ΣΤΟ..ΚΟΥΜΑΡΟΔΑΣΟ..

 

 

Φτωχό μου , αγαπημένο κουμαρόδασο..

της μοναξιάς μου , της ατέλειωτης , μονάχο..καταφύγι ,

πόσες φορές , στο χρυσαφένιο σου πρωτόδροσο ,

δε με συντρόφεψες , στης χίμαιράς μου το ατέρμονο..κυνήγι…

                              *

Πόσες φορές στη νοτισμένη την αγκάλη σου ,

δεν με ταξείδεψες , σε μέρη ξένα , εξωτικά ..ονειρεμένα ,

κι’ άλλες , στη λίμνη κάθρεφτίζοντας τα κάλη σου ,

δε μού’δειξες , κρυφά , τα μονοπάτια της ζωής , τ’ αγαπημένα .

                                *

Πόσα , στις ώρες της σιωπής , δεν με ‘μαθες ,

πώς να προσμένω τις ζωής τις ομορφιές , να μ’ ανταμώσουν ,

κι’ απ’ των ανθρώπων τις ψυχούλες τις..πολύπαθες ,

ποτέ να μη ζητάω πολλά , περσότερα απ’ όσα έχουνε να δώσουν..

                               *

Μια άλλη ζωή , κοντά σου πάντα έζησα ,

Γεύτηκα , λες , πρώτη φορά , τους ώριμους καρπούς του πεπρωμένου ,

Κι’ εκεί , μες στη γαλήνια ερημιά σου , έσβυσα ,

Την πίκρα των χειλιών , από τη γεύση κάθε πόθου..ξεχασμένου …..Κ.-

 

Αθήνα 4-5 / 10 / 2008 .