12.10.2014
Με δόξα και τιμή πανηγύρισε η κυβέρνηση τη Δευτέρα την καθέλκυση του υποβρυχίου «Πιπίνος» λες και επρόκειτο για εθνική επιτυχία! Τι κι αν χρειάστηκε να περάσουν δώδεκα χρόνια εγκληματικών λαθών για να παραδοθεί το υποβρύχιο στο Πολεμικό Ναυτικό, με το ελληνικό κράτος να έχει υποστεί μια πρωτοφανή οικονομική αιμορραγία πολλών δισεκατομμυρίων! Κι όμως! Οι καταγγελίες έμειναν στα συρτάρια, οι εξεταστικές «έπεσαν σε ξέρα» και ο Ευάγγελος Βενιζέλος (ένας από τους «ναυάρχους του εθνικού βατερλό») όχι μόνο «αθωώθηκε» πανηγυρικά από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, αλλά ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίστηκε και ως «σωτήρας»!
Ο πρωθυπουργός, στην ομιλία του, αφενός προέβη (ουσιαστικά) σε κλείσιμο του αμαρτωλού κεφαλαίου που αφορά τα έτη 2010-2014, αφετέρου «δικαίωσε» τον κ. Βενιζέλο για την περιβόητη συμφωνία του 2010, όταν ήταν υπουργός Εθνικής Αμυνας. Η συγκεκριμένη συμφωνία μπορεί να βοήθησε στη συνέχιση της κατασκευής των υποβρυχίων, αλλά προκάλεσε τεράστια «μαύρη τρύπα» (εν μέσω κρίσης και Μνημονίου) γιατί έπρεπε να τηρηθούν συγκεκριμένες προδιαγραφές που από την πρώτη στιγμή όφειλαν να είχαν σεβαστεί οι κατασκευαστές.
Η συμφωνία όμως είχε και άλλες αρνητικές επιπτώσεις, αφού δεν υπήρχε η παραμικρή διασφάλιση ότι η κατασκευή των υποβρυχίων θα προχωρούσε ομαλά (και σύμφωνα με τις επιταγές του ΓΕΝ), ενώ παράλληλα υποχρέωνε το Ελληνικό Δημόσιο να συνεχίσει να καταβάλλει εκατοντάδες εκατομμύρια ΕΥΡΩ, κυριολεκτικά στον... αέρα!
Παράλληλα, ο κ. Βενιζέλος φρόντισε (τότε) να μεταθέσει τις όποιες ευθύνες στη Βουλή των Ελλήνων, καθιστώντας τους βουλευτές συνυπεύθυνους των επιλογών του. Με το «τέχνασμα» αυτό και επειδή η συμφωνία έπρεπε να κυρωθεί με νόμο του κράτους, ο τότε υπουργός Εθν. Αμυνας πίστευε ότι καλύπτει επαρκώς τον εαυτό του, (κρυπτόμενος πίσω από τον νόμο 3885/2010), ενώ έσπρωχνε στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης τα ήδη προβληματικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, των οποίων η υπόσταση και το μέλλον συναρτήθηκαν ευθέως με την κατασκευή των συγκεκριμένων υποβρυχίων.
Η συμφωνία του Ακη και το «Παπανικολής» που ήρθε αργά και έγερνε
Η αμαρτωλή ιστορία των υποβρυχίων ξεκίνησε από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν το Π.Ν. είχε εισηγηθεί στην πολιτική ηγεσία να ενισχυθεί η δύναμή του με τέσσερα καινούργια υποβρύχια και να εκσυγχρονιστούν τρία παλιά, ώστε να καλυφθούν επαρκώς οι επιχειρησιακές του ανάγκες. Η κυβέρνηση (πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και υπουργός Εθνικής Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλος) έκανε δεκτό το αίτημα των στελεχών του ΓΕΝ και χωρίς διεθνή ανταγωνισμό η γερμανική εταιρία Thyssen Krupp συμφώνησε με το Ελληνικό Δημόσιο και ανέλαβε τη «δουλειά». Το συνολικό κόστος της παραγγελίας έφθανε περίπου τα 3 δισ. ευρώ, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται το κόστος των οπλικών συστημάτων. Ο χρόνος παράδοσης του πρώτου υποβρυχίου ορίστηκε το 2006, ενώ έως το 2008 θα έπρεπε να είχαν παραδοθεί και τα επτά υποβρύχια. Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2013 το Ελληνικό Δημόσιο είχε καταβάλει 3 δισ. ευρώ στη γερμανική εταιρία, στις θυγατρικές της και στον Ι. Σάφα (των ναυπηγείων), αλλά είχε παραλάβει μόνο ένα υποβρύχιο, το «Παπανικολής», που επειδή «έγερνε» χρειάστηκε να επισκευαστεί, διαδικασία που κράτησε χρόνια και κόστισε τεράστια ποσά!
Το δεύτερο υποβρύχιο αυτής της παρτίδας είναι το «Πιπίνος», που τόσο θριαμβευτικά έπεσε στη θάλασσα τη Δευτέρα. Ετσι, παρά τα αλλεπάλληλα εγκληματικά λάθη, η πρόσφατη τελετή καθέλκυσης, τέσσερα χρόνια μετά την περιβόητη συμφωνία Βενιζέλου, μετατράπηκε τελικά σε κολυμβήθρα «ξεπλύματος» των επιλογών του παρελθόντος.
Η υπόθεση των υποβρυχίων, που ταλαιπωρεί τη χώρα τα τελευταία 12 χρόνια, φαίνεται ότι προχωρά μόνο σε επίπεδο Δικαιοσύνης, αφού τις επόμενες εβδομάδες θα οδηγηθούν στο εδώλιο οι πρώτοι υπαίτιοι, που (όμως) δεν είναι πολιτικά πρόσωπα.
No comments:
Post a Comment