Καλημέρα Λιδορικιώτες όλου του κόσμου … ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ..
Καλημέρα στους φίλους του χωριού μας και της εφημερίδας μας σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης
ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ 1η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2014
Ανατολή Ήλιου: 05:53
Δύση Ήλιου: 18:56
Σελήνη 6 ημερών
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr#ixzz3C3IolXn9
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Χ.
272
Ο Βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος, στην προσπάθειά του να κυριεύσει το Άργος από τους Μακεδόνες, βρίσκει άδοξο θάνατο από κεραμίδι που ρίχνει στο κεφάλι του μία γυναίκα.
μ. Χ.
1902
Κάνει πρεμιέρα στους γαλλικούς κινηματογράφους η ταινία του Ζορζ Μελιές Ταξίδι στη Σελήνη, που θεωρείται η πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας.
1911
Σημειώνεται δολοφονική απόπειρα κατά του μεταρρυθμιστή ρώσου πρωθυπουργού Πιοτρ Στολίπιν, την ώρα που παρακολουθεί την όπερα του Ρίμσκι-Κόρσακοφ Ο Τσάρος Σάλταν στην Όπερα του Κιέβου. Δράστης ο αναρχικός, αλλά και πράκτορας της τσαρικής μυστικής αστυνομίας Οχράνα, Ντμίτρι Μπογκρόφ. Ο Στολίπιν θα πεθάνει τέσσερις μέρες αργότερα.
1911
Με ενθουσιασμό και συγκίνηση υποδέχεται ο ελληνικός λαός το θωρηκτό Αβέρωφ, που καταπλέει στα φαληρικά νερά.
1939
Η Γερμανία εισβάλλει στην Πολωνία. Αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
1959
Η Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ αποφασίζει την καθιέρωση της Α' Εθνικής Κατηγορίας, εναρμονίζοντας τα ελληνικά δεδομένα με τα ευρωπαϊκά. Στη νέα διοργάνωση (1959-1960) θα συμμετέχουν 18 ομάδες, με την Αθήνα, τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη να έχουν από τέσσερις εκπροσώπους, ενώ οι υπόλοιπες έξι θα προέρχονται από την επαρχία.
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ
. Χ.
1815
Σπυρίδων Ζαμπέλιος, Έλληνας ιστορικός και λογοτέχνης. Χαρακτηρίστηκε ο θεωρητικός της ιστορικής ενότητας αρχαίου, μεσαιωνικού και νεότερου Ελληνισμού και μαζί με τον Κ. Παπαρρηγόπουλο αποτελούν τους «Διόσκουρους» της ελληνικής ιστοριογραφίας του 19ου αιώνα. (Θαν. 10/8/1881)
1824
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ποιητής και πολιτικός. (Θαν. 24/7/1879)
Ανθολόγιο
1915
Κεν Άστον, άγγλος διαιτητής ποδοσφαίρου, εφευρέτης της κίτρινης και της κόκκινης κάρτας στο ποδόσφαιρο, που χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Πηγή της έμπνευσής του ήταν τα φανάρια στους δρόμους του Λονδίνου, καθώς επέστρεφε στο σπίτι του από ένα επεισοδιακό ματς ανάμεσα στην Αγγλία και την Αργεντινή. (Θαν. 23/10/2001)
ΘΑΝΑΤΟΙ
μ. Χ.
1715
Λουδοβίκος 14ος, βασιλιάς της Γαλλίας, γνωστός και ως «Βασιλιάς Ήλιος». (Γεν. 5/9/1638)
1981
Άλμπερτ Σπέερ, ο αγαπημένος αρχιτέκτονας του Χίτλερ. (Γεν. 19/3/1905)
2006
Γουόρεν Μιτόφσκι, αμερικανός εκλογολόγος, ο πατέρας των exit poll. (Γεν. 17/9/1934)
Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος
5
Η φοβερότερη πολεμική αναμέτρηση που γνώρισε η ανθρωπότητα και ο πρώτος αληθινά παγκόσμιος πόλεμος. Διάρκεσε από την 1η Σεπτεμβρίου 1939 έως τις 2 Σεπτεμβρίου 1945 και άφησε πίσω του πάνω από 60 εκατομμύρια νεκρούς.
Από την πλειονότητα των ιστορικών θεωρείται ως συνέχεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, γιατί στην ουσία τα αίτια και οι δυνάμεις που τον προκάλεσαν ήταν οι ίδιες. Μερικές από τις βασικές αιτίες του πολέμου ήταν οι επαχθείς όροι που επιβλήθηκαν στην ηττημένη Γερμανία από τη συνθήκη των Βερσαλιών και η τάση των χωρών του φασιστικού Άξονα (Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία) να κυριαρχήσουν στον κόσμο.
Στη Γερμανία κυβερνούσε από το 1933 ο Αδόλφος Χίτλερ, που επιδίωκε να ανορθώσει το γόητρο της καταρακωμένης χώρας του και να πάρει εκδίκηση από τους Αγγλογάλλους για την ήττα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην Ιταλία εξουσίαζαν οι φασίστες του Μουσολίνι από το 1922, ενώ η στρατοκρατική Ιαπωνία είχε ξεκινήσει και επιδίωκε τη συνέχιση της επεκτατικής της πολιτικής, που ονόμαζε «Μεγάλη Σφαίρα Ευημερίας της Ανατολής».
Η αφορμή για την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δόθηκε με την απαίτηση της Γερμανίας να αποκατασταθεί η γερμανική κυριαρχία στην ελεύθερη πόλη του Ντάντσιχ (σημερινό Γκντανσκ Πολωνίας) και να της δοθούν μεγαλύτερες δυνατότητες επικοινωνίας με την Ανατολική Πρωσία. Ήταν απλώς το πρόσχημα για τον Χίτλερ, ο οποίος από την αρχή του 1939 είχε αποφασίσει να επιτεθεί και να καταλάβει την Πολωνία. Πρώτα εξασφάλισε τη συγκατάθεση της Σοβιετικής Ένωσης με την υπογραφή στη Μόσχα του Συμφώνου Μη Επιθέσεως, γνωστού ως «Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότωφ» (23 - 24 Αυγούστου 1939), ένα μυστικό πρωτόκολλο, το οποίο προέβλεπε τον διαμελισμό της Πολωνίας και στη συνέχεια αφού έκρινε ότι οι Γαλλοβρετανοί δεν θα βοηθήσουν τους Πολωνούς, ως όφειλαν βάσει συνθηκών, έδωσε τη διαταγή επίθεσης κατά της Πολωνίας στις 26 Αυγούστου.
Γερμανικά στρατεύματα εισβάλουν στην Πολωνία
Η γερμανική επίθεση κατά της Πολωνίας με την εφαρμογή του δόγματος του «αστραπιαίου πολέμου» (blitzkrieg) εκδηλώθηκε την αυγή της 1ης Σεπτεμβρίου 1939 και σε λιγότερο από ένα μήνα οι στρατιές της Βέρμαχτ είχαν καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, σε εφαρμογή του γερμανοσοβιετικού συμφώνου. Το υπόλοιπο τμήμα της Πολωνίας κατέλαβαν οι Σοβιετικοί, που εισέβαλαν στις 18 Σεπτεμβρίου από τα ανατολικά. Ο αιφνιδιασμός για τους Γαλλοβρετανούς ήταν πλήρης, που κήρυξαν τον πόλεμο κατά της Γερμανίας στις 3 Σεπτεμβρίου.
Στη συνέχεια, οι Γερμανοί στράφηκαν προς δυσμάς και μέχρι τα τέλη Ιουνίου του 1940 είχαν καταλάβει τη Δανία, τη Νορβηγία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο και τελευταία τη Γαλλία, της οποίας η περίφημη οχυρωματική «γραμμή Μαζινό» κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Τα βρετανικά νησιά ήταν ο επόμενος στόχος του Χίτλερ («Μάχη της Αγγλίας»). Οι ανηλεείς βομβαρδισμοί της «Λουφτβάφε», που θα προετοίμαζαν την απόβαση δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα κι έτσι ο Χίτλερ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχέδιό του για κατάληψη των βρετανικών νησιών ήδη από τα τέλη του 1940.
Η Ιταλία εισήλθε στον πόλεμο στις 10 Ιουνίου 1940, με επιθέσεις σε βρετανικές βάσεις στη Βόρειο Αφρική. Στις 28 Οκτωβρίου οι Ιταλοί επιτίθενται κατά της Ελλάδας, μετά το «ΟΧΙ» του δικτάτορα Μεταξά. Ο ελληνικός στρατός δίνει σκληρές μάχες στην Πϊνδο και γρήγορα ανατρέπει την κατάσταση, περνώντας στην επίθεση. Περιορίζει τους Ιταλούς εισβολείς μέσα στο Αλβανικό έδαφος και απελευθερώνει πόλεις και χωριά της Βορείου Ηπείρου. Η εαρινή επίθεση των Ιταλών (9 Μαρτίου 1941) αποτυγχάνει και προ του κινδύνου να κατανικηθεί και εξευτελιστεί ένα μέλος του Άξονα, η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ελλάδας (6 Απριλίου 1941). Στις 27 Απριλίου οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα και στις 30 Μαΐου καταλαμβάνουν την Κρήτη, ολοκληρώνοντας την κατάληψη της Ελλάδας. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943 η Ελλάδα βρισκόταν υπό τριπλή κατοχή (Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική) και μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας και μέχρι τον Οκτώβριο του 1944 υπό Γερμανο-Βουλγαρική κατοχή.
Η ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ
Στις 22 Ιουνίου 1941 οι Γερμανοί στρέφονται ανατολικά και εξαπολύουν επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης («Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα»), η οποία εντάσσεται πλέον στο Συμμαχικό στρατόπεδο. Στις 8 Δεκεμβρίου 1941 ο ιαπωνικός στόλος χτυπά ξαφνικά και καταστρέφει το στόλο των Ηνωμένων Πολιτειών, που ναυλοχούσε το Περλ Χάρμπορ της Χαβάης. Το γεγονός αυτό συνταράσσει τους Αμερικανούς. Ο πρόεδρος Ρούζβελτ πείθει το Κογκρέσο να κηρύξει τον πόλεμο στον Άξονα και να σταθεί στο πλευρό των Συμμάχων (11 Δεκεμβρίου 1941). Η απόφαση των Αμερικανών να εισέλθουν στον πόλεμο αποτελεί σημείο καμπής, που αλλάζει τις ισορροπίες υπέρ των Συμμαχικών Δυνάμεων και εις βάρος του Άξονα.
Τον Νοέμβριο του 1942 οι βρετανικές δυνάμεις με αρχηγό τον στρατηγό Μοντγκόμερι, αποκτούν την πρωτοβουλία στο μέτωπο της Βορείου Αφρικής, μετά τη δεύτερη Μάχη του Ελ Αλαμέιν. Στο Ανατολικό Μέτωπο, οι Γερμανοί προχωρούν και φθάνουν στα πρόθυρα της Μόσχας, κυριεύουν την Κριμαία, φθάνουν στον Καύκασο και πολιορκούν το Στάλινγκραντ. Στις 2 Φεβρουαρίου 1943, ο Κόκκινος Στρατός ανατρέπει τη γερμανική επίθεση στο Στάλινγκραντ και από τον Ιούλιο του 1943 αρχίζει αντεπίθεση.
Στις 7 Ιουλίου του 1943 τα συμμαχικά στρατεύματα πραγματοποιούν απόβαση στη Σικελία. Αυτό έχει ως συνέπεια την πτώση του Μουσολίνι (25 Ιουλίου) και την ανάληψη της εξουσίας από τον στρατάρχη Πιέτρο Μπαντόλιο, που υπογράφει ανακωχή με τους Συμμάχους (3 Σεπτεμβρίου 1943). Στο διάστημα αυτό, οι Ρώσοι απωθούν τους Γερμανούς από τα εδάφη τους. Σταδιακά, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (Πολωνία, Ρουμανία, Τσεχοσλοβακία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Γιουγκοσλαβία) απελευθερώνονται από την προέλαση των σοβιετικών στρατευμάτων, με αποτέλεσμα ο γερμανικός στρατός να αποχωρήσει από την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1944.
Η απόβαση στη Νορμανδία
Άλλο σπουδαίο γεγονός του 1944 ήταν η συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία (6 Ιουνίου), που οδήγησε στην απελευθέρωση των χωρών της Δυτικής Ευρώπης. Στις 26 Απριλίου 1945 οι αγγλικές, αμερικανικές και γαλλικές δυνάμεις ενώνονται στον ποταμό Έλβα με τις δυνάμεις του Κόκκινου Στρατού. Στις 2 Μαΐου ολοκληρώνεται η κατάληψη του Βερολίνου, ενώ ο Χίτλερ αυτοκτονεί (30 Απριλίου) και ο Μουσολίνι εκτελείται στην Ιταλία από τους παρτιζάνους (28 Απριλίου). Στις 7 Μαΐου 1945 οι Γερμανοί παραδίδονται άνευ όρων στους Συμμάχους και ο πόλεμος στην Ευρώπη λήγει.
