Η παλιότερη φωτογραφία του χωριού μας , βγαλμένη στις 30-6-1902 , στην οποία φαίνεται ολοκάθαρα το τεράστιο κτίριο στον Ψαλά , που φυσικά είναι το " Σαράϊ " .
Όλοι οι Λιδορικιώτες έχουμε ακούσει φίλοι μου για το περίφημο " Σαράϊ " , το πελώριο σπίτι που είχε χτίσει στον Ψαλά , ο Έπαρχος Κωνσταντίνος Μαργέλλος . Οι μεγαλύτεροι δε , το θυμούνται αφού κάηκε στις 29 -8-1944 , απ' τους Γερμανούς , όπως και ολόκληρο το χωριό μας .
Φωτογραφία του 1935 , στο κέντρο της περίπου , φαίνεται ολοκάθαρα το " Σαράϊ ".
Ενώ λοιπόν όλοι , λίγο - πολύ , κάτι έχουμε ακούσει για το πελώριο αυτό σπίτι , λίγοι ή μάλλον ελάχιστοι γνωρίζουμε την ιστορία του , πότε δηλαδή χτίστικε από ποιόν και..γιατί .
Την απορία μας , μας λύνει ο Γ.Α.Ασημακόπουλος - Μπαλάσκας , που ήταν χωριανός μας και δισεγγονός του αείμνηστου Κ.Μαργέλλου , με την επιστολή του που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα " Λιδωρίκι " , του Γιώργου Καψάλη τον Ιούνιο του 1984 , αριθ.φύλλου 31 .
ΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΓΟΝΩΝ .
Του Γεωργ.Α . Ασημακόπουλου – Μπαλάσκα
Το “ Σαράϊ “ - το μεγαλύτερο σπίτι του Λιδωρικιού – χτίστηκε το διάστημα 1862 με 1865 , από τον προπάππο μου Κωνσταντίνο Γεωργίου Μαργέλλο ή Τιτινέ ή Ρεγκίνα , εκεί απάνω στο Μουσαλά (..Ψαλά ) , στα Σαψαρέϊκα που λένε .
Απ’ όσα θυμάμαι , απο κείνα που έχω ακούσει από τη γιαγιά μου τη Σαψαρίνα κι’ απ’ τη μάνα μου που , γεννήθηκε στο “ Σαράϊ “ , για τον προπάππο μου , κανένας δεν ξέρει πως ήρθε και από που , στο Λιδωρίκι , στο οποίο δεν είχε με άλλους συγγένεια , ούτε τους Μαργελλαίους του Γυφτομαχαλά , Κωστακέους και Τιναδέους .
Ο προπάππος μου , λέγεται πως ήταν έπαρχος , αλλά δεν ξέρω πότε πήρε αυτό το αξίωμα . Είχε παντρευτεί από το Παλιοξάρι , πολύ πλούσια νύφη και από καλή οικογένεια . Πήρε προίκα λίρες με το τσουβάλι , γι’ αυτό και τον έλεγαν και “ ρεγκίνα “ , γιατί , τότε , λέγανε τις λίρες “ ρεγκίνες “ .
Στο γάμο του συνέβη ένα μικρό επεισόδιο , δεν ξέρω πως ακριβώς . Λόγω του αξιώματός του , θα τον στεφάνωνε ο Όθωνας . Ο προππάπος μου πήγε στο Παλιοξάρι για τα στέφανα , αλλά ο Όθωνας ‘η η αντιπροσωπεία του δεν είχε φτάσει την κανονισμένη μέρα , για την οποία είχε κανονιστεί ο γάμος .
Περίμεναν , περίμεναν , και στο τέλος ο Μαργέλλος έπιασε ένα συγγενή της νύφης και έτσι έγιναν τα στέφανα . Μόλις όμως βγήκαν απ’ την εκκλησία , έφτασε η αποστολή του Όθωνα – ένας ανώτερος αξιωματικός με τους συνοδούς του , καβαλάρηδες , με μεγάλες λαμπάδες .
