O MIKΡΟΣ ΓΡΥΛΟΣ ..

Τις ώρες που με πνίγει η μοναξιά,
που λείπει,ακόμα,ο αδελφός κι ο φίλος,
τα καλοκαίρια μου κρατούσε συντροφιά,
ενας μικρός , παραπονιάρης , γρύλος .

Ποιός ξέρει τάχα , τι καυμός τον βασανίζει
κι’ αυτόν , και μέρα νύχτα τραγουδάει ,
στις χαραμάδες συνεχώς στριφογυρίζει ,
άραγε τραγουδώντας , κλαίει η γελάει ;

Μέρες ολόκληρες τον ψάχνω , μα του κάκου ,
ακούω μόνο τη φωνή του , δεν τον βλέπω ,
μ’ αυτός καλά κρυμένος , φαίνεται , από κάπου ,
με συντροφεύει πάντα , όταν λυπημένος στέκω .

Πέρναγαν , έτσι , τα ζεστά τα καλοκαίρια ,
έχοντας πάντα συντροφιά μου αυτό το φίλο ,
ώσπου μιά μέρα μου παγώσανε τα χέρια ,
σαν άκουσα : πατέρα , βρήκα σκοτωμένο ένα γρύλο.......Κ.-

Λιδορίκι 8-5-2007 .