Ο κάθε σου αποχωρισμός , μεσ’ την καρδιά ‘να αγκάθι ,
της απουσίας σου ο καημός , χίλιοι μικροί..θανάτοι .
Αυγές ,απομεσήμερα και βράδια ..ονειρεμένα…
ψεύτικα μοιάζουν όλα τους , όλα..χωρίς εσένα…
Αθήνα 30 –ν 9 - 1014
ΚΑΙ
OI ..AYTOKΡΑΤΟΡΕΣ « ΝΩΜΑΤΑΡΧΑΙΟΙ »….!!!
Κάπως έτσι μας υπολογίζουν οι…” λεβέντες “ μας …έχει όμως ο καιρός ..” γυρίσματα “ …!!!
Αυτοί , που τους ψηφίσαμε να μας..υπηρετούνε
Σιγά- σιγά κατάφεραν στον σβέρκο να μας μπούνε ,
Κι’ έτσι , ο έρμος ο Λαός , από Λαός…ΑΦΕΝΤΗΣ
ΔΟΎΛΟΣ αυτός ΚΑΤΆΝΤΗΣΕ κι’ ο..δούλος του…αφέντης .
*********
Και ενώ μέχρι τις εκλογές , μας έχουν ..μέλι γάλα
Άμα θα βγούν μας έχουνε στο..γάϊδαρο καβάλα
Άλλα μας λένε φίλοι μου πριν να στηθούν οι κάλπες
Κι’ ύστερα παίζουν τον..παπά κι’ αντε για να’βρεις..άκρες
*********
Πρώτα μας λέγανε αυτό , και τώρα λένε τ’ άλλο
Και σε κοιτούν κι’ από ψηλά , και με τουπέ μεγάλο
Και όταν αρχίσει ο αρχηγός να γίνετ’ αλαζόνας
Τότε..καλές απόκριες και δύσκολος ..χειμώνας ..
https://www.youtube.com/watch?v=BImF7JFAZJo
Αθήνα 29 Σεπτεμβρίου 2014
Κανένας δεν αντέχει να το φάει ολόκληρο
Πόσες θερμίδες μπορεί να έχει ένα πλούσιο πρωινό; Την απάντηση δίνει ένα καφέ στη Βρετανία, με τον ιδιοκτήτη του να συνθέτει ένα πρωινό των 8.000 θερμίδων -ή πιο απλά τέσσερις φορές το ποσό των θερμίδων που χρειάζεται ένας ενήλικας ημερησίως.
Για να πάρει κάποιος το συγκεκριμένο πρωινό πρέπει να υπογράψει υπεύθυνη δήλωση που να αναγνωρίζει το κίνδυνο για την υγεία του από το πρωινό «βόμβα». Το όνομά του είναι «The Hibernator» (ζώο που πέφτει σε χειμερία νάρκη) και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων 4 αυγά «μάτια», ομελέτα 4 αυγών, 8 κομμάτια μπέικον, 1 λίτρο μιλκ σέικ, 8 λουκάνικα, 4 βάφλες, ντομάτες, φασόλια, 4 φέτες ψωμί, 4 κομμάτια μαύρης πουτίγκας, μανιτάρια, τηγανιτές πατάτες κ.ά. Μέχρι στιγμής κανένας δεν έχει καταφέρει να ολοκληρώσει το πρωινό –που αν έχεις χοληστερίνη «σε στέλνει» άμεσα.
Αυτές τις λίγες τις χαρές , που σου’δωσε η ζωή ,
όσο μικρές κι’ αν είναι , μην τις λησμονήσεις ,
κράτα τες , πάντα φυλαχτό , βαθιά μες την ψυχή ,
σαν.. συντροφιά , μέχρι τα μάτια σου να κλείσεις .
************
Αν στη ζωή αγαπήθηκες κι’ αγάπησες , στοχάσου ,
πόσοι δεν αξιωθήκανε , το σκίρτημα να νοιώσουν ,
του υπέρτατου του αγαθού , και άλλοι , για φαντάσου ,
απερίσκεπτα , τ’ απόδιωξαν , για να το μετανιώσουν …..Κ.K.-
Ερευνητές αποτελούμενοι από μαθηματικούς, αρχαιοιστορικούς και άλλους επιστήμονες του τεχνικού Πανεπιστημίου του Βερολίνου αναπαράστησαν το ταξίδι του Πυθέα (Θούλη) και το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει τις υπάρχουσες θεωρίες. Το Team των βερολινέζων επιστημόνων κάνει λόγο για όχι λιγότερη ανα θεωρητική (επαναστατική) ανακάλυψη. Η εργασία τους δημοσιεύτηκε στις επιστημονικές βιβλιοεκδόσεις Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt με θέμα "Germania und die Insel Thule" A. Kleineberg, C. Marx, E. Knobloch, D. Lelgemann.
Ο Πυθέας περιέγραψε το ταξίδι του στα βιβλία του Περί Ωκεανού και Γης περίοδος, από τα οποία σώζονται μόνο αποσπάσματα, σε αναφορές άλλων συγγραφέων. Ανάμεσα σε αυτούς, ο Στράβων και ο Πολύβιος αμφιβάλουν για το αν ο Πυθέας έκανε πραγματικά το ταξίδι που περιγράφει.
Ο τρόπος που ξεκίνησε το ταξίδι του ο Πυθέας δεν είναι επακριβώς γνωστός. Μπορεί να πέρασε από το Στενό του Γιβραλτάρ, αλλά είναι επίσης πιθανό να ταξίδεψε αρχικά δια ξηράς μέσω της Γαλλίας. Στη συνέχεια βρέθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, για την περίμετρο της οποίας υπολόγισε τιμή που διαφέρει κατά 2,5% από την πραγματική. Εκεί επισκέφτηκε την Κορνουάλη, σημαντικό τόπο εξώρυξης κασσίτερου. Μετά από θαλάσσιο ταξίδι έξι ημερών προς το βορρά έφτασε σε έναν τόπο που ονομάζει Θούλη. Για τη Θούλη ο Πυθέας αναφέρει ότι ήταν μία γεωργική χώρα, όπου η μεγαλύτερη ημέρα διαρκεί 20 (ισημερινές) ώρες. Αυτό παραπέμπει σε γεωγραφικό πλάτος 64 μοιρών. Οι εκεί κάτοικοι τρέφονταν με φρούτα και παρασκεύαζαν ένα ποτό από σιτάρι και μέλι.
Σχετικά με το ποιά ήταν η Θούλη που επισκέφτηκε ο Πυθέας έχουν γίνει διάφορες υποθέσεις. Εικάζεται ότι πρόκειται για την Ισλανδία, τις ακτές της Νορβηγίας, τις Νήσους Φερόες ή τις Νήσους Σέτλαντ.
Βόρεια τη Θούλης, σε απόσταση μίας μέρας ναυτικού ταξιδιού, ξεκινούσε μία περιοχή όπου η θάλασσα αναμιγνυόταν με τον πάγο, τη στεριά και τον αέρα. Υπάρχουν θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες ο τόπος που περιγράφει ο Πυθέας είναι οι περιοχές του Αρκτικού κύκλου κοντά στην Ισλανδία ή τη Νορβηγία, όπου το θαλασσινό νερό αρχίζει να πήζει και υπάρχει πυκνή ομίχλη. Ο συνδυασμός αυτός (νερό-πάγοι-ομίχλη) του έδωσε την εντύπωση της ανάμιξης των στοιχείων της φύσης.
Στη συνέχεια ο Πυθέας ταξίδεψε στη Βόρεια Θάλασσα και πιθανώς και στη Βαλτική
Πηγή :Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Βικιπαίδεια.
Η Πρωτογένεια, κόρη του Δευκαλίωνα και της Πύρρας αναφέρεται ως η πρώτη γυναίκα στον κόσμο ύστερα από την εξαφάνιση του ανθρωπίνου γένους από τον κατακλυσμό (Βλ. εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ 24,σελ.767) και είναι η μητέρα ενός „προπάτορα“ των Ολυμπιακών Αγώνων του Αέθλιου.
Σύμφωνα με την παράδοση την Πρωτογένεια την απήγαγε ο Δίας στο Μαίναλο της Αρκαδίας και από την ένωση αυτή γεννήθηκαν ο Αέθλιος και ο βασιλιάς των Επειών :τοὺς Ἠλείους ἴσμεν ἐκ Καλυδῶνος διαβεβηκότας καὶ Αἰτωλίας τῆς ἄλλης: τὰ δὲ ἔτι παλαιότερα ἐς αὐτοὺς τοιάδε εὕρισκον. βασιλεῦσαι πρῶτον ἐν τῇ γῇ ταύτῃ λέγουσιν Ἀέθλιον, παῖδα δὲ αὐτὸν Διός τε εἶναι καὶ Πρωτογενείας τῆς Δευκαλίωνος, Ἀεθλίου δὲ Ἐνδυμίωνα γενέσθαι:Παυσανία Ηλιακά Α΄, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧς καὶ Διὸς Ἀέθλιος. Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Α'
Ο πρώτος που στην παγκόσμια ιστορία για πρώτη φορά εμπνεύστηκε την αθλητική αναμέτρηση ήταν ο Αέθλιος, ο πρώτος βασιλιάς της αρχαίας Ήλιδας, ισχυρής πόλης-κράτους, κοντά στην Ολυμπία.
Σύμφωνα με την επικρατήσασα παράδοση, οι 5 Ιδαίοι Δάκτυλοι (Ηρακλής ,Παιωναίος, Επιμήδης, Ιάσιος και Ίδας) δεν ίδρυσαν αλλά αναβάθμισαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, -που ήταν γνωστοί από την εποχή του Αέθλιου, και αυτός είναι ο λόγος που ο Αέθλιος τιμόταν ως προστάτης των αγώνων σχεδόν απ΄ όλες τις ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας όπως εξάλλου είναι γνωστό ότι ένα μήνα πριν ξεκινήσουν οι αθλητές προπονούνταν στο γυμνάσιο της αρχαίας Ήλιδας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες- ως εξής: ο Ηρακλής πρότεινε στους άλλους 4 να κάνουν αγώνες δρόμου. Μετά τη λήξη των αγώνων, ο Ιδαίος Ηρακλής στεφάνωσε τους νικητές. Στη συνέχεια, πρότεινε να τελούνται οι αγώνες αυτοί κάθε 5 χρόνια, όσοι ήταν και οι Ιδαίοι Δάκτυλοι. ίδρυσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες Πραγματικά, στην Ολυμπία υπήρχε ιδιαίτερος βωμός των Ιδαίων Δακτύλων.
