Λιδωρίκι: EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

27.9.16

EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ..

Καλησπέρα αδέρφια Λιδορικιώτες
Καλησπέρα φίλοι του χωριού μας

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016
Ανατολή Ήλιου: 07:16 – Δύση Ήλιου: 19:15

Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού
Γιορτάζουν: Αρίσταρχος, Ζήνων, Καλλίστρατος, Καλλιστράτη

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

μ.Χ.

1669

Οι Οθωμανοί καταλαμβάνουν τον Χάνδακα (Ηράκλειο), έπειτα από πολιορκία 21ος ετών και ολοκληρώνουν την κατάληψη της Κρήτης.

1834

Αρχίζει στο Ναύπλιο η «Δίκη των Δικαστών» Γεώργιου Τερτσέτη και Αναστάσιου Πολυζωίδη, που αρνήθηκαν να υπογράψουν την καταδίκη τουΘεόδωρου Κολοκοτρώνη σε θάνατο. Θα αθωωθούν πανηγυρικά από το δικαστήριο.

1905

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν διατυπώνει, σε ηλικία 26 ετών, την ειδική θεωρία της σχετικότητας και την περίφημη εξίσωσή του Ε=mc2, σε άρθρο του στο γερμανικό περιοδικό «Χρονικά της Φυσικής».

1941

Ιδρύεται στην Αθήνα το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), έπειτα από συμφωνία των αντιπροσώπων του ΚΚΕ (Λευτέρης Αποστόλου), του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος (Χρήστος Χωμενίδης), της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας (Ηλίας Τσιριμώκος) και του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας (Απόστολος Βογιατζής).

1989

Η Βουλή αποφασίζει υπέρ τηςπαραπομπής στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο για την υπόθεση Κοσκωτάτους: Ανδρέα Παπανδρέου (166 υπέρ, 121 κατά, 7 λευκά), Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα (238 υπέρ, 36 κατά), Παναγιώτη Ρουμελιώτη (170 υπέρ, 118 κατά), Γιώργο Πέτσο (219 υπέρ, 45 κατά) και Δημήτρη Τσοβόλα (168 υπέρ, 121 κατά).

2008

Η Μαντόνα δίνει συναυλία στο ΟΑΚΑ, παρουσία 75.637 θεατών.

ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ

μ.Χ.

1844

Νικόλαος Ζορμπάς, έλληνας στρατιωτικός, επικεφαλής του κινήματος στου Γουδή το 1909. (Θαν. 12/6/1920)

1888

Νικολάι Μπουχάριν, ηγετικό στέλεχος των Μπολσεβίκων, που εκτελέστηκε με διαταγή του Στάλιν για αντεπαναστατικές ενέργειες. (Θαν. 15/3/1938)

1946

Νίκος Αναστασιάδης, κύπριος πολιτικός, πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 2013.

ΘΑΝΑΤΟΙ

μ.Χ.: 1831
Ιωάννης Καποδίστριας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας. (Γεν. 11/2/1776)
Ιστορικά Ανέκδοτα; 1905
Καπετάν Κώτας, Μακεδονομάχος που απαγχονίστηκε στο Μοναστήρι από τους Τούρκους. Ο σλαβομακεδόνας Καπετάν Κώττας ενστερνίσθηκε την ελληνική ιδέα και πρωταγωνίστησε στον Μακεδονικό Αγώνα. (Γεν. 1863); 1984
Χρόνης Εξαρχάκος, έλληνας κωμικός της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου. (Γεν. 1932)