Στο μέτωπο του Ειρηνικού, οι Ιάπωνες κατά τη διάρκεια του πολέμου κατέλαβαν, μεταξύ άλλων, τις Φιλιππίνες, τη Μαλαισία, τη Σιγκαπούρη, τη Βιρμανία και μέρος της Κίνας. Οι Ιάπωνες συνέχισαν τον πόλεμο και μετά την παράδοση της Γερμανίας. Στις 6 Αυγούστου 1945 οι Αμερικανοί ρίχνουν την πρώτη ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και στις 9 Αυγούστου μια δεύτερη στο Ναγκασάκι. Ταυτόχρονα, οι Σοβιετικές δυνάμεις επιτίθενται και κυριεύουν τη Μαντζουρία. Τότε, η Ιαπωνία αναγκάζεται να συνθηκολογήσει. Ο επίλογος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου γράφτηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, με την επίσημη τελετή παράδοσης της Ιαπωνίας επί του αμερικανικού πολεμικού «Μιζούρι», που ναυλοχούσε στον κόλπο του Τόκιο.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο φοβερότερος απ’ όσους γνώρισε η ανθρωπότητα. Οι μάχες του ήταν μεγάλης κλίμακας και φονικότατες και η καταστροφή των υλικών αγαθών από τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς τεράστιες. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν από την πείνα και πολλές άλλες χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους στα φοβερά στρατόπεδα συγκέντρωσης των χιτλερικών («Εβραϊκό Ολοκαύτωμα», «Ποράιμος»). Το σύνολο των νεκρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπολογίζεται σε 60 εκατομμύρια, ενώ οι ζημιές ξεπερνούν το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια εκείνης της εποχής.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/820#ixzz3C3LDe9qB
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/0109#ixzz3C3JePbvA
Θωρηκτό Αβέρωφ
86
Το Θωρηκτό Αβέρωφ είναι ένα πλοίο - θρύλος του Πολεμικού μας Ναυτικού. Οι επιτυχίες του στο Αιγαίο του χάρισαν αμέσως τον χαρακτηρισμό «Το τυχερό πλοίο».
Κατασκευάσθηκε στα ναυπηγεία του Λιβόρνο της Ιταλίας, καθελκύστηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1910 (12 Μαρτίου 1910 με το νέο ημερολόγιο) και παραδόθηκε στη χώρα μας στις 15 Μαΐου 1911. Την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου κατέπλευσε στο Φάληρο κι έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τον ελληνικό λαό. Κόστισε συνολικά 25.000.000 χρυσές ελληνικές δραχμές. Το 1/3 της τιμής του κατέβαλε ο εθνικός ευεργέτης Γεώργιος Αβέρωφ και τα 2/3 το ελληνικό δημόσιο με εξωτερικό δανεισμό.
Το «Αβέρωφ» ήταν από τα πιο σύγχρονα πολεμικά της εποχής του. Ατμοκίνητο, έπλεε με ταχύτητα 23 κόμβων και είχε πλήρωμα 20 αξιωματικών και 670 ναυτών. Αμέσως έγινε η ναυαρχίδα του απηρχαιωμένου ελληνικού στόλου.
Το «Αβέρωφ» σε επιχειρησιακό επίπεδο άλλαξε τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Με κυβερνήτη τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη ηγήθηκε των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Οι νικηφόρες ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου κατά του τουρκικού στόλου διέλυσε τις προσδοκίες του Σουλτάνου και της Υψηλής Πύλης για τον έλεγχο του Αιγαίου.
Τον Οκτώβριο του 1918 το «Αβέρωφ» ύψωσε την ελληνική σημαία στην Κωνσταντινούπολη, καθώς η χώρα μας ήταν μία από τις νικήτριες δυνάμεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το «Αβέρωφ» συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία, μεταφέροντας στρατεύματα και παραλαμβάνοντας τους πρόσφυγες μετά την Καταστροφή. Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και «γερασμένο» το «Αβέρωφ» συμμετείχε σε νηοπομπές στον Ινδικό Ωκεανό
Το εύδρομο καταδρομικό, που συνδέθηκε άρρηκτα με τον ναύαρχο Κουντουριώτη και την πολιτική πίστη του Ελευθερίου Βενιζέλου στη ναυτική ισχύ της Ελλάδας, παροπλίσθηκε το 1951. Σήμερα είναι πλωτό μουσείο και ναυλοχεί στο Φάληρο.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/136#ixzz3C3LsVSIT
Το Πορτρέτο των Μηνών
-
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ
Πίνακας του Γιάννη Τσαρούχη
69
Ο Σεπτέμβριος είναι ο ένατος μήνας του ισχύοντος Γρηγοριανού Ημερολογίου, με διάρκεια 30 ημερών.
Η λέξη Σεπτέμβριος, September στα λατινικά, προέρχεται από το αριθμητικό septem (σέπτεμ=επτά), καθώς ήταν ο έβδομος μήνας του αρχαίου δεκάμηνου ρωμαϊκού ημερολογίου. Αργότερα, με την προσθήκη του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, ο Σεπτέμβριος μετακινήθηκε στην ένατη θέση, χωρίς όμως να αλλάξει η ονομασία του. Η Ρωμαϊκή Σύγκλητος, θέλοντας να κολακέψει τον αυτοκράτορα Τιβέριο (14-37), αποφάσισε να δώσει το όνομά του στον μήνα Σεπτέμβριο. Αυτός σοφά ποιών αρνήθηκε, επειδή υποστήριξε ότι οι συχνές αλλαγές στις ονομασίες των μηνών μόνο σύγχυση προκαλούν.
Τον Σεπτέμβριο στη Ρώμη τελούνταν μεγάλες γιορτές, όπως τα Καπιτώλια και τα Ρωμαία ή Ρωμαϊκοί Αγώνες (Ludi Romani) προς τιμή του Δία (κάτι σαν Ολυμπιακοί Αγώνες των Ρωμαίων). Την 1η Σεπτεμβρίου προσδιοριζόταν ο ετήσιος φόρος που έπρεπε να καταβάλουν οι Ρωμαίοι πολίτες (indictio), εξού και Ινδικτιών, που στο Βυζάντιο γιορταζόταν ως Πρωτοχρονιά και συνέπιπτε με το νέο εκκλησιαστικό έτος (Αρχή της Ινδικτιώνος).
Στο αρχαίο Αττικό ημερολόγιο ο Σεπτέμβριος αντιστοιχούσε στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του μήνα Μεταγειτνιώνα και στο πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα Βοηδρομιώνα. Δεσπόζουσα γιορτή στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Ελευσίνα ήταν τα Ελευσίνια, με τα περιώνυμα Μυστήρια (Ελευσίνια Μυστήρια).
Η 1η Σεπτεμβρίου συνδέεται με ποικίλες προλήψεις. Οι έγκυες απείχαν από κάθε εργασία για να μη γεννηθεί το παιδί τους με το σημάδι του Αγίου Συμεών του Στυλίτη, που γιορτάζει αυτήν ημέρα (Συμεών/ σημαδεύω). Η 1η Σεπτεμβρίου θεωρείται η Ημέρα του Χρονογράφου, καθώς πιστεύεται ότι ο Χάρος γράφει όσους θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια του χρόνου. Για να ξορκίσουν τον Χάροντα, οι νοικοκυραίοι σπάνε ένα ρόδι στην είσοδο του σπιτιού τους.
Ο Σεπτέμβριος έχει διάφορες ονομασίες στο λαϊκό καλεντάρι:
- Χινόπωρος, επειδή θεωρείται ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου.
- Ορτυκολόγος, λόγω του περάσματος των ορτυκιών που αποδημούν νότια.
- Τρυγητής, λόγω του τρύγου, που είναι η κύρια αγροτική απασχόληση το μήνα αυτό.
- Σταυρίτης, από τη μεγάλη εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου.
Οι Πόλεμοι του Βακαλάου
23
Με αυτό τον περιφραστικό όρο εννοούμε μια σειρά αντιπαραθέσεων μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Ισλανδίας, που κράτησε σχεδόν ένα αιώνα (1893-1976) και αφορούσε κυρίως τα αλιευτικά δικαιώματα στην ανοικτή θάλασσα του Βόρειου Ατλαντικού. Είναι αυτό που σήμερα ονομάζουμε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Η αντιπαράθεση μεταξύ των ψαράδων, αλλά και των πολεμικών σκαφών των δύο χωρών, ήταν έντονη και πολλές φορές έφθασε στα όρια της σύρραξης. Πάντοτε, όμως, η μικροσκοπική Ισλανδία κατάφερνε να επιβάλει τη θέλησή της απέναντι στην άσπονδη φίλη και σύμμαχό της στο ΝΑΤΟ, Μεγάλη Βρετανία.
Καθώς τα αλιεύματα συνεχώς μειώνονταν, οι ψαράδες αναζητούσαν νέες θαλάσσιες περιοχές, πολλές από τις οποίες ανήκαν στη δικαιοδοσία και την κυριαρχία άλλων κρατών, ξένων προς αυτούς. Η χρησιμοποίηση του ατμού στα πλοία το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα τούς έδωσε ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Μεγάλη Βρετανία και Ισλανδία εξαρτούσαν πολλά από την αλιεία, κυρίως η Ισλανδία, της οποίας το 25% του εργατικού δυναμικού ήταν ψαράδες.
Ο «Πρώτος Πόλεμος του Βακαλάου» καταγράφεται το 1893, όταν η Δανία, που κατείχε τότε την Ισλανδία, επέβαλε αλιευτικό όριο 13 ναυτικών μιλίων (24 χιλιομέτρων) γύρω από τις ακτές της για τα ξένα πλοία. Οι βρετανικές μηχανότρατες αψήφησαν την απαγόρευση, αλλά το δανικό ναυτικό επέδειξε αποφασιστικότητα και απάντησε με κατασχέσεις πλοίων και μεγάλα πρόστιμα στους ναυτικούς. Η βρετανική κυβέρνηση, φοβούμενη ότι διακυβεύεται το μέλλον της αλιευτικής της βιομηχανίας, ήλθε με βαριά καρδιά σε συμφωνία με τη Δανία. Τα βρετανικά πλοία θα μπορούσαν να προσορμίζονται στην Ισλανδία, αλλά δεν μπορούσαν να ψαρεύουν μέσα στην απαγορευμένη ζώνη των 13 ναυτικών μιλίων.
