογραφία.
Ο Άιζενστατ, όπως ήταν φυσικό, δεν κράτησε τα ονόματα των πρωταγωνιστών της διάσημης φωτογραφίας του, με αποτέλεσμα πολλοί -άνδρες και γυναίκες- να διεκδικήσουν τη δόξα. Για τη γυναίκα ήταν σχετικά εύκολο να αποκαλυφθεί ότι ήταν η Γκρέτα Φρίντμαν, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, σε ηλικία 92 ετών. Την ημέρα που τραβήχτηκε η φωτογραφία ήταν 21 ετών και εργαζόταν ως βοηθός οδοντιάτρου. Το 2012 αποκάλυψε ότι δεν είχε δει καν τον ναύτη προτού την αρπάξει στην αγκαλιά του.
Για τον ναύτη της φωτογραφίας υπήρξαν αμφισβητήσεις, καθώς το πρόσωπό του δεν φαίνεται καθαρά. Πολλοί διεκδίκησαν να είναι οι ναύτες της φωτογραφίας και μάλιστα κάποιοι από αυτούς προσπάθησαν να το πετύχουν δικαστικά. Ύστερα από διαμάχη ετών, σήμερα πιστεύεται ότι ήταν ο Τζορτζ Μεντόνσα, που βρίσκεται εν ζωή και τότε σε ηλικία 23 ετών υπηρετούσε τη θητεία του στο Ναυτικό και ήταν σε άδεια.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
O AYΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Σκληρός αγώνας γίνεται φίλοι μου στην Ελληνική αλλα και την παγκόσμια αγορά γαλακτοκομικών προίομτων , ήδη σε μας γίνεται....σφαγή για το ποιος θα καταλαβει τη δεύτερη θέση στο γιαούρτι , μετά την απόσυρση της ΦΑΓΕ ..
Βέβαια , είναι απερίγραπτο το τι συμβαίνει στην αγορά τυρογαλακτοκομικών προϊόντων , κι'αν μπεις σε σούπερ μαρκετ και προσπαθήσεις να βγάλεις άκρη με τις τιμές , μάλλον θα ..τρελαθείς ..
Από περιέργεια , κοίταξα τις τιμές του γάλακτος και μου ήρθε..ταμπλάς , το λίτρο , ξεκινάει η τιμή του κάτω από 1 ευρώ , στα ξένα γάλατα εισαγωγής κυρίως των S.M και με εξαίρεση μιας Ελληνικής εταιρείας που κοστίζει 1,20 - 1,25, όλες οι άλλες φτάνουν μέχρι τα 1,90 ευρώ , οπότε χάνεις τον μπούσουλα ..
Aς δούμε όμως και τι επικρατεί στην αγορά με τις τιμές αλλά και τις ποιότητες τυριών
στο είδος αυτού του τυριού που κοβόταν σε φέτες για να τοποθετηθεί στα βαρέλια. Στην Κύπρο συνηθίζεται να γράφεται με δύο <Τ>, όπως άλλωστε προφέρεται και στην κυπριακή Διάλεκτο.ΕΞΟΧΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ
" ΛΟΥΗΣ "
Δεκαετία του '50, στα απόμερα σημεία του εξοχικού του μπάρμπα Λούη στον Αντώνη , ρίζωνε η Λιδορικιώτικη νεολαία για να απολαύσουν τον " ζύθο τους " που τότε ήταν πολύ της ...μόδας . Μεζές , κλασσικός , στραγαλάκι..σκληρό . αλμυρό , ή δυο φέτες ντομάτα και ένα κοματάκι ..αγγούρι το καλοκαίρι .
Από αριστερά : Αντώνης Πουρνιάς , Γιάννης Δελενίκας , Θανάσης Δελενίκας , Βασίλης Καραγκούνης , Τάκης Ανδρίτσος και Νίκος Κούστας .
Συλλογή Νίκου Κούστα
Την ίδια περίπου εποχή , πάλι...ριζωμένη η ...νεολαία τα πίνει . Γ,Ντζιούρας , Ν.Ταμβάκης , Γ,Ζόγκζας , Μίμης Παπαγεωργίου , Κων. Ζόγκζας , Γιάννης Πίτσιος , Κων. Κάππος - Φούκας και όρθιοι , Λάκης Πάζας , με τα άσπρα , Νίκος Κούστας , Λούης
Συλλογή Νίκου Κούστα
Δεκαετία του '50 , ο αξέχαστος Λούης , Ηλίας Κούστας ..κατα κόσμον , σε ώρα εργασίας. Όως καθαρά βλέπετε , η πλατεία του Αντώνη ήταν απέναντι κάτω απ' τον πλάτανο και όχι πάνω στη ..βρύση , που το' καναν τώρα . Απλά μας,,παραποιούν την ιστορία μας κατά πως τους...βολεύει .
Συλλογή Νίκου Κούστα
Καλησπέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου
Καλησπέρα φίλοι του χωριού μας ..
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016Ανατολή Ήλιου: 07:13 – Δύση Ήλιου: 19:21
- Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς
- Παγκόσμια Ημέρα Αμφισεξουαλικότητας
- Γιορτάζουν: Ξανθίππη, Ξάνθιππος, Πολυξένη
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
μ.Χ.
Αρχίζει
η Πολιορκία της Βιέννης από τις δυνάμεις του οθωμανού σουλτάνου Σουλεϊμάν του
Μεγαλοπρεπούς.Η Τριπολιτσά (Τρίπολη) πέφτει στα
χέρια των ελλήνων επαναστατών. 32.000 τούρκοι και εβραίοι πέφτουν νεκροί,
σύμφωνα με τον Θεόδωρο
Κολοκοτρώνη. «Το άλογό μου από τα τείχη έως τα σαράγια δεν επάτησε γη»,
αναφέρει χαρακτηριστικά στα απομνημονεύματά του. Οι Αλβανοί έρχονται σε συμφωνία
με τον «Γέρο του Μωριά» και αποχωρούν χωρίς να υποστούν το παραμικρό.
Το
Βασίλειο Νατζντ και Χετζάζ συγχωνεύεται με τις οάσεις Αλ Χασά και Αλ Κατίφ και
υπό τον βασιλιά Αμπντούλ Αζίζ Ιμπν Σαούντ σχηματίζεται η Σαουδική Αραβία, το
μοναδικό κράτος του κόσμου που φέρει το όνομα του ηγεμόνα του.
Αρχίζουν
πειραματικά στο Άουσβιτς οι εκτελέσεις Εβραίων με θανατηφόρα αέρια.
Νομιμοποιείται
το Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ), με νομοθετικό διάταγμα της κυβέρνησης
εθνικής ενότητας.
Αρχίζει
η πτώση της τιμής των μετοχών στο Χρηματιστήριο Αθηνών, που θα οδηγήσει στο
αποκληθέν «Σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου». Πολλές από τις μετοχές που έχουν
εισαχθεί στο Χρηματιστήριο θα αποδειχτούν «φούσκες», δηλαδή άνευ αντικρίσματος,
με εταιρίες χωρίς έργο, αλλά μόνο σκοπό την ελκυστική εικόνα στο
χρηματιστήριο.π.Χ.
Οκταβιανός
Αύγουστος, ο πρώτος ρωμαίος αυτοκράτορας. Υιοθετημένος γιος του Ιουλίου Καίσαρα,
εγκαθίδρυσε την «Παξ Ρομάνα» και εξασφάλισε την ειρήνη σε όλο τον ρωμαϊκό κόσμο.
(Θαν. 19/8/14)Τζον Κολτρέιν, αμερικανός
σαξοφωνίστας, από τις κορυφαίες προσωπικότητες της τζαζ. («A Love Supreme»)
(Θαν. 17/7/1967)
Μπρους
Σπρίνγκστιν, αμερικανός ρόκερ.μ.Χ.
Σίγκμουντ Φρόιντ,
γερμανοεβραίος ψυχίατρος και ιδρυτής της ψυχανάλυσης. (Γεν.
6/5/1856)
Αποφθέγματα
Πάμπλο
Νερούδα, χιλιανός ποιητής και διπλωμάτης, βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το
1971, δημιουργός του «Κάντο Χενεράλ», που μελοποιήθηκε από τον Μίκη Θεοδωράκη. (Γεν.
