ΛΙΔΟΡΙΚΙΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ......

ΤΑ ΣΕΡΝΙΚΑ ΤΖΙΤΖΙΡΙΑ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ ΜΑΛΑΜΟΥ.

Άνθρωπος της αγοράς ο μπάρμπα Μαλάμος ,Καραμήτσος Γεώργιος κατά κόσμον,Σαλωνίτης,
γέννημα – θρέμμα,ήρθε πρίν από χρόνια στο Λιδωρίκι γαμπρός,παντρεύτηκε τη Θυμιούλα τη χήρα του Κώστα του Γατάκη με δυό παιδιά,τον Χρήστο και την Ελένη και ασχολιώταν με όλες τις δουλειές για να τα φέρει βόλτα,δύσκολα χρόνια βλέπεις.
Ιδρυτικό μέλος του σωματείου φορτοεκφορτωτών,στέλεχος δηλαδή,επίσημος τελάλης του χωριού ( είχε διαδεχθεί τον μπάρμπα Ζήσιμο τον Καραγιάργο ) και άνθρωπος για...όλες τις
δουλειές,όπως λέμε,το μεροκάματο να βγαίνει.
Κλασσική φιγούρα ανθρώπου της πιάτσας ο μπάρμπα Γιώργος ,με το παχύ μουστάκι του, που κάλυπτε όλο ,σχεδόν ,το στόμα του,την τραγιάσκα του ( πάντα λίγο στραβά φορεμένη) και το
απαραίτητο συμπλήρωμα της εμφάνισής του : το ζωνάρι.
Εγώ,μικρό παιδί τότε,πάντα αναρωτιόμουνα ποιός τάχα ήταν ο ρόλος του ζωναριού αφού οι
Λιδορικιώτες δεν το φορούσαν,πίστευα οτι τόχε μόνο για φιγούρα,για μαγκιά κι΄ένα βράδυ που είχαμε πάει στο σπίτι του(η γυναίκα του η Θυμιούλα-Ευθυμία ήταν Καρλοπούλα πρώτη ξαδέλφη της μάνας μου) τον ρώτησα σχετικά κι΄ο μπάρμπα Γιώργος με γνήσια Σαλωνίτικη προφορά μου απάντησε:του ζουνάρ ανψιέ, δεν εινι μαναχά για φιγούρα ,είνι για να κρατάει τ΄μέση γιρά,κι΄έτσι λοιπόν έλυσα την απορία μου.
Καλοίσκιοτος άνθρωπος ο μπάρμπα Μαλάμος, με χιούμορ, κυκλοφορούσε διαρκως μέσα στο χωριό ,στη Βαθειά,στΆλωνάκι, παντού κι΄όταν τέλειωνε η δουλειά όλη παλιοπαρέα,σωματείο κλπ πιάνανε στασίδι στην ταβέρνα τ΄Κουτσούμπα πίναν κάνα κατοσταράκι και μηχανεύο -νταν ότι σκανταλιές μπορεί να βάλει ο νούς,βάζαν τα σκυλιά σ΄αγγάρια όπως λέμε.
Ένα πρωί λοιπόν έσκασε η μπόμπα,το συνταρακτικό νέο έκανε αμέσως το γύρω του χωριού:Ο Μαλάμος αγοράζει τα σερνικά τζιτζίρια.Όλοι άρχισαν ν΄αναρωτιούνται τι τάχατες θα τα κάνει και άκουγες τις πιό απίθανες εκδοχές ,τίποτα όμως συγκεκριμένο,επίσημο.
Κυκλοφορούσε,βέβαια, μια φήμη ,βάσιμη,ότι τα τζιτζίρια τάθελε η θειά Θυμιούλα για γιατρο- σόφια και μαντζούνια μιας κι'ασχολιόταν μ'αυτά ,τόποτα όμως σίγουρο.
Οι πιτσιρικάδες ξετρελλάθηκαν,κατακαλόκαιρο ήταν,ζέστη αφόρητη κι΄από τζιτζίρια, άλλο τίποτα γεμάτος ο τόπος, απ΄την άλλη βέβαια μεριά ο Μαλάμος έκανε εξαιρετική διαφημιστική καμπάνια,αφού ο ίδιος ήταν το Μ Μ Ε του χωριού.
Άρχισαν λοιπόν οι πιτσιρικάδες όλοι το σαφάρι των τζιτζιριών,σκαρφάλωναν κατάκορφα στις τσαγαλιές και γέμιζαν κάτι σταχτόχρωμες χαρτοσακκούλες που χρησιμοποιούσαν τότε τα μπακάλικα,δεν είχε εφευρεθεί ακόμα το πλαστικό,και μετά θριαμβευτικά ,κρατώντας προσεκτικά τη σακκούλα με την πραμάτεια, πήγαιναν σφαίρα για τον μπάρμπα Μαλάμο.
Η πράδοση και παραλαβή της πραμάτειας θα γινόταν,σύμφωνα με τη σχετιανακοίνωση,στην
ταβέρνα του Κουτσούμπα η στο μαγαζί του Χρήστου του Γατάκη του γιού δηλαδή τηςΜαλάμαινας, απ΄τον πρώτο της γάμο.
Άρχισαν λοιπόν οι πρώτες παραδόσεις των εμπορευμάτων,τα παιδιά κατακόκκινα και καταιδρωμένα απ΄τον ήλιο και τη ζέστη,σχημάτιζαν ουρές ,σπρώχνονταν και φυσικά καυγάδιζαν για το ποιός έχει σειρα,ενώ ο μπάρμπα Μαλάμος ,ήρεμος με την τραγιάσκα του λίγο ανασηκωμένη και έχονταςένα μαντήλι γύρω στο λαιμό του,για τον ιδρώτα,πήρε αργά-αργά την πρώτη χαρτοσακκούλα καί μέσα σε πανδαιμόνιο απ΄τις φωνές των τζιτζιριών,την άνοιξε προσεκτικά έπιασε ένα τζιτζίρι το έφερε κοντά στα μάτια του το κοίτεξε καλά-καλά κι΄απο τις δυό πλευρές και κουνώντας με κάποια απογοήτευση το κεφάλι άφησε ελεύθερο το έντομο λέγοντας: θηλκό.
Το ιδιο σκηνικό επανελήφθη και στο δεύτερο και στο τρίτο και στα επόμενα ,οΜαλάμος αφού
τα έψαχνε και διαπίστωνε το φύλλο τους φώναζε θηλκό και τα αμόλαγε,γκρινιάζοντας τα παιδιά και μουρμουρίζοντας: Καλά ούλα τα θηλκά μαζέψηταν; Δε σας είπα ,μαναχά τα σηρνκά παίρνου!!!
Σε κάθε σακκούλα βέβαια, όταν έφτανε στο τέλος, έβγαζε και ένα δυό σερνικά φωνάζοντας

θριαμβευτικά σιρνκόόόόόόό και φυσικά πλήρωνε μιά δυό δεκάρες στο κάθε παιδι, για να υπάρχει κίνητρο να ξαναπάνε.
Κι΄έτσι κι΄έγινε για μιά δυό μέρες, τα πατσιρίκια σκοτώνονταν να μαζέψουν τζιτζιρια ,τα πήγαιναν επαναλαμβανόταν η ίδια διαδικασία και φτού κι΄’απ την αρχή, ώσπου οι μικροί κατάλαβαν τη μηχανή του μπαρμπα Γιώργου κι΄έτσι σταμάτησε άδοξα το τζιτζιροκυνηγητό, προς μεγάλη απογοήτευση των πιτσιρικάδων, που είχαν αρχίσει να κάνουν όνειρα για το τι θα άγόραζαν με τα λεφτά που θα έβγαζαν απ΄τα τζιτζιρια.
Ας είναι σχωρεμένος ο μπαρμπα Μαλάμος ,αυτός κι’ η παρέα του ήταν η χαρούμενη νότα στη Λιδορικιώτικη ζωή.
Μας λείπουν.......

Κ.-