ΕΛΛΗ , ΤΟ ΓΥΑΛΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ..ΜΕΛΙ ..

 

Γράφει ο Λυσίας 
Πάει κι αυτή η εβδομάδα.
Με τα ποσοστά τηλεθέασης του δελτίου της ΕΡΤ, να συγκλίνουν απογοητευτικά γι’ αυτήν.
Δείχνοντας στο σκορ Στάη – Μπιζόγλη, σχεδόν μια ισοψηφία.
Δείχνοντας, για μια φορά ακόμα, και το πόσο άσχετοι από τηλεόραση, είναι αυτοί που βρίσκονται στις κεφαλές της διοίκησης…..
Διότι θα έπρεπε, ο κύριος Παπαγεωργίου, να γνωρίζει, πως η τηλεόραση δεν είναι έδρα νομικής αγόρευσης, ούτε στίβος ανάπτυξης κομματικής ίντριγκας, όπως τόσα χρόνια, είχε μάθει στα άδυτα των ¨μαγειρείων¨ της Χαριλάου Τρικούπη. Πολύ δε περισσότερο, θα έλεγα πως δεν είναι καν…. κεραμίδια, όπου σκαρφαλώνουν σ’ αυτά οι λογίς…. ¨Γάτοι¨.
Όπως και ο κ. Ταγματάρχης, θα έπρεπε και αυτός να γνωρίζει, πως η ΕΡΤ, δεν είναι ¨Filmnet¨ να παίρνει έτοιμο το υλικό και να το προβάλλει απλά, κάνοντας μια τυπική διαχείριση. Ως μεσάζων.
Η ΕΡΤ είναι στίβος ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ. Κι αυτός θέλει γνώση, τόλμη, φρέσκιες ιδέες, μεθοδικότητα. Προπαντός, δυνατό κριτήριο.
Τί το νέο, έχει το δελτίο με την Στάη; Ποια είναι η διαφοροποίησή του, από όλα τα άλλα δελτία, που θέλουν τον παρουσιαστή, απλά….. πασαδόρο, στα διάφορα ρεπορτάζ και στους ρεπόρτερς τους;
Ποιά είναι η άλλη πρόταση; Αλλάζουμε απλά παρουσιαστή ( με περισσή φαμφάρα ) και αυτό είναι όλο; Ε όχι.
Αυτή είναι Ταγματάρχειος Θεωρία και αρνούμαι να την αποδεχθώ.
Όσο για σένα, παλιά μου φίλη Έλλη, αφέθηκες να…. καείς από την πρώτη κιόλας εβδομάδα; Γιατί; Ποιά ανάγκη είχες;
Η πείρα σου έλειπε; Η τριβή με το αντικείμενο; Η λάμψη; Η άνεσή σου στον φακό; Η αναγνωρισιμότητα;
Ή τα 4.200 ευρώ; Που λες ότι παίρνεις;  
Δέχεσαι Έλλη, να είσαι ( σε ποσοστά τηλεθέασης ) ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΚΑΤΩ από την Όλγα Τρέμη; Και τόσο κοντά, με την Σία Κοσιώνη; Και ΛΙΙΙΓΟ πιο πάνω από τον…. Κουίκ στο ¨Κόντρα¨; Εάν ναι, επιλογή σου. Λόγος δεν μου πέφτει. Πέρα από το ότι μας πρήξατε όλοι σας ( τον έρωτα ) με την τόση διαφήμιση ( για το τίποτα) που κάνατε δυο μήνες πριν την έναρξη του δελτίου. Και τις απαιτήσεις σου, για τηλεσκηνοθέτη. Ήθελες να κάνεις και τον Νταούλη φίρμα; ( Άλλος Μπιρσίμ κι αυτός…. με αριστεία στις δημόσιες σχέσεις και μόνο). Τις απαιτήσεις σου, για συνεργάτες, για μέσα, για, για, για όλα αυτά που, στους λιγότερο γνωρίζοντες, φαντάζουν ως παρελκόμενα καλαμίου.
Με το ΓΙΑΤΙ, να φαντάζει μπροστά, πάντα και αναπάντητο.
Ήταν καιρός να πας τώρα στο ραδιομέγαρο; Να συνυπάρξεις με αυτούς τους συνεχιστές της Παναγοπουλείας τραγωδίας;
Που συνεχίζουν ακάθεκτοι, να γκρεμοτσακίζουν, την οικονομία και την αξιοπιστία της δημόσιας τηλεόρασης; Και να πλουτίζουν σε βάρος, του οφειλόμενου από αυτούς ευπρόσωπου προγράμματος;
Είχες ανάγκη Έλλη να παίξεις στο κάδρο, μαζί με τους Υπουργούς του Μνημονίου; Οι οποίοι, μπορεί να είναι φίλοι και σύντροφοί σου, στην ιδιωτική σου ζωή. Στην αποστολή σου όμως, μπροστά στον φακό του δελτίου και απέναντι από τους τηλεθεατές σου, θα έπρεπε απλά να είναι… «εργαλεία» της δουλειάς σου. Δεν είδα όμως να τους χρησιμοποιείς έτσι.
Θα μου πεις : «Δημόσια Τηλεόραση» Καααλά…
Εσύ την επέλεξες. Και σε τέτοιους καιρούς.
Φθάνει μόνο να μην μας αποκαλυφθείς με τον καιρό, ως η θηλυκή έκδοση του Πρετεντέρη. Αυτό και αν θα ήταν τραγωδία!
Για τη δική σου φυσικά ιστορία. Την οποία, εγώ που σε ξέρω από τα πρώτα σου βήματα, την ΤΙΜΩ και ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ σ’ αυτήν.
Πόσο σωστά, τα λέει η φίλη σου η Σεμίνα. Με μια αληθινά ανθρώπινη κατάθεση, που της την υπαγορεύει η τριαντάχρονη κοινή σας πορεία. Και η βαθιά φιλία που νιώθει για όλους εμάς, Έλλη μου, τους συνοδοιπόρους σου. Για μας, που σας υποδεχτήκαμε τότε στα τέλη του ’81, με ελπίδα και καμάρι.
Η φίλη σου η Σεμίνα. Η οποία, όπως λέει,  «από τηλεόραση ακόμα μαθαίνει και εκπλήσσεται». Ενώ εσύ που τα «έμαθες» πιο γρήγορα από κείνη και μπήκες αμέσως στο νόημα αυτής της δουλειάς, πώς τώρα, τριάντα χρόνια μετά, δέχτηκες να γίνεις η «λοχαγός» ενός Ταγματάρχη; Την ώρα που στα μάτια όλων μας, φάνταζες αρχιστράτηγος;
Η λοχαγός σε μια μάχη άνιση. Που ως προάσπισή της, έχει την μικρότητα μιας γιγάντιας παγίδας, που ακούει στο όνομα : Μνημόνιο. Και κάποιων νανούληδων της πολιτικής, που ξεπουλάνε τον τόπο για μια φορά ακόμα.
Κάποιοι νάνοι, που αναζητούσαν τη Χιονάτη τους.
Θεός φυλάξοι. Χτυπάω ξύλο. Να μην το ζήσω και αυτό.
Τέλος, θα κλέψω το πολύ έξυπνο κλείσιμο της Σεμίνας, από το κείμενό της, επαναλαμβάνοντάς σου, πως :
«Και εγώ προτιμώ αυτό το παλιό σου πρόσωπο, έστω και δίπλα στον Κώστα Χούντα.
Πάντως, όχι μέσα στη χούντα».
ΛΥΣΙΑΣ