12/7/1904)
Ανθολόγιο
Διδώ
Σωτηρίου, ελληνίδα συγγραφέας. («Ματωμένα Χώματα») (Γεν.
18/2/1909)Η Άλωση της Τριπολιτσάς
Από τις κορυφαίες στιγμές της Επανάστασης του '21, κατά την οποία αναδείχθηκε ο στρατηγικός νους του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Από τις πρώτες μέρες του εθνικού ξεσηκωμού, ο Κολοκοτρώνης είχε συλλάβει την ιδέα της πολιορκίας και της άλωσης της Τριπολιτσάς (σημερινής Τρίπολης), επειδή κατείχε στρατηγική θέση και ήταν το διοικητικό κέντρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Μοριά. Στην Τριπολιτσά είχε την έδρα του ο Μόρα-Βαλεσί, ο στρατιωτικός διοικητής της Πελοποννήσου, με όλο το χαρέμι και τα πλούτη του, εκεί ζούσε ο μισός τουρκικός πληθυσμός της Πελοποννήσου και την υπερασπιζόταν σημαντικός αριθμός ενόπλων σωμάτων. Με λίγα λόγια ήταν μια επικίνδυνη εχθρική εστία, η οποία εάν δεν εξουδετερωνόταν θα ήταν μια διαρκής απειλή για τις επαναστατημένες επαρχίες της Πελοποννήσου.
Η στρατηγική σύλληψη του Κολοκοτρώνη δεν έγινε αμέσως αποδεκτή, επειδή προϋπέθετε οργανωμένο στρατό, που δεν υπήρχε. Ο Κολοκοτρώνης με επιμονή και πειστικότητα αντέστρεψε το αρνητικό για την άποψή του κλίμα μεταξύ των οπλαρχηγών κι έτσι στα μέσα Απριλίου αποφασίστηκε ο αποκλεισμός της Τριπολιτσάς σε πρώτη φάση, ώστε να διακοπεί κάθε δυνατότητα επικοινωνίας και εφοδιασμού της πόλης. Αρχιστράτηγος της επιχείρησης ορίσθηκε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, αλλά ιθύνων νους της ήταν ο Κολοκοτρώνης, το σχέδιο του οποίου τηρήθηκε κατά γράμμα.
Μέχρι τις αρχές Μαΐου του 1821 οι επαναστάτες είχαν περισώζει την Τριπολιτσά σ' ένα κύκλο που περιλάμβανε τις περιοχές Πάπαρι, Βλαχοκερασιά, Διάσελο, Αλωνίσταινα και Βέρβενα. Τότε έφθασε η πληροφορία ότι ο Μουσταφάμπεης με 3.500 άνδρες προερχόμενος από τα Γιάννινα είχε διασπάσει την πολιορκία από τα ανατολικά και είχε εισέλθει στην πόλη. Η επιχείρηση κινδύνευε, καθώς τις επόμενες μέρες τέθηκε σε καταδίωξη του Κολοκοτρώνη και των άλλων οπλαρχηγών που πολιορκούσαν την Τριπολιτσά. Οι δύο σημαντικές ήττες που υπέστη στοΒαλτέτσι (12 Μαΐου) και στα Δολιανά (18 Μαΐου), όχι μόνο αναπτέρωσαν το ηθικό στο ελληνικό στρατόπεδο, αλλά συνέβαλαν καταλυτικά στην Άλωση της Τριπολιτσάς.
Η
δύναμη των πολιορκητών συνεχώς ενισχυόταν και τις παραμονές της Άλωσης είχε
φθάσει τους 10.000 άνδρες. Ο κλοιός γύρω από την Τριπολιτσά έσφιγγε διαρκώς και
η πόλη υπέφερε. Οι αποθήκες των τροφίμων είχαν σχεδόν αδειάσει, τα χρήματα είχαν
εξαντληθεί και οι αρρώστιες θέριζαν. Στην πόλη υπήρχαν 35.000 ψυχές, Τούρκοι,
Χριστιανοί, Αλβανοί και Εβραίοι.
Τότε ο Κολοκοτρώνης συνέλαβε την ιδέα να κατασκευαστεί περιφερειακή τάφρος γύρω από την πόλη για να δυσκολέψει περισσότερο τη ζωή των πολιορκημένων. Η τάφρος κατασκευάστηκε ταχύτατα από τους χωρικούς και η όλη τοποθεσία ονομάστηκε Γράνα. Γύρω και πίσω από αυτή τοποθετήθηκαν τα τέσσερα ελληνικά σώματα, με επικεφαλής τους Κολοκοτρώνη, Μαυρομιχάλη, Γιατράκο και Αναγνωσταρά. Οι επαναστάτες είχαν στη διάθεσή τους ένα παμπάλαιο κανόνι και οι πολιορκούμενοι 30.
Απόντος του Μόρα-Βαλεσί, Χουρσίτ Πασά, ο Μουσταφάμπεης, που είχε το γενικό πρόσταγμα στην πόλη, αντιλήφθηκε γρήγορα την κίνηση του Κολοκοτρώνη και στις 18 Αυγούστου ενήργησε επίθεση με ιππικό για να διασπάσει τον κλοιό των Ελλήνων. Απέτυχε και οι δυνάμεις του επέστρεψαν στην πόλη έχοντας υποστεί μεγάλες απώλειες. Μπέηδες και αγάδες άρχισαν τότε να συσκέπτονται για τους όρους της παράδοσης, καθώς δεν υπήρχε ελπίδα σωτηρίας.
Όμως τους πρόλαβε ένας απλός στρατιώτης, ο Μανώλης Δούνιας από τον Πραστό Κυνουρίας. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1821, ημέρα Παρασκευή, μαζί με δύο συντρόφους του αναρριχήθηκε στα τείχη της πόλης που έφθαναν τα πεντέμισι μέτρα ύψος και εισήλθε στην Τριπολιτσά, εκμεταλλευόμενος τη γνωριμία του με τον φύλακα του προμαχώνα. Αφού τον εξουδετέρωσε, άνοιξε την Πύλη του Μυστρά και οι έλληνες επαναστάτες εισόρμησαν στην πόλη. Οι κάτοικοί της αντιστάθηκαν, χωρίς επιτυχία, επί δίωρο.
Επακολούθησε άγρια σφαγή του πληθυσμού και πρωτοφανές πλιάτσικο. Μάταια οι οπλαρχηγοί προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τους μαινόμενους επαναστάτες. «Το ασκέρι, όπου ήτον μέσα, το Ελληνικόν, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άνδρες, τριάντα δύο χιλιάδες, μία ώρα ολόγυρα της Τριπολιτσάς. Ένας υδραίος έσφαξε ενενήντα. Έλληνες εσκοτώθηκαν εκατόν» γράφει στα Απομνημονεύματά του ο Κολοκοτρώνης.
Η εκδικητική μανία των επαναστατών εκδηλώθηκε όχι μόνο σε βάρος των Τούρκων, αλλά και των Εβραίων που είχαν δείξει εχθρική στάση απέναντι στην Επανάσταση, και των Ελλήνων που είχαν χαρακτηριστεί τουρκολάτρες, όπως ο πρόκριτος Σωτήρης Κουγιάς. Αντίθετα, οι Αλβανοί της Τριπολιτσάς αποχώρησαν συντεταγμένα με τη συνοδεία ελλήνων μαχητών, καθώς είχαν έλθει σε συμφωνία με τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη.
Η Άλωση της Τριπολιτσάς αποτέλεσε σταθμό για την εδραίωση και την εξέλιξη της Επανάστασης. Ολόκληρη η Πελοπόννησος βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, εκτός των φρουρίων, Πατρών, Μεθώνης, Κορώνης και Ναυπλίου, τα οποία πολιορκούνταν στενά.
