Σήκω νωρίς το χάραμα , έβγα στο παραθύρι,
τρύγα ,την πρώτη, του ηλιού τη χρυσωμένη αχτίδα ,
χωρίς ανάσα , ρούφηξε τ’ολόγιομο ποτήρι
με της ζωής τις ομορφιές , πάντα... υπάρχει ελπίδα.
Μη σταματάς τα ονείρατα , ταξίδευε στο χρόνο
όσο έχει το κορμί αντοχές και το ποθεί η καρδιά σου ,
άσ’ το τραγούδι ατέλειωτο , κράτα για σένα μόνο
του στίχου το τελείωμα , βαθειά , μεσ’ στα όνειρά σου…
Κι’ αν σε προδώσει η ζωή , εσύ θα τόχεις νοιώσει
το υπέρτατο συναίσθημα , βαθειά , μεσ’ στην ψυχή σου
κι’έτσι , το ονειροτράγουδο ποτέ δεν θα τελειώσει ,
θα το ‘χεις πάντα συντροφιά , ως να σβηστεί η ζωή σου …..K-
Λιδορίκι 12 12 06.
No comments:
Post a Comment