Νίκος Σάμιος
Βιβλιογραφία: Παυσανία Ηλιακά Α΄ , Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Α' "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη" τομ.Α΄, Εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ, Βικιπαίδεια
Υπερνεφέλιος
Μερικές ταινίες του παλιού καλού Ελληνικού κινηματογράφου , είναι εξαιρετικές ..ηθογραφίες , ..ντοκιμαντέρ , θα λέγαμε , της Ελληνικής μεταπολεμικής ζωής και πραγματικότητας , και έμειναν στην ιστορία , θυμηθείτε το..Ζήκο , αλλά και τόσες άλλες φυσιογνωμίες του παλιού καλού καιρού , που αποδίδονταν καταπληκτικά απ’ τους χαρισματικούς μας ηθοποιούς ..
Δεν ξέρω αν την έχετε δει την ταινία , “ το κορίτσι της γειτονιάς “ αν δεν κάνω λάθος , που ο " γαμπρός " παζάρευε για να παντρευτεί την αδελφή του Φωτόπουλου , ζητώντας δέκα λίρες παραπάνω , τη στιγμή λοιπόν εκείνη , το μυαλό μου γύρισε αυτόματα , στην ίδια περίπου εποχή αλλά εδώ στο χωριό μας , γιατί , δυστυχώς , κι'εδώ κάτι παρόμοια συνέβαιναν , και όχι μόνον εδώ , αλλά σε όλη την Ελλάδα .
Βρισκόμαστε λοιπόν στις αρχές της δεκαετίας του 50 , το χωριό μας λαβωμένο , προσπαθεί με τα χίλια..ψέματα , να ορθοποδήσει , τα καμένα σπίτια θυμίζουν ακόμα τα όσα πέρασαν οι χωριανοί μας , μα δεν το βάζουν κάτω , σιγά..σιγά , ξαναβρίσκουν το χαμένο τους χαμόγελο και την χαμένη τους εμπιστοσύνη , το χωριό μας πρέπει να ξαναζωντανέψει ...
Η αφεντιά μου , 7-8 χρόνων , πήγαινα σχολείο αλλά βοηθούσα και στο μαγαζί μας το ζαχαροπλαστείο στο Αλωνάκι , ενώ παρατηρούσα ..καταγράφοντας , 'ολα όσα γίνονταν καθημερινά , έχοντας το προνόμιο να βρίσκομαι , λόγω μαγαζιού , στο κέντρο της αγοράς ..
Το.." ΚΑΦΕΓΑΛΑΚΤΟΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ " μας , στο Αλωνάκι , σε φωτογραφία της εποχής εκείνης . έννοια
Δίπλα ακριβώς απ' το μαγαζί μας ήταν το πρακτορείο των λεωφορείων , οπότε έβλεπα πάντα τις ..καινούριες αφίξεις , με το Αθηνών , δρομολόγιο που στην αρχή ήταν μια φορά την ημέρα και μετά προστέθηκε και δεύτερη , κάποια μέρα λοιπόν εμφανίσθηκε ένας ηλικιωμένος Αμερικάνος , έτσι λέγαμε τους Έλληνες που είχαν πάει μετανάστες στην Αμερική , που καταγόταν απ΄τα χωριά μας , σκοπός της επίσκεψής του στην Ελλάδα , να παντρέψει τη μεγάλη ανιψιά του , κόρη του αδερφού του , που είχε πεθάνει .
Το νέο , διαδόθηκε με..τρόπο , ώστε να ενημερωθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι και ευρισκόμενοι σε ...κατάλληλη ηλικία . Πράγματι λοιπόν , το νέο κυκλοφόρησε , από στόμα σε στόμα , και μάλιστα με πλήρη...διακήρυξη του...μειοδοτικού διαγωνισμού , γιατί για κάτι τέτοιο επρόκειτο .
Οι ενδιαφερόμενοι λοιπόν , θα προσέρχονταν σε κάποιο συγγενικό της νύφης σπίτι , και εκεί θα έκαναν την πρότασή τους , στον εξ Αμερικής μπάρμπα , αναφέροντας το συγκεκριμένο αριθμό λιρών Αγγλίας , που ζητούσαν σαν ..προίκα , μάλιστα , όπως ακριβώς το διαβάζετε ..
Όταν έμαθα την όλη διαδικασία , κάτι ..έσπασε μέσα μου , κάτι δεν μου πήγαινε , επαναστατούσα , κι'ας μη είχα καμιά σχέση και συγγένεια , με τη νύφη , που σχεδόν δεν την γνώριζα καλά..καλά..
Το πράγμα όμως άρχισε να αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί στον ...μειοδοτικό..διαγωνισμό , θα λάβαινε μέρος και ένα συγγενικό μου πρόσωπο , με το οποίο , κουβέντιασα το θέμα , και μου εξήγησε την όλη διαδικασία . Οι μέρες περνούσαν , και πλησίαζε η μεγάλη μέρα , όσο δε πλησίαζε τόσο ο συγγενής μου γινόταν ανήσυχος και ..νευρικός , ενώ με ενημέρωσε πως μέχρι στιγμής οι ενδιαφερόμενοι ήταν δύο , αυτός κι' άλλος ένας ..
Έφτασε , επί τέλους ! η μέρα , και εγώ είχα την ένοια και περίμενα να περάσει η ώρα , να πάνε οι ενδιαφερόμενοι , και ευχόμουνα να βγει..νικητής ο συγγενής μου , πράγματι το απογευματάκι , τον είδα το συγγενή μου , έτοιμο , περιποιημένο να φεύγει για την ..επικίνδυνη αποστολή , και του ευχήθηκα καλή..επιτυχία και περίμενα να περάσει η ώρα να τελειώσει η συνάντηση και να μάθω τι απέγινε ..
Η αγωνία μου , λες και έβλεπα ταινία του Χίτσκοκ , αλλά φανταζόμουνα την όλη διαδικασία , και δεν μπορούσα να ..καταλάβω και να πιστέψω , πως πραγματικά έτσι γίνονταν τα πράγματα , και όχι μόνο γίνονταν έτσι , αλλά αυτό θεωρούνταν και απολύτως...φυσικό , τόοοοσο απλά...
Είχε πια νυχτώσει για καλά , και είχε περάσει κάμποση ώρα , όταν κατέφθασε ο συγγενής μου , αλλά...συντετριμμένος ..
Ξανάσανε λίγο και μου είπε με βαθειά πίκρα , αυτές τις δυο λέξεις : Την πήρε ο....άλλος , μου είπε και το όνομά του , γιατί ζήτησε ΔΕΚΑ ΛΙΡΕΣ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ , ΤΗΝ ΕΧΑΣΑ ΓΙΑ ΔΕΚΑ ΛΙΡΕΣ !!!
Ποτέ , δεν μπόρεσα να καταλάβω όλη αυτή τη διαδικασία , ούτε να την ..χωνέψω , ποτέ μου δεν μπόρεσα να φανταστώ , πως ένας άνθρωπος , μια γυναίκα , θα μπορούσε να είναι..αντικείμενο...παζαριού , και όμως έτσι ήταν ...
Το περιστατικό αυτό , με είχε πληγώσει αβάσταχτα , κάτι με έκανε ακόμα και να..ντρέπομαι , για τις παρόμοιες περιπτώσεις , γιατί φυσικά δεν ήταν η ..μόνη και..μοναδική , είχα όμως σαν ...αντίβαρό της , μια άλλη περίπτωση χωριανής μας κοπέλας , που έκανε την επανάστασή της " σπάζοντας " την κατεστημένη διαδικασία , πρόκειται για την Σοφία Καλαπτσή , την πανέμορφη Σοφία , που το βράδυ των αρραβώνων της , με Λιδορικιώτη γιατρό μεγαλύτερό της , κλέφτηκε με τον άνθρωπο που αγαπούσε , ένα νεαρό φτωχό συμμαθητή της …
Να περνάτε καλά , καλό βράδυ......Κ.Κ.-
Σε εσωκομματικό πόλεμο εξελίσσεται το πειθαρχικό εναντίον της Ραχήλ Μακρή. Η απόφαση του Πάνου Καμμένου να την παραπέμψει χωρίς ωστόσο να έχει ενημερωθεί η ίδια, όπως καταγγέλλει όλες τις τελευταίες ημέρες χωρίς να έχει διαψευσθεί, έχει πυροδοτήσει ένα ανελέητο πόλεμο.
Χθες, ο Πάνος Καμμένος κατέθεσε μήνυση και αγωγή κατά του Βήματος επειδή όπως σημειωνόταν στην στήλη Βηματοδότης: «όταν η Ραχήλ Μακρή πληροφορήθηκε για την παραπομπή της στο Πειθαρχικό για ανάρμοστη συμπεριφορά του έστειλε το εξής SMS:
«Αν φοράς παντελόνια, διέγραψέ με. Μην κάνεις τον Πόντιο Πιλάτο με… επιτροπούλες».
Σήμερα ο Πάνος Καμμένος βγήκε στον ΑΝΤ1 και προσπάθησε να ρίξει λίγο τους τόνους σημειώνοντας ότι «η κ. Μακρή είναι μία πολύ καλή βουλευτής, η οποία υπέπεσε σε ένα τεράστιο σφάλμα. Την ημέρα που παρουσιάζαμε το πρόγραμμα για τα «κόκκινα δάνεια», παρασύρθηκε σε έναν διάλογο, ο οποίος ήταν και υβριστικός προς στελέχη των Ανεξάρτητων Ελλήνων, μέσω του facebook. Εμείς, λοιπόν, τέτοιο πρωτοσέλιδο δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να βγαίνει, όταν κάνουμε μία τεράστια προσπάθεια, όταν τα στελέχη μας είναι στα ειρηνοδικεία, για να μπλοκάρουν πλειστηριασμούς».
Η απάντηση της Ραχήλ Μακρή ήρθε από το Facebook.
«Είμαι τέντι γκερλ. Κουρέψτε με» έγραψε στην ανάρτησή της.
Πάντως τελευταία πυκνώνουν και οι εικασίες που αναφέρουν ότι ο Τύμβος της Αμφίπολης δεν είναι Τάφος αλλά άλλου είδους μνημείο, όπως ηρώο ή και μαντείο.
http://www.protothema.gr/
20 γυναίκες, ο Βουτσάς και ο... «Άγνωστος Πόλεμος»
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 η Μπέτυ Λιβανού ξεκινούσε μια ιδιαίτερα ελπιδοφόρα καριέρα στη Finos Film και πρωταγωνιστούσε σε μια σειρά από επιτυχημένες εμπορικά ταινίες της εποχής. Μια από αυτές ήταν η ταινία «20 γυναίκες κι εγώ», στην οποία πρωταγωνιστούσε η ίδια μαζί με τον Κώστα Βουτσά, ο οποίος αποτελούσε διαχρονικά «γερό χαρτί» για κάθε ταινία του Φίνου και όχι μόνο. Η ταινία αποτελούσε κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης θεατρικής κωμωδίας του Γιάννη Δαλιανίδη, η οποία είχε παιχτεί το 1972 σε κεντρική σκηνή της Αθήνας, σε μια πολύ δύσκολη εποχή για τη χώρα.
Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους της πρωτεύουσας στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγες μόνο ημέρες πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Όσον αφορά στην υπόθεση, αυτή αφορά στην ιστορία δύο νέων που θέλουν να παντρευτούν, αλλά σκοντάφουν στα ήθη και στα στερεότυπα της εποχής. Σε μια επιχείρηση γυναικείων εσωρούχων εργάζεται ο Κώστας Φιλίππου (Κώστας Βουτσάς) και είναι ο μοναδικός άντρας ανάμεσα σε πολλές γυναίκες που αποτελούν το προσωπικό της εταιρείας. Πολλές είναι αυτές που τον βλέπουν σαν υποψήφιο γαμπρό, άλλά ο Κώστας πρέπει να παντρέψει πρώτα τις δύο ανύπαντρες αδερφές του. Η Μπέτυ (Μπέτυ Λιβανού), μια νεαρή που εργάζεται στην επιχείρηση, είναι εκείνη που έχει κερδίσει την καρδιά του Κώστα. Όταν όμως τολμά να κάνει συζήτηση στο σπίτι του για γάμο, αντιμετωπίζει την οργή της μητέρας του και των κοριτσιών. Έτσι οι δύο νέοι αποφασίζουν να παντρευτούν κρυφά, με αποτέλεσμα να προκύπτουν πολλά προβλήματα, που προκαλούν γέλιο από τη μία, αλλά και πίκρα από την άλλη. Μαζί με τους Βουτσά και Λιβανού πρωταγωνιστούν οι Σμάρω Στεφανίδου, Ελένη Μαυρομάτη, Μαίρη Μεταξά, Καίτη Ιμπροχώρη, Λυδία Λένωση, Ειρήνη Μαρκογιάννη, Ανθή Γούναρη, Βίλμα Τσακίρη, Κατερίνα Μπούρλου, Άννα Μεταλλίδου κ.α. Μάλιστα, σε μια από τις σκηνές της ταινίας, η οικογένεια παρακολουθεί στην τηλεόραση την πολύ δημοφιλή τότε ελληνική σειρά «Άγνωστος Πόλεμος», του Νίκου Φώσκολου. Αυτή η σκηνή αποτελεί και το μοναδικό ντοκουμέντο από το θρυλικό αυτό σίριαλ της εποχής, αφού έχουν χαθεί όλα τα αρχεία του από τα κρατικά κανάλια. Το σενάριο και η σκηνοθεσία της ταινίας «20 γυναίκες κι εγώ» ήταν του Γιάννη Δαλιανίδη και η μουσική του Μίμη Πλέσσα. Στην πρώτη της προβολή η ταινία «έκοψε» 129.099 εισιτήρια σε Αθήνα-Πειραιά.
«Το Αμαξάκι», ο Ορέστης Μακρής και το ταξίδι στο Φεστιβάλ της Τσεχίας
Ήταν μια από πιο συγκινητικές ταινίες της Finos Film, αλλά και του ελληνικού κινηματογράφου. Η ερμηνεία κυρίως του Ορέστη Μακρή, αλλά και των σπουδαίων συμπρωταγωνιστών του, όπως της Αντιγόνης Βαλάκου, του Βασίλη Αυλωνίτη, του Στέφανου Στρατηγού, του Βασίλη Διαμαντόπουλου, του Παντελή Ζερβού, της Γεωργίας Βασιλειάδου και πολλών άλλων έδωσαν στο «Αμαξάκι» μια θέση στο πάνθεον των κορυφαίων ταινιών του ελληνικού κινηματογράφου. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 4 Φεβρουαρίου του 1957 και έκοψε 138.620 εισιτήρια. Μάλιστα, ήταν πρώτη ταινία εισπρακτικά από το σύνολο των 30 ελληνικών ταινιών εκείνης της χρονιάς. Η δυναμική της ήταν τέτοια που οδήγησε τους δημιουργούς της να την στείλουν για συμμετοχή στο 11ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Karlovy Vary της Τσεχίας, στο οποίο ξεχώρισε η μοναδική ερμηνεία του Ορέστη Μακρή, στο ρόλο του αμαξά, που βλέπει το επάγγελμά του να ξεπερνιέται από την εποχή και ο ίδιος δεν μπορεί να την παρακολουθήσει. Όπως μας ενημερώνει η Finos Film, «το επάγγελμα του αμαξά περνάει μεγάλη κρίση, λόγω της εμφάνισης των ταξί και δύο φίλοι αμαξάδες αντιδρούν με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. Ο μεν πρώτος γίνεται ταξιτζής (Βασίλης Αυλωνίτης), αλλά ο δεύτερος (Ορέστης Μακρής), πιο ρομαντικός, συνεχίζει σαν αμαξάς. Πέρα όμως από την κρίση στο επάγγελμά του, αντιμετωπίζει και οικογενειακά προβλήματα, όταν ο χαρτοκλέφτης γιος του (Στέφανος Στρατηγός) ξεγελά μια κοπέλα (Αντιγόνη Βαλάκου), την παρατάει και φεύγει στο εξωτερικό. Μετά από λίγο καιρό, ο αμαξάς, κουρασμένος και εξουθενωμένος καθώς πουλάει τσιγάρα στους δρόμους, πεθαίνει. Ο γιος του γυρίζει μετανιωμένος, παντρεύεται την κοπέλα και ζητάει συγχώρεση πάνω από τον τάφο του πατέρα του». Στην ταινία κάνει ένα σύντομο πέρασμα ο Βασίλης Διαμαντόπουλος, όπου μαζί με τον Στέφανο Στρατηγό αναπολούν σε μια καθηλωτική σκηνή, την Ελλάδα και τα χωριά τους. Ήταν το ίδιον των μεγάλων ηθοποιών, να καθηλώνουν τον θεατή ακόμα κι αν εμφανίζονται σε μια ταινία για λίγα μόνο λεπτά. Στο «Αμαξάκι» εμφανίζεται και η μεγάλη πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου για πάνω από 60 χρόνια, Χριστίνα Καλογερίκου, στον ρόλο της γριάς αρχόντισσας. Η σκηνοθεσία ήταν του Ντίνου Δημόπουλου, σε σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η μαγευτική μουσική ήταν του Μάνου Χατζιδάκη.
«Δάκρυα για την Ηλέκτρα»: Όταν ο Φώσκολος συνάντησε τον Δαλιανίδη
Ζωή Λάσκαρη, Μαίρη Χρονοπούλου και Αλέκος Αλεξανδράκης καλούνται στις αρχές του 1966 από τον Φίνο να συμπρωταγωνιστήσουν σε μια ταινία που είχε σαν κεντρικό της θέμα τον μύθο των Ατρειδών, στην Ελλάδα του 1960. Οι 3 αυτοί ηθοποιοί την εποχή εκείνη αποτελούσαν τα πιο «hot» ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου και η σύμπραξή τους σε μια ταινία αποτελούσε σοβαρό εχέγγυο για μια ακόμη επιτυχία της Finos Film. H ταινία είχε τίτλο «Δάκρυα για την Ηλέκτρα» και γυρίστηκε τέσσερα χρόνια μετά την ταινία «Ηλέκτρα» του Μιχάλη Κακογιάννη. Οι προσδοκίες του Φίνου επιβεβαιώθηκαν αμέσως, η ταινία βραβεύτηκε στις Κάννες και έκανε τον γύρο του κόσμου με μεγάλη επιτυχία. Όσον αφορά στο σενάριο, ο Γιώργος, ένας γοητευτικός οδηγός, παίρνει την θέση του σωφέρ στο σπίτι του πλούσιου Τάσου Πετρίδη και δημιουργεί ερωτικό δεσμό με την γυναίκα του Λίνα Πετρίδη. Η αποκάλυψη της παράνομης σχέσης της Λίνας και του σωφέρ θα γίνει η αιτία να πεθάνει ο σύζυγος της Λίνας. Όταν η όμορφη κόρη τους, Ηλέκτρα, αποφασίζει να τους εκδικηθεί για το χαμό του πατέρα της, ρισκάροντας την ίδια της τη ζωή. Η σκηνοθεσία ήταν του Γιάννη Δαλιανίδη και το σενάριο του Νίκου Φώσκολου, σε μια σπάνια συνεργασία των δύο ανδρών. Η ταινία «Δάκρυα για την Ηλέκτρα» έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους της Αθήνας στις 7 Νοεμβρίου του 1966 και «έκοψε» 328.277 εισιτήρια. Πρωταγωνιστούσαν ακόμα οι ηθοποιοί Λάκης Κομνηνός, Μάνος Κατράκης, Δημήτρης Μπισλάνης, Λίζα Κουντούρη και Ειρήνη Κουμαριανού. Η μουσική ήταν του Μίμη Πλέσσα.
Η «Οικογένεια Χωραφά» και τα ταμπού μιας εποχής
Ακόμα και σήμερα όταν θέλουμε να μιλήσουμε για μια πολυπληθή οικογένεια αναφερόμαστε σε αυτή με τον...όρο «Οικογένεια Χωραφά». Κι αν κάποιοι νεότεροι αναρωτιούνται πώς προέκυψε αυτός ο όρος, είναι η ώρα να μάθουν ότι πρόκειται για ελληνική ταινία της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου, η οποία γυρίστηκε το 1968 και είχε ως θέμα της μια ελληνική πολύτεκνη οικογένεια και τον καθημερινό αγώνα επιβίωσης που αυτή έδινε εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Η ταινία δεν υποστηρίχθηκε από τις μεγάλες ελληνικές κινηματογραφικές εταιρείες, αλλά χρηματοδοτήθηκε από τον ίδιο την τον δημιουργό, τον Κώστα Ασημακόπουλο, ο οποίος ήταν και παραγωγός και σκηνοθέτης. Πρωταγωνιστές της ταινίας ήταν ο Αλέκος Αλεξανδράκης και η Μάρω Κοντού στο ρόλο του πολύτεκνου ζευγαριού. Πιο συγκεκριμένα, ο Παντελής και η Μαρίκα φέρνουν στον κόσμο το δέκατο παιδί τους και προσπαθούν να εξασφαλίσουν τα μέσα για να ζήσουν την πολυμελή οικογένειά τους. Τα πράγματα όμως γίνονται εξαιρετικά δύσκολα, όταν η Μαρίκα γεννάει... τρίδυμα και το ζευγάρι αναγκάζεται να σκεφτεί την υιοθεσία ενός τουλάχιστον παιδιού τους. Τα μεγαλύτερα αδέλφια κρύβουν το μωρό και ισχυρίζονται ότι το απήγαγε ο «τρελός βομβιστής» (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος), ο οποίος συλλαμβάνεται με τη βοήθεια των παιδιών της οικογένειας. Οι γονείς τους, με τη χρηματική αμοιβή που τους δίνει η αστυνομία, έχουν πλέον την οικονομική δυνατότητα να κρατήσουν το μωρό, και επιπλέον... να υιοθετήσουν ένα παιδάκι από την Αφρική. Μέσα από τις υπερβολές και την απλοϊκότητα του σεναρίου, η ταινία θίγει και ένα θέμα-ταμπού τα παλιά εκείνα χρόνια, της υιοθεσίας παιδιών φτωχών οικογενειών από πλούσιες οικογένειες. Μια κοινωνική «μάστιγα» που προκαλούσε πόνο και θλίψη στους φτωχούς γονείς που αναγκάζονταν να προβούν σε τέτοιες πράξεις για το καλό (;) του παιδιού τους. Μαζί με τους Αλεξανδράκη, Κοντού και Παπαγιαννόπουλο, στην «Οικογένεια Χωραφά» πρωταγωνιστούν ακόμα οι Βασίλης Καϊλας, Βίλμα Κύρου, Τάκης Μηλιάδης, Βαγγέλης Καζάν, Τάκης Εμμανουήλ, Ρίτα Μουσούρη, Αντώνης Κατσαρής, Κώστας Παπαχρήστος, Τάκης Γκιώκας, Αλέκα Μακρή, Πετράκης Μπερέτας, Ανδρέας Συρογιάννης, Νατάσα Ασίκη κ.α. Στο τραγούδι εμφανίζεται και η Μαρίζα Κωχ. Η ταινία προβλήθηκε τη σεζόν 1968-1969, έκοψε 152.145 εισιτήρια και ήρθε στην 44η θέση ανάμεσα σε 108 ταινίες.
