ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ …Η ΓΙΑΓΙΑ Η ΑΝΘΟΥΛΑ

 

Πολύ γλυκός άνθρωπος...πάντα με ένα καλό λόγο...χαμογελαστή...καλοσυνάτη υπεραγαπούσε τα παιδιά....τα φίλευε τους έλεγε ιστορίες.
Η γιαγιά Ανθούλα.... έμενε μόνη της σε δωμάτιο της αυλής αλλά δεν ήταν...είχε την μεγάλη οικογένεια την γειτονιά.
Θα θυμηθώ μια ιστορία της που έγραψα σε ένα κομμάτι χαρτί κάποτε
γιατί μου είχε κάνει εντύπωση και δεν ξέρω πώς το κράτησα με  τις οξείες τις δασείες ....και παλιά ημερομηνία....."....μέναμε  στην Πλάκα νοικιάρικο το σπίτι κι εκεί...από τις ταβέρνες ακουγόντουσαν τα τραγούδια των γλεντζέδων....
Ένα παλληκάρι τότε γλεντούσε με τους φίλους του στα καπηλιά.
Το γνώριζα από μακρυά....έμενε κοντά....
Είχαν πιεί αρκετά όταν ένας φίλος του σηκώθηκε επάνω και του φώναξε.... "....βάζω 3 οκάδες ρετσίνα στοίχημα ότι φοβάσαι να πάς έξω από το σπίτι του κυρ-Νώντα και να κάνεις καντάδα στην κόρη του την Ανθούλα....χα-χα-χα μόλις σε έβλεπε θα σε έσπαγε στο ξύλο...."
Γνώριζαν ότι του καλοάρεσα....
Δέχτηκε το στοίχημα....βγήκε έξω  πιωμένος ακολουθούμενος
από τους φίλους του έφτασε έξω από το σπίτι μου και άρχισε την καντάδα.
Του είχε δώσει και μια παλιοκιθάρα ο ταβερνιάρης να γρατζουνάει....
Ο πατέρας δούλευε στην αγορά στο χοντρεμπόριο φόρτωνε ...
δυο μέτρα θηρίο....άκουσα το τραγούδι  και βγήκα στο παράθυρο
και τον είδα ...κολακεύτηκα του χαμογέλασα.
Ξύπνησε ο πατέρας μου και πετάχτηκε έξω και πριν τον αρπάξει
και τον σπάσει στο ξύλο εγώ μπήκα μέσα να μην βλέπω.
Σταμάτησαν όμως οι φωνές...δεν άκουγα τίποτα και πήγα δειλά στο παράθυρο να δω......
Αγκαλιασμένοι ο πατέρας μου και ο νεαρός.... και οι φίλοι του μαρμαρωμένοι.
Βγήκα στον δρόμο και ο πατέρας μου είπε..."...κόρη μου αυτό το παλληκάρι αξίζει είναι γενναίο ....σας δίνω την ευχή μου..."
Ζήτησε ...να με παντρευτεί για να δείξει ότι σέβεται
την οικογένειά μας και εγώ τον γνώριζα από μακριά...δούλευε σε μεγαλομπακάλικο.
Έτσι παντρευτήκαμε άλλα χρόνια βλέπετε και ποτέ δεν το μετάνιωσα....δεν κάναμε παιδιά.....έχω όμως εσάς....
Και τώρα θα σας φτιάξω λουκουμάδες....άντε να παίξτε και θα σας φωνάξω...."
Ευτυχώς που ζήσαμε τέτοια χρόνια.....
πίσω στα παλιά