ΤΑ ΟΥΖΑΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ ..

   ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ  ΙΣΤΟΡΙΕΣ

 

Κι' απόψε , ως..συνήθως , θα κινηθούμε στην ονειρεμένη μας παλιά Λιδορικιώτικη εποχή , τότε που υπήρχαν και..Λιδορικιώτες ..

   Εκείνη λοιπόν την εποχή , ..γιατρός γιά τα πηγάδια και τις ..σκεπές , ήταν ο αξέχαστος ..πρωτομάστορας Πανουργιάς , Πανουργιάς Κολοκύθας , κατά κόσμον , θυμόσοφος με ..χιούμορ και με πολλές – πολλές καταγραμμένες , στα τοπικά…αρχεία , όμορφες ιστορίες , όπως λοιπόν θα θυμούνται οι παλιότεροι , στην Βαθειά , μπροστά στο μαγαζί του Πανάγου , παλιά Μπίλιου , υπήρχε πηγάδι , κοινοτικόν ..παρακαλώ…

   Γνωρίζετε βέβαια , πως τα π’γάδια , τα οποία τότε ήταν ..νερο..σωτηρία γιά το χωριό μας , τα καθάριζαν μιά φορά το χρόνο , και έβγαζαν από μέσα…μπερεκέτια…πολύ  ..πράμα , κάποια μέρα λοιπόν , ο μπάρμπα Πανουργιάς , ανέλαβε τον ..καθαρισμό του κοινοτικού , όπως είπαμε , πηγαδιού της Βαθειάς , έγινε η ..επίσημη ..εγκατάσταση του ..αργολάβου- καθαριστή , και κατέβηκε ο μπάρμπα Πανουργιάς , κι’ άρχισε το καθάρισμα..

   Απέναντι , όπως όλοι θυμάστε , ήταν το Ανδριτσέϊκο καφενείο , κι’ ο μακαρίτης ο Γιώργος ο Ανδρίτσος , κάποια στιγμή , πετάχτηκε μέχρι το πηγάδι , όπου δούλευε ο Πανουργιάς , και θέλοντας να τον ..φιλέψει , ήταν και η ώρα ..κατάλληλη , πλησίασε στο πηγάδι , έσκυψε και φώναξε συο μάστορα : Ε….Πανουργιά , ένα..ουζάκι ; Και η απάντηση , απ’ τον πάτο του πηγαδιού  : Ε…άμα ..είνι…ιένα …

   Ήρθε λοιπόν το ιένα..ουζάκι , το κατέβασαν στο μάστορα , με ..τριχιά κλπ , κι’ ο μάστορας το..κατέβασε..μονορούφι ..στο ..λαιμό του ..ανεσύρθησαν τα ..συμπράγκαλα , κι’ όλα καλώς καμωμένα …

   Πέρασε κάμποση ώρα , κι’ ο μπάρμπα Γιώργος , ξαναθυμήθηκε τον..Πανουργιά , πλησίασε πάλι στο πηγάδι , και ματαξαναρώτησε : Ε…Πανουργιά , ένα…ουζάκι ; Και φυσικά η απάντηση ήταν ..στερεότυπη : Ε…άμα ..είνι…ιένα …

  Ήρθε λοιπόν και το δεύτερο , τηρήθηκε η ..προβλεπόμενη διαδικασία , αλλά η δουλειά ήταν ..μπόλικη , κράταγε ώρες , μετά λοιπόν από κάμποση ώρα , να ‘σου πάλι ο μπάρμπα Γιώργος : Ε…Πανουργιά , ένα..ουζάκι ; Και η απάντηση..πληρωμένη : Ε..άμα  ..είνι…ιένα …

Αυτή η φάμπρικα όμως συνεχίστηκε , γιατί ο μπάρμπα Γιώργος , μπαινοβγαίνοντας στο μαγαζί , όποτε το θυμόταν , πεταγόταν και μέχρι το..πηγάδι , ρωτούσε , του ..απαντούσε και..τέλειωνε η δουλειά , που έγινε κάμποσες φορές , κάπου όμως προς το ..μεσημέρι , σκύβει α μ΄πάρμπα Γιώργος και ρωτάει : Ε…Πανουργιά , ένα ..ουζάκι ;..τίποτα , όμως καμιά απάντηση , ξαναρωτάει , ματαξανα..ρωτάει , τίποτα …

   Αλάφιασε ο άνθρωπος , λαβάτωσε , κάτι συμβαίνει , σκέφτηκε , φωνάζει κι’ αλλους από γύρω , φέραν σκάλες , τριχιές , κι’ όλα τα..σωστικά..συμπράγκαλα , να δούνε τι γίνεται κάτω…κατέβηκε κάποιος , με τα χίλια ζόρια , και φτάνοντας στον πάτο , βρήκε το μπάρμπα Πανουργιά σε..αθλία..κατάσταση , τάβλα , μέσα στο λιγοστό νερό του πηγαδιού .

   Άρχισε λοιπόν η επιχείρηση..διάσωσης και ..ανάσυρσης του Πανουργιά , που έγινε τελικά , αλλά με τα χίλια …ζόρια ..

   Τον ανέβασαν και τον ξάπλωσαν κατατρομοκρατημένοι , στο χώμα , στην πλατεία , και όταν κατάλαβαν τι ακριβώς είχε συμβεί , τότε , λειτούργησε ..ενστικτωδώς το..Λοιδορικιώτικο…χούι , παλιά μου τέχνη…κόσκινο  !!

   Τον ξάπλωσαν πάνω στη σκάλα , τον ..στόλισαν ..πρεπόντως , του άναψαν και κάμποσα κεριά , τον φόρτωσαν σ’ ένα καρότσι και τον ..συνόδευσαν μεγαλοπρεπώς παραδίνοντάς τον στο σπίτι του , στις..Λάκκες…

   Βέβαια , ο μπάρμπα Πανουργιάς , είχε..χρόνια μπροστά του , τα ‘ζησε με τη φαμελιά του , και έφυγε ..πλήρης..ημερών , όπως λέμε , αφήνοντάς μας όμως ..κληρονομιά , πολλές όμορφες Λιδορικιώτικες ιστορίες , που θα τις πούμε κάποια στιγμή…

   Ας είναι αναπαυμένος ο μπάρμπα Πανουργιάς , όλοι τον αγαπούσαμε και όλοι τον θυμόμαστε με αγάπη……..Κ.-