Λιδορικιώτικο ..πρωτοβρόχι ...λίγο ..πρώιμο όμως , της 17-7-14
Καλησπέρα αδέρφια Λιδορικιώτες ..
Καλησπέρα στους φίλους του χωριού και την καθημερινής μας εφημερίδας , καλό σας απόγευμα και καλό Σαββατοκύριακο ..
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
3 ΟΚΤ 2014Ανατολή Ήλιου: 06:21
Δύση Ήλιου: 18:06
Σελήνη 9 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr#ixzz3F5MgB0WD
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
42
Η Μάχη των Φιλίππων. Ο Μάρκος Αντώνιος και ο Οκταβιανός επικρατούν των δολοφόνων του Καίσαρα, Βρούτου και Κάσιου.
μ. Χ.
1675
700 Μανιάτες αναχωρούν και εγκαθίστανται στην Κορσική. Αργότερα θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Από τότε, το ελληνικό στοιχείο έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία του νησιού.
1866
Θεμελιώνεται το Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.
1878
Υπογράφεται η Συνθήκη της Χαλέπας μεταξύ Κρητών επαναστατών και Τούρκων, με την οποία οι Κρήτες αποκτούν τα πρώτα επίσημα προνόμια αυτοδιοικήσεως.
1908
Ο Λέων Τρότσκι κυκλοφορεί στη Βιέννη την εφημερίδα Πράβντα, όργανο των εξόριστων ρώσων κομμουνιστών.
1926
Ανοίγει τις πύλες της η πρώτη Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης. Το 1977 θα μετονομαστεί σε HELLEXPO.
1945
Ο Έλβις Πρίσλεϊ παίρνει μέρος σε διαγωνισμό ταλέντων, σε ηλικία 10 ετών, κάνοντας την πρώτη δημόσια εμφάνισή του. Καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση και λαμβάνει ως έπαθλο 5 δολάρια.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
. Χ.
1897
Λουί Αραγκόν, γάλλος συγγραφέας. (Θαν. 24/12/1982)
1945
Βίκτωρ Σανέγιεφ, ρώσος αθλητής του τριπλούν, με τρία χρυσά μετάλλια κι ένα αργυρό σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
1954
Στίβι Ρέι Βον, αμερικανός κιθαρίστας του μπλουζ. (Θαν. 27/8/1990)
ΘΑΝΑΤΟΙ
1979
Νίκος Πουλαντζάς, έλληνας μαρξιστής διανοούμενος. (Γεν. 21/9/1936)
1993
Κατερίνα Γώγου, ποιήτρια και ηθοποιός. (Γεν. 1/6/1940)
1999
Ακίο Μορίτα, ιάπωνας επιχειρηματίας, συνιδρυτής της κολοσσιαίας ιαπωνικής εταιρίας ηλεκτρονικών SONY. (Γεν. 26/1/1921)
←
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0310#ixzz3F5NZAKn1
Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης
-
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΕΘ
30
Η κορυφαία εμπορική έκθεση της χώρας, με διεθνή προσανατολισμό. Αποτελεί κατά κάποιο τρόπο διάδοχο παλαιοτέρων αντίστοιχων εκδηλώσεων στη Θεσσαλονίκη: των «Καβειρίων» της προχριστιανικής περιόδου και των «Δημητρίων» των βυζαντινών χρόνων. Η πρώτη ΔΕΘ άνοιξε τις πύλες της στις 3 Οκτωβρίου 1926.
Η ιδέα για τη δημιουργία μιας «διεθνούς ετησίας εμποροπανηγύρεως» στην πρωτεύουσα της Βόρειας Ελλάδας ανήκει στον καθηγητή ζωολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και βουλευτή Νικόλαο Γερμανό (1864-1935) και υποστηρίχθηκε από τοπικούς φορείς και επιχειρηματίες. Στις 30 Απριλίου 1925 η κυβέρνηση Σοφούλη ένα αποδεκτό το αίτημα, εκτιμώντας ότι για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους έπρεπε να ενθαρρυνθούν οι αναπτυξιακές δραστηριότητες στη Βόρεια Ελλάδα και ειδικά στη Θεσσαλονίκη, που είχε αποκοπεί μετά την απελευθέρωσή της από τη φυσική της ενδοχώρα. Με τον νόμο 5184 η ΔΕΘ ιδρύθηκε ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, με πρόεδρο τον Δημήτρη Βαρλαμίδη και γενικό διευθυντή τον εμπνευστή της Νικόλαο Γερμανό.
Την Κυριακή 3 Οκτωβρίου 1926 έγιναν τα εγκαίνια της πρώτης ΔΕΘ σε χώρο 38 στρεμμάτων που παραχώρησε το Γ’ Σώμα Στρατού στο τότε πεδίο του Άρεως (σημερινή Πλατεία Βέμπο). Εκεί έγιναν οι 14 από τις 15 προπολεμικές εκθέσεις. Η πρώτη ΔΕΘ κάλυψε χώρο 7.000 τ.μ., είχε 600 εκθέτες (310 από το εξωτερικό), 2 κρατικές συμμετοχές (Σοβιετική Ένωση και Ουγγαρία) και την επισκέφθηκαν πάνω 150.000 άνθρωποι, αριθμός σημαντικός για την εποχή.
Με την πάροδο του χρόνο η έκθεση γιγαντώθηκε και ο χώρος δεν επαρκούσε για τη διεξαγωγή της. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘30 κρίθηκε απαραίτητο η μεταφορά της σε έκταση στο κέντρο της πόλης, που ανήκε στην Υπηρεσία Ανταλλαξίμων και χρησιμοποιόταν ως γήπεδο από την ποδοσφαιρική ομάδα του Άρη, ενώ αρχικά προοριζόταν να γίνει πάρκο. Στο ίδιο σημείο βρίσκεται και ο σημερινός χώρος της έκθεσης, ανάμεσα στην Εγνατίας, την Γ’ Σεπτεμβρίου, τη Λεωφόρο Στρατού και στην Αγγελάκη.
Η πρώτη έκθεση στο νέο χώρο έγινε το 1940, λίγες ημέρες πριν από την έκρηξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, ο χώρος της ΔΕΘ επιτάχθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Τα γραφεία και οι εγκαταστάσεις της λεηλατήθηκαν, τα αρχεία της καταστράφηκαν, ενώ κατά την τελευταία νύχτα της κατοχής ανατινάχθηκαν και πυρπολήθηκαν πολλά κτίρια.Η 16η ΔΕΘ και πρώτη μεταπολεμική έγινε μόλις το 1951, σε μια εποχή που η τοπική και εθνική οικονομία ξανάβρισκε τους βηματισμούς της μετά τη λαίλαπα του Β’Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου Πολέμου. Οι 650.000 επισκέπτες της έκθεσης αποτελούν πρωτοφανή αριθμό για την εποχή εκείνη. Από τότε η έκθεση άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία. Το 1966 κατασκευάστηκε μέσα στις εγκαταστάσεις της ΔΕΘ το «Αλεξάνδρειο Μέλαθρο», γνωστό περισσότερο ως Παλέ Ντε Σπορ, που για τα επόμενα 20 χρόνια θα αποτελέσει το μεγαλύτερο κλειστό γήπεδο της χώρας.
Η καθιέρωση κλαδικών εκθέσεων το 1973 αποτελούν σημείο καμπής στην ιστορία της ΔΕΘ. Το 1977 ο φορέας που διοργανώνει την έκθεση μετατράπηκε σε ανώνυμη εταιρεία (Ν. 735/77) και μετονομάσθηκε σε HELLEXPO, η οποία με τα χρόνια εξελίχθηκε στον επίσημο φορέα διοργάνωσης διεθνών εκθέσεων, συνεδρίων και πολιτιστικών εκδηλώσεων στην Ελλάδα.
Στο μεταξύ, οι δραστηριότητές της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης επεκτάθηκαν και στον τομέα του πολιτισμού, με την καθιέρωση του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (1960) και μετέπειτα Διεθνούς, του Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού (1962) και άλλων συναφών εκδηλώσεων.
Αξιοσημείωτες πρωτιές της έκθεσης
- Το 1926 λειτουργεί ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός στην Ελλάδας, δημιούργημα του Χρήστου Τσιγγιρίδη.
