" O ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΩΤΟΣ ..." - Γ.ΧΟΥΛΙΑΡΑ . ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ - Γ.'

Προαναγγείλαμε , φίλοι μου στο προηγούμενο , πως θα αναφερθούμε το " ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΟ ΤΟΥ 1949 " , στον Απρίλη δηλαδή της χρονιάς αυτής , αλλά όμως όλη η περιγραφή δεν έχει καμιά αναφορά στο θέμα μας , στην μεταφορά του ταξίαρχου Μαρκόπουλου , γι' αυτό και θα προχωρήσουμε στον...Μάιο του 1949 , που αρχίζει πάλι η αφήγηση να έχει ενδιαφέρον γιά την περίπτωση που..παρακολουθούμε...

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 81 - ΜΑΗΣ 1949.....

....Έτσι οστρατός , που κατείχε τον αυχένα στον Κέδρο και είχε παρακολουθήσει απ' το πρωί τις κινήσεις μας στο ύψωμα και μέσα στο χωριό , κινήθηκε με όλα τα μέτρα κάλυψης να μας αιφνιδιάσει . Το τμήμα του στρατού που ενεργούσε προς το χωριό έφτασε πολύ κοντά στα καταλύματα των ομάδων και παραλίγο έλειψε να τους πιάσει στα χέρια αν δεν τύχαινε να ρίξω εγώ τις πέντε σφαίρες , αυτές που έκοψαν τη φόρα του στρατού γιά το ύψωμα και ταυτόχρονα αιφνιδίασαν και τις ομάδες μέσα στο χρόνο ώστε να προλάβουν να πεταχτούν κακήν κακώς έξω από τα σπίτια , να χαθούν μεταξύ τους και να ψάχνουν μετά τις φωνές μέσα στη νύχτα να βρει ο Κωστάκης το Γιώργο και ο Γιώργος τον Κώστα , γιά ν' ανταμώσουν τελικά στην Τούφα γύρω από τη φωτιά της ομάδας .
Τους ρωτάω , " πως από 'δω παιδιά , από που έρχεστε και γιά που τραβάτε ;"
Μ' απαντάει ο Τσοπανάκης : " Βόρεια , γιά τ' Άγραφα " , πως , ξαναρωτάω , μόνοι σας φύγατε η μ' αποστολή ; ...ναι μ' απάντησε , μ' αποστολή...
Ρωτάω τον ομαδάρχη της άλλης ομάδας το Μήτσο Αρκούδα από την Φτέρη , " και σεις Μήτσο ; "
" Εμάς μας έστειλε ο Διαμαντής , μου είπε , να συνοδέψουμε το Μαρκόπουλο γιά τ' Άγραφα και σιγά - σιγά βορειότερα μέχρι Γράμμο - Βίτσι ."
Γύρισα στον Μαρκόπουλο , τον οποίο μετά τις πρώτες μέρες της σύλληψής του τον προσφωνούσαμε κι' αυτ'ον " συναγωνιστή ", και του είπα : "Επί τέλους , συνγωνιστή Μαρκόπουλε , αν όλα πάνε καλά μπορεί να τελειώσουν τα δικά σας βάσανα ".
Εκείνος , αφού με κοίταξε πρώτα καλά-καλά , κούνησε το κεφάλι , και είπε με κάποιο παράπονο : " Όχι , παιδί μου , δεν μ' αλλάζει εμένα ο Βενιζέλος με τον Αναστασιάδη ".
Με την κουβέντα η ώρα περνούσε , έπρεπε να πάρει ο καθένας το δρόμο του . Σηκώθηκα όρθιος και τους είπα : " Άντε τώρα παιδιά , μαζέψτε τα κι ο καθένας στην αποστολή του . Κι αν θέλετε να μην πάθετε αυτό που παραλίγο να πάθετε σήμερα , πριν μπείτε στην ποταμιά να παρακολουθήσετε όλη την αυριανή μέρα καλά δεξιά κι 'αριστερά στο Μικρό Χωριό , τον Άι Σώστη , τον Άι Γιάννη και ψηλά το Μαρκοδιάσελο , και μετά ν την περάσετε..."
Όλοι όρθιοι να χαιρετηθούμε . Πριν ξεκινήσουν , ο Μαρκόπουλος μου λέει : " Σου περισσεύει κάνα τσιγάρο καπνός , παιδί μου ; " Άπλωσα στη τσέπη μου , έπιασα και το 'δωσα σχεδόν το μισό απ' το λίγο καπνό που είχα , ενώ ταυτόχρονα έκανα ν' ανοίξω την τσάντα μου ( την είχα ακόμα τότε )να του δώσω καμιά κόλα χαρτί από μπλόκ . Και κείνος , που κατάλαβε την κίνησή μου , λέει : "'Ασ' το , σ' ευχαρισ΄τώ , , δεν χρειάζεται , έχω εφημερίδα , είναι καλύτερη απ' αυτό το χοντροχάρτι ."
Ο Μαρκόπουλος στο διάστημα της αιχμαλωσίας του είχε προσαρμοστεί στις συνθήκες της αντάρτικης ζωής κι ε'ιχε εξοικειωθεί με τους αντάρτες . Έχει κι αυτός δικό του κονσερβοκούτι ( καζάνι ) , βράζει και τρώει αντί γιά ψωμί κουρκούτι , καλαμποκόσπορα , λαχανόσουπα , η ό,τι άλλο βρεθεί . Πίνει νερό όχι όταν διψάει , στην ώρα του , αλλά όταν βρεθεί ευκαιρία , προπαντός τη νύχτα . Καπνίζει αντί γιά τσιγάρο ασφάκες με εφημερίδα . Κοιμάται στο έδαφος όπου βρεθεί τόπος μόνο με τη χλαίνη . Κάνει ολονύχτιες πορείες και διακινδυνεύει κι αυτός εξίσου με τους αντάρτες ν παρακολουθεί στην ενέδρα η στη μάχη .

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ........