ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ : ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ .

Ο Γεώργιος Σεφεριάδης , αυτό ήταν το πραγματικό του όνομα , γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900 και πέθανε στην Αθήνα το 1971 . Ο πατέρας του , Στυλιανός Σεφεριάδης , ήταν καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών , και ήταν κι' αυτός σχετικός με τη λογοτεχνία , μάλιστα το 1907 , είχε βραβευτεί γιά ποίημά του .

Ο Σεφέρης ήρθε στην Αθήνα το 1914 , τελείωσε το Γυμνάσιο και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο νομικά και πολιτικές επιστήμες . Το 1926 διορίστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών , στο διπλωματικό κλάδο , και υπηρέτησε σε Ελληνικά προξενεία και Πρεσβείες της Μέσης Ανατολής , των Βαλκανίων και της Ευρώπης .

Κατά διστήματα , υπηρέτησε και στην Αθήνα , σαν σύνδεσμος του ξένου τύπου από το 1938 ως την κήρυξη του πολέμου και την κατάρευση του μετώπου , πήγε στην Κρήτη , στο Κάιορο και τελικά έφτασε στην Πρετόρια της Νότιας Αφρικής , όπου και διορίστηκε πρώτος γραμματέας της εκεί Ελληνικής Πρεσβείας .

Στα 1945-46 έγινε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αντιβασιλιά Δαμασκηνού και αργότερα πρεσβευτής ως την παραίτησή του . Έγραψε ποιήματα και πεζά , στα γράμματα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1931 με την ποιητική συλλογή " Στροφή ". Έργα του που εκδόθηκαν : " Η στέρνα ", " Μυθιστόρημα " ποιητική συλλογή , " Ποιήματα " , " Τετράδιο γυμνασμάτων ", " Ημερολόγιο καταστρώματος ", " Ημερολόγιο καταστρώματος Β' " , " Ημερολόγιο καταστρώματος Γ.'", " Κίχλη " , κ.α .

Έκανε μεταφράσεις από ποιήματα του Άγγλου ποιητή Έλιοτ , το 1944 κυκλοφόρησε σ' ένα τόμο δοκίμια και το 1946 παρουσίασε τη μελέτη του " Ερωτόκριτος ". Τα " Άπαντά " του κυκλοφόρησαν σ' ένα τόμο το 1967 . Το 1963 του δόθηκε το βρβείο Νόμπελ από τη Σουηδική Ακαδημία και ήταν ο πρώτος Νομπελίστας Έλληνας λογοτέχνης .

Στην ποίησή του χρησιμοποιεί συναισθηματικές εικόνες , αισιόδοξε ρομαντισμό και ασχολείται με προβλήματα των ανθρώπων και των λαών . Είναι νατουραλιστής και ρεαλιστής , αποκομένος απ' τον παραδοσιακό στίχο , με καινούριες μορφές έκφρασης , με προσωπικές εσωτερικές λύσεις . Η κραυγή του , φωνή αγωνίας , βιάιη αντίδραση , παλεύει , γυρεύει την έξοδο , το φως την αγάπη , την ανθρωπιά .

Σαν ποιητής σήκωσε με τόλμη το βάρος του στίχου γιά μιά πνευματική , λογοτεχνική ανάταση και σαν άνθρωπος είδε τη ζωή του έθνους μας και τη ζωή του κόσμου χωρίς τη νοσηρότητα του φιλολογικού ρομαντισμού . Ποιήματά του μελοποίησε , αργότερα , ο Μίκης Θεοδωράκης , " Επιφάνεια " κλπ.

Α Ρ Ν Η Σ Η

Στο περιγιάλι το κρυφό

κι άσπρο σαν περιστέρι

διψάσαμε το μεσημέρι

μα το νερό γλυφό .

Πάνω στην άμμο την ξανθή

γράψαμε τ' όνομά της

ωραία που φύσηξεν ο μπάτης

και σβήστηκε η γραφή .

Με τι καρδιά , με τι πνοή

τι πόθους και τι πάθος

πήραμε τη ζωή μας , λάθος !

κι αλλάξαμε ζωή .

( Στροφή )

ΔΕ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ...

Δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά ,

να μου δοθεί ετούτη η χάρη.

Γιατί και το τραγούδι το φορτώσαμε με τόσες μουσικές

που σιγά σιγά βουλιάζει .

Και την τέχνη μας τη στολίσαμε τόσο πολύ

που φαγώθηκε απ' τα μαλάματα το πρόσωπό της .

Κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια

γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά .

( Ημερολόγιο καταστρώματος )

ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Καθώς περνούν τα χρόνια

πληθαίνουν οι κριτές που σε καταδικάζουν ,

καθώς περνούν τα χρόνια

και κουβεντιάζεις με λιγότερες φωνές ,

βλέπεις τον ήλιο μ' άλλα μάτια .

Ξέρεις πως εκείνοι που έμειναν σε γελούσαν ,

το παραμίλημα της σάρκας , ο όμορφος χορός

που τελειώνει στη γύμνια .

Όπως , τη νύχτα στρίβοντας στην έρμη δημοσιά ,

άξαφνα βλέπεις να γυαλίζουν τα μάτια ενός ζώου

που έφυγαν κιόλας , έτσι νοιώθεις τα μάτια σου .

Τον ήλιο τον κυττάς , έπειτα χάνεσαι μες στο σκοτάδι .

Ο Δωρικός χιτώνας

που αγγίξανε τα δάχτυλά σου και λύγισε σαν τα βουνά ,

είναι ένα μάρμαρο στο φως , μ το κεφάλι του

είναι στο σκοτάδι....

( Κίχλη )

Καλό σας βράδυ αγαπημένοι μου φίλοι.......Κ.-

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι...................