- Το 1957 ο Δημήτριος Βακόνδιος, υπάλληλος της εταιρείας «Δρίτσας» που αντιπροσώπευε τα προϊόντα της Νεστλέ στην Ελλάδα, «χτυπά» τον πρώτο «φραπέ», που τα επόμενα χρόνια θα γίνει το εθνικό καλοκαιρινό ρόφημα της Ελλάδας.
- Το 1960 λειτουργεί ο πρώτος τηλεοπτικός σταθμός στην Ελλάδα (κλειστού κυκλώματος) στο περίπτερο της ΔΕΗ.
Η Σύμβαση της Χαλέπας
H πρώτη γενική συνέλευση μετά τη Σύμβαση της Χαλέπας
29
Συμφωνία, με την οποία ο Σουλτάνος παραχώρησε μία σειρά προνομίων στους χριστιανούς υπηκόους του στην Κρήτη, σε συνέχεια του Οργανικού Νόμου του 1868, τα οποία ουσιαστικά ισοδυναμούσαν με την παροχή καθεστώτος ημιαυτονομίας στη Μεγαλόνησο. Υπογράφτηκε στις 3 Οκτωβρίου 1878 στο προάστιο των Χανίων, Χαλέπα.
Τον Ιανουάριο του 1878 το πολυπληθές χριστιανικό στοιχείο της Κρήτης ξεσηκώθηκε για μία ακόμη φορά κατά του οθωμανού δυνάστη, θέλοντας να εκμεταλλευθεί τη δυσμενή για τους Τούρκους εξέλιξη του Ρωσοτουρκικού Πολέμου και να επιτύχει την πολυπόθητη Ένωση με τη μητέρα Πατρίδα. Συγκρότησε την «Παγκρήτιο Επαναστατική Επιτροπή» στο Φρε Αποκορώνου, έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη της Αθήνας και του πρωθυπουργεύοντος Χαρίλαου Τρικούπη (27 Δεκεμβρίου 1877).
Από την πλευρά του, ο Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίντ Β' με την προτροπή της Αγγλίας αναζήτησε πολιτική λύση στο αναφυέν πρόβλημα. Απέρριπτε, όμως, τα αιτήματα των χριστιανών, που ζητούσαν αυτονομία της Κρήτης και χριστιανό διοικητή ως ηγεμόνα. Η κίνησή του αυτή εξόργισε τους επαναστάτες, οι οποίοι μέχρι τα τέλη Μαρτίου είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους την κρητική ύπαιθρο, περιορίζοντας τους μουσουλμάνους στα φρούρια των μεγάλων πόλεων.
Η ραγδαία αυτή εξέλιξη δημιούργησε προς στιγμήν ελπίδες ότι η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα ήταν πολύ κοντά. Διαψεύστηκαν, όμως, όταν το Συνέδριο του Βερολίνου (13 Ιουνίου - 13 Ιουλίου 1878), που συγκάλεσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις, απέρριψε το σχετικό αίτημά τους, υποδεικνύοντας στην Τουρκία να προχωρήσει σε νέες παραχωρήσεις προς τους Χριστιανούς της Κρήτης.
Πράγματι, στις 3 Οκτωβρίου 1878 υπογράφηκε η Σύμβαση ή Χάρτης της Χαλέπας, που χορηγούσε καθεστώς ημιαυτονομίας στη Μεγαλόνησο. Οι κυριότερες διατάξεις προέβλεπαν τα εξής:
- Ο Γενικός Διοικητής της Κρήτης θα μπορούσε να είναι και χριστιανός. Η θητεία του ήταν πενταετής, με δυνατότητα ανανέωσης.
- Ο Γενικός Διοικητής θα είχε ένα σύμβουλο από το άλλο θρήσκευμα (μουσουλμάνο αν ήταν χριστιανός και χριστιανό αν ήταν μουσουλμάνος).
- Γενική Συνέλευση (Βουλή), στην οποία θα πλειοψηφούσαν για πρώτη φορά οι χριστιανοί, θα είχε 80 μέλη (49 χριστιανούς και 31 μουσουλμάνους).
- Ίδρυση αστυνομικού σώματος με την επωνυμία Κρητική Χωροφυλακή, που θα στελεχωνόταν αποκλειστικά από ντόπιους.
- Αναγνώριση της ελληνικής ως επίσημης γλώσσα των δικαστηρίων και της Γενικής Συνέλευσης. Μόνο τα επίσημα πρακτικά, οι αποφάσεις των δικαστηρίων και η επίσημη αλληλογραφία θα συντάσσονταν και στις δύο γλώσσες.
- Χορήγηση γενικής αμνηστίας σε όσους είχαν λάβει μέρος στην εξέγερση του 1878 και άδεια οπλοφορίας στους Κρητικούς, με την οποία θα μπορούσαν να κρατήσουν τα όπλα τους.
- Θεσμοθέτηση σημαντικών φορολογικών ελαφρύνσεων.
- Παραχώρηση για πρώτη φορά του δικαιώματος για την ίδρυση φιλολογικών συλλόγων και την έκδοση εφημερίδων.
Η Σύμβαση επικυρώθηκε τις αμέσως επόμενες μέρες με φιρμάνι του Σουλτάνου, ο οποίος τον Νοέμβριο του 1878 διόρισε βαλή της Κρήτης τον ελληνικής καταγωγής χριστιανό αξιωματούχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ισκεντέρ Πασά (Αλέξανδρο Καραθεοδωρή).
Η Σύμβαση της Χαλέπας εφαρμόστηκε μέχρι την επόμενη εξέγερση των Κρητικών το 1889. Τα 11 χρόνια της εφαρμογής της αθετήθηκε πολλάκις από την Οθωμανική διοίκηση, όπως και ο Οργανικός Νόμος του 1868, και υπονομεύτηκε από την οξεία πολιτική και κομματική διαμάχη μεταξύ «Καραβανάδων» (συντηρητικών) και «Ξυπόλυτων» (φιλελεύθερων).
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/315#ixzz3F5OG4eZ3
Κώστας Χατζηχρήστος
1921 – 2001
33
O δημοφιλής ηθοποιός Κώστας Χατζηχρήστος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1921.
Πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή στη διάρκεια της κατοχής με το θίασο του Λουκή Μυλωνά, που περιόδευε στη Θεσσαλία. Λίγο αργότερα έφτασε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε σε βαριετέ, μετείχε σε μουσικούς θιάσους κι έλαβε μέρος σε διάφορες επιθεωρήσεις.
Το 1952 συγκρότησε το δικό του θίασο, ενώ συνέπραξε και ως συνθιασάρχης με εκλεκτούς πρωταγωνιστές της εποχής. Από το 1953 έως το 1955 συνεργάστηκε με τον Κούλη Στολίγκα και την Καίτη Ντιριντάουα, με την οποία αργότερα παντρεύτηκε.
Τα επόμενα 15 χρόνια ανέβασε με δικούς του θιάσους πολλές και επιτυχημένες επιθεωρήσεις και κωμωδίες. Κάποιες από αυτές γνώρισαν τέτοια επιτυχία που μεταφέρθηκεαν και στη μεγάλη οθόνη, όπως «Ο κύριος Πτέραρχος», «Της Κακομοίρας», «Ηλίας του 16ου», «Ένας έξυπνος βλάκας», «Παριζιάνα» κ.α.
Μεγάλη και σημαντική υπήρξε και η κινηματογραφική του δραστηριότητα. Έκανε το ντεμπούτο του το 1952 στον «Πύργο των ιπποτών» και γρήγορα καθιερώθηκε ως ένας απ’ τους δημοφιλέστερους κωμικούς της μεγάλης οθόνης. Το 1955 δημιούργησε το χαρακτήρα του Θύμιου, ενός κουτοπόνηρου επαρχιώτη που έρχεται στην πρωτεύουσα και βρίσκει τον μπελά του, στο φιλμ «Πιάσαμε την καλή».
Ακολούθησαν «Τα Κωθώνια του Συντάγματος» (1956), «Οι Τρεις Ντετέκτιβ» (1957), «Τσαρούχι, Πιστόλι, Παπιγιόν» (1957), «Γερακίνα» (1958), «Διακοπές στην Κολοπετινίτσα» (1959), «Να Ζήσουν τα Φτωχόπαιδα» (1959), «Ο Ηλίας του 16ου» (1959), «Λαός και Κολωνάκι» (1959), «Ο Θύμιος τα ’χει Τετρακόσια» (1960), «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» (1960), «Ο Δήμος από τα Τρίκαλα» (1962), και πολλές άλλες. Ο ίδιος υπήρξε παραγωγός τριών ταινιών και σκηνοθέτησε άλλες οκτώ.
Την περίοδο 1994 - 1996 επέστρεψε στο θέατρο, στη δική του θεατρική στέγη, που απέκτησε το 1970 κι έχασε λόγω χρεών λίγα χρόνια πριν από το θάνατό του, στις 3 Οκτωβρίου του 2001
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ 2 ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΥ
http://www.sansimera.gr/biographies/56
https://www.youtube.com/watch?v=4zoUiaOFsEw
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/56#ixzz3F5PIFZvu
Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης
8
Διακεκριμένος Αθηναίος, μέλος του Αρείου Πάγου, που ασπάστηκε τον χριστιανισμό μετά τη δημηγορία του Αποστόλου Παύλου στην Πνύκα (Πραξ. 17, 34). Υπήρξε ο πρώτος επίσκοπος Αθηνών. Είναι πολιούχος Άγιος της Αθήνας και προστάτης των Ελλήνων δικαστικών. Την ημέρα της εορτής του, 3 Οκτωβρίου, αργούν τα σχολεία του Δήμου Αθηναίων και οι δικαστικές υπηρεσίες της χώρας.
Για τον βίο του διαμορφώθηκαν διάφορες συναξαριστικές παραδόσεις, όπως λ.χ. ότι κατά την ημέρα τής σταύρωσης τού Χριστού βρισκόταν στην Ηλιούπολη της Αιγύπτου με τον φιλόσοφο Απολλοφάνη και μετά το σκοτείνιασμα του ηλίου αναφώνησε ότι «η φύσις αλλοιούται ή θεός πάσχει» ή ότι μετά τον αποκεφαλισμό του ο ίδιος παρέδωσε την αποκοπείσα κεφαλή του στην ευσεβή γυναίκα Κατούλα. Σύμφωνα με μεταγενέστερες παραδόσεις, που δεν είναι ευρύτερα αποδεκτές, ο Διονύσιος υπήρξε ο ιδρυτής τής Εκκλησίας των Παρισίων.
Στον Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη αποδόθηκαν διάφορα μεταγενέστερα ψευδεπίγραφα έργα, τα οποία η σύγχρονη έρευνα δεν θεωρεί γνήσια. Πρόκειται για τα έργα «Περί της ουρανίου ιεραρχίας», «Περί της εκκλησιαστικής ιεραρχίας», «Περί των θείων ονομάτων», «Περί μυστικής θεολογίας» και «10 επιστολές», γνωστά και ως «Ψευδο-διονύσια», που επηρέασαν βαθύτατα την πορεία της θεολογίας των μέσων χρόνων, τόσο στην Ανατολή, όσο και στη Δύση.
Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης μαρτύρησε για την πίστη του επί του ρωμαίου αυτοκράτορα Δομιτιανού, αλλά σύμφωνα με άλλες πηγές το μαρτύριό του τελέστηκε επί Τραϊανού ή και επί Αδριανού. Στην Αθήνα υπάρχουν δύο ναοί αφιερωμένοι στη μνήμη του: των Καθολικών στην οδό Πανεπιστημίου και των Ορθοδόξων στην οδό Σκουφά.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/999#ixzz3F5QBKKXt
Μπλεκ
38
Χάρτινος ήρωας, ιδιαίτερα δημοφιλής και στη χώρα μας τις δεκαετίες του '70 και του '80.
Ο Μπλεκ είναι ένας «ξανθός γίγαντας», κυνηγός στο επάγγελμα, που μάχεται τους Βρετανούς αποικιοκράτες στον πόλεμο της Αμερικάνικης Ανεξαρτησίας στα τέλη του 18ου αιώνα. Στις διάφορες περιπέτειές του τον ακολουθούν ο θετός γιος του Ρόντι και φίλος του Καθηγητής Μυστήριος.
