" Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΩΤΟΣ..." Γ.ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ - ΠΕΡΙΚΛΗΣ - Β.'

....Μόλις τον έδεσαν κατέρρευσε . Τότε συνήλθε , κατάλαβε που βρίσκεται , άφησε το υπεροπτικό ύφος και άρχισε να μονολογεί, και όχι σαν ν' απαντάει σε μένα .
" Μα πως είναι δυνατόν από το Γιδοβούνι που ήσασταν το πρωί να βρεθελιτε στο Λιδορίκι απόψε ; ".
Ε..του λέω , όλα γίνονται . Καμιά φορά τα πράγματα έρχονται ανάποδα απ' ό,τι κανένας τα περιμένει . Συνέχεια τον ρωτάω : Και που είναι οι δυνάμεις τώρα ; Είναι φανερό πως αποφεύγει να απαντήσει .
Στα..βουνά , είπε , εκεί γύρω στο Γιδοβούνι που σας είχαν κλεισμένους , όπως μου ανέφεραν , και περίμεναν από ώρα σε ώρα την εξόντωσή σας . Γι' αυτό και τολυς ενίσχυσα και με τη δύναμη που είχα στο Λιδορίκι και κράτησα κοντά μου μόνο ένα μικρό τμήμα γιά σφάλεια . Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ τέτοια ανευθυνότητα από τους δικούς μου και τόση τόλμη από σας .
Που είναι το τραύμα σας ; τον ρωτάω , είναι βαρύ , μπορείτε και περπατάτε ;
- Στο μηρό , μου απάντησε , δεν είναι και τόσο βαρύ..
Αυτά είπαμε πολύ γενικά και πολύ ξερά με τον Μαρκόπουλο . Τελειώσαμε , η ώρα περνάει .
Γυρίζω στα παιδιά και τους λέω : Πάρτε τον και φύγετε μπροστά γιά τη διοίκηση . Στο πρώτο κατώι που θα βρείτε μουλάρι , βάλτε τον καβάλα και υπ' ευθύνη σας , μέχρι να βρείτε τη διοίκηση , δεν θα τον παραδώσετε σε κανένα άλλο ούτε και θα επιτρέψετε σε κανένα να πειράξει ούτε τον ίδιο , ούτε και τα ατομικά πράγματα που΄έχει απάνω του .
Τη δεύτερη μέρα μετά το Λιδορίκι , στα Σεγδιτσιώτικα Λιβάδια , κάθομαι σ' ένα γούπατο , μαζί με τη γυναίκα μου Λουκία , τον Μαρκόπουλο , τον Βραχωρίτη και δυό-τρεις άλλους συναγωνιστές . Από το πρωί σήμερα , καθώς και την προηγούμενη μέρα , η αεροπορία αλωνίζει τον ουρανό απο πάνω μας . Έρχεται , φεύγει , ξαναέρχεται , χωρίς να μας πολυβολεί . Δεν μας βρίσκει η ψάχνει μόνο να επισημάνει τις θέσεις μας γιά να ενημερώσει τα τμήματα του στρατού που έχουν αναλάβει τη δίωξή μας ν' αναπροσαρμόσουν τη διάταξή τους , ποιός ..ξέρει..
Πάντως κατά το μεσημέρι ένα τμήμα στρατού , πιθανόν απόμκείνα που έχουν διάταξη γύρω στο 51 , κινείται από βορρά πρός νότο πάνω σ΄ένα αντέρεισμα με κατεύθυνση να καταλάβει το ύψωμα που δεσπόζει στο χώρο που βρισκόμαστε εμείς , και με την κατάληψή του θα μπαίναμε σε μειονεκτική θέση . Είμαστε όλοι αναστατωμένοι , αμέσως ένα τμήμα δικό μας , ο Βραχωρίτης , παίρνει διαταγή να τρέξει να καταλάβει το ύψωμα πριν προλάβει ο στρατός . Γρήγορα ξεκινάμε μπροστά τα στελέχη του τμήματος και άλλα στελέχη , απο κείνα που μένουν άνεργα μιά και δεν υπάρχουν άτομα να διοικήσουν , κι από κοντά συναγωνίζονται οι αντάρτες να τους φτάσουν και να περάσουν πρώτοι . Στην πορεία σχηματίζεται το τμήμα , παίρνει διάταξη και τραβάει τρέχοντας γιά το ύψωμα .
Όλοι τυώρα παρακολουθούμε με αγωνία τον συναγωνισμό των δύο τμημάτων και επισημαίνουμε τις αδυναμίες στις κινήσεις τους . Ο Μαρκόπουλος που , γιά κακή του τύχη , βρίσκεται ανάμεσά μας , έχει παρακολουθήσει από την πρώτη στιγμή τις δικές μας αντιδράσεις . Όπως φαίνεται , είναι η πρώτη φορά που του δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσει , αλλά και να εκτιμήσει με γυμνό μάτι από τόσο κοντά τέτοιου είδους ενέργειες . αλλά και πέρα απ' αυτά , ποιός ξέρει άλλωστε τι σκέψεις κάνει και γιά τη δική του τύχη από την πετυχημένη η μη έκβαση της ενέργειας του τμήματός του , κι έτσι συγκάθεται στον τόπο του .
Σε μιά στιγμή , όταν πιά έχει πειστεί ότι το τμήμα του από έλλειψη ηθικού θάρρους και μόνο , έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια να καταλάβει το ύψωμα ενώ μπορούσε , ξέσπασε με αγανάκτηση ενάντια στους αξιωματικούς του τους αποκάλεσε γαιδούρια και..γελαδαραίους και απευθυνόμενος σε μας επιβεβαίωσε μιά αλήθεια , αυτή που ξέραμε . Είπε : " Έχετε στελέχη που ξέρουν τι θέλουν , ξέρουν γιατί πολεμάνε . Έχετε μαχητές που δεν υπολείπονται απ' αυτά σε πίστη και μαχητικότητα . Έχετε ιδανικά και ψυχική δύναμη , αλλά αυτά δεν φτάνουν μόνα τους γιά να νικήσετε στον πόλεμο με την Αμερική . Δεν έχετε τα μέσα που χρειάζονται , δεν έχετε εφεδρείες , δεν έχετε πυρομαχικά , ψωμί , άρβυλα ".
Οι αντάρτες πήραν το ύψωμα και εξασφαλιστήκαμε γιά σήμερα . Στο μεταξύ άρχισε να βραδυάζει και ξεκινήσαμε . Περάσαμε δυτικά από το 51 , ψηλά στο χάνι του Ζαγγανά και σταθήκαμε στα μνήματα πάνω απ' την Κουκουβίστα .

ΣΗΜ : Θα παρακολουθήσουμε ΄, φίλοι μου , την πορεία του ταξίαρχου Μαρκόπουλου και των ανταρτών , μέχρι την θανάτωσή του . Στη συνέχεια : " ΜΕΓΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ 1949 ".

Σ υ νε χ ί ζ ε τ α ι.....