..." Ξυλόφεξε , όταν αφήνουμε το Λιδορίκι και σκαλώνουμε σε μιά ασπροκόκκινη σάρα , με τρομερές δυσκολίες . Είμαστε άυπνοι , κουρασμένοι , πεινασμένοι , χωρίς αισιοδοξία στο βάθος . Το νοιώθουμε πως βρισκόμαστε στο λυκόφως του Δημοκρατικού Στρατού στη Ρούμελη , της επίλεκτης ΙΙ Μεραρχίας του Διαμαντή .
Η αντίσταση στο Γράμμο συνεχίζεται με ακατάβλητη αντοχή . Αν υπήρχαν λίγες δυνάμεις ακόμα , θα γινόταν το θαύμα , τουλάχιστον γιά μιά συμφωνία με καλούς όρους . Τώρα στο βωμό της πολιτικής των μεγάλων και με μιά αμερικανοκρατούμενη Ελλάδα , θα δοθεί η λύση και δεν θ' ανταποκρίνεται στις θυσίες του Ελληνικού λαού .
Δύσκολη μέρα μας καρτερεί , ανεβαίνουμε αγκομαχώντας , ο στρατηγός ακολουθεί καβάλα σε μουλάρι . Δόθηκε διαταγή μεγάλης περιποίησης και φροντίδας προς τον ηλικιωμένο πολεμιστή .
Κατά τις 9 το πρωί φτάνουμε στα Σιγδιτσιώτικα λιβάδια , είναι μιά επίπεδη μεγάλη έκταση σπαρμένη με αραιά έλατα και κλεισμένη ολόγυρα από μεγάλα υψώματα της Γκιώνας . Στήνουμε κάπου το λημέρι . Έχουν παρθεί όλα τα μέτρα ασφάλειας . Λίγο παρακάτω στήθηκαν , όπως-όπως , και τα καζάνια γιά κανένα ..κουρκούτι . Έχουμε κάπως αναφτερωμένο το ηθικό , έστω και από ψευδαίσθηση , δοκιμάσαμε μιά φορά ακόμα τη δύναμή μας και νοιώσαμε κάτι απ' το παλιό σφρίγος να πάλλει μέσα μας .
Σε λίγο φτάνουν πληροφορίες ανησυχαστικές , από πολλά σημεία κινούνται δυνάμεις στρατού . Από μιά ράχη απέναντι ακούμε τον τηλεβόα να φωνάζει : " Δώστε μας τον στρατηγό μας ."
Εμείς δείχνουμε παραδειγματική ψυχραιμία , Σπαρτιατική , γιατί ο έμπειρος στρατηγός παρακολουθεί τα πάντα .
Σε κάποια στιγμή , ένα στρατιωτικό τμήμα αιφνιδιάζει τα μαγειρεία μας , οι σφαίρες του μας βγάζουν τα μάτια . Ασυναίσθητα κουνάμε το χέρι να τις διώξουμε , δύσκολη βκατάσταση . Ο στρατηγός ορθός παρατηρεί , δίπλα του ο Διαμαντής μ'ένα απροσδιόριστο μειδίαμα - το είχε στις δύσκολες ώρες -μας ρίχνει σε αντεπίθεση . Τους κυνηγάμε και γυρίζουμε κρατώντας πλούσια λάφυρα : χειροβομβίδες , στεν , και κιβωτίδια πυρομαχικών , δεν θυμάμαι καλά , μου φαίνεται τρύπησε ένα απ' τα καζάνια μας .
Όταν κόπασε η μάχη , κουβεντιάζω με τον ταξίαρχο , με την έπαρση του..προσωρινού νικητή εγώ , με τη σύνεση του πεπειραμένου και του ειδικού εκείνος . Νοιώθει πως ζητώ τη γνώμη του γιά ό,τι είδα , μου απαντά : " Είστε θαυμάσιος και γενναίος στρατός ! "
.." Και για την κατάληξη του αδερφοσκοτωμού , τιο λέτε στρατηγέ μου ;"
..." Άκουσε φίλε μου , δεν μπορείτε να δώσετε λύση , κθημερινά λιγοστεύετε , ενώ ο κυβερνητικός στρατός δυναμώνει , και γίνεται ισχυρός σε αριθμό , εφόδια , πολεμικά μέσα , τακτική . Με τέτοιο συσχετισμό δυνάμεων , όπου κάθε δευτερ'ολεπτο η πλάστιγγα γέρνει προς την άλλη μεριά , δεν μπορεί να περιμένετε ..νίκη ."
Ήταν συμπεράσματα και σκέψεις που κι' εγώ υιοθετούσα σιωπηρά , όμως δεν είπα τίποτα , δεν είχα επιχειρήματα...."
ΣΗΜ : Γιά τη συγκεκριμένη " είσοδο " του Δ.Στρατού το Λιδορίκι διαβάστε τι γράφει στο βιβλίο του " ΕΝ ΨΥΧΡΩ " ΚΑΤΟΧΗ-ΒΑΡΚΙΖΑ-ΕΜΦΥΛΙΟΣ , Ο Γιλωργος Γ. Κουτρούκης ( σελ.234 ) :
..." Στο διάστημα αυτό , που εμείς είμασταν στην Τριχωνίδα , η δύναμη της Μεραρχίας χτύπησε το Λιδορίκι . Ήταν ο Περικλής που διήυθυνε την επιχείρηση , κι ο Γκούρας . Εκεί έπιασαν έναν ..ανύποπτο Ταξίαρχο . Γι' αυτόν μου έλεγε ο Διαμαντής , όταν ξανανταμώσαμε , ότι λίγο μετά τη σύλληψή του , παρακολούθησε μιά μικροσύγκρουση κυβερνητικών με δικούς μας , κάπου στη Γκιώνα . Κι' όταν είδε τους στρατιώτες να τρέποντα σε φυγή , αγανάκτησε τόσο ,ώστα φώναξε : " Χτυπάτε τους κύριε Μέραρχε , χτυπάτε τους , τους..." άνανδρους "...
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι .......
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment