Ο Κώστας Κρυστάλλης γεννήθηκε στο Συρράκο της Ηπείρου το 1868 , είναι μιά μορφή που συγκινεί πάντα , αν και το είδος της ποίησής του δεν..καλλιεργείται σήμερα . Εντυπωσίασε την εποχή του με τη δροσιά , τον αυθορμητισμό και το πηγαίο του ταλέντο , που αποτελεί βέβαια προέκταση , θα λέγαμε , της δημοτικής μας ποίησης χωρίς όμως να στερείται και του προσωπικού του ύφους .
Κυνηγημένος από τους Τούρκους , έφυγε απ' τα Γιάννενα και έφτασε στην Αθήνα . Αιτία ένα ποίημά του , που προκάλεσε τους Τούρκους κατακτητές , τότε , της Ηπείρου μας .
Στην Αθήνα , δουλεύει σε τυπογραφείο , σε άθλιες συνθήκες , η κατάσταση αυτή θα τον οδηγήσει στον τάφο σε ηλικία μόλις 26 χρόνων .
ΕΡΓΑ ΤΟΥ : " Αγροτικά " ( 1891 ) , " Ο Καλόγερος της Κλεισούρας του Μεσολογγίου " , " Ο τραγουδιστής του χωριού και της στάνης " ( 1893 ) και πολλά άλλα πεζά και έμμετρα .
ΗΘΕΛΑ ΝΑΜΟΥΝ ΤΣΕΛΙΓΓΑΣ
Ήθελα νάμουν τσέλιγγας , νάμουν κι ένας σκουτέρης ,
να πάω να ζήσω στο μαντρί , στην ερημιά στα δάσα ,
νάχω κοπάδι πρόβατα , νάχω κοπάδι γίδια ,
κ' ένα σωρό μαντρόσκυλα , νάχω και βοσκοτόπια
το καλοκαίρι στα βουνά και το χειμώ στους κάμπους .
Νάχω από πάλιοραν βορό και στρούγγα απο ροδάμι ,
νάχω και σε ψηλήν κορφή καλύβα από ρουπάκια ,
ναχω με τα βοσκόπουλα σε κάθε σκάρον γλέντι ,
νάχω φλογέρα να λαλώ , ν' αντιλαλούν οι κάμποι ,
νάχω και κόρην όμορφη , στεφανωτήν μου χάχω ,
να μου βοηθάει στο σάλαγο , να μου βοηθάει στα γρέκια ,
κι όντας θα τα σταλίζουμε τα δειλινά στους ίσκιους ,
στης ρεματιάς τη χλωρασιά μαζί της να πλαγιάζω ,
να με κοιμίζει με φιλιά στους δροσερούς της κόρφους .
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΤΡΥΓΗΤΟΥ
Το λέει ο πετροκότσυφας στο δροσερό τ' αυλάκι ,
το λεν στα πλάια οι πέρδικες , στην ποταμιά τ' αηδόνια ,
το λεν στ' αμπέλια οι λυγερές , το λεν με χίλια γέλια ,
το λέει κ' η Γκόλφω η όμορφη , το λέει με το τραγούδι.
- Αμπέλι μου πλατύφυλλο και καλοκλαδεμένο ,
δέσε σταφύλια κόκκινα να μπω να σε τρυγήσω ,
να κάμω αθάνατο κρασί , μοσχοβολιά γιομάτο .
Μες τα κατώγια τα βαθιά σαν μόσχο να το κρύψω ,
να το φυλάξω ολάκερες χρονιές ακέριους μήνες ,
ώσπου ναρθεί μιάν άνοιξη , νάρθει ένα καλοκαίρι ,
να γύρει από τη μακρινή την ξενητειά ο καλός μου .
Να κατεβώ μες στην αυλή , να πιάκω τ' άλογό του ,
να τον φιλήσω αγκαλιαστά στα μάτια και στο στόμα ,
να τον κεράσω , αμπέλι μου , τ' αθάνατο κρασί σου ,
της ξενιτειάς τα βάσανα να παν , να τα ξεχάσει .
Απόσταγμα ψυχής , οι στίχοι του Κώστα Κρυστάλλη , βαθύ ποιητικό ένστικτο έχει ο ποιητής , και οι αφκιασίδωτοι στίχοι του , πνιγμένοι στις αγνές ομορφιές της Ελληνικής υπαίθρου , της καθημερινότητας , τους καυμούς και τις μικροχαρές και λύπες της ζωής των τσοπάνηδων και των γεωργών , των απλών αγνών ανθρώπων του χωριού και της ..στάνης .
Δεν στιχουργεί ο Κυστάλλης , όχι ..τραγουδάει , τροβαδούρος είναι , και τα τραγούδια του είναι η ίδια η ζωή των χωριανών του , των γειτόνων , των συγγενών και των φίλων του , που η απλή ζωή τους είναι σφιχτοδεμένη με το όργωμα της γης , το βέλασμα των προβατιών , το λάλημα του κότσυφα , της πέρδικας και τ' αηδονιού...
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι.....
Καλό σας βράδυ .........Κ.-
No comments:
Post a Comment