29.9.13

Ο Σ’ΝΤΟΥΓΟΘΥΜΙΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ..ΠΑΤΣΙΟΚΕΦΑΛΑ !!

 

Τον  αείμνηστο “ Σ’ντουγοθύμιο , ΄Θύμιο Μπάκα κατά  κόσμον , σας  τον έχουμε..συστήσει , υποσχόμενοι  να  τον..ξαναθυμηθούμε . Ας  γυρίσουμε  λοιπόν  απόψε  στα  χρόνια  εκείνα  της ..” βασιλείας “ του  φίλου  μας .

   Όπως  έχουμε πει , ο  Θύμιος ασχολιόταν  πολύ  με  το..” Εθνικό “ άθλημα  της ..ζωοκλοπής , και  έτσι  ζούσε τη  φαμελιά  του . Έλα  όμως που  οι  δουλειές  δεν ήταν ..σταθερές και  η  φαμελιά , γυναίκα  και  παιδιά , ήθελαν να φάνε , γι’ αυτό  λοιπόν ο Θύμιος  σαν  καλός  νοικοκύρης , ξεκίνησε  μια  μέρα  και  πήγε  στον  Σφετσόγιαννο , τον  κρεοπώλη , και αφού ..επιθεώρησε  την πραμάτεια  του  μαγαζιού προσεκτικά , στάθηκε σε  ένα  πατσιοκέφαλο που  είχε  ο Σφετσόγιαννος  κρεμασμένο  στο  τσιγκέλι , και  φυσικά  του..καλάρεσε ..

   Λέει  λοιπόν στον καταστηματάρχη , “ μπάρμπα  Γιάννη , εκείνο  κει  το  πατσιοκέφαλο που  έχεις  κρεμασμένο , θα  μου  το  δώσεις  ; “.

    Ναι  Θύμιο  μου , του  λέει  ο  μπάρμπα Γιάννης , δώσε  ένα  τάληρο και  πάρτο .

   Έλα όμως  που  τάληρο  δεν  υπήρχε και το..πατσιοκέφαλο , έπρεπε  να  παρθεί..οπότε  λέει  ο Θύμιος , ξέρεις  μπάρμπα  Γιάννη , δεν  έχω  τάληρο να  σου δώσω , θα  του  πάρου και  μεθαύριο θα  στου “ μπάσου κουλουμπόκι “ , δηλαδή , θα  το  πληρώσει  με  καλαμπόκι όταν  πληρωθεί , γιατί  ο Θύμιος  φύλαγε τα  βόδια  των  χωριανών  μέχρι  τον  Οκτώβριο , που τα πέρνανε  για να  οργώσουν , και  γι’α υτή  τη  δουλειά , πληρωνόταν  όπως είπαμε , με  καλαμπόκι , γιατί  λεφτά ..δύσκολα  βρίσκονταν..

   Πέρασε  λοιπόν  ένας  χρόνος , με  τα  πατσιάντερα  απλήρωτα , ενώ  φυσικά  ο  Θύμιος  είχε  πληρωθεί για  τη δουλειά  του και  έτσι  προκειμένου  να  πληρώσει  το  Σφετσόγιαννο , προτίμησε  να ..αλλάξει χασάπη..

   Πήγε  λοιπόν  στο Γιαλακίδη , και  επανέλαβε  το ίδιο..παραμύθι , πήρε  τα  πατσιάντερα , με..πίστωση κι’ αυτά , με  σκοπό  να τα “ μπάσει κουλουμπόκι “ , χωρίς  φυσικά  να  πληρώσει . ΄Με τη  φάμπρικα  αυτή ο Θύμιος  πέρασε αρκετό  καιρό ψωνίζοντας..τζάμπα , μέχρι  που  εξαντλήθηκε  ο  αριθμός  των χασάπηδων και  έτσι  το  πράγμα μαθεύτηκε και  η  φράση  αυτή “ θα  στου  μπάσου κουλουμπόκι “ έμεινε στη Λιδορικιώτικη  κοινωνία ως  συνώνυμη του …” δεν θα  τα πάρεις  ποτέ τα  χρωστούμενα ..

   Έκτοτε δεν  ξαναφάνηκε  ο  Θύμιος  στο Λιδορίκι , κάπου  όμως εκεί  στη  δεκαετία  του  ‘60 , ήμουνα  στο  γραφείο του επαρχιακού  Γεωπόνου  στο  Αίγιο , περιμένοντας  το  λεωφορείο  για να  γυρίσω  στην Πάτρα , και  να στην  πόρτα  ο Θύμιος ..Γερασμένος αρκετά , αλλά  πάντα  ο..ίδιος .

   Μπήκε  αθόρυβα με  τα  μικρά  βηματάκια  του , πλησίασε  το γεωπόνο , πήρε  το  ταληράκι  του και  αθόρυβα  όπως  ήρθε πήγε  προς  την  έξοδο , χωρίς  να  γυρίσει προς  τα μένα και  να  μου  μιλήσει

  Τον  άφησα να  προχωρήσει  και  μόλις  έφτασε  στην πόρτα ..έριξα  τη..μπόμπα , “ βρε  Θύμιο , θα  στου..μπάσου  κουλουμπόκι ..Τινάχτηκε ο  έρμος ο Θύμιος  σαν  να  τον τσίμπησε σκορπιός , γύρισε  με κοίταξε  καλά καλά και με τα  βηματάκια  του  τα  αθόρυβα , ήρθε  κοντά μου , έσκυψε κοντά  στο  αυτί  μου και  μου  είπε παρακλητικά : “ Μη  ουρέ , μη  μας μάθ’νι κι’ ιδώ ποιοί  είμαστι ..”

   Γέλασα προς  στιγμήν  αλλά ύστερα  μετάνιωσα για  την  παρέμβασή  μου , ο  Θύμιος φυσικά έφυγε για  να  συνεχίσει  την..” εργασία  του “ ..

   Δεν  τον  ξαναείδα ποτέ  πια , έμαθα  όμως πως  πέθανε  στο Αίγιο , όπου  κει  έμενε  με  τα  παιδιά του που  ήταν  νοικοκυρεμένα  και  είχαν  οικογένειες …

  ΣΗΜ : Όπως θα  καταλάβατε αγαπημένοι  μου  φίλοι , η  αποψινή  μας  Λιδορικιώτικη Ιστορία , είναι.. ελεύθερη..απόδοση μιας αφήγησης ( απ’ τις  πολλές  που  μας  άφησε ) του αείμνηστου  μπάρμπα  Σπύρου Σφέτσου ή  Καλέρη .

    Καλό  σας  ξημέρωμα ….Κ.Κ.-

No comments: