ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ..ΑΚΟΜΑ..

 

 

Ο πλάτανος μ’ αγκάλισε

κι’ έννοιωσα τη δροσιά του ,

στα ξεραμένα  χείλια μου

την πληγωμένη την καρδιά

το κουρασμένο σώμα μου .

Γύρισα πίσω , σκίρτησα

κι’ έννοιωσα την ανάσα του ,

που μου σιγοψυθίρισε

δεν είν’ καιρός ακόμα ,

δεν ξόφλησες δεν χάθηκες

σήκωσ΄τα μάτια σου ψηλά ,

ίσιαξε το κορμί σου .

Ξέχνα τα δάκρυα τα καυτά

γιά σένα δεν κυλούνε πιά .

Μες τα γερά κλωνάρια μου

θα φκιάξω μιά ζεστή φωλιά

και κει θα σε κοιμίσω .

Ο ύπνος θα’ ναι ανάλαφρος

γιοματ’ ανθούς και ρόδα ,

γιομάτ’ αγάπη και στοργή

κι’ όταν ξυπνήσεις το πρωί ,

μη φοβηθείς δεν φεύγω ..

Αντάμα θα διαβαίνουμε

τους λόγγους και τις ρεματιές

πιασμένοι χέρι-χέρι ,

στις γνώριμες βουνοπλαγιές ,

εκεί που δεν τελειώνει

της κρύας βρύσης το νερό

και τ’ αηδονιού κελάιδισμα

θα ..ξαναζωντανέψεις ..

Κι’ ότι χαρα στερήθηκες

δική σου ειν’ και καρτέρει

δεν είν’ αργά ακόμα..

Σου χάϊδεψε τα χείλια σου

και τα ξανθά μαλλιά σου

και σε νανούρισε γλυκά

και σου ‘στειλε μηνύματα

στα βάθη της ψυχής σου ,

εκεί όπου τα σκεπάζουν

τα μαύρα τα σκοτάδια .

Και σου ..σιγοψιθύρισε …

..Δεν είν’ αργά…ακόμα…..

“  Λιδορικιώτισσα “

Λιδορίκι   22  Ιουνίου  2009 .

   Σαράντα , περίπου , χρόνια , στην ξενητειά , σαράντα χρόνια μακριά απ’ τ’ αγαπημένο μας χωριό , πέρασαν με τη λαχτάρα να κάτσει λίγο κάτω απ’ τον πλάτανο της Βαθειάς , να ..ξανασάνει , απ’ το κυνήγι της ζωής , η αγαπημένη μας χωριανή η “Λιδορικιώτισσα “ , κι’ εδωσε ο ..Θεός , κι’ αξιώθηκε να ‘ρθει , και ν’ ανταμώσει φίλους παλιούς , αγαπημένους , που πάντα την περίμεναν ..

   Κι’ έννοιωσε αυτή τη ζεστασιά , αυτή τη θέρμη ,που μοναχά η ανθρώπινη ψυχή ..αναδίνει , και ξαναγεννήθηκε , και ξανάγινε παιδί , και μας έδωσε το ..στίγμα της..ψυχής της , μ’αυτές τις τρεις λέξεις  “ Δεν είναι αργά ακόμα…”

  Το φετινό σου..το ξεκίνημα , αγαπημένη φίλη και χωριανή , άμποτε , να ‘ναι ένα ξεκίνημα ..ζωής , που θα σου διώξει τις ..ρυτίδες της ψυχής και θα σε ξανακάνει..κοριτσάκι , να σεργιανίσεις ξανά τα Λιδορικιώτικα σοκάκια , κουβαλώντας νερό με το,,μπότη , απ’ τη Βαθειά και τον..Αντώνη ..

   Είπες , πως αυτό το σύντομο αντάμωμα , με όλα τα αγαπημένα πρόσωπα του χωριού μας , σε ξανάφερε στη  ζωή , λες και ήταν το φιλί της ζωής ..

   Τώρα πιά ξέρεις το δρόμο , κάθε καλοκαιράκι  , μιά ανάσα κάτω απ’ τον πλάτανο , στα γνώριμα ..λημέρια , και θα μείνεις παιδούλα , ναι..παιδούλα ..αιώνια …

           Καλή  αντάμωση του χρόνου το καλοκαίρι…….Κ.-