Σίγκμουντ Φρόιντ
1856 – 1939
Αυστριακός νευρολόγος και ψυχίατρος, θεμελιωτής της ψυχανάλυσης, η οποία ήταν ταυτόχρονα μια θεωρία της ανθρώπινης ψυχής, μια θεραπευτική μέθοδος για την ανακούφιση από τις ασθένειές της, αλλά και μια οπτική για την ερμηνεία του πολιτισμού και της κοινωνίας. Ανακαλύπτοντας το υποσυνείδητο το 1896, ξεκίνησε μία επανάσταση που σφράγισε τον 20ό αιώνα. Λίγες προσεγγίσεις έχουν προκαλέσει τόσο πολλές αντιδράσεις όσο η ψυχανάλυση, ίσως διότι ήταν η τρίτη μεγάλη ανατροπή στην αντίληψη του ανθρώπου για τον εαυτό του. Μετά τον Κοπέρνικο που έδειξε ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος, μετά τον Δαρβίνο που ανακάλυψε ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά άλλος ένας κρίκος στην εξέλιξη των ζώων, ο Φρόιντ αποκάλυψε το υποσυνείδητο που, κρυμμένο στα βάθη της ψυχής, ενεργεί εν αγνοία μας.
Ο Σίγκμουντ Φρόιντ γεννήθηκε στις 6 Μαΐου 1856 στο Φράιμπεργκ της Μοραβίας (σημερινό Πρζίμπορ Τσεχίας), τότε τμήμα της Αυστροουγγαρίας των Αψβούργων, από γονείς εβραϊκής καταγωγής. Ο πατέρας του Γιάκομπ Φρόιντ - μία μάλλον απόμακρη και αυταρχική μορφή για τον γιο του - ήταν έμπορος υφασμάτων και η μητέρα του Αμαλία Νάτανσον φρόντιζε τα του οίκου. Το 1859 η οικογένεια Φρόιντ για οικονομικούς λόγους εγκαταστάθηκε στη Λειψία κι ένα χρόνο αργότερα στη Βιέννη.
Ο Φρόιντ το 1885
Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές και επηρεασμένος από ένα δοκίμιο του Γκέτε, αποφασίζει να ασχοληθεί με την ιατρική. Εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και μετά την αποφοίτησή του εργάζεται ως κλινικός βοηθός στο Γενικό Νοσοκομείο της Βιέννης, όπου ειδικεύεται στην ψυχιατρική και την παθολογία. Το 1885, αφού ολοκλήρωσε μία μελέτη για τον μυελό του εγκεφάλου, διορίζεται λέκτωρ νευροπαθολογίας.
Την εποχή αυτή αναπτύχθηκε, επίσης, το ενδιαφέρον του για τις φαρμακευτικές ιδιότητες της κοκαΐνης, τις οποίες εξακολούθησε να ερευνά τα επόμενα χρόνια. Η συνηγορία του υπέρ της κοκαΐνης οδήγησε στη θανάσιμη εξάρτηση του στενού του φίλου Ερνστ φον Μάρξοφ και αμαύρωσε την ιατρική φήμη του για ένα διάστημα.
Τον Οκτώβριο 1885, αναχωρεί για το Παρίσι, προκειμένου να συνεχίσει τις μελέτες του στη νευροπαθολογία στο νοσοκομείο Σαλπετριέρ, όπου εργάζεται υπό την καθοδήγηση του σπουδαίου νευρολόγου Ζαν - Μαρτέν Σαρκό, που θεωρείται ο εισηγητής της σύγχρονης νευρολογίας. Ο Σαρκό χρησιμοποιούσε την ύπνωση ως θεραπεία της υστερίας, μία μέθοδος που αποδείχθηκε κρίσιμη για την επιστημονική εξέλιξη του νεαρού γιατρού, ο οποίος αποφασίζει να εγκαταλείψει τη νευρολογία και να ασχοληθεί με την ψυχιατρική.
Έχοντας ήδη εντοπίσει τη σχέση μεταξύ υστερίας και καταπιεσμένης σεξουαλικότητας, ο Φρόιντ επιστρέφει στη Βιέννη το 1886 και αναλαμβάνει την πρώτη ασθενή του, την Μπέρτα Παπεγχάιμ, γνωστή στη βιβλιογραφία ως «Άννα Ο». Αφηγούμενη τις τραυματικές εμπειρίες της, η νεαρή κοπέλα απαλλάσσεται σιγά -σιγά από τα συμπτώματα της αρρώστιας της (παράλυση, παραισθήσεις). Με τη μέθοδο του ελεύθερου συνειρμού, ο λόγος μπορεί να εξερευνήσει τα βάθη του ασυνειδήτου του ανθρώπου, το οποίο, σύμφωνα με τον Φρόιντ, κυριαρχείται από τις ορμές που σχηματίζονται στην παιδική ηλικία και η συζήτηση για τις απωθημένες επιθυμίες οδηγεί στην εκτόνωση της ψυχικής πίεσης και στη θεραπεία. Από την «κλασική» μέθοδο της ύπνωσης του ασθενούς εκείνος κρατάει τελικά μόνο το ανάκλιντρο, το γνωστό «ψυχαναλυτικό ντιβάνι».
Έτσι γεννήθηκε η ψυχανάλυση ως θεωρία και θεραπεία για την ανακούφιση της ανθρώπινης ψυχής. Ο Φρόιντ έγραψε ότι η libido, η σεξουαλικότητα μας, φιλτράρει τα πάντα από την παιδική ηλικία ακόμη. Μίλησε για το μικρό αγοράκι που επιθυμεί να σκοτώσει τον πατέρα του και να κοιμηθεί με τη μητέρα του (οιδιπόδειο σύμπλεγμα) και για τις ανεξέλεγκτες ορμές (id) από τις οποίες κυριαρχείται ο άνθρωπος. Πριν από τον Φρόιντ κανένας δεν είχε περιγράψει με αυτό τον τρόπο την ανθρώπινη κατάσταση.
Ο
20ος αιώνας ανοίγει για τον Φρόιντ με την έκδοση της«Ερμηνείας των Ονείρων», το
βιβλίο στο οποίο ο Φρόιντ υποστηρίζει ότι «τα όνειρα είναι ο βασιλικός δρόμος
προς το υποσυνείδητο». Περιγράφοντας το υποσυνείδητο σαν ένα πνευματικό πηγάδι
γεμάτο από καταπιεσμένα τραύματα, ορμές και άγχη που, χωρίς να το ξέρουμε,
επηρεάζουν την καθημερινή μας συμπεριφορά, ο Φρόιντ θεωρεί ότι ο ασθενής πρέπει
να «ανασύρει από τα βάθη» τις παιδικές μνήμες, χρησιμοποιώντας τα όνειρα και τον
ελεύθερο συνειρμό σαν γέφυρα με αυτόν τον ξεχασμένο κόσμο.
Μέσα στη φρίκη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αναπτύσσει τη θεωρία του για το ρόλο τού Υπερεγώ, το οποίο «παράγει αισθήματα ενοχής», ενώ συμπληρώνει τη γενική θεωρία του επιχειρώντας να εξηγήσει «αυτή την ατελείωτη σειρά των συγκρούσεων που σημάδεψαν την παγκόσμια ιστορία». Στο ένστικτο της ζωής (Eros) αντιπαραθέτει την ορμή του μίσους και της καταστροφής (ένστικτο του θανάτου - Thanatos). Είδε τους φόβους του για «το παράλογο πίσω από τη βιτρίνα του πολιτισμού» να επαληθεύονται δύο δεκαετίες αργότερα, όταν οι ναζιστές έκαψαν τα βιβλία του το 1933, ως «καρπούς της εβραϊκής επιστήμης».
Το 1938, όταν ναζιστές προσαρτούν την Αυστρία, ο Σίγκμουντ Φρόιντ μεταναστεύει στη Μεγάλη Βρετανία μαζί με την κόρη του Άννα, η οποία είχε αρχίσει να ασχολείται με την παιδοψυχολογία. Ένα χρόνο αργότερα, στις 23 Σεπτεμβρίου 1939, ο κορυφαίος αυστριακός επιστήμονας θα αφήσει την τελευταία του πνοή στο Λονδίνο, χτυπημένος από τον καρκίνο.