Ιωάννης Καποδίστριας

1776 – 1831

Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα

Ελλάς

Ύδρα

Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη

Η δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια

Πόλυ Πάνου

1940 – 2013

Ελληνίδα τραγουδίστρια, μία από τις σημαντικότερες φωνές του λαϊκού τραγουδιού.
Η Πολυτίμη Κολιοπάνου, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, αλλά μεγάλωσε στην Πάτρα. «Νονός» του καλλιτεχνικού της ονόματος ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο άνθρωπος που την ανακάλυψε στην Πάτρα και έμελλε να της αλλάξει τη ζωή.
Η σχέση της με το λαϊκό τραγούδι ξεκινά από τα μικράτα της. Μαθήτρια του δημοτικού ακόμη, κάνει σκασιαρχείο από το σχολείο και πηγαίνει στα Ψηλαλώνια της Πάτρας, για να ακούσει τα καινούργια τραγούδια της εποχής. Δεκάχρονη παιδούλα εντυπωσιάζει με τις φωνητικές της ικανότητες, όταν στο μαγαζί όπου εμφανιζόταν ο Σταύρος Τζουανάκος, ανεβαίνει στο πάλκο και τραγουδά τη Συλβάνα του Μανώλη Χιώτη. Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ' ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, στον οποίο τραγουδά τη Μητέρα του Φώτη Πολυμέρη και διακρίνεται ανάμεσα σε 260 παιδιά, παίρνοντας το πρώτο βραβείο. Οι εφημερίδες τότε γράφουν για τη «μικρή Πατρινοπούλα, το παιδί θαύμα που πήρε το πρώτο βραβείο».
Ένα χρόνο μετά από το διαγωνισμό, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο νεαρός τότε και ταλαντούχος Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Έψαχνε εναγωνίως για νέα τραγουδίστρια, αφού η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει. Τότε, τυχαία σ' ένα κουρείο της γειτονιάς της, έμαθε για τη μικρή Πολυτίμη με το «χρυσό λαρύγγι», όπως την αποκαλούσε και ο ίδιος αργότερα. Τη βρήκε, την άκουσε να τραγουδά τα «βαριά» του Τζουανάκου και τα «ελαφρά» του Πολυμέρη και αμέσως της ζήτησε να τον ακολουθήσει.

Η Πόλυ Πάνου με τον Γρ. Μπιθικώτση
Ταξίδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Κολούμπια, πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της και παρά την αντίθετη γνώμη του πατέρα της. Οι άνθρωποι της δισκογραφικής εταιρείας εντυπωσιάστηκαν από τη σπάνια φωνή της κι ένας από τους παραγωγούς αναφώνησε: «Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!».
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, το έγραψε ο Μπιθικώτσης και είχε τίτλο Πήρα τη στράτα την κακιά (1952). Ακολούθησε το Να πας να πεις της μάνας μου (1956) του Γιώργου Ζαμπέτα. Η σημαντική αυτή ερμηνεύτρια τραγούδησε πολλά από τα καινούργια τραγούδια όλων των κορυφαίων λαϊκών συνθετών της δεκαετίας του '50. Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Μπάμπης Μπακάλης θα της γράψουν τα καινούργια τραγούδια, με τα οποία θα αναδειχτεί στη δισκογραφία και στο πάλκο.
Πολλά απ’ αυτά θ’ αντέξουν να τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα, όπως τα Μες στην πολλή σκοτούρα μου, Τα λιμάνια και Παίξε Χρήστο το μπουζούκι του Βασίλη Τσιτσάνη, Φέρτε μια κούπα με κρασί, Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, Άσε πρώτα να ξεχάσω και Τα αδέλφια δε χωρίζουνε του Απόστολου Καλδάρα, Σβήσε το φως να κοιμηθούμε του Γιάννη Παπαϊωάννου, Πάρε το δαχτυλίδι μου και Καυγαδάκι του Γιώργου Μητσάκη, Άλλα μου λεν τα μάτια σου και Ένα σφάλμα έκανα του Θόδωρου Δερβενιώτη, Εσένα δε σου άξιζε αγάπη του Γιάννη Καραμπεσίνη.
Η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε τα Παιδιά του Πειραιά, που αργότερα έγινε μεγάλη επιτυχία και ήταν ο ίδιος ο Χατζιδάκις που την κάλεσε στο τηλέφωνο και της είπε: «Έχω, Πόλυ, γραμμένο ένα τραγούδι για σένα». Από το 1966 έως το 1972 ασχολήθηκε και επιχειρηματικά με τη δισκογραφία, δημιουργώντας με τον Πάνο Γαβαλά την εταιρεία Βεντέτα.
Η Πόλυ Πάνου έφυγε από τη ζωή στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, σε ηλικία 72 ετών. Το τελευταίο διάστημα της ζωής της αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, λόγω της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας από την οποία έπασχε και νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Νικόλαος Ζορμπάς

