Ο ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης , γεννήθηκε στην Αθήνα το 1893 και αυτοκτόνησε τον Ιανουάριο του 1944 . Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο τής Αθήνας , έμαθε ξένες γλώσσες και ασχολήθηκε με την ποίηση , τη μουσική και τη ζωγραφική . Γυνεργάστηκε με περιοδικά και εφημερίδες , έκανε ωραίες μεταφράσεις ξένων ποιητών και εξέδωσε μιά μονάχα ποιητική συλλογή του τα " Ποιήματα " το 1939 .
Μελαγχολικός , ευαίσθητος έζησε και κινήθηκε στο ίδιο σχεδόν κλίμα με τον Καρυωτάκη και τον Άγρα , ακολούθησε τη μόνωση και μετά το θάνατο του πατέρα του , κυκλωμένος απ' τις αδυναμίες του και τη φτώχεια , αυτοκτόνησε , και γιά την κηδεία του έγινε έρανος .
Ο στίχος του έχει λεπτότητα , λυρισμό , ειλικρίνεια , ευαισθησία , είναι τεχνικά άρτιος και κινείται στον τόνο της απαισιοδοξίας και της μνήμης , στάθηκε με αξιώσεις στην εποχή του και διακρίθηκε .
ΤΙΠΟΤ' ΑΛΛΟ ..
Ένα φεγγάρι πράσινο , μεγάλο ,
που λάμπει μες τη νύχτα,- τίποτ' άλλο .
Μιά φωνή που γρικιέται μες στο σάλο
και που σε λίγο παύει - τίποτ' άλλο .
Πέρα , μακριά , κάποιο στερνό σινιάλο
του βαποριού που φεύγει , - τίποτ' άλλο.
Και μόνο ένα παράπονο μεγάλο ,
στα βάθη του μυαλού μου . - Τίποτ' άλλο !
Το ποίημα αυτό του Λαπαθιώτη , δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό του στο περιοδικό " Ο Αιώνας μας " τον Ιανουάριο του 1951 . Πολύ αργότερα στη δεκαετία του 80 , αν δεν κάνουμε λάθος το μελοποίησε ο μεγάλος μας συνθέτης Γιάννης Σπανός , στην πρώτη Ανθολογία του , μάλλον με την Καίτη Χωματά , θα πρέπει να θυμίσουμε εδώ πως αρκετά ποιήματα του ποιητή μελοποίησε ο Γιάννης Σπανός , και όλα είχαν ξεχωριστή επιτυχία .
Τ'ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΠΕΘΑΝΕ....
Τ' όνειρό μου πέθανε , χτες άργά το βράδυ .
Μόνος , τώρα , κι'έρημος , τι μπορώ να πώ ;....
Κι όμως τ΄ξερε καλά , τι βαθύ του χάδι
πόσο τ' αγαπώ !
Μου κρατούσε συντροφιά , τις βαρειές τις ώρες ,
που τις τρέμει μοναχή , κάθε μιά ψυχή ,
κι όσο τόχει δίπλα της ας κυλούν οι μπόρες ,
δεν ανησυχεί...
Τ'όνειρό μου πέθανε , χτες αργά το βράδυ .
Πες , δεν έζησε ποτέ . Μην τ' αναπολείς ..
Μα ο καιρός μου , πούχασα στο δικό του χάδι,
τώρα είναι πολύς !
Κι'όσο γιά τις άφωνα πονεμένες ώρες
- ώρες δίχως όνειρο , σε μιά ζωή πεζή ,
τώρα , μόνο , τόνοιωσα , πόσο ειν' αιμοβόρες
- τώρα , που δε ζεί !...
( Φιλολογική Πρωτοχρονιά 1943 )
Κι' αυτό το ποίημα το μελοποίησε ο Γιάννης Σπανός , τις τρεις πρώτες στροφές , συμπεριλαμβάνεται κι' αυτό στην πρώτη Ανθολογία του , κιάν δεν κάνω λάθος το τραγούδησε ο Γιώργος Ζωγράφος , ένα υπέροχο τραγούδι .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι.......
2 comments:
καλησπέρα σας και πάλι κύριε Καψάλη.
θα ήθελα να σας αναφέρω ότι λίγες μέρες πριν αυτοκτονήσει ο Ν.Λ. παρέδωσε σε συνδέσμους του ΕΛΑΣ τα όπλα του πατέρα του.
επίσης να σας πώ οτι προς το τέλος της ζωής του ο ποιητής συνδέθηκε με ρεμπέτες και άλλα περιθωριακά στοιχεία της εποχής του,για αυτό υπάρχουν λανθάνοντα ρεμπέτικα τραγούδια σχεδιασμένα απο τον Ν.Λ.
αυτά τα ολίγα..
γειά σας.
Άγνωστε, καλέ μου φίλε , δεν είστε μόνο κοντά στόν πολίτη , αλλά και στην..ποίηση , πολύ ευχάριστο αυτό , και ευχαριστώ θερμά γιά το ευγενικό σχόλιο .
Καλό βράδυ .Κ.-
Post a Comment