Όταν η μηχανότρατα «Caspian» το 1899 παραβίασε τη συμφωνία, η αντίδραση των Δανών ήταν άμεση. Το πλοίο κανονιοβολήθηκε και υπέστη σοβαρές ζημιές, ενώ ο πλοίαρχός του δέθηκε στο μεσαίο κατάρτι ενός δανικού πολεμικού πλοίου και οδηγήθηκε στις Φαρόες Νήσους, όπου δικάσθηκε σε φυλάκιση 30 ημερών για παράνομη αλιεία. Το γόητρο της Γηραιάς Αλβιόνας «τσαλακώθηκε». Οι διαφορές ανάμεσα στις δύο χώρες παρέμειναν άλυτες, μέχρι το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1914), που καταλάγιασε εξ ανάγκης την αντιπαράθεσή τους.
Ισλανδικό περιπολικό προσεγγίζει μία αγγλική μηχανότρατα
Ο «Δεύτερος Πόλεμος του Βακαλάου» διήρκεσε από την 1η Σεπτεμβρίου έως τις 12 Νοεμβρίου 1958. Η αφορμή δόθηκε από την απόφαση της ισλανδικής κυβέρνησης να επεκτείνει την αλιευτική ζώνη της από τα 4 στα 12 μίλια. Η Μεγάλη Βρετανία ανακοίνωσε ότι τα αλιευτικά της θα συνεχίσουν να ψαρεύουν σε τρεις περιοχές της απαγορευμένης ζώνης με τη συνοδεία πολεμικών. Η ακτοφυλακή της Ισλανδίας αντέδρασε, με αποτέλεσμα να συμβούν μια σειρά από επεισόδια μεταξύ των πλοίων των δύο χωρών, ορισμένα και με τη χρήση πυρών. Στο τέλος, οι Ισλανδοί κέρδισαν και αυτό τον γύρο και κατοχύρωσαν το δικαίωμά τους.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1972 οι Ισλανδοί προκάλεσαν για μία ακόμη φορά τους Βρετανούς, επεκτείνοντας την αποκλειστική οικονομική ζώνη τους στα 50 ναυτικά μίλια (92,6 χιλιόμετρα). Ήταν η απαρχή του «Τρίτου Πολέμου του Βακαλάου», που κράτησε ως τις 8 Νοεμβρίου του 1973. Κατά τη διάρκεια του «πολέμου» οι Ισλανδοί χρησιμοποίησαν το μυστικό τους υπερόπλο, που τελικά έγειρε υπέρ τους την πλάστιγγα του «πολέμου». Ήταν ένας μηχανισμός, που κατασκεύασε ο διοικητής της Ακτοφυλακής Πέτουρ Σίγκουρσον, και έκοβε τα δίχτυα των ψαράδων, προκαλώντας τους ανυπολόγιστες ζημιές.
Στις αρχές του 1973 οι Βρετανοί είχαν κάποιες επιτυχίες, όταν δύο πολεμικά τους διεμβόλισαν ισάριθμα ισλανδικά. Οι Ισλανδοί με ένα πολιτικό ελιγμό απείλησαν ότι θα εγκαταλείψουν το ΝΑΤΟ και στις 16 Σεπτεμβρίου ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας, Γιόζεφ Λουνς, έφθασε εσπευσμένως στο Ρέικιαβικ για συνομιλίες. Στις 3 Οκτωβρίου, η Μεγάλη Βρετανία πείστηκε να αποσύρει τα πολεμικά της και στις 8 Νοεμβρίου 1973 οι δύο πλευρές ήλθαν σε συμφωνία. Τα βρετανικά αλιευτικά θα εισέρχονταν σε συγκεκριμένες περιοχές της αποκλειστικής ζώνης των 50 μιλίων, αλλά δεν θα μπορούσαν να αλιεύουν περισσότερους από 130.000 τόνους ψαριών τον χρόνο.