1844 – 1920

Έλληνας αξιωματικός του πυροβολικού, επικεφαλής του Στρατιωτικού Συνδέσμου, που πραγματοποίησε το κίνημα στου Γουδή στις 15 Αυγούστου 1909.
Ο Νικόλαος Ζορμπάς γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Σεπτεμβρίου του 1844, από πατέρα στρατιωτικό που καταγόταν από την περιοχή της Μαγνησίας. Φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων και μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία και στο Βέλγιο σε θέματα πυροβολικού.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες, διετέλεσε για μια επταετία προσωπάρχης στο Υπουργείο Στρατιωτικών (1882-1885 και 1887-1891) επί κυβερνήσεων του Χαρίλαου Τρικούπη και δίδαξε πυροβολική στη Σχολή Ευελπίδων. Ως διοικητής μοίρας πυροβολικού έλαβε μέρος στον σύντομο συνοριακό πόλεμο με την Τουρκία στην περιοχή της Θεσσαλίας (9-12 Μαΐου 1886).
Το 1892 αναμίχθηκε στην πολιτική και έθεσε υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος βουλευτής της επαρχίας Βόλου στις εκλογές της 15ης Απριλίου, όταν δεν έγινε δεκτός στον συνδυασμό του Χαρίλαου Τρικούπη, που τόσο εκτιμούσε και είχε υπηρετήσει κατά το παρελθόν. Δεν κατόρθωσε να εκλεγεί και παρέμεινε στο στρατό, όπου τοποθετήθηκε ως υποδιοικητής συντάγματος πυροβολικού και επιτελής στο Γ' Σώμα Στρατού.
Πήρε μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, ως διοικητής του 3ου Συντάγματος Πυροβολικού και ταυτόχρονα αρχηγός πυροβολικού της 1ης Μεραρχίας, φέροντας τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Φαίνεται ότι δεν δικαίωσε τις προσδοκίες των ανωτέρων του και δέχθηκε αυστηρή κριτική για κάποιες ενέργειές του. Ο στρατηγός Αλέξανδρος Μαζαράκης-Αινιάν (1874-1943), που είχε υπηρετήσει υπό τις διαταγές του, γράφει στα Απομνημονεύματά του ότι ο Ζορμπάς «δεν διατήρησε την ψυχραιμία του, δεν έκαμε τίποτε ανάλογον της φημιζομένης ευφυίας και των γνώσεών του, παρέβη μάλιστα του Γενικού Στρατηγείου τας διαταγάς». Σε άλλο σημείο του βιβλίου του τον χαρακτηρίζει είρωνα και εμπαθή. Από το 1898 έως το 1906 διετέλεσε διοικητής της Σχολής Ευελπίδων και από το 1907 επικεφαλής της Εφορίας Υλικού Πολέμου με τον βαθμό του συνταγματάρχη.
Την άνοιξη του 1909 μία ομάδα κατωτέρων αξιωματικών του στρατού που είχαν συμπήξει μυστική οργάνωση με την ονομασία Στρατιωτικός Σύνδεσμος, του ζήτησαν να αναλάβει την ηγεσία του. Εκτιμούσαν ότι ήταν ο καταλληλότερος, λόγω των διπλωματικών του ικανοτήτων, της ψυχραιμίας που τον διέκρινε, αλλά και των γνώσεων που είχε αποκομίσει όταν υπηρετούσε στο Υπουργείο Στρατιωτικών. Οι συνωμότες της οργάνωσης σκόπευαν να διεκδικήσουν ακόμη και με δυναμικό τρόπο τα αιτήματά τους, θεσμικά, οικονομικά και ευρύτερα εθνικά. Θα ζητούσαν, μεταξύ άλλων, την αναδιοργάνωση του στρατού, την απομάκρυνση του Διαδόχου Κωνσταντίνου και των λοιπών βασιλόπαιδων από το στράτευμα, την κατάργηση της «απαισίας συναλλαγής» και την «ανακούφισιν του πενόμενου ελληνικού λαού εκ των επαχθών φόρων».
Ο Ζορμπάς δέχθηκε την ηγεσία του Στρατιωτικού Συνδέσμου, όχι όμως χωρίς δισταγμούς. Γράφει στα Απομνημονεύματά του:

Εγνώριζον κάλλιστα ότι ο στρατός δεν είναι προωρισμένος να επεμβαίνει εις τα της πολιτείας δι’ οιουδήποτε τρόπου και ότι στρατός προβαίνων εις τοιαύτα διαβήματα καθίσταται λίαν επιζήμιος εις το κράτος. ΄Εβλεπον όμως ότι ο στρατός είχε σχεδόν αποσυντεθή και ότι το κράτος διέτρεχεν μέγιστον κίνδυνον ου μόνον ένεκα των εξωτερικών περιστάσεων, αλλά και εκ της εν γένει εσωτερικής καταστάσεως. Δεν ηγνόουν ότι γενόμενος αρχηγός Στρατιωτικού Συνδέσμου ετιθέμην εκτός νόμου, και ότι εν αποτυχία με ανέμενεν η ατιμία και ο δια τυφεκισμού θάνατος, είχον όμως την πεποίθησιν ότι ανελάμβανον έργον όπερ είχεν τον ιερόν σκοπόν της υπερασπίσεως της εις προφανή κίνδυνον διατελούσης Πατρίδος, ήτοι έργον σύμφωνον προς το στρατιωτικόν όρκον, προς ον κατά τύπους μόνον εφαίνετο ότι αντέκειτο.