Ο Μπλεκ είναι δημιούργημα της καλλιτεχνικής ομάδας EsseGesse, που την αποτελούσαν οι Ιταλοί κομίστες Τζον Σινκέτο (1925-1989), Ντάριο Γκουτσόν (1926-2000) και Πιέτρο Σαρτόρι (1926-1989). Του έδωσαν το όνομα Il Grande Blek (Ο μεγάλος ή σωματώδης Μπλεκ), αλλά γρήγορα έγινε γνωστός ως Μπλεκ.
Το πρώτο τεύχος του περιοδικού με τις ιστορίες του Μπλεκ κυκλοφόρησε στην Ιταλία στις 3 Οκτωβρίου 1954 και στην ακμή του πουλούσε κοντά στα 500.000 τεύχη εβδομαδιαίως. Εκτός ιταλικών συνόρων, ο «ξανθός γίγαντας» γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε Ελλάδα, Τουρκία και Γιουγκοσλαβία.
Στην Ελλάδα, οι περιπέτειες του Μπλεκ κυκλοφόρησαν στα περίπτερα τον Ιούνιο του 1969 από τον δημοσιογράφο και εκδότη Στέλιο Ανεμοδουρά (1917-2000), δημιουργό του «Μικρού Ήρωα». Δεν πέρασε πολύς καιρός και ο Μπλεκ έγινε το αγαπημένο ανάγνωσμα της πιτσιρικαρίας, επειδή συνδύαζε δράση και δυναμισμό. Η κυκλοφορία του, που ήταν εβδομαδιαία, σταμάτησε τον Ιούνιο του 1994 και από τότε κυκλοφόρησαν μια σειρά από μηναία συλλεκτικά τεύχη με τον ήρωα.
Σχετικά...
- Το 1987 ο Ιταλός σκηνοθέτης Τζουζέπε Πιτσόνι γύρισε την ταινία «Il grande Blek», που αναφέρεται στο πάθος του νεαρού πρωταγωνιστή του για τον κόσμο των κόμιξ και ιδιαίτερα του Μπλεκ.
- Ο ράπερ Εισβολέας αναφέρεται στον Μπλεκ στο τραγούδι του «Τα παιδικά μου χρόνια».
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Σάββατο
4/10
03:00
13°C
81%
3 Μπφ BA
16 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
09:00
13°C
82%
3 Μπφ BA
16 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
15:00
20°C
53%
3 Μπφ NA
16 Km/h
ΑΡΑΙΗ ΣΥΝΝΕΦΙΑ
21:00
15°C
73%
3 Μπφ Α
16 Km/h
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΜΕΝΟΣ
Τέτοιο καιρό , παλιότερα , είχαμε ..καταφθινόπωρο , και περιμέναμε τα πρωτοβρόχια , αρχίζαμε σιγά ..σιγά να φοράμε βαρύτερα ρούχα , αν και τότε η..” γκαρνταρόμπα “ μας ‘ηταν πολύ..περιορισμένη , και ήταν γεμάτη από..ντρίλινα ρούχα και καμιά μπλούζα κανένα πουλοβεράκι , που μας έπλεκαν οι μανάδες μας , τέλος πάντων , μπορεί να υπήρχε και κανένα ..παλτουδάκι … τριμμένο , του μεγαλύτερου αδελφού μας , κι’ αυτό αν σου ερχόταν , όσο για παπούτσια , δυσεύρετα τα ρημάδια , αλλά όλα καλά , τα κουτσοβολεύαμε , κι’ αν ήμασταν και λίγο τυχεροί , μας πέρνανε και κάνα ζευγάρι γαλότσες για να περνάμε στη λασπουριά πηγαίνοντας σχολείο , ειδικά μπροστά στο δσημερινό σπίτι του Αλέκου του Χορταριά και όχι..μόνον , α..μην το ξεχάσουμε , είχαμε και πλεχτά γάντια , γιατί όταν έριχνε χιόνι πάγωναν τα χέρια μας , μπουφάν και ..φόρμες επώνυμες , δυστυχώς δεν είχαμε ακόμα , μόνο μερικά παιδιά , είχαν και φορούσαν κάτι παρδαλά τσόχινα πουκάμισα , τζάκετ και μπουφάν , που είχαν …ξεμείνει , ποιος ξέρει πως , απ’ τις διανομές της Αμερικάνικης βοήθειας ..πάρτε νια γεύση ..
