ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ..

 

  Μέσα στη δύσκολη εποχή που περνάει η πατρίδα μας , και φυσικά και όλοι εμείς , με εξαίρεση τους λίγους μεγαλοκαρχαρίες , όλο και θα υπάρχουν και για εμάς κάποιες , λίγες , ελάχιστες ίσως , καλές στιγμές .

   Χθες λοιπόν , στο Λύκειο Γρανίτσας Ευρυτανίας , μια αξιόλογη φιλόλογος επέλεξε και δίδαξε - ανέλυσε , στην ώρα της νεοελληνικής λογοτεχνίας , ένα απ' τα ποιήματα της ποιητικής μας συλλογής " Τραγουδώντας  στη Ζωή ", που κυκλοφόρησε τον περασμένο χρόνο , το " Ζηλεύω " .

  Όπως καταλαβαίνετε , ήταν μια πολύ μεγάλη , αλλά ευχάριστη , έκπληξη , που μας γέμισε χαρά , ικανοποίηση και στγκίνηση . Σε επικοινωνία που είχαμε με την φιλόλογο , την κ Αντιγόνη  Γιώτα , κουβεντιάσαμε αρκετά για τη συλλογή γενικά , αλλά και ειδικότερα για το ποίημα " Ζηλεύω ", και αυτό που αποκομίσαμε απ' τη συζήτηση αυτή , είναι το ότι δεν είναι όλοι οι φιλόλογοι ίδιοι , και πως η κ. Γιώτα , είχε μελετήσει βαθειά τα ποιήματα , με πρώτο βέβαια και καλύτερο το " Ζηλεύω ".

   Ακόμα μας έκανε εντύπωση που η κ.Γιώτα , δεν ακολούθησε την..¨πεπατημένη ", δηλαδή τον εύκολο δρόμο που για τα ποιήματα μεγάλων συγγραφέων , που περιλαμβάνονται  στο σχετικό βιβλίο , και για τα οποία έχουν φροντίσει οι διάφοροι εκδοτικοί οίκοι , να εκδώσουν εκείνα τα.." βοηθήματα " , τα λυσάρια , όπως τα λένε τα παιδιά . Σ' αυτές δε τις περιπτώσεις συμβαίνει , συνήθως , το εξής καταπληκτικό , καθηγητής και μαθητής , χρησιμοποιούν το ίδιο λυσάρη , οπότε υπάρχει και..." σύμπτωση " ..απόψεων .

   Αυτή η..μέθοδος , είναι λίαν...αναπαυτική , για δούς διδάσκοντες μα και τους διδασκόμενους , γιατί ; Μα απλούστατα , βρήσκουν και οι δυό κατηγορίες ..έτοιμη " ,ασημένη " τροφή και έτσι παπαγαλίζοντας και οι δυο κατηγορίες , λύνουν το πρόβλημα κερδίζοντας κα ..χρόνο και κόπο , βεβαίως..βεβαίως...δυστυχώς...

   Αυτά είναι τα συστήματα διδασκαλίας και μετάδοσης γνώσεων στα παιδιά , που βαδίζουν για την κατάκτηση ενός συγκεκριμένου στόχου , πορεύονται δηλαδή σε .." μονόδρομο " που τους έχουν προκαθορίσει , και που πάσει θυσία πρέπει να τον περάσουν , έστω και με κλειστά μάτια , δικην...μαγνητοφώνου ...

   Κατά κανόνα , με ελάχιστες εξαιρέσεις , όπως η κ. Γιώτα της Γρανίτσας , όλοι Υπουργείο , καθηγητές , φροντιστές , έχουν μονοδρομήσει τη ζωή των παιδιών , που ζουν , κινούνται και..αναπνέουν αποκλειστικά μαι μόνο για τις Πανελλαδικές εξετάσεις , γι' αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο πως , μεγάλη μερίδα των παιδιών που τεκειώνουν το Λύκειο , δεν έχουν διευρυμένο ..ορίζοντα και ενδιαφέροντα , δεν έχουν καταλάβει πως στο ταξίδι , την μεγαλύτερη αξία έχει η ..διαδρομή και όχι ο προορισμός .

   Μια και σήμερα ασχοληθήκαμε με τα ..προσωπικά μας , δημοσιεύουμε το ποίημά μας που , όπως είπαμε , διδάχθηκε στην ώρα της νεοελληνικής λογοτεχνίας - ποίησης , στο΄Λύκειο Γρανίτσας  Ευρυτανίας .

 

          

ΖΗΛΕΥΩ.....

 

Ζηλεύω, αυτούς που μπόρεσαν να φτάσουν, ως το τέρμα,

που πάλαιψαν και νίκησαν, την ίδια τη ζωή τους,

αυτούς, που μεσ’το αίμα τους, είχαν το θείο σπέρμα,

κι έδωσαν, φεύγοντας σεμνά, σκοπό στην ύπαρξή τους.

                              *         *

Αυτούς ζηλεύω, που ήτανε οι εκλεκτοί της μοίρας,

σε κάθε προσκλητήριο, που δήλωναν, παρόντες

σεμνά, ανυστερόβουλα, με τ’όπλο ανά χείρας,

στων λάφυρων τη... μοιρασιά, περήφανα απόντες.

                             *            *

Τιμή και δόξα πρέπει τους, όχι γι’αυτά που δώσαν,

ούτε για όσα στερήθηκαν, στην ταπεινή ζωή τους,

μα γιατι δεν υπέκυψαν, ποτέ τους δεν προδώσαν,

για δόξες και για αργύρια, την ακριβή τιμή τους.- Κ.

 

Λιδορίκι 151206.

 

  Η χιονισμένη θέα , απ' την πανέμορφη Γρανίτσα Ευρυτανίας .