ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΑΝΩΝ ΜΑΣ

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠ’ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ..

ΧΑΡ. ΚΑΤΣΩΝΗΣ

Στην προσπάθειά μας , αγαπημένοι μας φίλοι να..περισώσουμε , ότι είναι δυνατό , απ’ τη..Λιδορικιώτικη ζωή , αρχίσαμε  να δημοσιεύουμε , δημιουργώντας φυσικά , σχετικό αρχείο , από διάφορα όμορφα κείμενα  , που πέφτουν στα..χέρια μας , που αναφέρονται στην..ευρύτερη Λιδορικιώτικη ζωή , όπως την θυμούνται και την αφηγούνται..χωριανοί μας .

   Απόψε , φιλοξενούμε μια όμορφη ..ανάμνηση του Χαρ.Κατσώνη , όπως την ..διηγήθηκε..εγγράφως , και δημοσιεύτηκε στο “ Λιδωρίκι “ , φυλ .18 – Μάϊος 1983 , να σημειωθεί , πως η..ανάμνηση αυτή , στάλθηκε απ’ την..Αυστραλία ..απολαύστε τη..

Τα ..” προσφυγόπουλα “ του Λιδορικιού γλεντάνε , το 1948 , σε ταβέρνα της Αθήνας . Διακρίνονται οι : Ι. Καραχάλιος , Ι. Ταμβάκης ( ..Τακουνάκιας ), Χαρ. Κατσώνης , Κ.Λακαφώσης , Ι.Κάππος ( Τζάννες ), Γ.Μαργέλλος ( Στουρνάρας ), Κ.Σφέτσος . Ι.Κάππος ( του Θύμιου ) , Γ.Καραχάλιος ( Φιλόσοφος ) , Χ.Σ.Σφέτσος , Περ.Πέτρου , Π.Πανάγος ( Πατσίας )κ.α

       ΕΝΑΣ  ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΗΣ  ΣΤΗΝ  ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ…ΘΥΜΑΤΑΙ..

   Θυμάμαι το 1946-49 , όλη η τότε νεολαία του Λιδορικιίου , βρέθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσουμε , γεμάτοι όνειρα και ελπίδες για το μέλλον και άλλοι λόγω των τότε γεγονότων . Βρεθήκαμε όλοι σαν προσφυγόπουλα , σκορπισμένοι σ’ όλες τις συνοικίες της .

   Όμως θέλεις η κατάσταση , θέλεις το Λιδορικιώτικο , μας ένωσαν . Ψαλιώτες , Γυφτομαχαλιώτες , Βαρσιώτες , αριστεροί και ..δεξιοί  κάθε βράδυ , και ιδιαίτερα τις Κυριακές , δίναμε όλοι μας το παρόν στο Παγκράτι .

   Στέκια μας , το καφενείο “ Παλλάς “ για τάβλι και πρέφα , το περίπτερο του Μάρκου , να διαβάσουμε τσάμπα εφημερίδα , η ταβέρνα του Τραπεζάρη , να τα κοπανήσουμε με κεφαλάκι βραστό , (όποιος είχε πλήρωνε , όποιος δεν είχε έπινε , έτρωγε και πλήρωνε όταν είχε ).

   Παρά την ανέχειά μας , όλοι μας ήμαστε ντυμένοι της..μέγγλας και το..γλεντάγαμε . Το γλεντάγαμε Λιδορικιώτικα όπως φαίνεται και στη φωτογραφία , τραβηγμένη σε κάποια ταβέρνα του Παγκρατίου . Με συμβουλάτορες τους πιο μεγάλους και μπασμένους στην ζωή της Αθήνας , Π.Πέτρου ( Σνήκα ) , μακαρίτη Γ. Κάππο ( Φουντούκη ) , Γ.Κόκκινο ( Βελούλα ) και άλλους αποφύγαμε όλες τις κακοτοπιές και προς τιμήν μας , κανένας δεν έπεσε στις παγίδες που ‘κρυβε η ζωή της Αθήνας για τον χωριάτη , κανένας μας δεν παρασύρθηκε από τους πειρασμούς της . Εκεί όμως , που καιρού ..επιτρέποντος γινόταν της..κακομοίρας , ήταν το Άλσος Παγκρατίου .

   Εκεί στα ..πεζούλια του την αράζαμε , κάτω απ’ τα πεύκα του τα λέγαμε . Τραγούδια , καλαμπούρια , φάρσες ήταν στην ημερήσια διάταξη . Συζητάγαμε τα νέα του χωριού και φυσικά την πολιτική κατάσταση . Εκείνο όμως που μας ενδιέφερε περισσότερο ήταν ο..ποδόγυρος , αλοιθώριζε το..μάτι μας , μόλις ξεμυτούσε..φουστάνι . Το σφύριγμα και το πείραγμα πήγαιναν καπνός . Μύγα θηλυκιά δεν αφήναμε απείραχτη .

   Θυμάμαι ένα καζίκι που πήγε να μου σκαρώσει η παλιοπαρέα . Κυριακή απόγευμα , όπως χαζοκουβεντιάζαμε στο Άλσος , μου λέει ο Μπάμπης ο Σφέτσος .

  - Ρε συ , αυτή εκεί πέρα σαν να σε..γλυκοκοιτάζει..

  - Άντε ρε του λέω , παράτα με ήσυχο..

   -Μου κολλάνε και οι άλλοι , και ιδιαίτερα ο Βελούλας ..

   -Θα ‘σαι κορόϊδο ρε άμα δεν της ..ριχτείς , μας ντροπιάζεις όλους ρε..Με κάτι τέτοια , αποδώ με ‘χουν από κει με ‘χουν , με έφεραν στο..φιλότιμο

   Χτενίζω το..μαλλί , σιάχνω τη γραβάτα και διπλαρώνω τη..λεγάμενη..

   Ήταν ..υπηρέτρια , τύπος αντρο..γυναίκας , που δεν έλεγε και μεγάλα..πράγματα και είχε και τα..χρονάκια της , και ενώ περίμενα να με διαολοστείλει ή να φάω καμιά ..τσαντιά , προς μεγάλη  έκπληξη όλων , έπιασα κουβέντα μαζί της , τα ‘παμε για λίγο και έφυγε ..

   Σε λίγο όμως , να ‘τηνε πάλι , με ένα κουτί με πάστες , με φωνάζει παράμερα και σώνει και καλά ήθελε να μου ..προσφέρει . Εγώ..ξεροκοκκίνιζα – Λιδορικιώτης γαρ – και δεν τις έπαιρνα , πετάγεται όμως ο μπαγάσας ο Βελούλας , παίρνει το κουτί και με κείνο το χαρακτηριστικό..ασίκικο ύφος του , της λέει : Ευχαριστώ πολύ δ/νις μου , εκ μέρους του φίλου μου , και συγχωρείστε τον γιατί είναι λιγάκι..ντροπαλός . Το πιο ωραίο , όμως είναι , ότι ο Γιώργος μοίρασε τις πάστες στους άλλους κα μένα μ’ άφησε να ..ζαχαρώνω με το άδειο κουτί..

   Θυμάσαι την πλάκα που κάναμε κ .Πρόεδρε ; Όσον αφορά τη Δήμητρα , έτσι την έλεγαν , θα μου επιτρέψετε να κρατήσω τη συνέχεια για τον..εαυτό μου….

                       Χαράλαμπος   Κατσώνης