Η βοήθεια της UNRRA: Η αρχή της πολιτικής εξάρτησης της Ελλάδας από τις Η.Π.Α.
· by chronontoulapoΗ τετράχρονη Κατοχή, κατά την οποία ο ελληνικός λαός υπέφερε τα πάνδεινα από τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους Ιταλούς και Βούλγαρους, τελείωσε τον Οκτώβριο του 1944. Τη 12η Οκτωβρίου τα χιτλερικά στρατεύματα εγκατέλειψαν την Αθήνα και έξι μέρες αργότερα εισήλθαν στην πόλη ο πρωθυπουργός και τα μέλη της ελληνικής κυβέρνησης ακολουθούμενα από τμήματα του ελληνικού και του αγγλικού στρατού, καθώς και από μια μικρή μονάδα Αμερικανών στρατιωτών. Σύμφωνα με επίσημα ανακοινωθέντα η αμερικανική μονάδα θα επέβλεπε τη διανομή της βοήθειας προς τον ελληνικό λαό που θα έστελνε η UNRRA.
Η UNRRA (United Nations Relief and Rehabilitation Administration) ιδρύθηκε το 1943 από 40 περίπου κράτη, τα οποία στη συνέχεια έγιναν μέλη του Ο.Η.Ε., με αντικειμενικό σκοπό να βοηθήσει οικονομικά τις χώρες που είχαν πληγεί από τις δυνάμεις του Άξονα. Κάθε μέλος της UNRRA διέθετε στο ταμείο της Οργάνωσης – για την εξυπηρέτηση του σκοπού της – το 1% των εθνικών του εσόδων. Όμως στην πραγματικότητα η διεθνής αυτή Οργάνωση ήταν όργανο των Η.Π.Α. και σκόπευε στην υλοποίηση της αμερικανικής οικονομικής και πολιτικής διείσδυσης σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι το 73% των κεφαλαίων της ήταν αμερικανικά (εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, φύλλο της 23ης Μαρτίου 2003). Συνεπώς «ήταν ουσιαστικά αμερικανική οργάνωση στελεχωμένη και ελεγχόμενη απολύτως από τους Αμερικανούς» (Σπ. Θεοδωρόπουλος, «Απ’ το Δόγμα Τρούμαν στο Δόγμα Χούντα», εκδόσεις Παπαζήσης, 1976, σ.σ. 22 και 24).
Εκπρόσωποι της UNRRA εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα και από την 1η Απριλίου 1945 ως το Μάιο του 1947 εισήγαγαν στη χώρα μας τρόφιμα αξίας 171,9 εκατομμυρίων δολαρίων. Για την ανάπτυξη της γεωργίας η Οργάνωση διέθεσε μηχανήματα κ.λπ. αξίας 45 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ για φάρμακα πρόσφερε 7.540.000 δολάρια (Ν. Ψυρούκης, «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας», εκδόσεις Επικαιρότητα, τόμος Α΄, σ. 284).
Αναλυτικότερα στοιχεία για την αμερικανική βοήθεια παρέθεσε την 22α Νοεμβρίου 1947 ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Μαντζαβίνος στην πρώτη μεταπολεμική γενική συνέλευση των μετόχων της, προσδιορίζοντας τα διατεθέντα ποσά ανά τομέα:
για τρόφιμα 186.344.000 δολάρια
για ενδύματα 40.250.000 δολάρια
για ιατρικά και για είδη υγιεινής 11.856.500 δολάρια
για είδη αγροτικής ανασυγκροτήσεως 58. 374.000 δολάρια
για είδη βιομηχανικής ανασυγκροτήσεως 53.935.000 δολάρια
διάφορα άλλα ποσά 65.492.500 δολάρια
Ήτοι εν συνόλω 416.252.000 δολάρια
(εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 23ης Νοεμβρίου 1947).
