1.9.08

ENAΣ ΙΤΑΛΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΓΡΑΦΕΙ...

ΤΑ  ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ  ΚΑΤΟΧΗΣ  -  Β'.

O Ιταλός Υπολοχαγός Τζιοβάνι Ουμπόλντι .

16-2-43 . Κάνω αναγνώριση στη Δεσφίνα . Στο γιατρό BRUNI ( Mπρούνι ) ήρθαν πολλοί χωρικοί γιά να τους εξετάσει . Λένε πως ο " JATROS " ( γιατρός ) , ο δικός τους δηλαδή , " δεν ξέρει πολλά ". Οι γυναίκες - όλες στα μαύρα - κάθονται στα πεζούλια των δρόμων και γνέθουν βαμπάκι και μαλλί .

Μιλώ με το δάσκαλο του χωριού που ξέρει και λίγα Γαλλικά . Μου μιλάει γιά πολλή φτώχεια . Μας προσφέρουν κρασί και καφέ ( ακηθινό καφέ ) . Ζεστασιά κι' άνοιγμα καρδιών . Δίνω διαταγή : " αλλοίμονο σ' όποιον φαντάρο κλέψει έστω και μιά ελιά ". Ο κόσμος φοβόταν μήπως και κάψουμε το χωριό .

20-2-43 . Αναγνώριση K.KISSIADE και Πεντεόρια ( σημ: προφανώς αναφέρεται στην Κ.Κίσελη , γιατί δεν υπάρχει άλλο χωριό που να μοιάζει το όνομά του ) . Σ' αυτά τα μέρη ο κόσμος μας κοιτάζει ψυχρά , αλλά όχι με μίσος . Άνθρωποι του μόχθου με φτώχεια πολλή . Μάτια σαν νάλεγαν : Τι γυρεύετε εδώ σε τούτη την ξεραίλα ; Τι νομίσατε πως θα βρίσκατε ; Από τα παιδάκια που με πλησιάζουν : " Καπετάνιο , κινίνο , κινίνο , κινίνο ! ". Ήθελαν κουφέτα κινίνου , γιατί εδώ έχει πολλή ελονοσία . " Δεν έχω απάνω μου παιδιά ", απαντώ στα ξυπόλυτα αγόρια και μελαγχολώ , γιατί το μυαλό μου γυρίζει στα δικά μου παιδιά , που , τουλάχιστον , είχαν παπούτσια ! Ήθελα όμως νάχα εδώ τους μαθητές μου , να δούνε παιδιά του Σχολείου με γυμνά ματωμένα πόδια ! ( σημ : Ο Ουμπόλντι ζούσε στη Β.Ιταλία , και φαίνεται δεν γνώριζε τη ζωή της Ν.Ιταλίας , στην Καλαβρία και τη Σικελία ). Εντύπωση τρομαχτική , πετάξαμε ένα άδειο δοχείο , σαν άχρηστο . Τρεις χωρικοί παραλίγο να σκοτωθούν γιά την κατοχή του . Καταραμένος νά 'ναι ο πόλεμος .

Στην KISSIADE ( είπαμε ίσως Κίσσελη η Άγιοι Πάντες ) κοιμάμαι με τον ιπποκόμο μου στο σπίτι ενός χωρικού . Η οικογένειά του είναι ευχαριστημένη που θα φιλοξενήσει έναν αξιωματικό , γιατί έτσι αισθάνεται πιό ασφαλής και προστατευμένη από ενδεχόμενες βαρβαρότητες των στρατιωτών . Χώρισαν τό δωμάτιο μ' ένα παραπέτασμα . Κατά τη 1 πετάχτηκα από τα ξεφωνητά μιάς γυναίκας . Πίσω απ' το χώρισμα είχαμε...μαιευτήριο ! Γεννήθηκε ένα αγοράκι . Ο πατέρας , ευτυχισμένος , μου ζήτησε τ' όνομά μου να το δώσει στο νεογέννητο ! Στο Γαλαξείδι , γεύμα στο σπίτι του προέδρου , μαζί μας κι' ένας αξιωματικός του Εμπορικού Ναυτικού , που μιλούσε πολύ καλά τα Ιταλικά . Πολλή ευγένεια και τελείως διάφορη εικόνα από την ως τώρα .

22-2-43 . Με τους Ντονάτι και Γκαλάντι φεύγω στο Μεσολόγγι γιά εκπαίδευση στα χημικά όπλα . Περνώ από το Λιδωρίκι κι' από δρόμους αδιάβατους και κλειστούς , πάνω σ' απόκρημνα βουνά . Σταθμός στην καταπλκκτική Ναύπακτο . Εξαιρετική καθαριότητα στο επιταγμένο ξενοδοχείο " Βρετανία " , σ' αντίθεση με τα Αθηναικά , όπου είδα γιά πρώτη φορά κοριούς . Παρακολούθησα την κηδεία μιάς κοπέλας που πέθανε από ελονοσία . Η σορός ήταν πάνω σ' ένα ανοιχτό φέρετρο . Εντυπωσιάστηκα . ( Στην Ιταλία αυτό απαγορεύεται ) . Το προσωπικοό του ξενοδοχείου ευγενικό , αλλά συγκρατημένο . Γι' αυτούς - δυστυχώς - είμαστε κατακτητές , κι' έχουν δίκιο .

23-3-43 . Φοβόμαστε εξέγερση του πληθυσμού , γιατί , ανατρέχοντας το καλεντάρι θα δει κανείς ότι τέτοιο καιρό το 1821 ο αρχιμανδρίτης της Πάτρας ( εννοεί τον Π.Πατρών Γερμανό ) ξεσήκωσε τους Έλληνες εναντίον των Τούρκων . Το πρωί έγινε σεισμός κι' οι τοίχοι ταρακουνήθηκαν .

No comments: