EΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΑΧΑΙΑΣ....

 

ΑΧΑΙΚΟΥ..ΛΙΔΟΡΙΚΙΟΥ ..ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ....
Εδώ με τον μπάρμπα Γιάννη , καθισμένοι στο κατώφλι της πόρτας του σπιτιού του , έχει κι' αυτός μπόλικες μουριές και κληματαριά , κι' η αυλή του είναι ολόδροση , μπορεί να μένει στις Καμάρες , βλέπεις βοηθάει και το γιό του πούχει εκεί μαγαζί , αλλά έρχεται τακτικά , παίρνει μαζί και τα εγγόνια του , το ανόιγει , πίνει το καφεδάκι του στον ίσκιο της μουριάς και αναθυμιέται...τα παλιά ...

Το πίσω μέρος απ' το σπίτι του Κ.Μπούλη , λίγο παραπέρα απ' το Λαλαγιαναίικο , μπροστά έχει αυλή που την ισκιώνουν πελώριες μουριές και μιά απέραντη κληματαριά , μιά κρεβατίνα καταπληκτική .

Μισοερειπωμένα τα περισσότερα Λιδορικιώτικα σπίτια , δεν τα ξανάφτιαξαν οι νοικοκυραίοι τους , βλέπεις και τα σταφιδάμπελα λιγόστεψαν , αλλά κι ο κόσμος όλο και περισσότερο τράβαγε κατά τη θάλασσα , σπάνια παραθέριζαν τώρα στα σπίτια τους στην εξοχή...

Τούτο τον τόπο διάλεξε , ο πατριώτης μας Λαλαγιάννης , γιά να φτιάξει το δεύτερο Λιδορίκι , σ' αυτούς εδώ τους χωματόλοφους , τους πνιγμένους στα δέντρα και το πράσινο , εδώ ήταν τα κτήματα του πεθερού του , που τα δούλευε παλλληκαρίσια απ' ότι διηγούνταν οι παλιοί στα παιδιά και τα εγγόνια τους , στην κορφή είναι η Αρραβωνίτσα , εκεί , όταν τον έπιανε η νοσταλγία κι' ο καυμός της ξενητειάς , ανέβαινε ο Λαλαγιάννης κι' αγνάντευε , απέναντι τη Ρούμελη και το χωριό του , το Λιδορίκι...

Τo γεφύρι που μας οδηγεί στα...Λιδορικιώτικα τόπια , περνώντας το μπαίνουμε στην περιοχή Λιδορίκι , που υπάγεται στις Καμάρες , στην κορφή του πρώτου λόφου , φαίνεται το χωριό Αρραβωνίτσα , το γεφύρι όπως βλέπετε είναι του κλασσικού τσιμέντινου τύπου , όπως ήταν και το δικό μας , το Καινούριο Γεφύρι , κάτω στ' αμπέλια , και η άλλη γέφυρα στον Κόκκινο , που είχε καταστραφεί πριν από 2-3 χρόνια .

Προχωρώντας , από Καμάρες γιά Λιδορίκι , αφήνουμε την παραλιακή Αχαία , και πάμε προς την ενδοχώρα της , που είναι γεμάτη από παλιά σταφιδάμπελα , και οπωροφόρα δέντρα , αν και κατακαλόκαιρο υπάρχει μπόλικο πράσινο , ειδικά το Λιδορίκι είναι πνιγμένο κυριολεκτικά στα δέντρα και τους θάμνους , ολόγυρα έχει μικρούς λόφους που χαίρεται το μάτι να τ0υς κοιτάζει , χάρμα οφθαλμών...

Πλησιάζοντας όμως ετη διασταύρωση , μετά από μιά στροφή , κυριολεκτικά..ταράχτηκα , αντικρύζοντας μπροστά μας , αυτή την παλιά πινακίδα που δείχνει προς Λιδορίκι , τα Μαγαζά , που αναγράφονται στην πινακίδα είναι το κέντρο , θα μπορούσαμε να πούμε , του Λιδορικιού , με πλατεία και μαγαζιά , όλα όμως μισοκατεστραμμένα απ' τον σεισμό του Αιγίου , αν θυμάστε . Το Λιδορίκι ήταν , και είναι , οικισμός με σπίτια σκορπισμένα στα μικρολοφάκια που υπάρχουν και τα περισσότερα ήταν δεύτερες κατοικίες , οι κύριες ήταν στις Καμάρες , και τις χρησιμοποιούσαν το καλοκαίρι αλλά και στην περίοδο των γεωργικών τους εργασιών .

Μετά τον καταστροφικό σεισμό όμως , τα περισσότερα δεν ξαναφτιάχτηκαν , και παραμένουν μισοπεσμένα , σαν φαντάσματα στο πανέμορφο τοπίο , ένα από τα επισκευασθέντα έιναι και του μπάρμπα Γιάννη Λαλαγιάννη , ο οποίος μας υποδέχτηκε και μας ξενάγησε , στην περιοχή , υπάρχουν όμως και κάποιες οικογένειες που μένουν στο Λιδορίκι , όπως η οικογένεια του Κων.Μπούλη , που καμαρώνει λέγοντας πως είναι Λιδορικιώτης , στο σπίτι του είναι εγκατεστημένο και το τηλεφωνικό κέντρο του Λιδορικιού , μένου εκεί με τη γυναίκα και την κόρη του , που ασχολείται με τη μελισσοκομία , αλλά φτιάχνει και καταπληκτικό γλυκό Τριαντάφυλλο , ο κ. Μπούλης ασχολείται με γεωργικές εργασίες , όπως και οι περισσότεροι Λιδορικιώτες , παλιά όλος ο τόπος ήταν σταφιδάμπελα , αλλά με τις επιδοτήσεις της Ε.Ε , τα ξεπάτωσαν και έχουν κρατήσει μόνο λίγα .