"..Τα προωθημένα τμήματα του Πρεικλή και του Γκούρα παίρνουν επαφή κι' αρχίζουν τα πυρά . Η νευρικότητα της εχθρικής βολής προδίνει το σοκ του αιφνιδιασμού . Όλες οι θέσεις της εισόδου είναι επισημασμένες , οι τροχιοδεικτικές μας στραβώνουν , σκάζουν γύρωμας , φωτίζουν γιά λίγο το πυκνό σκοτάδι κι ύστερα μας κάνουν πιό βαθιά τη νύχτα . Πέφτουμε κάτω , σερν'ομαστε σα φίδια , κατρακυλούμε απ' τις ξερολιθιές των πεζουλιών , πλησιάζουμε .
Ο στρατός ταμπουρωμένος στις θέσεις του , σίγουρος κι ασφαλισμένος , ρίχνει με την ψυχή του . Όλμοι , χειροβομβίδες σκάζουν στα τυφλά . Γαζώνονται με φωτιά και σίδερο η νύχτα , η ατμόσφαιρα του Λιδορικιού , η ψυχή των ανθρώπων . Γίνεται τέτοιος χαλασμός από πυρά , που λες ότι δε θα βγεί κανένας ζωντανός απ' αυτό το λουτρό του καυτού χάλυβα .
Προχωρούμε , πάντα σερνάμενοι , όσο να καλυφτούμε από τα σπίτια . Σ' αυτή την εφιαλτική προσπάθεια χάνεις το διπλανό σου κι αυτός τον ..δικό του . Τότε αισθάνεσαι το μεγάλο κενό της καταστροφής ...ανακουφίζεσαι όμως όταν νοιώθεις πως και κάποια άλλη σκιά σέρνεται..δίπλα σου..
Τα μεσάνυχτα έχουμε μπει μέσα στην αναστατωμένη πολιτειούλα..
Ο στρατός κάθεται στα οχυρά του , μας σφυροκοπά . Τμήματά μας τον επιτηρούν μη μας αιφνιδιάσει με καμιά έξοδο . Οι υπόλοιποι αντάρτες τρέχουν προσεκτικά γιά έρευνες στα σπίτια , να οικονομήσουν τρόφιμα , ρουχισμό , παπούτσια , στρατολογία ...
Είναι δύσκολος ο αγώνας σε κατποκημένο μέρος . Εύκολα μπερδεύεσαι σε κάποια προσπάθεια και χάνεσαι χωρίς νατο καταλάβεις , χρειάζεται προσοχή , ετοιμότητα και γρηγοράδα .
Κάτω από τέτοιες , περίπου , συνθήκες βρεθήκαμε μπροστά σ' ένα καφενεδάκι . Μιά μικρή πλατειούλα κι ένας πλάτανος συμπλήρωνε την εικόνα .
Η...πλατειούλα που περιγράφει ο συγγραφέας , με τον πλάτανο και τον..καφενέ , η Βαθειά μας ...
Προφυλαγμένος στο χοντρό κορμί του πλάτανου , συνάντησα τον Γκούρα , που μου είπε πως έφεραν κάποιο σημαντικό πρόσωπο και βρίσκεται στην άδεια αίθουσα του καφενέ . Να τον επισκεφθώ μου είπε..
Έτρεξα να δω , παραμέρισε ο φρουρός της πόρτας και μπήκα στη θεόγυμνη σάλα . Σε μιά άκρη , προς τον τοίχο , στεκόταν όρθιος , θυμωμένος και με κατεβασμένο το κεφάλι , ένας ταξίαρχος . Το πηλήκιό του , με την πλατιά κόκκινη λωρίδα φάνταζε παράξενα...Ήταν , αν θυμάμαι καλά , μέτριος , σφιχτοδεμένος με πολλά εξάμηνα στο ένα του μανίκι και παράσημα στο στήθος..
Στην ηλικία ήταν πενηντάρης , πολεμιστής . Όπως μου είπαν , τον έστειλε ο Περικλής , γιατί πιάστηκε στον τομέα του .
Τον πλησίασα , αυτός δεν με κοίταξε καθόλου , ήταν τόσο άσκημα προιδεασμένος γιά την συμπεριφορά μας . Πολύ ευγενικά , του είπα ότι δεν πρέπει να φοβάται γιά τη ζωή του . Ο Δημοκρατικός Στρατός θεωρεί τους αιχμαλώτους σεβαστά πρόσωπα . Χωρίς να πάρω καμιά απάντηση , τον παρακάλεσα να μας δώσει πληροφορίες αν έχει διατάξει κίνηση τμημάτων προς Λιδορίκι κι από που τα περιμένει . Ο ταξίαρχος ήταν ανένδοτος , τον ξαναβεβαίωσα πως θα σεβαστούμε τη ζωή του και την αξιοπρέπειά του , η απάντηση ήταν :" Δε λέω τίποτα ,σκοτώστε με ! "
" Δεν πρόκειται κύριε ταξίαρχε , να πάθετε τίποτε , όμως σαν στρατιωτικός , αντιλαμβάνεσαι πολύ καλά την αξία των πληροφοριών που σας ζητάμε ."
Μεσολάβησε σιωπή , αρκετά λεπτά , τελικά ο θαυμάσιος αυτός στρατιώτης δεν μας είπε σχεδόν τίποτα . Μα σ' ένα μεγάλο διάλογο που ανοίξαμε , μου εκμυστηρεύτηκε με πίκρα ότι και αν διέταζε κάποιο τάγμα , ο ταγματάρχης θα προβάλει τις αντιρρήσεις του . Το ίδιο θα κάνει κι' ο λοχαγός κι' ο διμοιρίτης . Να μένουμε λοιπόν ήσυχοι , πως τμήματα στρατού δε θα κινηθούν τη νύχτα , μα το πρωί .
Τον χαιρέτισα , τον ευχαρίστησα και είπα να δυναμώσουν τη φρουρά... "
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι ......
No comments:
Post a Comment