Ο προπάππος μου , όμως , τους είπε ότι στεφανώθηκε γιατί αργήσανε , ο αξιωματικός επέμενε λέγοντας “ κατά διαταγήν του Βασιλέως πρέπει να σε στεφανώσω “ , και με τα πολά και τα λίγα η τελετή ξαναεπαναλήφθηκε με καινούριο κουμπάρο !
Τότε , όσοι ήταν παρόντες , είπαν πως αυτό είναιν κακό σημάδι για τον προπάππο μου .
Αυτός , απέκτησε , τελικά μεγάλη οικογένεια , έξι παιδιά κι’ ένα κορίτσι . Για να μη τα ονομάσω όλα με τη σειρά , τα τρία αγόρια έφυγαν , σπούδασαν και έγιναν ο ένας αξιωματικός , ο άλλος Ταμιακός , και ο τυρίτος ενωμοτάρχης . Οι άλλοι τρεις που καθήσαν στο Λιδωρίκι ήταν οι : Δημήτριος Μαργέλλος η Σαψαρής ( ο παππούς μου ) , Γεώργιος Μαργέλλος ή Στουρνάρας και Κωνσταντίνος Μαργέλλος ή Μέρ’ς . Το κορίτσι το λέγαν Καλλιόπη και το πήρε ο Αλέκος Λαλαγιάννης , που εργαζόταν στο Ταμείο Λιδωρικίου .
Ο προπάππος μου , θέλησε τότε , να χτίσει ένα μεγάλο σπίτι με έξι διαμερίσματα , για να βάλει και τα έξι παιδιά του να μένουν μαζί . Έβαλε μπρος το χτίσιμο και χτίζανε οι μαστόροι , αλλά επειδή ήταν λίγο ..ιδιότροπος και σκληρός , ανέβαινε κάθε μέρα στις σκαλωσιές και εξανάγκαζε τους μαστόρους – με τις παρατηρήσεις του – να γκρεμίζουν και να..ξαναχτίζουν . Ώσπου μια μέρα , είχαν τόση πολλή αγανάκτηση και όλοι μαζί συνεννοήθηκαν και του κάναν μια ψεύτικη σκαλωσιά , και καθώς ανέβηκε επάνω , η σκαλωσιά έσπασε και έπεσε και σκοτώθηκε , και έτσι έμεινε ημιτελές το “ Σαράϊ “ και αδιαίρετο .
Εκείνος που μπόρεσε να το διαιρέσει , ήταν ο Γιώργος Μαργέλλος ή Στουρνάρας , που όπως λέγανε ,ήταν καλύτερα φκιαγμένος ..οικονομικά , απ’ τους υπόλοιπους . Για να καταλάβουν όλοι , πόσο μεγάλο ήταν το “ Σαράϊ “ , , γράφω , πως η γιαγιά μου η Σαψαρίνα είχε μιά σάλα τόσο μεγάλη , που χωρούσε 150 άτομα !
Τη φωτογραφία , μου την έδωσε ο θείος μου Νικόλαος Μαργέλλος , ο οποίος δώρησε το χώρο του νεκροταφείου και έβαλε το ρολόϊ στην Παναγιά , Γι’ αυτόν θα γράψω αργότερα . “
Γεώργιος Α . Ασημακόπουλος – Μπαλάσκας
Θέλοντας να σας δώσουμε μια εικόνα και του χώρου , του Ψαλά δηλαδή , αλλά και του σπιτιού , του..” Σαραγιού “ , δημοσιεύουμε δυο προπολεμικές φωτογραφίες του χωριού μας , απ’ τις οποίες θα αποκομίσετε πολλά..
Και μια φωτογραφία του Ψαλά , της δεκαετίας του ‘50 .
Καλό σας βράδυ , να περνάτε καλά ….Κ.-
No comments:
Post a Comment