Ο Φρόιντ ήταν παντρεμένος από το 1886 με την ομόθρησκή του Μάρτα Μπέρναϊς, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά, ένα από τα οποία η Άννα Φρόυντ επρόκειτο να διαπρέψει και η ίδια ως ψυχαναλύτρια.
Η ψυχανάλυση, το δημιούργημα του Φρόιντ, εξακολουθεί να διχάζει μέχρι σήμερα. Οι υποστηρικτές της τη θεωρούν «τη σημαντικότερη θεωρητική εξέλιξη του 20ού αιώνα». Οι επικριτές της υποστηρίζουν ότι είναι περισσότερο θεωρία παρά επιστήμη. Γεγονός είναι ότι όπως γράφει ο γάλλος συγγραφέας και ψυχαναλυτής Μισέλ Πλον, «δεν μπορούμε πλέον να σκεφθούμε με τον ίδιο τρόπο μετά τον Φρόιντ. Αυτή η θεραπευτική μέθοδος άλλαξε τον κόσμο».
Σωτηράκης Κουγιάς
? – 1821
Φιλότουρκος
πρόκριτος (κοτζάμπασης) της Τριπολιτσάς, που θανατώθηκε με απάνθρωπο τρόπο από
τους συμπατριώτες του επαναστάτες την ημέρα της άλωσης της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου1821).
Ο Σωτηράκης ή Σωτήρος Κουγιάς, καταγόμενος από πλούσια οικογένεια της Τριπολιτσάς, ήταν αντίθετος με τον εθνικό ξεσηκωμό και μάλιστα αρνήθηκε να γίνει μέλος της Φιλικής Εταιρείας, όταν το φθινόπωρο του 1820 τον πλησίασε για τον σκοπό αυτό ο πρόκριτος της Ανδρίτσαινας Παναγιώτης Ζαριφόπουλος. Επίσης, έφτασε στο σημείο να προδώσει στους Τούρκους ένα σπίτι μέσα στο οποίο συσκέπτονταν μέλη της Φιλικής Εταιρείας. Για καλή τους τύχη, η καταγγελία του θεωρήθηκε αόριστη από τους κατακτητές, επειδή δεν ανέφερε συγκεκριμένα πρόσωπα, κι έτσι δεν ελήφθησαν μέτρα κατά των Ελλήνων.
Ο φιλοτουρκισμός του συνεχίστηκε καθ’ όλο το διάστημα της πολιορκίας της Τριπολιτσάς από τα ελληνικά στρατεύματα. Απέφυγε να έλθει σε επαφή με τους ευρισκόμενους σε αιχμαλωσία Έλληνες προκρίτους για να μην χάσει την εμπιστοσύνη των Τούρκων. Μόλις τις τελευταίες ημέρες πριν από την άλωση προσφέρθηκε να τους μεταφέρει καθαρά ρούχα στη φυλακή, όταν διαπίστωσε ότι και οι κατακτητές θα έκαναν το ίδιο.
Την ημέρα της άλωσης της Τριπολιτσάς κάποιοι Έλληνες κάτοικοι της πόλης οδήγησαν τον Αργείο οπλαρχηγό Γιαννάκο Νταγρέ ή Δαγρέ στο σπίτι του Κουγιά, τον οποίο κατηγορούσαν ως προδότη. Ο Δαγρές μπήκε στο σπίτι του Κουγιά, τον συνέλαβε, τον ανάγκασε να γονατίσει και άρχισε να τον βασανίζει μπροστά στην οικογένειά του. Του προσφέρθηκαν μεγάλα ποσά για να τον αφήσει ελεύθερο. Αλλά ο Δαγρές δίψαγε για εκδίκηση. Ήταν ενήμερος για τις παρασπονδίες του Κουγιά και ήταν νωπός ακόμη ο θάνατος του αδελφού του Θανάση στη Μάχη της Γράνας πριν από ένα μήνα (10 Αυγούστου 1821).
Ο Δαγρές δεν συγκινήθηκε ούτε από τις ικεσίες της οικογένειας του Κουγιά, ούτε από τις προσφορές της. Έκοψε το αυτί του τριπολιτσιώτη προκρίτου και του το έδωσε να το φάει. Ο ταλαίπωρος Κουγιάς αναγκάστηκε να μασήσει το κομμένο αυτί του. Τότε οι συγγενείς του έσπευσαν να ζητήσουν βοήθεια από την πανίσχυρη οικογένεια των Δεληγιανναίων για να σώσουν τον κατακρεουργημένο άνθρωπό τους. Ήταν, όμως, αργά, καθώς ο εξαγριωμένος Δαγρές τον αποτελείωσε.
Ο Κουγιάς, σύμφωνα με τον συντοπίτη του συγγραφέα και πολιτικό Νικόλαο Σπηλιάδη (1785-1862), δεν υπήρξε προδότης, αλλά φάνηκε άνανδρος την κρίσιμη στιγμή. Προτίμησε να συνταχθεί με τους κατακτητές, επειδή δυσπιστούσε με την επιτυχία της Επανάστασης, όταν η πλειονότητα των ανθρώπων της τάξεώς του διακινδύνευσαν τη ζωή και την περιουσία τους για την επιτυχία του Αγώνα.
Τζέιμς Βαν Φλιτ
1892 – 1992
Αμερικανός στρατιωτικός, με σημαντική συνεισφορά στην έκβαση του ελληνικού εμφύλιου πολέμου.
Ο Τζέιμς Όλγουορντ βαν Φλιτ (James Alward Van Fleet) γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου 1892 στο Κότεσβιλ του Νιού Τζέρσεϊ, αλλά μεγάλωσε στο Μπάρλοου της Φλώριδας. Το 1911 έγινε δεκτός στη Στρατιωτική Ακαδημία του Γουέστ Πόιντ (Αμερικανική Σχολή Ευελπίδων), με συμμαθητές σημαντικές στρατιωτικές προσωπικότητες του μέλλοντος, όπως ο στρατηγός και πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ και ο στρατηγός Ομάρ Μπράντλεϊ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε στην ανίκητη ποδοσφαιρική ομάδα (αμερικανικό ποδόσφαιρο) του στρατού το 1914. Μετά την αποφοίτησή του ονομάστηκε ανθυπολοχαγός Πεζικού.
Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε ως διοικητής τάγματος υπό τις διαταγές του στρατηγού Τζον Πέρσινγκ. Τη διετία 1923-1924, εκτός από τα στρατιωτικά του καθήκοντα, διετέλεσε προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας Florida Gators, την οποία οδήγησε σε μεγάλες επιτυχίες.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στην Ευρώπη ως διοικητής του 8ου Συντάγματος Πεζικού και συμμετείχε στην απόβαση των Συμμάχων την Νορμανδία. Αν και η φήμη του είχε ξεπεράσει τα στενά όρια της μονάδας του, έμεινε στάσιμος βαθμολογικά, επειδή ο αρχηγός του Στρατού, Τζορτζ Μάρσαλ, τον πέρασε κατά λάθος για ένα συνονόματο αξιωματικό, που ήταν μέθυσος. Όταν ο παλιός του συμμαθητής Αϊζενχάουερ πληροφόρησε τον Μάρσαλ για το λάθος του, ο Βαν Φλιτ αποκαταστάθηκε και ανέλαβε τη διοίκηση του Γ’ Σώματος Στρατού της 3ης Στρατιάς, που διοικούσε ο στρατηγός Πάτον.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1948 ο Βαν Φλιτ έφθασε στην Ελλάδα για να εποπτεύσει την εφαρμογή του Δόγματος Τρούμαν. Ήταν επικεφαλής των 250 στρατιωτικών συμβούλων, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του εμφυλίου πολέμου υπέρ των εθνικών δυνάμεων, ενώ διαχειρίστηκε και την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια στη χώρα μας, ύψους 304 εκατομμυρίων δολαρίων. Ουσιαστικά, ήταν ο διοικητής του Εθνικού Στρατού, αν ανακαλέσουμε στη μνήμη τη ρήση του Υπουργού Στρατιωτικών Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ο οποίος απευθυνόμενος στον βαν Φλιτ του είπε: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατό σας».
Η πρώτη γεύση από το μέτωπο δεν ήταν και ιδιαίτερα ευχάριστη γι’ αυτόν, καθώς το στρατιωτικό αεροσκάφος με το οποίο μετέβη στη Φλώρινα πάτησε νάρκη στον διάδρομο προσγείωσης, την οποία είχαν τοποθετήσει αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού. Ανατινάχθηκε το ουραίο τμήμα του, αλλά ο Βαν Φλιτ γλίτωσε με ελαφρά τραύματα, όχι όμως και δύο Έλληνες αξιωματικοί, υπεύθυνοι του αεροδρομίου, που εκτελέστηκαν για εγκληματική αμέλεια.
Το 1951 ο Βαν Φλιτ αντικατέστησε τον στρατηγό Μάθιου Ρίτζγουεϊ ως επικεφαλής της 8ης Στρατιάς και των δυνάμεων του ΟΗΕ στον Πόλεμο της Κορέας. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων έπεσε μαχόμενος ο μονάκριβος γιος του, πιλοτάροντας ένα βομβαρδιστικό Β-26.
Συνταξιοδοτήθηκε το 1953 με τον βαθμό του αντιστρατήγου. Μόλις το πληροφορήθηκε ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν, δήλωσε: «Ο βαν Φλιτ υπήρξε ο σπουδαιότερος στρατηγός που είχαμε ποτέ… Τον έστειλα στην Ελλάδα και κέρδισε τον πόλεμο… Τον έστειλα την Κορέα και κέρδισε τον πόλεμο».
Ο Τζέιμς Βαν Φλιτ πέθανε στο ράντσο του στο Πολκ Σίτι της Φλόριντα στις 23 Σεπτεμβρίου 1992 και τάφηκε στο στρατιωτικό κοιμητήριο του Άρλινγκτον στην Ουάσιγκτον.
Στην Καστοριά, η δημοτική αρχή έδωσε το όνομά του βαν Φλιτ σε πλατεία της πόλης, όπου μάλιστα του έστησε και προτομή. Κατά τη διάρκεια των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία το 1999, άγνωστοι γκρέμισαν τον ανδριάντα και τον πέταξαν στη λίμνη. Υπήρξε αντίδραση από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τελικά με πρωτοβουλία της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης Καστοριάς το 2007 στήθηκε άλλη προτομή του στρατηγού στις παρυφές της πόλης, σε ιδιωτικό χώρο.
Τζον Κολτρέιν
1926 – 1967
Αμερικανός συνθέτης και σαξοφωνίστας της τζαζ. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους μουσικούς του 20ου αιώνα, η τέχνη του οποίου ξεπερνά τα όρια της τζαζ. Μαζί με τους Κόλμαν Χόκινς, Λέστερ Γιάνγκ και Σόνι Ρόλινς αποτελούν την «αγία τετράδα» στο τενόρο σαξόφωνο.
Ο Τζον Γουίλιαμς Κολτρέιν (John William Coltrane) γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1926 στο Χάμλετ της Βόρειας Καρολίνας και ήταν γιος ενός ράφτη με μουσικές ανησυχίες και μιας νοικοκυράς. Μεγάλωσε σε πολυμελή θρησκευόμενη οικογένεια και σε μια περιοχή με έντονες τις φυλετικές συγκρούσεις. Έχασε νωρίς τον πατέρα του και η μητέρα του εξαναγκάστηκε να μετακομίσει στο Νιου Τζέρσι για να βρει δουλειά. Ο μικρός Τζον έμεινε σε σπίτι φίλων της οικογένειας και βρήκε αποκούμπι στη μουσική. Έμαθε κλαρινέτο, αλλά γρήγορα στράφηκε στην τζαζ και στο άλτο σαξόφωνο.
Σε ηλικία 19 ετών, ο Τζον κατατάχθηκε στο Ναυτικό, αλλά δεν απομακρύνθηκε από τη μουσική, καθώς απασχολήθηκε στην μπάντα του Ναυτικού στη Χαβάη. Τον επόμενο χρόνο αποστρατεύθηκε κι έκανε διάφορες δουλειές, μέχρι να προσληφθεί στην μπάντα του Ντίζι Γκιλέσπι το 1949. Μαζί του παρέμεινε μέχρι το 1952. Στη συνέχεια δούλεψε με την ορχήστρα του Ιρλ Μπόστικ, του Έντι Βίνσον και το γκρουπ του Τζόνι Χότζες.
Το καλοκαίρι του 1955 αποτελεί κομβικό σημείο στη σύντομη, αλλά μεστή καριέρα του, καθώς δέχεται ένα τηλεφώνημα από τον τρομπετίσταΜάιλς Ντέιβις και γίνεται μέλος του συγκροτήματός του. Θα παραμείνει μαζί του για περίπου ένα χρόνο, στη διάρκεια του οποίου θα διαμορφώσει το στυλ του και θα πάρει πολύτιμα μαθήματα από τον Μάιλς για το πώς στήνεται και διευθύνεται μια ορχήστρα.
Ο Τζον είχε δύο μεγάλες αδυναμίες, που αποδείχθηκαν καθοριστικές για τη ζωή του: το ποτό και την ηρωίνη. Ο γάμος του με μια αμερικανίδα μουσουλμάνα, την Ναίμα, θα τον βοηθήσει να τα ξεπεράσει, μέσα από το ενδιαφέρον που έδειξε για τη μελέτη και τα διδάγματα του σουφισμού, ενός πνευματικού κινήματος στους κόλπους της Μουσουλμανικής θρησκείας. Το 1957 ο Κολτρέιν δουλεύει με τον μεγάλο πιανίσταΘελόνιους Μονκ. Τον ίδιο χρόνο κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ του με τον τίτλο «Blue Train».
Τo 1958 ξανασυναντά τον Μάιλς Ντέιβις και θα παραμείνει μαζί του ως το 1960. Θα συμμετάσχει στις ηχογραφήσεις δύο πολύ σπουδαίων άλμπουμ του (Milestones και Kind of Blue), ενώ κυκλοφορεί το προσωπικό του «Giant Steps». Την εποχή εκείνη αρχίζει να παίζει σοπράνο σαξόφωνο, ένα όργανο ξεχασμένο από τον κόσμο της τζαζ.
Η ριζική αλλαγή στο παίξιμό του σηματοδοτείται με την αποχώρησή του από το γκρουπ του Μάιλς Ντέιβις. Σχηματίζει το περίφημο κουαρτέτο του το 1960 και μετά από μια σειρά δίσκων για την Atlantic υπογράφει με την Impulse, όπου φλερτάρει με μία πιο πειραματική μουσική, επηρεασμένος από τα ινδικά ράγκας και την free-jazz. Στο γκρουπ του συμμετέχουν μουσικοί, όπως ο πιανίστας Μακόι Τάινερ, ο σαξοφωνίστας Ερικ Ντόλφι, ο μπασίστας Ρέτζι Γουόρκμαν και ο ντράμερ Έλβιν Τζόουνς.
Οι κριτικοί διχάζονται. Το καθιερωμένο περιοδικό της τζαζ «Down Beat» χαρακτηρίζει τη μουσική του Κολτρέιν «Αντι-Τζαζ», ενώ στη Γαλλία τον αποδοκιμάζουν μετά από μία συναυλία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο Κολτρέιν να βάλει για λίγο φρένο στις πειραματικές του αναζητήσεις και να κυκλοφορήσει πιο συντηρητικούς δίσκους («Ballads»), ιδίως μετά την αποχώρηση του Ντόλφι.
Το 1964 επανέρχεται δριμύτερος και το κουαρτέτο του (Τζόουνς, Μακόι Τάνερ και Τζίμι Γκάριζον στο μπάσο), ηχογραφεί τον περίφημο δίσκο του «A Love Supreme», που θεωρείται το αριστούργημά του. Πρόκειται για μια τετραμερή σουίτα, διάρκειας 33 λεπτών, μία ωδή στην Πίστη και την αγάπη στον Θεό (όχι κατ' ανάγκη τον Θεό των Χριστιανών). Άλλωστε, ο Κολτρέιν είχε μελετήσει ινδουισμό, καμπάλα, γιόγκα, σούφι, αστρολογία, αφρικανική ιστορία, πυθαγόρειους, Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Παρότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερα απαιτητικό έργο, με στοιχεία ατονικής μουσικής, αποτέλεσε εμπορική επιτυχία για τα μέτρα της τζαζ.
