Αυτή η παλιά , ασπρόμαυρη και λίγο..ταλαιπωρημένη , φωτογραφία αδέρφια , πολύτιμος θησαυρός φυσικά , στάθηκε αφορμή , να γεννηθεί μιά υπέροχη ..τηλε..ηλεκτρονική φιλία , με ένα Ελληνόπουλο , που μπορεί να είναι ..σεμνό και ταπεινό , αλλά , εκεί στην Ελβετία που μένει , τιμά την πατρίδα μας , αθόρυβα και χωρίς..φανφάρες και..τυμπανοκρουσίες ..
Η ιστορία μας , μοιάζει με..όμορφο , πολύ..όμορφο παραμύθι , χωρίς φυσικά..δράκους και κακούς , οοοχι , ένα παραμύθι συγκινητικό και ..ρομαντικό…
Τη φωτογραφία αυτή αδέρφια , την δημοσιεύσαμε , κάποια στιγμή , στην ταπεινή μας σελίδα , χωρίς να υποπτευθούμε , πως θα άνοιγε ένας ονειρικός δρόμος , που θα ‘φερνε κοντά , πολύ κοντά δυό ανθρώπους που ούτε θα είχαν ..υποψιαστεί ποτέ , ο ένας την ύπαρξη του άλλου , είναι κι’ αυτό , μιά απ’ τις τόσες ομορφιές της ζωής μας βλέπεις…
Στη φωτογραφία αυτή , που τυχαία είδε κάποιο Ελληνόπουλο , που μένει στην Ελβετία , αναγνώρισε τον προππάπο του , αείμνηστο Κιούλπαλη , καθηγητή των Γαλλικών , στο Γυμνάσιό μας απ’ το 1928 μέχρι το 1933 , αν δεν κάνουμε λάθος , κι’ άρχισε να ..ξετυλίγεται το..κουβάρι , που όλο και..προχωράει στα βάθη του παρελθόντος ..και ποιός ξέρει που θα μας ..οδηγήσει …
Το Ελληνόπουλο , που προαναφέραμε , λέγεται Νικόλαος Θεοχάρης , και έχει και καταγωγή απ’ τη Φωκίδα , απ’ την Αγία Ευθυμία , και αυτό τον καιρό μένει στην Ελβετία , απ’ όπου και …ψάχνει να βρεί , και θα τα..βρει σίγουρα , τα χνάρια των προγόνων του και της οικογένειας Κιούλπαλη ( Κιουλπαλόγλου ) που ξεκινάει απ’ τα βάθη του χρόνου , απ’ τη Μικρασία και..προχωράει ..
Σεμνότητος ..ένεκεν , ο αγαπητός , πιά , φίλος , Νίκος , δεν μας ανέφερε ποτέ και..τίποτα γιά τα..δικά του , που είναι πολλά , πάρα πολλά και..εξόχως..ενδιαφέροντα , έλα όμως που …” ουδέν κρυπτόν υπό τον..ήλιον “ ;
Εμείς όμως , κάναμε την δική μας έρευνα , και βρήκαμε ..θησαυρό , γιά δείτε…
Με μεγάλη χαρά , και περηφάνεια , κάνουμε σήμερα μιά πρώτη ( αυθαίρετα..χωρίς την..άδειά του ) παρουσίαση του αγαπητού μας φίλου , με τη βοήθεια της εφημερίδας “ Αγια Θυμιώτικα Νέα “ , του ευχόμαστε να είναι πάντα καλά , με την σύζυγό του και την μικρή κορούλα του , και να τραβάει πάντα..μπροστά και ..ψηλά , όχι μόνο γιά τον ίδιο , όοοχι , αλλά και γιά την Πατρίδα μας , βεβαίως…βεβαίως…
Νίκο μου , απ’ το πανέμορφο Λιδορίκι στέλνουμε την αγάπη μας στη MURIELLE , σε σένα και το Ελενάκι , με επί πλέον ..φιλάκια στο Ελενάκι φυσικά ..
Καλό Σαββατοκύριακο
Απ’ το Λιδορίκι με ..μπόλικη αγάπη ……Κ.-
ού. Έλαβε μέρος στους δυο βαλκανικούς πολέμους. Διακρίθηκε στις μάχες της Ελασσόνας Γιαννιτσών και ιδιαίτερα στη μάχη του Λαχανά κατά την οποία οι συμπολεμιστές του τον ονόμασαν Μαύρο Καβαλάρης, προσωνυμία που θα του μείνει για όλη του τη ζωή. Στη μάχη του Σκρά όπου συμμετείχε ως Διοικητής Τάγματος προάχθηκε επ’ανδαγαθία σε Αντισυνταγματάρχη και κατόπιν σε Συνταγματάρχη στην εκστρατεία προς Ουκρανία σε ηλικία 38 ετών. Τις προαγωγές τις έπαιρνε στα Πεδία των μαχών. 
ηνικού Στρατού, η Μονάδα του εκτελούσε χρέη «ποιμενικού κυνός» διασφαλίζοντας την ασφάλεια των υποχωρούντων Μονάδων μέχρι να επιβιβαστούν στα πλοία. Ήταν το μόνο συντεταγμένο υποχωρών Ελληνικό τμήμα άδοντας μάλιστα στρατιωτικά άσματα. Λόγω της φήμης και του γοήτρου του οι πρωτεργάτες της στρατιωτικής επανάστασης το 1922 του ανέθεσαν την αρχηγεία της επαναστατικής επιτροπής. Υπό την ηγεσία του η επανάσταση ασχολήθηκε με τη στέγαση και περίθαλψη 1,5 εκατομμυρίου Ελλήνων προσφύγων και απεδόθη στην αναδιοργάνωση του Ελληνικού Στρατού χάρη στην οποία η Ελλάδα πέτυχε τους καλύτερους δυνατούς, για μια ηττημένη χώρα, όρους κατά τη διάσκεψη της Λοζάννης. Το 1924 η Δ΄ Συντακτική Συνέλευση τον ανακήρυξε άξιο της πατρίδας και τον προήγαγε στο βαθμό του Αντιστράτηγου εν αποστρατεία. 