Στις 30 Μαρτίου του 2013, ο Ρόναλντ Ομπερμάιερ, μηχανικός στο επάγγελμα, πήγε στο ταχυδρομείο της μικρής γερμανικής πόλης Ρίμσινγκ όπου ζει, κρατώντας ένα δέμα, που ύστερα από πολλή σκέψη είχε αποφασίσει να αποχωριστεί. Το προηγούμενο βράδυ είχε αμπαλάρει το περιεχόμενό του με μεγάλη προσοχή: 73 αρχαία αντικείμενα που χρονολογούνται από τα ελληνιστικά χρόνια μέχρι τον 4ο αιώνα μ.Χ. ― αγαλματίδια, λυχνάρια, γυάλινα αγγεία και νομίσματα. Μια ζωή θυμόταν τα αρχαία αυτά στην κεντρική βιτρίνα του σαλονιού του σπιτιού του και τον πατέρα του να τα περιεργάζεται και να του αφηγείται τη συναρπαστική τους ιστορία.
«Μεγάλωσα με αυτά, αλλά μια ημέρα είπα στον εαυτό μου ότι ήρθε η ώρα. Πρέπει τα αρχαία να επιστρέψουν εκεί όπου ανήκουν». Ο παραλήπτης του δέματος ήταν το Αρχαιολογικό Μουσείο της Κω, εκεί όπου είχε ζήσει ο πατέρας του Ομπερμάιερ ως πολεμικός ανταποκριτής του γερμανικού ναυτικού πριν από επτά δεκαετίες, το 1942, όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν το νησί.
Στο χειρόγραφο γράμμα που έστειλε ο Ομπερμάιερ στο μουσείο και δημοσιεύει για πρώτη φορά η «Κ», εξιστορεί όσα θυμάται από τις διηγήσεις του πατέρα του για την «ιστορία των αρχαιοτήτων», όπως το τιτλοφορεί: «Ως τοπικό αρχηγείο (οι Γερμανοί) κατέλαβαν ένα κτίριο που χρησίμευε ως μουσείο. Τα εκθέματα που βρίσκονταν εκεί τα πέταξαν από το παράθυρο. Ο πατέρας μου μάζεψε μερικά κομμάτια και κέρματα από αυτά και τα έφερε στη Γερμανία. Μετά τον θάνατο του πατέρα μου, το 1996, έχω εγώ αυτά τα εκθέματα και θα ήθελα πολύ να τα επιστρέψω σε ένα μουσείο στην Κω».
Η λεηλασία του μικρού αυτού μουσείου το ’41 από τους Γερμανούς και η παράνομη φυγάδευση εκείνων των αρχαίων αντικειμένων είναι μια από τις εκατοντάδες ιστορίες της Κατοχής που θα έμεναν για πάντα άγνωστες αν δεν αποφάσιζε ο ίδιος ο Ομπερμπάιερ να επιστρέψει τα κλεμμένα αρχαία.
Η μόνη γραπτή πηγή που έχουμε σήμερα για τις απώλειες σε αρχαία αντικείμενα στην περίοδο της Κατοχής είναι το «ζημίαι των αρχαιοτήτων εκ του πολέμου και των στρατών κατοχής», ένας τόμος 165 σελίδων του 1946, γεμάτος ιστορίες κλοπών παράνομων ανασκαφών και ζημιών σε ολόκληρη την Ελλάδα και από τις τρεις δυνάμεις κατοχής, γερμανικής, ιταλικής και βουλγαρικής. «Το έργον δεν είναι πλήρες», όπως σημειώνει στον πρόλογο ο τότε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων του 1946, με εντολή του οποίου οι μεγαλύτεροι αρχαιολόγοι της εποχής έκαναν αυτή την καταγραφή. Με την Ελλάδα στα πρόθυρα του Εμφυλίου Πολέμου άλλωστε, κάθε ημέρα έφταναν νέα δεδομένα, ενώ για πολλές πόλεις δεν υπάρχει καν καταγραφή γιατί το αρχαιολογικό προσωπικό ήταν «ελλιπέστατον».
Τη λίστα αυτή αποφάσισε να επικαιροποιήσει η Διεύθυνση Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικής Κληρονομιάς του υπουργείου ΠολιτισμΜια ομάδα έξι αρχαιολόγων και ιστορικών πήρε πέρυσι την πρωτοβουλία να καταγράψει από την αρχή όσα αρχαία αγνοούνται και όσα έχουν επαναπατριστεί μετά τη λήξη του πολέμου. «Η λίστα του ’46 ήταν η αφετηρία, αλλά πλέον είχαμε τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε αρχεία των Γερμανών, που μόλις την τελευταία δεκαετία είναι προσβάσιμα και δίνουν πλήθος πληροφοριών για όσα έγιναν εκείνα τα χρόνια, αλλά και πολλές άλλες πηγές», εξηγεί η κ. Σουζάνα Χούλια, επικεφαλής της Διεύθυνσης.
Πλέον, σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Πολιτισμού πρόκειται να αναζητήσει πάνω από 100 αρχαία αντικείμενα μέσω της Interpol. «Είναι βέβαιο ότι πάρα πολλά αρχαία που απομακρύνθηκαν την περίοδο της Κατοχής ακόμα αγνοούνται. Μπορεί να μην έχουμε ακριβή συνολικό αριθμό, αλλά πολλά από αυτά τα έχουμε τεκμηριώσει επαρκώς και τώρα πρέπει να εντοπιστούν», εξηγεί η κ. Χούλια.
Ηδη έχει ξεκινήσει η έρευνα σε ιστοσελίδες μεγάλων μουσείων, όπου περιλαμβάνονται αρχαία με την ένδειξη «αντικείμενα με άγνωστη προέλευση από την περίοδο του πολέμου». Προτεραιότητα είναι αρχαία των οποίων η ταυτότητα αλλά και η ιστορία κλοπής θεωρείται πλέον τεκμηριωμένη. Ανάμεσά τους βρίσκονται δύο πήλινα γυναικεία ειδώλια, τα οποία είχαν αφαιρέσει δύο Ιταλοί υπολοχαγοί από σπίτι ντόπιου στη Σίφνο, όπου φυλάσσονταν και άλλα πολύτιμα ευρήματα από ανασκαφές που είχαν γίνει το 1935 στο νησί. Ακόμη, μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες από τη συλλογή Καστελίου Κισσάμου, που είχαν αφαιρεθεί το 1943 από τους Γερμανούς, αλλά και ένα γυναικείο άγαλμα ύψους 0, 70 μ. περίπου, το οποίο, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, είχε ζητήσει και είχε λάβει από τον νομάρχη ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής Λαρίσης όταν μπήκε πρώτος στην πόλη.
Οποιο από αυτά τα αντικείμενα εντοπιστεί, θα μπει στη λίστα των -26 μέχρι σήμερα- επιτυχημένων υποθέσεων επαναπατρισμού αρχαίων από την περίοδο της Kατοχής, εκ των οποίων οι πρώτες έγιναν το καλοκαίρι του 1948.
Ο Σπύρος Μαρινάτος έκανε το πρώτο ταξίδι
Στις 18 Μαΐου του 1948, ο αρχαιολόγος Σπυρίδων Μαρινάτος έμπαινε στο αεροπλάνο για Ρώμη με έναν και μοναδικό σκοπό: να εντοπίσει και να φέρει πίσω τα κλεμμένα αρχαία της Kατοχής με εντολή του υπουργείου Θρησκευμάτων και Εθνικής Παιδείας που είχε κάνει και την πρώτη καταγραφή.
Ως καθηγητής αρχαιολογίας «που μιλούσε τρεις ξένες γλώσσες, πολυταξιδεμένος, με σπουδές στο Βερολίνο και εθνικόφρων, είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που τον καθιστούσαν τον εθνικό αρχαιολόγο εκείνης της εποχής», εξηγεί η κ. Ελένη Ματζουράνη, καθηγήτρια Ιστορίας, που μαζί με την κόρη του Μαρινάτου, Ναννώ, επιμελήθηκαν πρόσφατη έκδοση για τη ζωή του και επεξεργάστηκαν, μαζί με ομάδα ιστορικών, ανέκδοτες ιστορίες και αρχειακό υλικό από το άγνωστο μέχρι σήμερα εκείνο ταξίδι.
Στη βαλίτσα του ο Μαρινάτος είχε μεταφρασμένη την περίφημη λίστα του 1946 με τις καταγεγραμμένες κλοπές, αρκετά χρήματα -σε δολάρια- και το ελεύθερο να αποφασίσει πέρα από τη Ρώμη, το Βερολίνο και το Γκρατς, που ήταν οι προγραμματισμένοι σταθμοί, πού αλλού θα χρειαζόταν να ταξιδέψει, οδηγούμενος από την έρευνά του. Το σημαντικότερο όμως εφόδιο που διέθετε ήταν η καμπαρντινέ στολή του ταγματάρχη που φορούσε μαζί με τον ανάλογο βαθμό που είχε πάρει με συνοπτικές διαδικασίες από το Α΄ Σώμα Στρατού έναν μήνα νωρίτερα: θα αποδεικνύονταν απαραίτητα για να μπορέσει να συνδιαλλαγεί με τις συμμαχικές δυνάμεις για τον εντοπισμό και τον επαναπατρισμό των αρχα«Αντισυνταγματάρχης έπρεπε να είχα γίνει» φέρεται να είχε παραπονεθεί σε έναν καλό του φίλο αρχαιολόγο, όταν τον συνόδευσε στο αεροδρόμιο λίγο προτού πετάξει για τον πρώτο σταθμό του ταξιδιού του, τη Ρώμη. Φαίνεται ότι ο Μαρινάτος ανησυχούσε για το αν ο βαθμός του θα του έδινε το κύρος που χρειαζόταν για να τον πάρουν σοβαρά. Ηδη προτού ξεκινήσει, οι συμμαχικές δυνάμεις στο Βερολίνο είχαν αρχίσει να του δημιουργούν δυσκολίες και να φέρνουν αντιρρήσεις στο επικείμενο ταξίδι του. Χαρακτηριστικό το απόσπασμα από ένα γράμμα που είχε στείλει στη γυναίκα του και αναφέρεται σε επιστολή που είχαν στείλει οι ρωσικές δυνάμεις κατοχής του Βερολίνου. Ο Μαρινάτος γράφει ότι ένας Ρώσος συνταγματάρχης «ισχυρίζεται ότι τα στοιχεία μας είναι ανεπαρκή για να αποδώσουν κάποιο άγαλμα. Διότι, λέγει, δεν φέρει όνομα. Εσκέφθην να το βαπτίσω εγώ Μακεδονία και να ζητήσω την άμεση αποκατάστασίν του».
Στο ταξίδι, που διήρκεσε 75 ημέρες, συνάντησε πολλές ανάλογες δυσκολίες, όπως ότι δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στο πολλά υποσχόμενο για την αποστολή του Βερολίνο, καθώς οι συμμαχικές δυνάμεις κατοχής της πόλης δεν του το επέτρεψαν, προβάλλοντας δικαιολογίες και γραφειοκρατικά εμπόδια, ενώ στους άλλους δύο σταθμούς -όπως γράφει ο ίδιος ο Μαρινάτος στην αναφορά του- τόσο οι στρατιωτικοί όσο και κάποιοι αρχαιολόγοι τον αντιμετώπιζαν με απροθυμία ή ακόμα και δυσπιστία.
Ο Μαρινάτος περιόδευσε σε μουσεία και πανεπιστήμια ψάχνοντας τα αρχαία της λίστας και χάρη σε παλιές του γνωριμίες από τη διεθνή ακαδημαϊκή κοινότητα μπόρεσε να βρει κάποια άκρη και βέβαια πολλά από τα κλεμμένα.
Στη Ρώμη στόχος του ήταν να εντοπίσει και να επιστρέψει στην Ελλάδα δεκάδες αρχαία που είχαν φύγει από τη Ρόδο, το 1940, για να συμπεριληφθούν σε μια μεγάλη έκθεση αρχαιοτήτων, που είχε γίνει στη Νάπολη. Μεταξύ των αρχαιοτήτων αυτών και η Αφροδίτη της Ρόδου, η οποία έφτασε με το υπερωκεάνιο «Νέα Ελλάς» έξι μήνες αργότερα, γιατί ο Μαρινάτος και ο Ελληνας πρόξενος της Νάπολης είχαν αποφασίσει ότι ήταν παρακινδυνευμένο να ταξιδέψει ασυνόδευτη με ξένο μέσο.
Δεύτερος σταθμός του ταξιδιού ήταν το Γκρατς, όπου έφτασε τον Ιούλιο του 1948. Η μικρή πόλη της Αυστρίας δεν έχει επιλεγεί τυχαία ― ήταν η πόλη απ’ όπου καταγόταν ο διάσημος Αυστριακός στρατηγός Ρίνγκελ και ο οποίος το 1941 είχε κάνει στρατηγείο του τη βίλα Αριάδνη στην Κνωσό, αφαιρώντας από τις συλλογές τόσο της Κνωσού όσο και της Γόρτυνας πλήθος αρχαιοτήτων, τα οποία στη συνέχεια απέστειλε στην πατρίδα του.
Οταν ο Μαρινάτος φτάνει εκεί, απογοητευμένος από την άρνηση των συμμαχικών δυνάμεων κατοχής του Βερολίνου να τον δεχτούν, βιώνει μια ακόμη απογοήτευση: μαθαίνει ότι ο στρατηγός Ρίνγκελ έχει εγκαταλείψει την πόλη καθώς τον αναζητούσαν για να δικαστεί για εγκλήματα πολέμου, ενώ η έπαυλή του είχε λεηλατηθεί από τις ρωσικές δυνάμεις, οι οποίες είχαν πάρει μαζί και όλα τα αρχαία.
Ο Μαρινάτος όμως δεν το έβαλε κάτω. Ερευνώντας έμαθε ότι κάποια από τα κλοπιμαία της Κνωσού είχαν γίνει δωρεά από τον Ρίνγκελ στο κρατικό πανεπιστήμιο της πόλης και έτσι κατάφερε να τα εντοπίσει. Αφού τα μελέτησε, τα πακέταρε και έτσι τρία μεγάλα κιβώτια έφτασαν τότε στην Ελλάδα. Μάλιστα, τον Σεπτέμβριο του 1948, ταξίδεψε ξανά μαζί με τις αρχαιότητες, αυτήν τη φορά για να τις παραδώσει ο ίδιος στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού.
Επιχείρηση απόκρυψης από τους Γερμανούς
Λίγο μετά το ταξίδι του 1948, στην Ιταλία και την Αυστρία, ο Μαρινάτος αναλαμβάνει γενικός διευθυντής Αρχαιοτήτων. Πέρα από τους επαναπατρισμούς, υπάρχει και το τιτάνιο έργο της αναδιοργάνωσης των μουσείων όλης της χώρας που κατά τη διάρκεια της Κατοχής είχαν μείνει κλειστά και τα αρχαία τους κρυμμένα για να προστατευτούν τόσο από τους βομβαρδισμούς όσο και από τις λεηλασίες των κατακτητών.
Με χρήματα από το σχέδιο Μάρσαλ προσλαμβάνεται κόσμος γι’ αυτό ακριβώς το έργο ― ανάμεσα σε αυτούς και η νεαρή τότε αρχαιολόγος Εβη Τουλούπα, η οποία πιάνει πρώτη ημέρα δουλειά στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο τον χειμώνα του 1950.
«Ο ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος γιατί τα χρόνια των σπουδών μας τα μουσεία ήταν κλειστά και οι γνώσεις μας ήταν θεωρητικές. Ανυπομονούσα να κρατήσω στα χέρια μου τα αρχαία», θυμάται σήμερα η ενενηντάχρονη κ.Τουλούπα. Η ομάδα της κατευθύνεται στα ημιυπόγεια του μουσείου όπου είχαν φυλαχτεί σε κουτιά τα αγγεία και οι ταναγραίες. Οι ετικέτες με τους αριθμούς είχαν φθαρεί από την υγρασία και η ταύτισή τους ήταν εξαιρετικά δύσκολη δουλει«Τα αγγεία ήταν τυλιγμένα μέσα σε μπαμπάκια και χαρτιά που με έκπληξη βρίσκαμε καμιά φορά ματωμένα. "Είναι από τα ποντίκια”, έλεγε ο Σταύρος, ο βοηθός μου». Η ίδια ήταν ενθουσιασμένη, αλλά η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη. Ο πατέρας του βοηθού της Σταύρου Κασανδρή ήταν ένας παλιός αρχιτεχνίτης που είχε συμμετάσχει ενεργά στην επιχείρηση απόκρυψης των αγαλμάτων στα υπόγεια που ανοίχτηκαν κάτω από τις αίθουσες του μουσείου. Εναν χρόνο αργότερα είχε πεθάνει από ασιτία.
Η επιχείρηση απόκρυψης, στην οποία είχε λάβει μέρος ο πατέρας Κασανδρής, είχε ξεκινήσει επίσημα στις 11 Νοεμβρίου του 1940. Εκείνη την ημέρα οι διευθύνσεις όλων των μουσείων είχαν παραλάβει αναλυτικές οδηγίες φύλαξης για να προστατευτούν τα αρχαία. Ετσι και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο μια επίλεκτη ομάδα αρχαιολόγων, τεχνιτών και εθελοντών ξεκινούσε ένα έργο που διήρκεσε έξι ολόκληρους μήνες. «Πολύ πρωί, προτού δύσει η Σελήνη, συγκεντρώνονταν στο μουσείο όσοι είχαν αναλάβει την εργασία τούτη. Νύχτα έφευγαν το βράδυ για να πάνε στα σπίτια τους», γράφει χαρακτηριστικά η Σέμνη Καρούζου, μέλος της επιτροπής απόκρυψης και ασφάλισης των εκθεμάτων.
«Η φύλαξη των γλυπτών γινόταν ανάλογα με το μέγεθος και τη σημασία του καθενός. Δεν ήξεραν πόσο χρόνο είχαν στη διάθεσή τους και ήταν εκατοντάδες γλυπτά», εξηγεί ο Κώστας Πασχαλίδης, επιμελητής Αρχαιοτήτων, που έχει μελετήσει έγγραφα και αρχεία του μουσείου στο οποίο δουλεύει. Τα αγγεία και τα μικρότερα αγάλματα μπήκαν σε κούτες και κρύφτηκαν στα υπόγεια, τα χρυσά κοσμήματα μεταφέρθηκαν σε θησαυροφυλάκια των τραπεζών, ενώ για τα μεγαλύτερα αγάλματα έσκαψαν ορύγματα. Μαρμάρινα αγάλματα,
όπως ο τρίμετρος Κούρος του Σουνίου, θάφτηκαν ξανά κάτω από
Την ίδια στιγμή, παρόμοιες επιχειρήσεις απόκρυψης πραγματοποιούνται σε ολόκληρη την Ελλάδα: σε σπήλαια, όπως στην Ακρόπολη, σε αρχαίους τάφους, όπως στους Δελφούς, στον κήπο του μουσείου της Θεσσαλονίκης, όπου και εκεί είχαν ορύγματα για να κρυφτούν τα μαρμάρινα αγάλματα της συλλογής, ή στα Ιωάννινα, όπου οι εργαζόμενοι του μουσείου σφράγισαν σε κρύπτη κάτω από τον μιναρέ του τζαμιού την πολύτιμη συλλογή με χάλκινα αντικείμενα. Κάποια αγάλματα μεταφέρθηκαν χιλιόμετρα μακριά για να προστατευτούν, όπως ο ηνίοχος των Δελφών που φιλοξενήθηκε στις κρυψώνες του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας. Τα ευρετήρια όλων των θησαυρών των μουσείων ασφαλίστηκαν σε θυρίδες της Τραπέζης της Ελλάδος.
Ετσι, όταν από τις πρώτες ημέρες τους στην Ελλάδα, τον Απρίλιο του 1941,
οι Γερμανοί κατακτητές άρχισαν να επισκέπτονται τα μουσεία, έβρισκαν το ένα μετά το άλλο κλειστά ή άδεια. Καθ’ όλη τη διάρκεια της Κατοχής, η γερμανική στρατιωτική υπηρεσία για την προστασία της τέχνης ασκούσε έντονες πιέσεις για την επαναλειτουργία τους. Μοναδική περίπτωση που η ελληνική πλευρά αποδέχτηκε το επίμονο αίτημα ήταν η περίπτωση του αρχαιολογικού μουσείου του Κεραμεικού, με την αιτιολογία ότι είχε ανεγερθεί με γερμανική δωρεά. Αποτέλεσμα ήταν σε ξενάγηση Γερμανών αξιωματούχων, στις 9 Νοεμβρίου του 1941, να κλαπεί μελανόμορφος πίνακας με παράσταση νεκρού, η οποία μέχρι και σήμερα αγνοείται...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Στο Γαλάτσι στα Τουρκοβούνια βρίσκεται ο Άγιος Γεώργιος που χτίστηκε
τον 12ο αιώνα.
Ομορφοκκλησιά την γνωρίζουν όλοι και παλιά στην γύρω περιοχή υπήρχαν αγροτικές κατοικίες.
Χωριό δηλαδή και όχι μακριά από το Κέντρο της Αθήνας...
Έβοσκαν τα γιδοπρόβατα καλλιεργούσαν ζαρζαβάτια και από κοντά τα μεταφορικά τους μέσα τα γαϊδουράκια.
Τα φόρτωναν και πήγαιναν στην Κυψέλη στα Πατήσια και πουλούσαν τα προϊόντα τους...γάλα γιαούρτι τυρί....λαχανικά...
Η ανοικοδόμηση έχει αρχίσει στην Αθήνα και κοντά στις στάνες και στα χωράφια φιάχνονται τα ασβεστοκάμινα.
Δούλεψε αρκετός κόσμος σε αυτά...
Και άρχισε η κατασκευή σπιτιών στην περιοχή ...
Τα χωράφια πήραν προαγωγή και έγιναν οικόπεδα με ...φώς...νερό...τηλέφωνο και με δόσεις.
Εντάξει δεν ήταν έτσι ακριβώς στην αρχή...
Έβαζε ένας ρεύμα στο αυθαίρετο έπαιρναν και οι τριγύρω με το αζημίωτο.
Οι γειτονιές στην ουσία ήταν μεγάλες οικογένειες...
Εξ αδιαιρέτου τα οικόπεδα δηλαδή από την μια μεριά του τοίχου και από την άλλη δύο οικογένειες που γνωρίστηκαν εκεί.
Τι να πρωτοθυμηθείς από το εξοχικό Γαλάτσι όπως το λέγαμε οι "πρωτευουσιάνοι" των Πατησίων.
Μπερδευόμαστε πηγαίνοντας στο σπίτι του οικογενειακού φίλου βλέποντας τον συνωστισμό.
Μπαινοβγαίνανε πολλοί...
Τους περνούσες για συγγενείς...υπήρχε κοινόχρηστη κουζίνα.... παράγκα στην μέση της αυλής και φυσικά κοινόχρηστη τουαλέτα.
Απέναντι έβλεπες χωράφι με λαχανικά...παραπέρα κατσίκες και φυσικά χωματόδρομοι παντού.
Όταν έβρεχε και έπρεπε να κατηφορίσουμε στο σπίτι στα Πατήσια χωρίς γαλότσες ήταν αδύνατον.
Μεγάλη πνοή στο Γαλάτσι έδωσαν οι Ναξιώτες....άξιοι άνθρωποι... εργατικοί...χαρούμενοι...γλετζέδες.
Οι καλύτεροι μαστόροι στην οικοδομή που βοήθησαν να γίνει μια πολύ καλή συνοικία.
Άφησα για το τέλος τις μαύρες σελίδες ...
Στην περιοχή αυτή ήταν και η Ούλεν...
Εκατοντάδες Έλληνες σφαγιάστηκαν από Έλληνες στα Δεκεμβριανά στον Εμφύλιο.
Μαζί και η μεγάλη μας ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη.
Σήμερα μας κάνουν εντύπωση οι τζιχαντιστές.....
Είχαν προηγηθεί άλλοι πρίν από αυτούς με την διαφορά ότι χρησιμοποιούσαν περισσότερο το τσεκούρι.
Στρωμένα τα πτώματα στην σειρά και οι συγγενείς να προσπαθούν να βρούν τους δικούς τους.
Δεν ήταν εύκολο με την παραμόρφωση...την μυρουδιά...
Ο Σκουρλέτης σηκώνει το αριστερό χέρι...σημειολογικά!
"Σκληραίνει η στάση της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης και ειδικά κατά του Αριστερού Ρεύματος.
Ο εκπρόσωπος Τύπου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και εκ των στενών συνεργατών τουΑλέξη Τσίπρα κ. Πάνος Σκουρλέτης σε τηλεοπτική του παρέμβαση στο Mega όταν ρωτήθηκε για την κριτική που δέχεται το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματος από τον φιλικά προσκείμενο οικονομολόγο κ. Κώστα Λαπαβίτσα απάντησε με απαξιωτικό τρόπο αρνούμενος τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ μαζί του, τοποθετώντας μάλιστα αυτόν στο μπλοκ του κ.Αλέκου Αλαβάνου.
Να σημειωθεί ότι ο κ. Λαπαβίτσας θεωρείται ο εκλεκτός της Αριστερού Ρεύματος και του κ.Παναγιώτη Λαφαζάνη, είχε υποδειχθεί μάλιστα για υποψήφιος ευρωβουλευτής αλλά «κόπηκε» με εντολή του προέδρου του κόμματος. "
ΤΟ ΒΗΜΑ
Τσίπρας -Παναγιώτη τι σχέση έχεις με τον Λαπαβίτσα;
Λαφαζάνης- Kαμμία απλά και αυτουνού το επώνυμο αρχίζει απο Λα....
ΕΤΙΚΕΤΕΣ: Τουρισμός
Με αιχμή του δόρατος την ανοδική πορεία του τουρισμού στην Αθήνα ο ελληνικός προορισμός παρουσιάζει, φέτος, υπερδιπλάσια αύξηση στις αφίξεις ξένων επισκεπτών σε σχέση με τις επιδόσεις που καταγράφουν οι βασικές ανταγωνίστριες χώρες (Ισπανία, Τουρκία, Κύπρος) στην εισερχόμενη ταξιδιωτική τους κίνηση. Παράλληλα, η χώρα μας εμφανίζει και υψηλότερα ποσοστά αύξησης στις ταξιδιωτικές εισπράξεις.
Σύμφωνα με στοιχεία της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας για το διάστημα Ιανουαρίου - Αυγούστου, ο αριθμός των αεροπορικών αφίξεων από το εξωτερικό σε όλα τα αεροδρόμια της χώρας αυξήθηκε κατά 15% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι, φθάνοντας σε 12,13 εκατ. Σημαντικά ανοδικά κινήθηκαν οι αφίξεις από Βρετανία, Γαλλία και ΗΠΑ. Εξίσου, σημαντική, όμως, ήταν και η αύξηση του αριθμού των αφίξεων με εγχώριες πτήσεις σε ποσοστό 17,7% (3,96 εκατ.). Τον Αύγουστο οι αφίξεις από το εξωτερικό αυξήθηκαν κατά 14,4% αγγίζοντας τα 3 εκατ. ενώ οι εγχώριες αφίξεις αυξήθηκαν κατά 25,2% φθάνοντας σε 715.805. Εντονα ανοδικά κινούνται και οι ταξιδιωτικές εισπράξεις οι οποίες στο επτάμηνο αυξήθηκαν κατά 13,8% φθάνοντας σε 6,68 δισ. ευρώ. Στην Ισπανία οι αφίξεις για το οκτάμηνο αυξήθηκαν κατά 7,3% φθάνοντας σε 45,38 εκατ. Οι αφίξεις από τη Βρετανία αυξήθηκαν κατά 7,3% (10,58 εκατ.), από τη Γαλλία κατά 10,4% (7,63 εκατ.) και από τη Γερμανία κατά 7,5% (7,11 εκατ.) ενώ από τη Ρωσία μειώθηκαν κατά 5% (1,06 εκατ.). Τον Αύγουστο οι συνολικές αφίξεις αυξήθηκαν κατά 8,8% (9,07 εκατ.). Τα τουριστικά έσοδα για το οκτάμηνο αυξήθηκαν κατά 7,4% φθάνοντας σε 43,58 δισ. ευρώ.
Στην Τουρκία οι αφίξεις για το οκτάμηνο αυξήθηκαν κατά 6,9% φθάνοντας σε 25,74 εκατ. σύμφωνα με αναλυτικά στοιχεία που δημοσιοποίησε, χθες, το υπ.Πολιτισμού και Τουρισμού της γειτονικής χώρας. Πρώτη αγορά για την Τουρκία είναι, πλέον, η ρωσική. Στο οκτάμηνο οι αφίξεις των Ρώσων αυξήθηκαν κατά 12,9% φθάνοντας σε 3,5 εκατ. Οι αφίξεις από τη Γερμανία αυξήθηκαν κατά 3,2% (3,44 εκατ.) και από τη Βρετανία κατά 4,4% (1,82 εκατ). Πάντως, σε σχέση με τις βασικές ταξιδιωτικές ευρωπαϊκές αγορές για την Τουρκία τη μεγαλύτερη αύξηση σε ποσοστό 24,5% στο οκτάμηνο εμφανίζουν οι αφίξεις από την Ελλάδα (558.016). Σύμφωνα με στοιχεία της κεντρικής τράπεζας της Τουρκίας, οι ταξιδιωτικές εισπράξεις από τους ξένους τουρίστες στη γειτονική χώρα το α΄ εξάμηνο του έτους αυξήθηκαν κατά 9,5% φθάνοντας περίπου σε 8,8 δισ. ευρώ. Τον Αύγουστο οι αφίξεις στην Τουρκία αυξήθηκαν κατά 7,1% (5,3 εκατ).
Στην Κύπρο οι αφίξεις για το οκτάμηνο αυξήθηκαν κατά 5,9% φθάνοντας σε 1,73 εκατ. σύμφωνα με στοιχεία της Κυπριακής Στατιστικής Υπηρεσίας. Οι αφίξεις από τη Βρετανία αυξήθηκαν κατά 1,3% (613.584) και από τη Ρωσία κατά 16,9% (483.183). Στον αντίποδα οι αφίξεις από τη Γερμανία μειώθηκαν κατά 19,7% (52.106) και από την Ελλάδα κατά 6,5% (65.357). Εως και τον Μάιο τα τουριστικά έσοδα αυξήθηκαν κατά 8,6% φθάνοντας σε 475,5 εκατ. ευρώ. Σήμερα εκτός απροόπτου θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των εσόδων για το εξάμηνο. Τον Αύγουστο οι αφίξεις στην Κύπρο αυξήθηκαν κατά 5,9% (373.086).
ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
«Φρέσκιες» είναι οι πινακίδες που τοποθετήθηκαν, αν και αρκετά μνημεία είναι κλειστά για μεμονωμένους επισκέπτες.
ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
Ο καθηγητής στο branding τόπων Μιχάλης Καβαρατζής εξηγεί γιατί πρέπει από τώρα να αρχίσει ο σχεδιασμός της επόμενης μέρας.
Οσο αποκαλύπτονται σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα εντός του Τύμβου Καστά, έξω από το μνημείο φορείς και κάτοικοι οραματίζονται την επόμενη μέρα και συνδέουν την οικονομική και τουριστική ανάπτυξη του τόπου τους με τη νέα ανακάλυψη. Παρόλο που η ανασκαφή είναι ακόμη σε εξέλιξη, ο επίκουρος καθηγητής Μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ της Αγγλίας και σύμβουλος Μάρκετινγκ και Branding Τόπων, Μιχάλης Καβαρατζής, εκτιμά πως δεν είναι καθόλου νωρίς να ξεκινήσει η μελέτη της επόμενης ημέρας, που θα καθορίσει και τη χάραξη μιας στρατηγικής για τη συνολική και ορθολογική ανάδειξη της περιοχής και την προσέλκυση επισκεπτών. «Το branding ενός τόπου είναι η σύνδεση όλων των χαρακτηριστικών και υπηρεσιών που προσφέρει ο τουριστικός προορισμός σε ένα αφήγημα, σε μια ιστορία, όχι με λογοτεχνικούς όρους, αλλά με στοιχεία που θα συνδεθούν στο μυαλό του επισκέπτη και επιστρέφοντας θα μεταφέρει στον γείτονά του την καλή εικόνα που απέκτησε. Ο Τύμβος Καστά θα λειτουργήσει ως "δόλωμα" για τους επισκέπτες, αλλά ο τόπος πρέπει να προσφέρει κι άλλες δραστηριότητες για να μείνουν εκεί» σημειώνει ο κ. Καβαρατζής.
Δεκάδες αυτοκίνητα με μεμονωμένους επισκέπτες, οικογένειες, μικροί και μεγάλοι, ανεβαίνουν στον Λόφο Καστά για μια αναμνηστική φωτογραφία, δηλώνοντας την παρουσία τους σε μια εν εξελίξει αρχαιολογική ανακάλυψη. «Στη θεωρία αυτοί είναι οι λεγόμενοι early adopters, όσοι θέλουν να βρίσκονται πρώτοι εκεί χωρίς να τους ενδιαφέρει πού θα μείνουν ή τι άλλο μπορούν να κάνουν στην περιοχή. Μια μελέτη όμως θα δείξει τους δυνητικούς μας επισκέπτες που ακόμη δεν έχουν έρθει. Θα καθορίσουμε το προφίλ τους, τον τόπο προέλευσής τους και πώς θα τους φέρουμε από μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς, όπως η Θεσσαλονίκη, η Χαλκιδική και η Καβάλα και θα τους κρατήσουμε στην περιοχή», αναφέρει ο κ. Καβαρατζής.
Μνημεία κλειστά
Κατεβαίνοντας τον Λόφο, ο μεγαλύτερος όγκος των επισκεπτών κατευθύνεται προς τον Λέοντα της Αμφίπολης και το Αρχαιολογικό Μουσείο, προκαλώντας μια απρόσμενη συνέπεια. Οι φύλακες του Μουσείου απασχολούνται πλέον μόνο εντός των τειχών, λόγω των αυξημένων αναγκών, με αποτέλεσμα σημαντικά μνημεία της περιοχής να είναι κλειστά για μεμονωμένους επισκέπτες και να ανοίγουν για γκρουπ άνω των 5 ατόμων, ύστερα από συνεννόηση με το Μουσείο.
«Ηρθα τον Ιούνιο στην Ελλάδα και επισκέφθηκα το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, τη Θήβα, τις Θερμοπύλες, τις Πλαταιές, τα Μετέωρα, τη Βεργίνα, τους ιστορικούς τόπους που διάβαζα στο πανεπιστήμιο. Τελευταίος μου σταθμός είναι η Αμφίπολη, αλλά δεν μπορώ να δω πολλά πράγματα» μας λέει η Κλερ Ο’ Τουλ από το Δουβλίνο, την οποία συναντήσαμε έξω από την κλειστή πύλη της αρχαίας ξύλινης γέφυρας του 5ου αιώνα π.Χ., που διέσχισε ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας κατά την προέλασή του προς την Αμφίπολη (Θουκυδίδης, Ιστορία Πελοποννησιακού Πολέμου, εκδ. Ι. Ν. Ζαχαροπούλου, 1954). Στη σύντομη επίσκεψή μας κλειστός ήταν και ο χώρος του αρχαίου Γυμνασίου και του Βόρειου Τείχους, τμήμα του οποίου σώζεται κοντά στον οικισμό της Αμφίπολης, ενώ δεν διατίθενται έντυποι χάρτες με τις θέσεις των μνημείων, παρά μόνο πάνω σε μαρμάρινες προθήκες στην αυλή του Μουσείου. «Η εξέταση των υφιστάμενων υποδομών περιλαμβάνεται στη μελέτη του branding τόπων και ανάλογα με το κοινό - στόχο, ίσως χρειαστεί η δημιουργία νέων, π.χ. ένας αρχαιολογικός περίπατος. Στο γενικό κοινό που θα έρθει για διακοπές ίσως αρκεί να πούμε "ελάτε στο μνημείο, στον ήλιο και στην καλή μας θάλασσα". Αλλιώς, οι επισκέπτες θα έρχονται σ’ ένα μουσείο, θα πίνουν καφέ και θα φεύγουν», τονίζει ο καθηγητής.
Οι συζητήσεις για τη δημιουργία νέων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ανθούν στην περιοχή, καθώς οι νέοι επισκέπτες δημιουργούν πρόσθετες ανάγκες για υπηρεσίες. Το branding ενός τόπου έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας χωρίς τη συμμετοχή των τοπικών φορέων και των κατοίκων. «Το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Ελληνα πρέπει να κατευθυνθεί, όχι να αποτραπεί. Θα υπάρχει αγορά για περισσότερες ταβέρνες, καφενεία, ξενώνες, αλλά ένας τόπος δεν μπορεί να αναπτυχθεί μόνο ως τουριστικός προορισμός διότι έχει πολλές χρήσεις. Αν δεν υπάρξει σχεδιασμός και μείνουμε στην "εκμετάλλευση" μόνο του Τύμβου και γίνουμε όλοι καφετζήδες ή ξενοδόχοι θα είμαστε όλοι άνεργοι. Απώτερος σκοπός του place branding είναι η βελτίωση της ζωής των κατοίκων», εξηγεί ο κ. Καβαρατζής. Οι συνεργασίες και η δικτύωση με τις κοντινές περιοχές είναι απαραίτητα στοιχεία για να πετύχει το branding. «Η αρχαιολογική ανακάλυψη είναι μεγάλη τύχη για όλους. Η Ασπροβάλτα π.χ. θα μπορεί να προσθέσει στο δικό της αφήγημα, στη δική της διαφήμιση, το νέο μνημείο. Κανείς δεν ενδιαφέρεται από ποιο χωριό θα περάσει ο δρόμος για τον Τύμβο γιατί αν το θέλουν, θα πάνε. Οπότε όλοι θα πρέπει να δουλέψουν μαζί και όχι χώρια», τονίζει ο κ. Καβαρατζής.
Ο ίδιος θεωρεί πως ανεξάρτητα με το ποιος είναι ο «ένοικος» του Τύμβου, το μνημείο ήδη είναι ικανό να προσελκύσει τους επισκέπτες και με την κατάλληλη στρατηγική μπορεί να βοηθήσει στην ανάπτυξη της περιοχής. Αλλωστε, όπως επισημαίνει, η ανακάλυψη του σκελετού του Βρετανού μονάρχη Ριχάρδου του Γ΄ πριν από δύο χρόνια στο Λέστερ, ενός ευρήματος που ενδιαφέρει κυρίως τους Αγγλους, προκάλεσε ενθουσιασμό στους τοπικούς φορείς που θεώρησαν ότι ακόμη και έτσι ο τόπος τους μπορεί να μπει στον τουριστικό χάρτη. «Σκεφτείτε ότι στην πλειονότητά τους οι σημερινοί κάτοικοι του Λέστερ έλκουν την καταγωγή τους από την Ινδία και το Πακιστάν. Ωστόσο, οι φορείς ήδη σχεδιάζουν τρόπους και στρατηγικές για την προσέλκυση τουριστών από την υπόλοιπη Αγγλία και τον κόσμο. Δεν βλέπω να είναι δύσκολο για την Αμφίπολη», καταλήγει.
Μιλά για τα συγκλονιστικά συμπεράσματα της πρωτοποριακής διπλωματικής εργασίας της
28.09.2014
Ολοι το υποπτεύονταν, αλλά τώρα πλέον είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός: Η εκμάθηση αρχαίων ελληνικών στα παιδιά τα ωφελεί ποικιλοτρόπως. Κοντολογίς, τα κάνει εξυπνότερα, κοινωνικότερα, διευρύνει τους ορίζοντές τους, βελτιώνει την ορθογραφική ικανότητά τους, τη μνήμη, την αναγνώριση του προφορικού λόγου! Ο άνθρωπος πίσω από την τεκμηρίωση της ευμενούς επίδρασης των αρχαίων ελληνικών στα παιδιά είναι η Αννα Γραβάνη, πτυχιούχος Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και ο ιθύνων νους της διπλωματικής εργασίας με τίτλο «Υπάρχουν οφέλη από την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών για τη γλωσσική - γνωστική ανάπτυξη των παιδιών (ομιλητών της νέας ελληνικής γλώσσας;».
Η πρωτοποριακή μεταπτυχιακή έρευνά της έγινε δεκτή από τη Σχολή Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Dundee (Σκοτία). Οπως μας εξήγησε η ίδια, «η εκμάθηση μιας γλώσσας συνδέεται με πτυχές της ψυχικής και της γνωστικής λειτουργίας του ατόμου. H Γνωστική Ψυχολογία μελετά πώς ένα άτομο αποκτά γνώση. Οι γνωστικές λειτουργίες, μέσω των οποίων κατακτούμε τη γνώση, είναι η αντίληψη, η μνήμη, η γλώσσα, η σκέψη, η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων». Σκοπός της έρευνάς της ήταν να εξετάσει αν η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών έχει θετικό αντίκτυπο στη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών. Στην έρευνα χρησιμοποίησε τεστ αξιολόγησης γλωσσικών - γνωστικών λειτουργιών και εκεί έγινε σύγκριση δύο ομάδων (παιδιά που παρακολουθούσαν μαθήματα αρχαίων ελληνικών και παιδιά που δεν είχαν επαφή με τα αρχαία ελληνικά). Τα αποτελέσματα - συμπεράσματα της έρευνας έδειξαν ότι «υπήρξαν οφέλη από την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών στους ψυχογλωσσικούς τομείς: ορθογραφική ικανότητα, αναγνώριση γραπτού λόγου (ανάγνωση), αναγνώριση προφορικού λόγου, απόδοση εννοιών - ορισμός λέξεων, μνημονική ικανότητα και μορφολογική και σημασιολογική επεξεργασία σύνθετων λέξεων». Η συζήτηση μαζί της είναι διαφωτιστική...
Πώς εμπνευστήκατε να γράψετε την πτυχιακή εργασία σας;
Το 2010 αποφοίτησα από το Τμήμα Ψυχολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 2010 έως το 2013 εργάστηκα σε εκπαιδευτικά πλαίσια, ο στόχος των οποίων ήταν η εκμάθηση αρχαίων ελληνικών και η επαφή των παιδιών (4-12 ετών) με τις αξίες του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Στη χρονική αυτή περίοδο των τριών ετών παρατήρησα θετικές αλλαγές στη σχολική επίδοση και τις κοινωνικές δεξιότητες των μαθητών και θέλησα να το ερευνήσω επιστημονικά. Ετσι, πριν από έναν χρόνο, όταν βρέθηκα στη Σκοτία για το μεταπτυχιακό μου (Master of Science in Developmental Psychology – University of Dundee / United Kingdom), ο στόχος της διπλωματικής εργασίας μου ήταν να διερευνήσει εάν υπάρχουν οφέλη από την εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών σε τομείς της γνωστικής ανάπτυξης των παιδιών.
Πόσα παιδιά συμμετείχαν στην έρευνα; Πώς ακριβώς έγιναν οι μετρήσεις; Τι ήταν αυτό που σας εντυπωσίασε με τα αποτελέσματα;
Στην έρευνα συμμετείχαν 46 παιδιά 8-10 ετών χωρισμένα σε δύο ομάδες (μία ομάδα παιδιών που παρακολουθούσαν μαθήματα αρχαίων ελληνικών ως εξωσχολική δραστηριότητα και μια ομάδα ελέγχου - συνομήλικοι μαθητές ενός δημόσιου δημοτικού σχολείου, οι οποίοι δεν παρακολουθούσαν μαθήματα αρχαίων ελληνικών). Ο τόπος διεξαγωγής της έρευνας ήταν οι αίθουσες διδασκαλίας και οι μετρήσεις έγιναν σε δύο φάσεις: ομαδική εξέταση 40-50 λεπτά και ατομική εξέταση 20 λεπτά. Στην έρευνα χρησιμοποιήθηκαν τεστ αξιολόγησης γλωσσικής - γνωστικής ανάπτυξης των παιδιών, τα αποτελέσματα των οποίων αναλύθηκαν με στατιστικές μεθόδους. Ακρως εντυπωσιακές ήταν οι διαφορές των δύο ομάδων και η σαφής υπεροχή της ομάδας των «αρχαίων ελληνικών» σε όλες τις δοκιμασίες.
Οι καθηγητές σας περίμεναν τα αποτελέσματα ή όχι; Πώς υποδέχτηκαν την πτυχιακή σας;
Οι καθηγητές μου περίμεναν ότι θα υπάρξουν διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων, αλλά ίσως όχι τόσο σημαντικές. Οι συζητήσεις μας γύρω από το θέμα είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον και τελικά όλη η ερευνητική προσπάθεια ανταμείφθηκε με έναν πολύ καλό βαθμό.
Τι σημαίνει αρχαία ελληνική γλώσσα για εσάς; Τα παιδιά έρχονται ευχαρίστως σε επαφή μαζί της ή το κάνουν επειδή το θέλουν οι γονείς;
Οπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος, «κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε μεταξύ τους με μουσική». Η μουσική σε ταξιδεύει, σου μαθαίνει να εκφράζεσαι, να πειθαρχείς σε νόμους αρμονίας, να ομορφαίνεις τη ζωή και την ψυχή σου. Ετσι, λοιπόν, η αρχαία ελληνική γλώσσα για μένα είναι τρόπος σκέψης, είναι ταξίδι, είναι παιχνίδι και, όπως σε κάθε παιχνίδι, ακολουθείς συγκεκριμένους κανόνες, μαθαίνεις να σκέφτεσαι, να επιλέγεις και να δημιουργείς. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο και τα παιδιά έρχονται ευχαρίστως σε επαφή μαζί της, όταν ανακαλύπτουν πως μπορούν να προσεγγίσουν τη γλώσσα παίζοντας, και πόσο συγκλονιστικό είναι να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς.
Είναι νεκρή γλώσσα, όπως έχει πει η κυρία Ρεπούση;
Νεκρός είναι αυτός που παύει να υπάρχει, που ξεχνιέται. Η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού και μητέρα πολλών λέξεων ξένων γλωσσών. Στον καθημερινό προφορικό λόγο διάφορων λαών χρησιμοποιούνται λέξεις που έχουν αρχαιοελληνική ρίζα. Προσωπικά, πολλές ήταν οι φορές που δεν συνάντησα καμία δυσκολία στην κατανόηση - μετάφραση ιατρικών όρων στο αγγλικό πρόγραμμα σπουδών, καθώς οι «αγγλικοί» ιατρικοί όροι ήταν... αρχαίοι ελληνικοί! Επομένως, όχι μόνο δεν είναι νεκρή γλώσσα, αλλά ξαναγεννιέται καθημερινά.
«Δεν αρκούν μόνο τα χρήματα»
Τι έχουν να προσφέρουν τα αρχαία ελληνικά σε έναν ενήλικο, σε κάποιον που δεν έχει τα προς το ζην και παλεύει να βρει μεροκάματο; Μήπως είναι μια ενασχόληση για... χομπίστες;
Εάν θεωρηθεί χόμπι η πνευματική καλλιέργεια, ναι! Ο φτωχότερος άνθρωπος είναι αυτός που δεν έχει τίποτε άλλο εκτός από χρήματα. Για πολλά χρόνια σε αυτή την κοινωνία είχε χαθεί το μέτρο. Ακόμα και αν υπήρχαν τα προς το ζην, σπανίως υπήρχε το ευ ζην. Ισως, επίσης, σε αυτήν την «κοινωνική - οικονομική κρίση», για να κάνουμε βήματα μπροστά, να πρέπει να γυρίσουμε προς τα πίσω...
«Η παγκοσμιοποίηση περιορίζει τη γλώσσα μας»
Το ελληνικό κράτος στηρίζει τη γλώσσα μας, την προστατεύει ή αδιαφορεί;
Θα έλεγα ότι, ενώ προστατεύονται άλλα στοιχεία της πολιτισμικής κληρονομιάς μας, η γλώσσα είναι στο περιθώριο. Η γνωστική λειτουργία είναι άρρηκτα δεμένη με τη γλώσσα. Απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Δεν είμαι η πλέον αρμόδια να μιλήσω για την πολιτική του κράτους, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η επικρατούσα τάση της παγκοσμιοποίησης σίγουρα δεν προστατεύει, αλλά περιορίζει τη γλώσσα μας, και αντίστοιχα περιορίζει τη σκέψη των Ελλήνων.
Στη Σκοτία όπου κάνατε τμήμα των σπουδών σας οι κλασικές σπουδές ακμάζουν ή βρίσκονται σε ύφεση;
Οι ξένοι, τόσο οι καθηγητές όσο και οι συμμαθητές μου (άτομα διάφορων εθνικοτήτων), αγαπούν και θαυμάζουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό.
Τι θα προτείνατε σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί ο ίδιος ή τα παιδιά του με την αρχαία ελληνική;
Θεωρώ ότι τα παιδιά τρομοκρατούνται με τον τρόπο που γνωρίζουν την αρχαία ελληνική γλώσσα στο σχολείο, καθώς εκεί πράγματι διδάσκεται σαν μια δύσκολη και «νεκρή» γλώσσα. Ωστόσο, υπάρχουν φορείς που παρέχουν αντίστοιχες δραστηριότητες, στις οποίες η εκμάθηση της γλώσσας γίνεται μέσο ψυχαγωγίας. Είναι πολύ διαφορετικό να παρακολουθείς μαθήματα εικαστικών απλά για να εξεταστείς σε «κανόνες τέχνης και ζωγραφικής», από το να ξέρεις πώς να χρησιμοποιείς την παλέτα για να δημιουργήσεις...
Παναγιώτης Λιάκος
……… ΚΑΙ
OI ..AYTOKΡΑΤΟΡΕΣ « ΝΩΜΑΤΑΡΧΑΙΟΙ »….!!!
Αυτοί , που τους ψηφίσαμε να μας..υπηρετούνε
Σιγά- σιγά κατάφεραν στον σβέρκο να μας μπούνε ,
Κι’ έτσι , ο έρμος ο Λαός , από Λαός…ΑΦΕΝΤΗΣ
ΔΟΎΛΟΣ αυτός ΚΑΤΆΝΤΗΣΕ κι’ ο..δούλος του…αφέντης .
*********
Και ενώ μέχρι τις εκλογές , μας έχουν ..μέλι γάλα
Άμα θα βγούν μας έχουνε στο..γάϊδαρο καβάλα
Άλλα μας λένε φίλοι μου πριν να στηθούν οι κάλπες
Κι’ ύστερα παίζουν τον..παπά κι’ αντε για να’βρεις..άκρες
*********
Πρώτα μας λέγανε αυτό , και τώρα λένε τ’ άλλο
Και σε κοιτούν κι’ από ψηλά , και με τουπέ μεγάλο
Και όταν αρχίσει ο αρχηγός να γίνετ’ αλαζόνας
Τότε..καλές απόκριες και δύσκολος ..χειμώνας ..
Αθήνα 29 Σεπτεμβρίου 2014
Aπολαύστε και το όμοφο βίντεο
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελένη Καραΐνδρου
Γέννηση
25 Νοεμβρίου 1939 (74 ετών)
Τόπος γέννησης
Τείχιο Φωκίδας
Υπηκοότητα
Ελληνική
Είδος Τέχνης
Σύνθεση, μουσική για τον κινηματογράφο και το θέατρο
Η Ελένη Καραΐνδρου (Τείχιο, 25 Νοεμβρίου 1939) είναι Ελληνίδα συνθέτρια.
Σπούδασε πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο και Ιστορία και αρχαιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επίσης σπούδασε ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας στη Schola Cantorum και εθνομουσικολογία στο École pratique des hautes études στο Παρίσι.
Έχει συνθέσει πολλά έργα για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Είναι ιδιαίτερα γνωστή για τη συνεργασία της με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, καθώς και με τον θεατρικό σκηνοθέτη Αντώνη Αντύπα. Έργα της κυκλοφορούν διεθνώς από τη γερμανική δισκογραφική εταιρία ECM.
Έχει γράψει τη μουσική για τις παρακάτω ταινίες. (σε παρένθεση αναφέρεται ο σκηνοθέτης)
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ το παρακάτω βίντεο με συνθέσεις της Ελένης Καραίνδρου
https://www.youtube.com/watch?v=sTyAYguqzb8
Καλό απόγευμα και καλή ακρόαση ….Κ.Κ.-