Οι πνευματικές του ανησυχίες θα καθορίσουν και θα χαρακτηρίσουν τη μουσική του έως το τέλος της ζωής του, με άλμπουμ, όπως τα «Meditations», «Ascension» και «Interstellar Space». Ο Τζον Γουίλιαμς Κολτρέιν πέθανε από κίρρωση του ήπατος στις 17 Ιουλίου 1967.
Επιλεγμένη Δισκογραφία
- Blue Train (1957)
- Thelonious Monk Quartet with John Coltrane at Carnegie Hall (2005, ηχογραφημένο το 1957)
- Giant Steps (1960)
- Coltrane Plays the Blues (1960)
- My Favorite Things (1960)
- Olé Coltrane (1961)
- Live! at the Village Vanguard (1961)
- Africa/Brass (1961)
- Ballads (1962)
- Impressions (1963)
- Crescent (1964)
- A Love Supreme (1964)
- Ascension (1965)
- Om (1965)
- Kulu Se Mama (1965)
- Meditations (1965)
- Live at the Village Vanguard Again! (1966)
- Interstellar Space (1974, ηχογραφημένο το 1967)
Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης
1929 – 2013
Διαπρεπής ρώσος αρχαιολόγος, ελληνοποντιακής καταγωγής. Είχε χαρακτηριστεί «ποιητής» της αρχαιολογίας, ο άνθρωπος που περπάτησε στα «βήματα» του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Κεντρική Ασία και «ήρωας» του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1929 στην Τασκένδη της Σοβιετικής Ένωσης (σημερινό Ουζμπεκιστάν) από Έλληνες γονείς. Το 1952 αποφοίτησε από το Κρατικό Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ασίας (Τασκένδη) και το 1961 έλαβε μάστερ Αρχαιολογίας Εγγύς και Μέσης Ανατολής από το Ινστιτούτο Αρχαιολογίας της Μόσχας.
Από το 1949 είχε ενεργό ρόλο στις αρχαιολογικές ανασκαφές στην Κεντρική Ασία και το Αφγανιστάν. Εκεί, έφερε στο φως τη Βασιλική Νεκρόπολη Τιλιά Τεπέ (1ος αιώνας μ.Χ.), όπου βρέθηκαν περισσότερα από 20.000 χρυσά αντικείμενα. Αυτή θεωρήθηκε «η ανακάλυψη του αιώνα». Τα ευρήματα είχαν φιλοξενηθεί στο Κρατικό Μουσείο του Αφγανιστάν. Με τον πόλεμο όλα τα ευρήματα εκλάπησαν μεταξύ του 1991-1993 και έκτοτε αγνοείται η τύχη τους.
Τα τελευταία 30 χρόνια έκανε τις μεγαλύτερες αρχαιολογικές ανασκαφές στο Τουρκμενιστάν (έρημο Καρά Κουμ), όπου ανακάλυψε το παντελώς άγνωστο στο διεθνή επιστημονικό κόσμο Βασίλειο της Μαργιανής (τέλος 3ης χιλιετίας π.Χ.), εισάγοντας μία νέα θεωρία στην επιστήμη για τη διάπλαση του πρωτοελληνιστικού πολιτισμού στην Κεντρική Ασία και την ύπαρξη ενός πολιτισμού πανομοιότυπου με αυτόν της Βακτρίας, που σύμφωνα με τα έως τα τώρα στοιχεία συνδέεται και με τον Κρητο-Μυκηναϊκό πολιτισμό.
Επιστήμονας παγκόσμιου κύρους, ο ελληνικής καταγωγής αρχαιολόγος με την πολύχρονη ανασκαφική δραστηριότητά του στην περιοχή της κεντρικής Ασίας, συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη των στοιχείων του ελληνικού πολιτισμού στην ευρύτερη περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και στην ανακάλυψη των ελληνικών ριζών του πολιτισμού της Κεντρικής Ασίας (ανάμεσα στο σημερινό Αφγανιστάν, Τουρκμενιστάν και Ουζμπεκιστάν). Με τα ευρήματά του, ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης απέδειξε ότι ο Ελληνισμός εξαπλώθηκε στην Ανατολή και στην Κεντρική Ασία 1.500 χρόνια πριν από την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το 1975 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ της Ιστορικής Επιστήμης της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Από το 1955 εργαζόταν στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών στην Μόσχα. Υπήρξε επίτιμο μέλος της Ελληνικής Ανθρωπολογικής Εταιρίας, μέλος της Αμερικανικής Εταιρίας Επιστημών και ισότιμο μέλος της Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων Ρωσίας.
Ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης, που είχε λάβει την ελληνική υπηκοότητα το 1997, τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας (Ιανουάριος 2002), με την Ανώτατη Τιμητική Διάκριση «Μαχτουμκουλύ» της Δημοκρατίας του Τουρκμενιστάν που μέχρι τώρα έχει δοθεί μόνο σε 4 προσωπικότητες (2001), από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (2000), ενώ το 1998 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής του Ελληνισμού.
Ιδιαίτερα πλούσιο υπήρξε και το συγγραφικό του έργο, με 20 βιβλία στα ρωσικά, τα οποία έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά, ιαπωνικά και ελληνικά. Περισσότερα από 200 άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα διεθνή επιστημονικά περιοδικά.
Ερχόμενος στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του '90 έλαβε πολλές υποσχέσεις από το ελληνικό κράτος για οικονομική ενίσχυση, προκειμένου να συνεχίσει το έργο του, αλλά απογοητεύτηκε από τη συμπεριφορά και την αδιαφορία των υπευθύνων. Οι υποσχέσεις του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Α. Καραμανλή δεν τηρήθηκαν. Το 2005, μετά από προσπάθειες ετών, έλαβε μια πενιχρή σύνταξη από το ελληνικό δημόσιο, που έφτανε τα 192 ευρώ μηνιαίως.
Ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης πέθανε στη Μόσχα στις 23 Δεκεμβρίου του 2013, σε ηλικία 84 ετών.
Αλεξάντρ Αρουτιουνιάν
1920 – 2012
Διακεκριμένος αρμένιος συνθέτης, γνωστός στους κύκλους της κλασικής μουσικής για το έργο του Κοντσέρτο για τρομπέτα και ορχήστρα (1950).
Ο Αλεξάντρ Αρουτιουνιάν (Alexander Arutiunian) γεννήθηκε στο Ερεβάν στις 23 Σεπτεμβρίου 1920. Ο πατέρας του Γκριγκόρ ήταν στρατιωτικός και η μητέρα του Ελεωνόρα ασχολείτο με τα οικιακά. Σε ηλικία επτά ετών έγινε δεκτός στο παιδικό τμήμα του Κρατικού Ωδείου του Ερεβάν και σε ηλικία 14 ετών άρχισε να μαθαίνει πιάνο και σύνθεση. Αποφοίτησε το 1941 και μετά τον πόλεμο μετακόμισε στη Μόσχα, όπου συνέχισε τις σπουδές του στη σύνθεση, με καθηγητή τον Γκένριχ Λιτίνσκι (1946-1948).
Το 1948 επέστρεψε στο Ερεβάν, όπου δίδαξε στο τοπικό Ωδείο και τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε με το Βραβείο Στάλιν για την «Καντάντα για την πατρίδα», έργο που έκανε γνωστό το όνομά του και εκτός Σοβιετικής Ένωσης. Τον επόμενο χρόνο συνέθεσε την Εορταστική Εισαγωγή, η οποία παρουσιάστηκε από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λένινγκραντ, υπό τη διεύθυνση του Εβγκένι Μραβίνσκι.