Τα παραπάνω ποσά ίσως δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Άλλωστε από τον Οκτώβριο του 1945 η διεθνής Οργάνωση – σύμφωνα με δηλώσεις εκπροσώπου της σε ξένους δημοσιογράφους – βρισκόταν στα πρόθυρα χρεοκοπίας και αδυνατούσε να επιτελέσει το έργο της (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 24ης Οκτωβρίου 1945). Το 1952 ο Κ. Βαρβαρέσος – που το 1945 είχε διατελέσει υπουργός Εφοδιασμού – ομολόγησε ότι, για να συμπληρώσει τη βοήθεια της UNRRA, το ελληνικό Δημόσιο υποχρεώθηκε να διαθέσει «ολόκληρον σχεδόν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις χρυσόν, δολάρια και λίρας Αγγλίας» (Κ. Βαρβαρέσος, « Έκθεσις επί του Οικονομικού Προβλήματος της Ελλάδος», εκδόσεις Σαββάλας, σ.σ. 94 – 95). Συνεπώς η αμερικανική βοήθεια ήταν μικρή σε σχέση με τις ελληνικές ανάγκες κατά την πρώτη μεταπολεμική περίοδο.
Το πρόβλημα όμως ήταν ο τρόπος με τον οποίο διανεμήθηκαν τα σταλέντα προϊόντα. Στους εξαθλιωμένους από τον πόλεμο αγροτικούς πληθυσμούς έφτασαν μόνο ορισμένες ποσότητες ιματισμού και τροφίμων. Στρατιωτικά κυρίως οχήματα μετέφεραν στα χωριά χαρτόκουτα με ρούχα, τα ξεφόρτωναν στις κοινοτικές πλατείες και οι κάτοικοι διάλεγαν σακάκια, φορέματα και άλλα είδη. Είναι μια εικόνα που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου από τη διανομή της αμερικανικής βοήθειας σε ένα ακριτικό χωριό της Ηπείρου. Ακόμα θυμάμαι το πρωινό συσσίτιο στο Δημοτικό σχολείο του χωριού μου, όπου υποχρεωνόμασταν να πιούμε γάλα-σκόνη που είχαν στείλει οι Αμερικανοί, λες και δεν είχαμε γαλακτοκομικά προϊόντα. Αντίθετα τα είδη αξίας (πρώτες ύλες, τρόφιμα, μηχανήματα, φάρμακα κ. ά), που μπορούσαν να αποφέρουν πλουτισμό, τα καρπώθηκαν οι επιτήδειοι, οι μεγαλέμποροι, οι βιομήχανοι και γενικά όσοι είχαν πρόσβαση στην εξουσία.
Γενικά η βοήθεια της UNRRA είχε και αρνητικές συνέπειες:
1. αναπτύχθηκε η ευνοιοκρατία και η διαφθορά (Εμμανουήλ Μαρκόγλου, «Το Δόγμα Τρούμαν», εκδόσεις Εστία, 1963, σ.56),
2. ενισχύθηκε το τότε παρακράτος της υπαίθρου (Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου και παλιοί ταγματασφαλίτες) που είχε αναλάβει τη διανομή των τροφίμων και του ιματισμού,
3. υπονομεύτηκε κάθε παραγωγική προσπάθεια, εφόσον κανένα είδος εγχώριου αγαθού δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί σε τιμή τα αντίστοιχα της UNRRA, τα οποία πουλιούνταν στην ελληνική αγορά,
4. άρχισε η σταδιακή πολιτική εξάρτηση της Ελλάδας από τις Η.Π.Α.
Εκείνο όμως που προσωπικά δεν μπόρεσα να καταλάβω , είναι το πως γινότανε κάποια συγκεκριμένα παιδιά , να φοράνε ρούχα της U.N.R.R.A μετά από πολλά ..χρόνια , ένα απ’ τα μυστήρια της Ελληνικής …ζωής …
Καλό σας απόγευμα και καλό Σαββατο..΄Κύριακο
Απ’ τον “ Λιδωρίκι “ με αγάπη ….Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment