ΤΟ..ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ..

Καλλικρατικοί Σύλλογοι

Ο Καλλικράτης έφερε τα πάνω κάτω στον Αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας. Νέες περιφέρειες και νέοι Δήμοι μπαίνουν στη ζωή μας. Κι όλοι λίγο ως πολύ ασχολούνται, με θετικό ή αρνητικό πνεύμα, πάντως ασχολούνται. Απλοί πολίτες, φορείς, σύλλογοι, προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει και τι επιπτώσεις θα έχει στη ζωή τους η νέα πραγματικότητα. Και μια και είπα σύλλογοι αναρωτήθηκε κανείς την επίπτωση στην λειτουργία των συλλόγων με τον Καλλικράτη;

Στην πολύπαθη Δωρίδα δραστηριοποιούνται πάνω από 50 σύλλογοι. Άλλοι με επιτυχία άλλοι με σχετική επιτυχία, κι άλλοι είναι απλά ανύπαρκτοι.

Μέχρι σήμερα οι καλοκαιρινές εκδηλώσεις δυστυχώς ταυτίζονται με ένα κάκιστης αισθητικής πανηγύρι. (γιατί το καλοκαίρι οι περισσότεροι θυμόμαστε τα χωριά μας και αυτή είναι η πικρή αλήθεια) και χαρακτηρίζονται επιτυχείς ή ανεπιτυχείς κυρίως από τα «ονόματα» των τραγουδιστών και οργανοπαικτών που καλούνται απ τους συλλόγους και πληρώνονται με αστρονομικά ποσά, με αμφίβολη έως αδύνατη την απόσβεση των χρημάτων που δίνονται.

Κι αυτά τα χρήματα τις περισσότερες φορές είναι οι επιδοτήσεις των Δήμων συν τις όποιες, αν υπάρχουν, χορηγίες κάποιων μεγαλοεπιχειρηματιών, που άλλοι ίσως όψιμα θυμούνται τον τόπο καταγωγής τους κι άλλοι το κάνουν για τους δικούς τους ιδιοτελείς προφανώς σκοπούς.

Γιατί το πραγματικό συλλογικό έργο όπως πολιτισμός, παράδοση, λαογραφία, κληρονομιά, χορός, τραγούδι, μουσεία, βιβλιοθήκες, αθλητισμός, θέατρο, κινηματογράφος, ποίηση, λογοτεχνία, καλές τέχνες είναι όχι απλά είδος εν ανεπαρκεία αλλά υπό εξαφάνιση.

Το 2011 τι θα γίνει; Στην τραγική οικονομική κατάσταση που βιώνει η χώρα μας , πως οι νέοι Δήμοι θα επιδοτήσουν τις δεκάδες ίσως και χιλιάδες των συλλόγων που θα απαιτούν, (εν ονόματι των μελών τους και του «παμμέγιστου» πολιτιστικού έργου που φυσικά και δεν παράγουν,) να επιδοτηθούν για την διενέργεια μιας τοπικής, κάκιστης όπως είπαμε αισθητικά εκδήλωσης, προτάσσοντας εμφατικά το συμφέρον του δικού τους συλλόγου έναντι των άλλων και υποστηρίζοντας το με επιχειρήματα πειστικά ή μη και βέβαια μετερχόμενοι και άλλων πλαγίων μέσων αχαρακτήριστων και απαράδεκτων.

Έχω την βεβαιότητα πως η εποχή των δημοτικών επιδοτήσεων πέρασε ανεπιστρεπτί, αν βέβαια μιλάμε για σοβαρή αντιμετώπιση εκ μέρους της Αυτοδιοίκησης και αν πάψει να υφίσταται, η κομματική, ή προσωπική φιλία και άλλου είδους σχέσεις κάποιων συλλόγων με την εκάστοτε Δημοτική αρχή.

Όλοι μας έχουμε τις υποψίες μας, όλοι μας έχουμε τις αποχρώσες ενδείξεις μας και ίσως και τις αποδείξεις για χαριστικές επιδοτήσεις σε φορείς που είτε δεν παρουσιάζουν καθόλου έργο είτε παρουσιάζουν θλιβερές εκδηλώσεις που δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση όχι μεγάλη αλλά ίσως ούτε καν επιδότηση.

Πως λοιπόν θα επιβιώσουν οι σύλλογοι αν όχι απ την βοήθεια των ίδιων των μελών τους, που όμως είναι από μέτρια έως ανύπαρκτη;

Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία (αν και μεταξύ μας οι σύλλογοι ήδη έχουν απαξιωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε πιθανόν και να μην δικαιολογείται καν η ύπαρξη τους), ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία μετά και απ την τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας αλλά και ημών των ιδίων, να ξαναδούμε απ την αρχή το θέμα των συλλόγων. Για τον καθένα μας, κάθε τι συλλογικό απαλύνει κάπως την κατάσταση.(Πόνος που μοιράζεται…..). Αν το περιβάλλον είναι φιλικό, αν οι άνθρωποι έρχονται ο ένας κοντά στον άλλον και μοιράζονται σκέψεις και με το κόστος να είναι σχεδόν μηδενικό, πράγμα πολύ σημαντικό, είναι απορίας άξιον γιατί οι σύλλογοι δεν σφύζουν από ζωή, γιατί δεν έχουν χορευτικές και θεατρικές ομάδες γιατι γιατι γιατί……….

Τελευταία ευκαιρία. Ή τώρα ή ποτέ. Αν και σήμερα μετά απ όσα συμβαίνουν δεν γίνει επαναδραστηριοποίηση κάποιων ανθρώπων, για να ξαναζωντανέψουν οι σύλλογοι, τότε τελειώσαμε λοιπόν και τι να πούμε…………

Υπάρχει άραγε διάθεση; γιατί Ελπίδα υπάρχει και πεθαίνει πάντα τελευταία.

Αλ.Παπ.