Τη νύχτα της 14ης προς τη 15η Αυγούστου 1909 ο Ζορμπάς, επικεφαλής 250 αξιωματικών και περίπου 2.000 οπλιτών, κήρυξε από τους στρατώνες στου Γουδή την Επανάσταση, όπως επικράτησε να ονομάζεται, αν και επρόκειτο περί κλασικού πραξικοπήματος. Το ότι δεν ήταν επανάσταση το αναφέρει ο ίδιος ο Ζορμπάς σταΑπομνημονεύματά του:

Το κίνημα του στρατού δεν κατέληξε την 15η Αυγούστου εις λαϊκήν επανάστασιν, αλλά παρέμεινε κατά την ημέραν εκείνην ως ένοπλος στρατιωτική στάσις της φρουράς των Αθηνών, διότι ο λαός δεν ανεμίχθη εις το κίνημα, ουδέ εξεδήλωσε τι υπέρ τούτου, αλλά έμεινεν αδρανών και αμφιβάλλων επί του πρακτέου.

Η Επανάσταση στου Γουδή είχε ως βραχυπρόθεσμο αποτέλεσμα την πτώση της νόμιμης κυβέρνησης του Δημητρίου Ράλλη και την απομάκρυνση του διαδόχου Κωνσταντίνου και των λοιπών βασιλοπαίδων από το στράτευμα. Ο Ζορμπάς, που δεν επιθυμούσε την εγκαθίδρυση δικτατορίας, αλλά και δεν μπορούσε να ανεχθεί τον παλαιοκομματισμό, κάλεσε τον Οκτώβριο του 1909 από την Κρήτη τονΕλευθέριο Βενιζέλο να ηγηθεί της ανορθωτικής προσπάθειας της χώρας.
Στις 18 Ιανουαρίου 1910 ο Ζορμπάς ανέλαβε το Υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Στέφανου Δραγούμη. Από τη θέση αυτή διέταξε τη διάλυση του Στρατιωτικού Συνδέσμου, ενώ σημαντική υπήρξε η συμβολή του στην αγορά του θωρηκτού Αβέρωφ και την αναδιοργάνωση του στρατού με την έλευση της γαλλικής στρατιωτικής αποστολής. Στις 6 Οκτωβρίου του ίδιου έτους τον αντικατέστησε ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Αποστρατεύτηκε το 1911 με τον βαθμό του υποστρατήγου.
Τον Σεπτέμβριο του 1912, με επιστολή του προς τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, ζήτησε να ανακληθεί στην υπηρεσία ενόψει των Βαλκανικών Πολέμων, αλλά ο Βενιζέλος με απαντητική επιστολή του αρνήθηκε για τυπικούς λόγους.
Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται τα βιβλία Μαθήματα Πυροβολικής (τρεις τόμοι, 1883-1884) και Απομνημονεύματα ή Πληροφορίαι περί των συμβάντων κατά την διάρκεια της Επαναστάσεως της 15ης Αυγούστου 1909, που γράφτηκε το 1911 και κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του, το 1925.
Ο Νικόλαος Ζορμπάς πέθανε στις 12 Ιουνίου 1920 στο Β' Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, σε ηλικία 75 ετών.