O «κόφτη διχτυών»
Η συμφωνία μεταξύ των δύο κρατών εξέπνευσε το 1975, οπότε ξέσπασε ο «Tέταρτος Πόλεμος του Βακαλάου». Η Ισλανδία επεξέτεινε την αποκλειστική οικονομική ζώνη της στα 200 ναυτικά μίλια (370 χιλιόμετρα). Η Μεγάλη Βρετανία για μια ακόμη φορά δεν το αποδέχθηκε και προέτρεψε τους ψαράδες της να την παραβιάζουν. Οι Ισλανδοί συνέχιζαν να προκαλούν μεγάλες ζημιές στους Βρετανούς με τον «κόφτη διχτυών», αλλά και με τον διεμβολισμό των πλοίων τους.
Το σοβαρότερο περιστατικό έγινε πολύ κοντά στις ισλανδικές ακτές, όταν τρία βρετανικά ρυμουλκά προσπάθησαν να διεμβολίσουν ένα ισλανδικό πλοίο της ακτοφυλακής. Αυτό ανταπέδωσε με πυρά και τα τρία ρυμουλκά αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν. Η Ισλανδία προσέφυγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κατηγορώντας τη Μεγάλη Βρετανία για παραβίαση της εθνικής της κυριαρχίας. Την ίδια στιγμή, η Ισλανδία προσπάθησε να προμηθευθεί πλοία από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να βελτιώσει τις επιχειρησιακές δυνατότητες του στόλου της. Όταν η Ουάσιγκτον της το αρνήθηκε, το Ρέιϊκιαβικ στράφηκε προς τη Σοβιετική Ένωση.
Στην κορύφωση της κρίσης, η Ισλανδία με ένα ακόμη πολιτικό ελιγμό, απείλησε ότι θα κλείσει τη νατοϊκή βάση στο Κεφλάβικ, προκαλώντας ανατριχίλα στην Συμμαχία, η οποία έβλεπε να μειώνεται η ικανότητά της να αντιπαρατεθεί με τη Σοβιετική Ένωση στον Βόρειο Ατλαντικό. Το τελευταίο ναυτικό επεισόδιο έλαβε χώρα στις 6 Μαΐου 1976, με «θύμα» ένα ισλανδικό πολεμικό, που έπαθε σοβαρές ζημιές. Ήταν η τελευταία πράξη του Πολέμου των Βακαλάου. Τα μεσάνυχτα, τα βρετανικά πολεμικά αποσύρθηκαν από τη ζώνη των 200 μιλίων, κατόπιν πιέσεων της Ουάσιγκτον και του ΝΑΤΟ, που δεν ήθελαν να χάσουν ένα πολύτιμο σύμμαχο όπως ήταν η Ισλανδία.
Η διαμάχη μεταξύ των δύο χωρών λύθηκε οριστικά με το νέο Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που τέθηκε σε ισχύ στις 14 Νοεμβρίου 1994 και προβλέπει, μεταξύ άλλων, Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη 200 ναυτικών μιλίων στην ανοιχτή θάλασσα για κάθε παράκτιο κράτος.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/172#ixzz3C3MYySC1
Ταξίδι στη Σελήνη
16
Ασπρόμαυρη ταινία του βωβού κινηματογράφου (Le Voyage Dans Le Lune ο πρωτότυπος τίτλος της στα γαλλικά). Γυρισμένη το 1902 από τον πρωτοπόρο γάλλο Ζορζ Μελιές (1861-1938), που έθεσε τις βάσεις του μυθοπλαστικού κινηματογράφου, θεωρείται ως η πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας. Βασίζεται χαλαρά στα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας Από τη Γη στη Σελήνη του Ιούλιου Βερν και Άνθρωποι στην Σελήνη του Χέρμπερτ Γουέλς. Κόστισε 10.000 γαλλικά φράγκα, σημαντικό ποσό για εκείνη την εποχή.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Παρίσι την 1η Σεπτεμβρίου 1902 και στις 4 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου στις ΗΠΑ. Ο Μελιές δεν έβγαλε ούτε σεντ από την εκμετάλλευσή της στην Αμερική, γεγονός που οδήγησε στην πτώχευσή του λίγο αργότερα. Ο Τόμας Έντισον είχε φροντίσει να δημιουργήσει κλεψίτυπες κόπιες της ταινίας και να τη διανείμει σε όλη τη χώρα, αποκομίζοντας όλα τα κέρδη. Τα πνευματικά δικαιώματα ήταν σχεδόν ανύπαρκτα και η πειρατεία είχε κάνει την εμφάνισή της από τα πρώτα βήματα της έβδομης τέχνης και μάλιστα από ευυπόληπτους πολίτες (...για να μην κατηγορούμε μόνο τους χρήστες του Ιντερνετ!)
