Στις 26-1-08 δημοσιεύσαμε το ιστορικό της ηλεκτροδότησης του χωριού μας , απ' τον Γρανιτσιώτη , οραματιστή - επιχειρηματία , Γιάννη Καραλίβανο , και όλα όσα επακολούθησαν , ευχάριστα η δυσάρεστα .
Τις λεπτομέρειες , όμως , το παρασκήνιο και την..καθημερινότητα της όλης..διαδικασίας θα τις δούμε σήμερα , μέσα από μιά λεπτομερέστατη περιγραφή του αξέχαστου Αλέκου Κωστάκη . Απολαύστε τη :
" Αξίζουν πράγματι πολλά συγχαρητήρια στο σκαπανέα κι' οραματιστή Γιάννη Καραλίβανο και δυό φορές ακόμα γιατί ήταν απόφοιτος της Γ' Δημοτικού , όπως ο ίδιος λεει . Θά 'ταν όμως άδικο αν δεν τονίζαμε και την προσφορά της Πειραιώτικης οικογένειας Ιωάννου Σταράκη , που κρατούσε την καταγωγή της από το Γαλαξείδι . Ο μεγαλύτερος γιός , ο Θανάσης , ήταν συνεταίρος του Καραλίβανου , ενώ ο Βαγγέλης ήταν ηλεκτρολόγος κι' είχε αναλάβει το χειρισμό της γεννήτριας , την τοποθέτηση των ηλεκτρικών εγκαταστάσεων στα σπίτια και την κατασκευή του Κοινοτικού δικτύου, ενός δικτύου τεχνικότατου και ωραιότατου , που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα κι' από αυτό της Αθήνας . Ο Βαγγέλης ακόμα χρημάτισε και Υπαρχηγός στην προσκοπική ομάδα του χωριού .
Η μηχανή ήταν Γερμανική HATZ , 16 μόλις , ίππων , πετρελαιοκίνητη και έπαιρνε μπροστά με ανάφλεξη κομματιού στυπόχαρτου και μανιβέλα . Την εγκατέστησαν δε , στο παλιό κτίριο του καμένου αλευρόμυλου του Γ.Κλώσσα , παρα τις αντιρρήσεις του Ι.Κατσώνη , που τον ενοχλούσε , καθώς ήταν και φυσικό , ο θόρυβός της , ιδίως τη νύχτα .
Θυμάμαι όταν την πρωτόβαλαν σε δοκιμαστική λειτουργία κάποιο απόγευμα . Ήταν εκεί παρόν όλο το Σταρακέικο . Ο βιβλικός γέρο- Σταράκης , η γλυκύτατη και πανάξια γριά του , που ήταν και καλή ερασιτέχνις ζωγράφος , ο γιός του ο Βασίλης με την Γαλλίδα γυναίκα του Ντενίζ κι' ο μικρότερος γιός Νίκος .( Ό Βασίλης Σταράκης , αργότερα , βρήκε ηρωικό θάνατο σαν αξιωματικός υποβρυχίου στον Ελληνο- Ιταλικό κι Πατρίδα , τιμώντας την ηρωική του θυσία , έδωσε τ' όνομά του σ' ένα πολεμικό σκάφος του στόλου μας . Ο γιός του δε , ο Ζαν Σταράκης , είναι ο γνωστός Ελληνογάλλος αντιστασιακός δημοσιογράφος ).
Διάβαζε τις οδηγίες στα Γαλλικά η Ντενίζ και τους καθοδηγούσε κι' όταν η μηχανή πήρε μπροστά , όλοι ξέσπασαν σε ζητοκραυγές , ενώ η γριά Σταράκαινα κι η κόρη της Βαλσάμω , κερνούσαν συγκινημένες όλο τον κόσμο .
Και το κοσμογονικό εκείνο βράδυ της 27.11.1937 , που το Λιωρίκι , έπλεε στο φως , άνοιγε μιά καινούρια σελίδα προόδου γιά το μικρό χωριό μας κι ' έσβηνε το παρελθόν . Αποστρατεύονταν ο Μαλάμος κι ο Σιουκαρόγιαννος , που τις ασέληνες νύχτες άναβαν τα κοινοτικά κλεφτοφάναρα στα σοκάκια γιά καμιά δυό ώρες και τα οποία , μόλις και μετά βίας , έφεγγαν τα 5-10 μέτρα πιό πέρα απ' την κολόνα τους .
Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ , ότι στον ηλεκτροφωτισμό μας είχε προλάβει η Πενταγιού . Ο μυλωνάς Παπαγεωργίου είχε προσαρμόσει στο νερόμυλό του μιά μικρή γεννήτρια , που έδινε ρεύμα σε καμιά δεκαριά σπίτια . Μ' ένα σύρμα είχε δεμένη την " Παλουκωτή " του βαγενιού απ' το σπίτι του . Κι' όταν ερχόταν δώδεκα το βράδυ , τράβαγε το σύρμα , έπεφτε η παλουκωτή , το νερό του βαγενιού χωριζόταν στα δύο , η γεννήτρια δεν γύριζε και σταματούσε έτσι το φως . Οι Πενταγιώτες πλήρωναν πέντε - έξι οκάδες καλαμπόκι το χρόνο , γιά έξοδα και φθορές της γεννήτριας . Βέβαια ο φωτισμός ήταν υποτυπώδης και μικρής αποδόσεως και όχι γενικός , ούτε κοινοτικός .
Το ίδιο θα μπορούσε να λεχθεί και γιά το φωτισμό που είχε ο Κλώσσας στη μηχανή του , πριν καεί ο μύλος του και γιά το φωτισμό του μώλου της Ερατεινής , που γινόταν από το Υ.Ε.Ν .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ......
No comments:
Post a Comment