Γιάννης Μπανιάς

1939 – 2012

Στέλεχος της ανανεωτικής Αριστεράς, με αντιδικτατορική δράση και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από το 2007 έως το 2009.
Ο Γιάννης Μπανιάς γεννήθηκε στους Μελισσουργούς της Άρτας (το χωριό και του Δημήτρη Τσοβόλα) στις 27 Σεπτεμβρίου 1939. Στη δεκαετία του ‘50 δραστηριοποιήθηκε στους μαθητικούς αγώνες για το Κυπριακό. Φοιτητής στο Γκρατς της Αυστρίας από το 1957 ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική δράση, ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του τοπικού Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών. Την ίδια περίοδο έγινε μέλος του παράνομου ΚΚΕ και του Κ.Κ. Αυστρίας. Για τη δράση του αυτή απελάθηκε στην Ελλάδα, όπου συνέχισε τις σπουδές του στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ.
Τη δεκαετία του ‘60 πήρε ενεργό μέρος στους φοιτητικούς και δημοκρατικούς αγώνες (114 και 15% για την Παιδεία), ως στέλεχος της σπουδάζουσας παράταξης της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, στην οποία εκλέχθηκε γραμματέας.
Το 1968, κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, εντάχθηκε στο ευρωκομουνιστικό ΚΚΕ Εσωτερικού, διαλέγοντας πολιτικό στρατόπεδο μετά τη διάσπαση του ΚΚΕ. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό το 1969, ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση στις γραμμές του Ρήγα Φεραίου(της νεολαίας του ΚΚΕ Εσωτερικού) και του Πανελλήνιου Αντιδικτατορικού Μετώπου (ΠΑΜ). Τον ίδιο χρόνο συνελήφθη και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο πολιτικών εξόριστων στο Παρθένι της Λέρου.
Μετά την πτώση της δικτατορίας μετείχε ενεργά στην Κίνηση των 77, που έχει ως στόχο την ενότητα της Αριστεράς και στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού. Το 1982 εξελέγη στη θέση του γραμματέα του κόμματος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με το συνδικαλιστικό κίνημα των Πολιτικών Μηχανικών και το 1974 εξελέγη Πρόεδρος της Αντιπροσωπείας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.
Το 1987, μετά τη διαφωνία του με τον Λεωνίδα Κύρκο και τη διάσπαση του ΚΚΕ Εσωτερικού, ηγήθηκε του ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτική Αριστερά, που αποτελεί τη συνέχεια της ευρωκομμουνιστικής παράδοσης του ΚΚΕ Εσωτερικού. Το κόμμα συμμετείχε στις εκλογές του 1990, καταγγέλλοντας τη συνεργασία του Συνασπισμού με τη Νέα Δημοκρατία.
Το 1991 το ΚΚΕ Εσωτερικού - Α.Α. μετεξελίχθηκε στην Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚΟΑ), σηματοδοτώντας τη μετατροπή του κόμματος σε κινηματική αριστερή πολιτική οργάνωση που διεκδικεί την ανανέωση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος της χώρας, καθώς και τη συνάντησή του με την πολιτική οικολογία. Ο Γιάννης Μπανιάς ανέλαβε επικεφαλής της παράταξης, η οποία από το 2004 αποτελεί συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 εξελέγη βουλευτής ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής του θητείας ασχολήθηκε με θέματα Άμυνας και Εξωτερικών, ενώ πήρε μέρος σε αποστολές της Βουλής στην Αίγυπτο, τη Γάζα και τη Μολδαβία.
Υπήρξε ενεργό μέλος στο κίνημα κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης από τις γραμμές του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ και μέλος της Γραμματείας της Πρωτοβουλίας για τη Συσπείρωση της Αριστεράς. Τα τελευταία χρόνια ήταν συντονιστής της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Γιάννης Μπανιάς απεβίωσε στις 29 Μαρτίου 2012, στο νοσοκομείοΕυαγγελισμός, χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Υπήρξε ανιδιοτελής αγωνιστής και συνεπής κομμουνιστής, που δεν πρόδωσε και δεν εξαργύρωσε ποτέ τις ιδέες του.

Χρόνης Εξαρχάκος

1932 – 1984

Βιογραφία

Ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, που διακρίθηκε κυρίως σε κωμικούς ρόλους. Είχε μπριόζικο στυλ, έδινε τέμπο στο ρόλο του και είχε την ικανότητα να μιλάει γρήγορα, αλλά πολύ καθαρά. Οι γκριμάτσες του και μόνο, αρκούσαν για να προκαλούν το γέλιο στους θεατές. Έφυγε νωρίς από τη ζωή και δεν πρόλαβε να ξεδιπλώσει ολοκληρωτικά την πλούσια κωμική του φλέβα.
Ο Πολυχρόνης Έξαρχος, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 1932 στην Ερμούπολη της Σύρου και μεγάλωσε στην Πλάκα. Σπούδασε τη δραματική τέχνη στη σχολή του Πέλου Κατσέλη και πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή το 1963, στο έργο «Βίλα των οργίων» με το θίασο Αναλυτή - Ρηγόπουλου. Από τότε συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού θεάτρου.
Έπαιξε με τον Μάνο Κατράκη, όταν το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» ήταν στις δόξες του, στο έργο του Σέξπιρ «Ιούλιος Καίσαρ» (1964), με την Κατερίνα στα έργα «Χαρτοπαίχτρα», «Αντροτραγανίστρα» και «Ελάτε να γελάσουμε», με τον Κώστα Βουτσά, τη Μάρω Κοντού και τον Γιώργο Κωνσταντίνου στα έργα «Μην πατάτε τη χλόη» και «Ο Καραγκιόζης στη Βουλή».
Το υποκριτικό του ταλέντο και τα προσόντα του αναδείχτηκαν όταν έπαιξε στο «Γλάρο» του Τσέχωφ με τον Γιάννη Φέρτη και την Ξένια Καλογεροπούλου (1966), ενώ είχε ήδη γίνει ευρύτερα γνωστός με τη συμμετοχή του στο θεατρικό του Αλέκου Σακελλάριου «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», που παρουσιάστηκε από το θίασο Βουγιουκλάκη -Παπαμιχαήλ, προτού γυριστεί σε ταινία και γνωρίσει μεγαλύτερη επιτυχία. Μαζί τους έπαιξε και στο έργο του Πολ Όσμπορν «Ο κόσμος της Σούζι Βογκ».
Ο Χρόνης Εξαρχάκος συμμετείχε και σε πολλές απ’ τις ταινίες που σφράγισαν τη χρυσή εποχή της Φίνος Φιλμ: «Ένας ιππότης για τη Βασούλα», «Γοργόνες και μάγκες», «Μια κυρία στα μπουζούκια» και «Κάτι κουρασμένα παλικάρια». Το 1965 συμμετείχε στην ανολοκλήρωτη ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Forminx Story». Στην τηλεόραση, πρωταγωνίστησε στη σειρά του Αλέξη Τριανταφύλλου «Ένας απίθανος ντετέκτιβ», που προβλήθηκε το 1973 από την ΥΕΝΕΔ. Ενσάρκωνε τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Τίτο Χαρίτο, που έμπλεκε σε απίθανες καταστάσεις, στην προσπάθειά του να εξιχνιάσει διάφορες υποθέσεις.
Ο Χρόνης Εξαρχάκος πέθανε στις 27 Σεπτεμβρίου 1984 στο νοσοκομείο «Άγιος Σάββας» της Αθήνας, νικημένος από την επάρατη νόσο. Έπασχε από καρκίνο των οστών. Η κηδεία του έγινε την επομένη στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας.

ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ...

Η χαμηλότερη θερμοκρασία που σημειώθηκε ποτέ στη γη είναι -89,2 βαθμούς Κελσίου, στην Ανταρκτική το 1983.

Μία μάχη που δεν δόθηκε ποτέ...

Κλεομένης Α’
Όταν ο βασιλιάς της Σπάρτης Κλεομένης Α’ εξεστράτευσε κατά του Άργους βρήκε στα τείχη της πόλης να τον περιμένουν ένοπλες γυναίκες με επικεφαλής την ποιήτρια Τελλέσιλα. Οι άνδρες τους είχαν χάσει στο πεδίο της μάχης.
Ο Κλεομένης μόλις είδε το θέαμα αυτό διέταξε τους άνδρες του να αποχωρήσουν, γιατί σε μια τέτοια πολεμική σύγκρουση η νίκη, είπε, δεν παρέχει δόξα, η δε ήττα φέρει εξευτελισμό.

ΕΙΠΕ...

Αυτός που είναι πραγματικά καλός, δεν είναι ποτέ δυστυχής.

Κομφούκιος

Εξελληνισμένη ονομασία του Κουνγκ Φου Τζου, κινέζος φιλόσοφος.
https://www.sansimera.gr/c

Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ

Τετάρτη
28/9

03:00

12°C

74%

1 Μπφ B
3 Km/h

ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

09:00

14°C

75%

2 Μπφ BA
9 Km/h

ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

15:00

20°C

50%

4 Μπφ Α
24 Km/h

ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

21:00

14°C

77%

1 Μπφ BA
3 Km/h

ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Η...ΚΑΘΟΔΟΣ ΤΩΝ ΓΑΛΟΠΟΥΛΩΝ...

Πέρναγα προ καιρού αδέρφια , απ' τον κάτω δρόμο , τον..παρασκατορεμάτειο , και δεξιά του δρόμου είδα κάτι ..φουσκωμένους..γάλους και ...γαλοπούλες που γυρόφερναν βοσκώντας και ο νους μου γύρισε ..δεκάδες χρόνια πίσω , όταν

το γήπεδο στις Λάκκες , ήταν ακόμα και..θημωνοστάσι , εκεί συγκέντρωναν τα δεμάτια με τα θερισμένα στάρια , και έρχονταν οι αλωνιστικές μηχανές , του Τεμπελονίκου και του Κατσούλη , απ' τη Μαυριγιάννη , και γινόταν τ' αλώνισμα...

Τώρα θα μου πείτε που κολλάει το..αλώνισμα και οι...θημωνιές με τις...γαλοπούλες ; ..κι' όμως κολλάει και παρα..κολλάει...

...γιατί μόλις αδέρφια τέλειωνε το αλώνισμα , και το καλοκαίρι έφτανε στην τελευταία...στροφή του , είχαμε την κάθοδο των...γαλοπούλων...όπως το διαβάζετε αδέρφια , εκατοντάδες..γαλοπουλάκια , κατάμαυρα , χιλιάδες ίσως , στρατοπέδευαν στο..γήπεδό μας στις Λάκκες , τράνζιτο όμως , γιά λίγες μέρες μόνο , γιατί το..ταξίδι τους δεν είχε..τελειώσει...