Το 1950 παρουσίασε το «Κοντσέρτο για τρομπέτα και ορχήστρα», που απογείωσε τη φήμη του και σήμερα θεωρείται έργο ρεπερτορίου για το όργανο. Είναι ιδιαίτερα αγαπητό στους τρομπετίστες, εξαιτίας των δεξιοτεχνικών περασμάτων του. Αποτελείται από πέντε μέρη, που παίζονται χωρίς διακοπή (ατάκα):
- Αντάντε - Αλέγκρο Ενέρτζικο
- Μένο Μόσο
- Τέμπο 1
- Μένο Μόσο
- Τέμπο 1- (Καντέντσα) Κόντα
Το 1950 ο Αρουτιουνιάν παντρεύτηκε την Ιρίνα Οντένοβα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά: την πιανίστρια και δικηγόρο Ναρίνε (1951) και τον σχεδιαστή Σούρεν (1953). Το 1954 διορίσθηκε καλλιτεχνικός διευθυντής της Κρατικής Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Αρμενίας και το 1970 ανακηρύχθηκε Καλλιτέχνης του Λαού της ΕΣΣΔ.
Το μουσικό ύφος του Αρουτιουνιάν, διαμορφωμένο από τα αρμενικά λαϊκά τραγούδια και τους αυτοσχεδιασμούς των λαϊκών βάρδων (ashughner), παρουσίαζε αρχικά συγγένεια με εκείνο του Αράμ Χατσατουριάν, αλλά αργότερα έγινε διαυγέστερο, τείνοντας προς τις κλασικές μορφές. Εκτός από το Κοντσέρτο για τρομπέτα, σημαντικά έργα του είναι:
- «Συμφωνία για μεγάλη ορχήστρα» (1957)
- «Ένας θρύλος για τον Αρμενικό Λαό» (1960)
- «Σαγιάτ-Νοβά» (1967), όπερα με θέμα τη ζωή ενός φημισμένου Αρμένιου βάρδου του 18ου αιώνα.
- «Σινφονιέτα» (1966)
- «Ωδή στον Λένιν» (1967)
- «Ύμνος στην αδελφοσύνη» (1970)
- «Αρμενικές Σκηνές» (1984)
- «Κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα εγχόρδων» (1988). Από πολλούς θεωρείται το αριστούργημά του.
- «Κοντσέρτο για τούμπα και ορχήστρα» (1994)
ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ...
Μεταξύ 1666
και 1766, 250.000 Αφρικανοί σκλάβοι πέθαναν διασχίζοντας τον Ατλαντικό κατά τη
μεταφορά τους στις αποικίες της Αμερικής. Η θνησιμότητα του «φορτίου» σε κάθε
ταξίδι ήταν 10-12%.
ΕΙΠΕ...
Ο διάβολος χρησιμοποιεί το κάλλος σαν αγκίστρι και όπλο ισχυρό για τους σκοπούς του.
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
Ρώσος συγγραφέας.Η φωτογραφία - σύμβολο της
λήξης του Β’ Παγκοσμίου
Πολέμου
Θρυλική ασπρόμαυρη φωτογραφία, που τράβηξε ο αμερικανός φωτορεπόρτερ Άλφρεντ Άιζενστατ, στις 14 Αυγούστου 1945, κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών στη Νέα Υόρκη για την παράδοση της Ιαπωνίας και την ουσιαστική λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μέσα στον γενικό ενθουσιασμό, ένας ναύτης αρπάζει μια νοσοκόμα και της δίνει ένα παθιασμένο φιλί στην Τάιμς Σκουέαρ. Ο ΄Αϊζενστατ τριγυρνώντας με τη φωτογραφική του μηχανή μάρκας Λέικα στους δρόμους της αμερικανικής μεγαλούπολης απαθανατίζει τη στιγμή. Η φωτογραφία, που τον έκανε διάσημο, θα δημοσιευτεί στο περιοδικό Life. Όπως αποκάλυψε χρόνια αργότερα, εάν ο άνδρας δεν φορούσε μαύρα και η γυναίκα λευκά, δεν θα είχε τραβήξει ποτέ τη συγκεκριμένη φωτογραφία.
Ο Άιζενστατ, όπως ήταν φυσικό, δεν κράτησε τα ονόματα των πρωταγωνιστών της διάσημης φωτογραφίας του, με αποτέλεσμα πολλοί -άνδρες και γυναίκες- να διεκδικήσουν τη δόξα. Για τη γυναίκα ήταν σχετικά εύκολο να αποκαλυφθεί ότι ήταν η Γκρέτα Φρίντμαν, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, σε ηλικία 92 ετών. Την ημέρα που τραβήχτηκε η φωτογραφία ήταν 21 ετών και εργαζόταν ως βοηθός οδοντιάτρου. Το 2012 αποκάλυψε ότι δεν είχε δει καν τον ναύτη προτού την αρπάξει στην αγκαλιά του.
Για τον ναύτη της φωτογραφίας υπήρξαν αμφισβητήσεις, καθώς το πρόσωπό του δεν φαίνεται καθαρά. Πολλοί διεκδίκησαν να είναι οι ναύτες της φωτογραφίας και μάλιστα κάποιοι από αυτούς προσπάθησαν να το πετύχουν δικαστικά. Ύστερα από διαμάχη ετών, σήμερα πιστεύεται ότι ήταν ο Τζορτζ Μεντόνσα, που βρίσκεται εν ζωή και τότε σε ηλικία 23 ετών υπηρετούσε τη θητεία του στο Ναυτικό και ήταν σε άδεια.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
O AYΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
| Σάββατο 24/9 |
|
ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
"....ΑΚΡΙΒΟ ΜΟΥ ..ΓΑΛΑΤΑΚΙ..."!!!
Σκληρός αγώνας γίνεται φίλοι μου στην Ελληνική αλλα και την παγκόσμια αγορά γαλακτοκομικών προίομτων , ήδη σε μας γίνεται....σφαγή για το ποιος θα καταλαβει τη δεύτερη θέση στο γιαούρτι , μετά την απόσυρση της ΦΑΓΕ ..
Βέβαια , είναι απερίγραπτο το τι συμβαίνει στην αγορά τυρογαλακτοκομικών προϊόντων , κι'αν μπεις σε σούπερ μαρκετ και προσπαθήσεις να βγάλεις άκρη με τις τιμές , μάλλον θα ..τρελαθείς ..
Από περιέργεια , κοίταξα τις τιμές του γάλακτος και μου ήρθε..ταμπλάς , το λίτρο , ξεκινάει η τιμή του κάτω από 1 ευρώ , στα ξένα γάλατα εισαγωγής κυρίως των S.M και με εξαίρεση μιας Ελληνικής εταιρείας που κοστίζει 1,20 - 1,25, όλες οι άλλες φτάνουν μέχρι τα 1,90 ευρώ , οπότε χάνεις τον μπούσουλα ..
Aς δούμε όμως και τι επικρατεί στην αγορά με τις τιμές αλλά και τις ποιότητες τυριών
Φέτα (τυρί)
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η φέτα είναι είδος τυριού στην άλμη, τις ρίζες της οποίας τις βρίσκουμε χιλιάδες χρόνια πριν στην Αρχαία Ελλάδα. Παρασκευάζεται αποκλειστικά από γάλα προβάτου ή αιγοπρόβειο, δηλαδή μείγμα με έως 30% γάλα γίδας . Η γεύση της φέτας είναι αλμυρή και αποθηκεύεται σε υγρό άλμης ή ξινόγαλου για περίπου 3 μήνες. Από τη στιγμή που απομακρυνθεί από την άλμη, η φέτα χάνει όλα τα υγρά της και γίνεται πιο συμπαγής. Η φέτα έχει άσπρο χρώμα ενώ αποθηκεύεται συνήθως σε μεγάλα τετράγωνα κομμάτια. Η ποικιλία αλλάζει ανάλογα και με την σκληρότητα του τυριού. Έτσι λοιπόν μπορούμε να την βρούμε από σκληρή έως και πολύ μαλακή μορφή. Αναλόγως διαφέρει και η γεύση. Το λίπος που περιέχεται κυμαίνεται από 30% έως 60%, ενώ ο μέσος όρος είναι γύρω στο 45%.
Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η φέτα έχει κατοχυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (Π.Ο.Π.).και πρέπει να προέρχεται μόνο από συγκεκριμένες περιοχές νομούς της Ελλάδας και από συγκεκριμένες φυλές αιγοπροβάτων. Το όνομα «Φέτα» δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί σε τυριά παρόμοιας σύστασης που παρασκευάζονται εκτός και εντός Ελλάδος και με άλλη διαδικασία από την παραδοσιακή. Θεσπίστηκε από την Ε.Ε. για την προστασία των προϊόντων τοπικής προέλευσης και τέθηκε σε ισχύ το 1996. Η καταχώριση της φέτας στον κατάλογο των προϊόντων Π.Ο.Π. προκάλεσε πολλές αντιδράσεις από χώρες που παρήγαν ως τότε μεγάλες ποσότητες φέτας, όπως η Δανία, η Γαλλία και η Γερμανία. Η καταχώριση ακυρώθηκε από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων τον Μάρτιο του1999 (συνεκδ. υποθέσεις C-289/96, C‑293/96 και C‑299/96). Η Επιτροπή διεξήγαγε εκ νέου αναλυτική έρευνα, από την οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η φέτα οφείλει να προστατευτεί ως ονομασία προέλευσης. Τον Οκτώβριο του 2002 με νέο Κανονισμό καταχωρίστηκε και πάλι η φέτα στον κατάλογο των προϊόντων Π.Ο.Π. κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Νέα προσφυγή της Δανίας και της Γερμανίας κατά του Κανονισμού αυτού απορρίφθηκε τελικά από το ΔΕΚ το 2005 (συνεκδ. υποθέσεις C-465/02 και C-466/02).
Περιοχές παραγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περιοχές παραγωγής που μπορούν σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία να βάζουν την ετικέτα και να παράγουν φέτα είναι η ηπειρωτική Ελλάδα η Μακεδονία, Θράκη, Ήπειρος, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα και Πελοπόννησος και από την νησιωτική χώρα μονάχα η νήσος Λέσβος (Μυτιλήνη). [1] Οι επίσημες προσπάθειες που είχαν γίνει για την ένταξη και άλλων περιοχών όπως η Κρήτη. [2] δεν απέδωσαν και ισχύει ο νόμος για απαγόρευση παραγωγής φέτας στην Κρήτη, της οποίας η παραγωγή ονομάζεται λευκό τυρί όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα εκτός τον περιοχών που προαναφέρθηκαν.[3]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναζητώντας την προέλευση στην αρχαία Ελλάδα, παρατηρούμε ότι έχουμε τις πρώτες αναφορές από τον Όμηρο στην Οδύσσεια και πιο συγκεκριμένα στο μύθο τουκύκλωπα Πολύφημου. Ο μύθος λέει ότι ο Πολύφημος ήταν ο πρώτος κατασκευαστής φέτας και γενικά των τυριών. Κουβαλώντας το γάλα από τα πρόβατα κάθε μέρα σε προβιές ζώων διαπίστωσε προς μεγάλη του έκπληξη ότι μετά από μερικές μέρες το γάλα έπηζε και γινόταν στερεό, φαγώσιμο και εύκολα αποθηκεύσιμο.
Παρόμοια τυριά απαντούν σε όλη τη Βαλκανική. Μέχρι την πρόσφατη κατοχύρωσή της παρασκευαζόταν με αυτήν την ονομασία και σε άλλες χώρες, ενώ ευρέως διαδεδομένη ήταν και η φέτα από αγελαδινό γάλα. Από την κατοχύρωσή της όμως ως Π.Ο.Π. δεν επιτρέπεται τυρί που περιέχει αγελαδινό γάλα και δεν έχει παρασκευαστεί στην Ελλάδα να ονομάζεται φέτα. Στην Κύπρο εισήχθη η συνταγή από την Ελλάδα και είναι τεκμηριωμένη η παραγωγή και η εξαγωγή φέτας ήδη από το 1904, ωστόσο μετά την κατοχύρωσή της στην Ελλάδα οι τυροπαραγωγοί αναγκάστηκαν να τη μετονομάσουν. Οι περισσότεροι παραγωγοί υιοθέτησαν επίσημα τον όρο «λευκό τυρί», ενώ οι καταναλωτές δεν έπαυσαν να την ονομάζουν «φέτα» στην καθημερινότητά τους.
Όνομα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πιστεύεται ότι το βυζαντινό όνομα της φέτας ήταν "πρόσφατος" (δηλ. τυρός). Το όνομα φέτα είναι ιταλικής προέλευσης (17ου αιώνα
Κάτι παρόμοιο με το γάλα , περίπου συμβαίνει και με τα τυριά
...εδώ φίλοι μου . γινεται το έλα να δεις , χάνει η μάνα το παιδί , ειδικά με τις φέτες και όλα τα άλλα τα διάφορα λευκα τυριά , που μπερδεύουν τον κόσμο ...ειδικά με τις τιμές τους , και ρωτάει ο έρμος ο καταναλωτής : Βλέπει στη βιτρίνα ένα σωρό τυριά που μοιάζουν με φέτα , ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΦΕΤΑ ; Η ΚΑΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΚΑ ΤΥΡΙΑ..ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΈΝΑ ΣΕ ΦΕΤΑ , ΑΥΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΑΘΕΙ Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΉΣ , και το λέμε αυτό , ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΠΟΥΛΙΟΎΝΤΑΙ ΓΙΑ ΦΕΤΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΨΗΛΈΣ ΤΙΜΕΣ ..
Στα μεγάλα μαγαζιά οι τιμές φέτας ή λευκων τυριών αρχίζει από χαμηλά . 3- 4 ευρώ και φυσικά υπάρχουν και φέτες επωνυμες που η τιμή τους ξεπερναει τα 6-7,5 ευρώ , αλλα υπάρχουν και εξειρετικες φέτες σε χαμηλότερες τιμές , 5,5 - 6.00 ευρώ .
Στο χωριό μας , έχουμε τυριά πολύ καλής ποιότητας και γεύσεις μόνο που είναι..." αλμυρά " στην τιμή , μιλάμε πάντα για φέτες , αν και δεν είναι όλες " πιστοποιημένες "και των οποίων οι τιμες κυμαίνονται από 7 - 7,5 e , χύμα ή 8.40 συσκευασμένη
Οι τιμές αυτές είναι των καταστημάτων , γιατί μπορείτε , ίσως , να προμηθευτείτε τυρί κι' από τσοπάνηδες που τυροκομούν το γάλα τους σε τιμές φυσικά μικρότερες
Ξεχάσαμε όμως και το..γιαουρτάκι , που στο χωριό μας είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ , αλλά και λίγο..ακριβούτσικο , το πρόβειο - παραδοσιακό , πουλιέται , ο.80 e τα 250g , 1,50 τα 500 γρ και 3.00e το κιλό , τα αντιστοιχα στην Αθήνα ειναι , 250 gr 1,20-140 ε , 500 γρ 2.60 e και κιλού 4-4,60 e
Όπως βλέπετε οι τιμές και εδώ είναι υψηλές , όπως φυσικά και στο χωριό μας , και επειδή πέντε μήνες που μείναμε φέτος στο χωριό μας , και παρατηρούσαμε συνέχεια την κίνηση της,,αγοράς , ειδικά στα γαλακτοκομικά και τα κρέατα , διαπιστώσαμε πως τα καταστήματα , ψωνιζουν κατά κανόνα από αγορές εκτός Λιδορικίου , όπου παρέχονται και προσφορές αλλά και εκπτώσεις , κάτι που δεν συμβαίνει στο Λιδορίκι ..
Πιστεύουμε , πως πριν οι καταστηματάρχες μας βρεθούν προ..εκπλήξεων , θα πρέπει να κάνουν τις τιμλες τους πολύ πιο..συμπαθητικες , για το καλό όλων ..
Μας έμεινε φίλοι μου η " αγορά " κρεάτων , που για το χωριό μας είναι μια πολύ..πονεμένη ιστορία , αλλα θα τα πούμε κάποιαα άλλη βραδιά
Ως τότε να είστε όλοι καλά
Απ' το " Λιδορίκι " με αγάπη
www/lidoriki.con
No comments:
Post a Comment