Να τα βάλουμε όμως σε κάποια..τάξη τα πράγματα , όταν τέλειωνε λοιπόν το αλώνισμα , κατέφθανε , απ' τη Θεσσαλία , από..Καρδίτσα..Τρίκαλα , ή κάπου εκεί , αυτή η ..στρατιά με τις γαλοπούλες , που συνοδεύονταν από μιά ΄μικρή ομάδα ..γαλοπουλο..βοσκών , μαυρούτσικων , ξερακιανών που μάλλον...γυφτόφερναν , μαζί τους είχαν και κάνα δυο γυναίκες , ήταν φαίνεται οικογένεια ...

Το καραβάνι λοιπόν , ξεκίναγε απ' τη Θεσσαλία , και στρατοπέδευε σε κάθε πόλη και χωριό που έυρισκε στο δρόμο του , και ΄χωριό..χωριό , πόλη την ..πόλη , ο..πληθυσμός λιγόστευε , μέχρι που..σωνόταν τελείως , και άρχιζε πια ο δρόμος της επιστροφής .

Μη νομίσετε όμως αδέρφια , πως η επιλογή του τόπου ..στρατοπέδευσης ήταν ..τυχαία , ...όοοχι , κάθε άλλο , το 'χαν μελετημένο καλά-καλά το ..θέμα , ήξεραν πως εκεί ήταν το ..κεντρικό..θημωνοστάσι μας , και όλο και κάποια σταρο..κατάλοιπα θα υπήρχαν , οπότε θα εξασφάλιζαν το..φαγάκι στις..γαλοπούλες ..

Καλοπέρναγαν λοιπόν τα γαλόπουλα , αλλά καλοπερνάγαμε και εμείς , τα παιδιά , τότε , αφού περνάγαμε πολλές ώρες κάθε μέρα κυνηγώντας και παίζοντας με τις γαλοπούλες , που ήταν όλων των..ηλικιών και..μεγεθών , από μικρά-μικρά γαλοπουλάικα , μέχρι μεγάλες για..σφάξιμο , και βέβαια όλες , μικρές μεγάλες , ήταν..κατάμαυρες , κατράμι...

Εκεί στις Λάκκες , γινόταν και το...παζάρι , οι Λιδορικιώτες , αλλά και απ' τα γ'υρω χωριά , έρχονταν κατέβαιναν στο...παζάρι , έβλεπαν , παζάρευαν και αν τα..βρίσκανε , έφευγαν με τα ζωντανά , στο..τράστο , για το χωριό τους..

Βέβαια , από..εξ..απανέκαθεν , δεν θυμάμαι να ..καιγόμασταν , στο χωριό μας τουλάχιστον , για..γαλοπούλα τα Χριστούγεννα , και φυσικά ή η Χριστουγεννιάτικη γαλοπουλο..φαγία , όπως και πολλές άλλες διατροφικές συνήθειες , ήταν..ξενόφερτη , γι' αυτό και δεν είχαν μεγάλη..ξόδεψη οι γαλοπούλες στον τόπο μας , κάπου ..δω και ..κει , έβλεπες να τρώνε γαλοπούλα στις γιορτάδες , εδώ επιμέναμε..παραδοσιακά , χοιρινό , κοντοσούβλι και τηγανιτό , ή μαγειρευτό με σέληνο , αλλά και με ..τραχανά , και βέβαια τα ντολμαδάκια , οι πίτες και όλα τα σχετικά , τα ..ρουμελιώτικα .

Χρόνια , πολλά , έχουμε να δούμε στο Λιδορίκι τους..γαλοπουλάδες , όχι βέβαια πως μας..λείψανε κι' όλας , αλλά ήταν μιά διαφορετική νότα στη Λιδορικιώτικη ζωή , και γιατί να το ..κρύψωμεν άλλωστε , χορταίναμε παιχνίδι όλα τα παιδιά , κυνηγώντας τα έρμα τα πουλάκια , τους βγάζαμε την ...πίστη στο ..κυνήγι , κι' είχαμε και μείς όμως το κυνήγι των..γαλοπουλάδων , που τους αγριεύαμε τα..ζωντανά , τα οποία ..κουράζονταν απ' το κυνήγι , και δεν παίρνανε ...βάρος .

Τώρα στο χωριό μας , βλέπω , κάπου-κάπου , σε κάποια περιφραγμένα γιούρτια , κάποιες (..λιγοστές βέβαια ) γαλοπούλες , όπως κι' αυτές που ΄βλέπετε στις φωτογραφίες , και που δεν έχου καμιά...βιολογική συγγένεια με τις μαυρογαλοπούλες των παιδικών μας χρόνων...τις έφαγε φαίνεται ο...ρατσισμός...

Προσωπικά , λέω την αμαρτία μου , μου αρέσει πολύ η γαλοπούλα , μόνο το..άσπρο όμως , το στήθος , και δυστυχώς κουβαλάμε απ' την Αθήνα , γιατί στο χωριό δεν φέρνουν γαλοπούλες (...ακόμα τουλάχιστον..)...

Καλο..φάγωτη η γαλοπούλα σας , αδέρφια , όσοι μαγειρέψατε η πρόκειται να ..μαγειρέψετε , πάντως ..αλανιάρες γαλοπούλες , σαν εκείνες που κυνηγάγαμε στις..Λάκκες παιδιά , δεν νομίζω πως μπορούμε να βρούμε...άλλη εκείνη η γεύση , άλλη ...νοστιμιά...

Αν ζούσε , πάντως , ο σχωρεμένος ο Χρήστος ο Γατάκης , ο ξέδερφός μου , και τον ρωτάγαμε , ποιά είναι η καλύτερη γαλοπούλα θα απαντούσε , σίγουρα : "...η ..καλύτηρ' γαλουπούλα..ξάδιρφι , ειν' ου...σκατζόχοιρους ..!!! "

Α..να μη ξεχάσουμε να σας πούμε , πως μπορεί τώρα να μην έρχονται τα ..γαλπουλο..καραβάνια και να στρατοπεδεύουν στις Λάκκες , σαν τον παλιό καλό καιρό ..έρχονται κι τώρα και μάιστα εποχούμενες , πάνω σε διώροφα φορτηγά , που πουλάνε στα χωριά , κότες , κοτόπουλα , γαλιά και γαλοπούλες και ο έχων την..πραμάτεια μας κουφαίνει με τα μεγάφωνά του , που μαζί με τα νεγαφωνα του ..ψαρά , τοου πλανόδιου..μαναβη , του σκορδά , του..κρεμμυδά και τόσον άλλων πραματευτάαδων , ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΙΝΟΥΝ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑΑ ...

Ένα απόγευμα θυμάναι , πριν μερικά χρόνια που έφτιαχνα κήπο και καθόμουν και δροσιζόμουν στον ίσκιο της πελώριας καρυδιάς που υπ΄΄ηρχε στην αυλή μας ..ξάφνου , άκουσα από απέναντι , τον Αντώνη , ναα έρχονται ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ , ΛΕΣ ΣΥΝΕΝΝΟΗΜΕΝΟΙ , ΟΙ ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΑΔΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΦΩΝΑ ΣΤΗ ΔΙΑΠΑΣΩΝ ΚΑΙ ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΦΩΝΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΊΑΣ , ΛΌΓΩ..ΠΑΡΑΚΛΗΣΕΩΝ , ΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΣΤΉ..ΦΑΛΤΣΑ ΨΑΛΜΩΔΊΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΟΝΩΝ ΨΑΛΤΑΔΩΝ ΜΑΣ , ΠΟΥ ΌΜΩΣ ..ΕΠΙΜΈΝΟΥΝ ΝΑ ..ΨΈΛΝΟΥΝ ΠΑΡΌΤΙ ΤΟ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ ΕΊΝΑΙ..ΘΛΙΒΕΡΌ ...

Δυστυχώς φίοι μου , μετά τον θάνατο του αείμνηστου ..μελωδού ψάλτη μας , Παν. Πανάγου , πολλοί είναι οι ιδορικιώτες που δεν πηγαίνουν στην εκκλησία για το λόγο αυτό , ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΟ..ΑΘΛΙΟ ΨΆΛΣΙΜΟ , ΜΕΡΙΚΩΝ , ΠΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ..ΓΙΝΟΥΝ ΨΑΛΤΑΔΕΣ , ΑΦΟΥ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ..ΦΑΛΤΣΟΙ ...

Μήπως το εκκλησιαστικό συμβούλιο , πρέπει να το δει πιο..σοβαρά το θέμα ;;; Να χρησιμοποιηθεί δηλαδή κάποιες φορές η..." νοηματική...γλώσσα " ; θα είναι πιστεύυμε προτιμότερο

Ο κήπος μας το 2008

Καλό σας βράδυ ...

Απ' τ πανέμορφο Λιδορίκι με αγάπη ...

www.lidoriki.com