Η διάρκεια της ταινίας είναι από 8 έως 14 λεπτά, ανάλογα με πόσα καρέ ανά δευτερόλεπτο προβάλλεται και πρωταγωνιστούν οι Ζορζ Μελιές, Βικτόρ Αντρέ, Μπλετ Μπερνόν και Ζαν Ντ' Αλσί. Αφηγείται την προσπάθεια έξι γενναίων αστρονόμων να πραγματοποιήσουν το πρώτο ταξίδι του ανθρώπου στη Σελήνη. Θα καταφέρουν να πετύχουν τον στόχο τους, αλλά θα μπλέξουν σε περιπέτειες με τους σεληνάνθρωπους, μόλις πατήσουν το πόδι τους στο φεγγάρι.
Ο Μελιές χρησιμοποιεί στην ταινία του αυτή πρωτοποριακές τεχνικές κινουμένων σχεδίων και ειδικών εφέ, αλλά και το δημιουργικό μοντάζ, πολύ πριν από τον αμερικανό Γκρίφιθ (Η γέννηση ενός έθνους, Μισαλλοδοξία), ο οποίος χωρίς να τον έχει γνωρίσει προσωπικά, είπε κάποτε αναφερόμενος σ' αυτόν: «Του χρωστώ τα πάντα».
Το 2002 σε μια αποθήκη στη Γαλλία ανακαλύφθηκε η πλήρης κόπια της ταινίας και μάλιστα επιχρωματισμένη με το χέρι. Αποκαταστάθηκε και προβλήθηκε το 2003 στο Φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου του Πορντενόνε.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/459#ixzz3C3Mx1FNM
Άννα Χρυσάφη
1921 – 2013
10
Από τις μεγάλες κυρίες του κλασικού λαϊκού τραγουδιού, που έλαμψε στο πάλκο και τη δισκογραφία.
Η Άννα Χρυσάφη γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Δεκεμβρίου του 1921, από γονείς μικρασιατικής καταγωγής. Ξεκίνησε να δουλεύει ως μοδίστρα της υψηλής κοινωνίας της Αθήνας (έραβε μάλιστα και τη Σοφία Μινέικο-Παπανδρέου, μητέρα του Ανδρέα Παπανδρέου), αλλά γρήγορα την κέρδισε το τραγούδι.
Το 1949 το άστρο της άρχισε να λάμπει, όταν τραγούδησε τη μεγάλη επιτυχία του Μανώλη Χιώτη Πεταλάκια και εμφανίστηκε στην αθηναϊκή κοσμική ταβέρνα Ροσινιόλ δίπλα στον Γιώργο Μητσάκη, με τον οποίο συνεργάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '50. Το μεγάλο της παράπονο ήταν ότι ενώ τραγουδούσε τραγούδια στο πάλκο και τα έκανε επιτυχίες, όπως Το δαχτυλίδι του Μητσάκη, ο συνθέτης τα ηχογραφούσε με άλλες τραγουδίστριες.
Υπήρξε η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που εμφανίστηκε σε ελληνική ταινία, στην κωμωδία του Νίκου Τσιφόρου Ο Πύργος των Ιπποτών του 1952, με το τραγούδι Μια γυναίκα, δύο άντρες του Γιώργου Μητσάκη. Η Χρυσάφη ήταν το κεντρικό πρόσωπο στο γλέντι μπουζουκιών που έστησε στις Κάννες τον Μάιο του 1960 ο Γιώργος Ζαμπέτας, μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι και τη Μελίνα Μερκούρη, με αφορμή την προβολή στο διαγωνιστικό τμήμα του ομώνυμου κινηματογραφικού φεστιβάλ της βραβευμένης ταινίας του Ζιλ Ντασέν Ποτέ την Κυριακή. Νωρίτερα είχε συνεργαστεί με τον Χατζιδάκι στη μεγάλη επιτυχία Δεν μπορεί κανείς να ξέρει, που ακούστηκε στην κωμωδία του Γιάννη Δαλιανίδη Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος.
Η Άννα Χρυσάφη συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα του ρεμπέτικου: Γιάννη Παπαϊωάννου, Βασίλη Τσιτσάνη, Σωτηρία Μπέλλου, Μάρκο Βαμβακάρη, Τάκη Μπίνη και πολλούς άλλους. Χάρη στην αναβίωση του ενδιαφέροντος για το ρεμπέτικο είχε ενεργή παρουσία στη λαϊκή μουσική σκηνή και μέσα στη δεκαετία του 1970.
Μεγάλες της επιτυχίες ήταν τα τραγούδια: Πεταλάκια του Μανώλη Χιώτη, Το παρελθόν θυμήθηκα του Στράτου Καμενίδη, Στο Τούνεζι στην Μπαρμπαριά και Ανάθεμά σε θάλασσα (ντουέτο με τη Μαρίκα Νίνου) του Βασίλη Τσιτσάνη, Μες στης Πόλης το χαμάμ του Ανέστου Δελιά, Πολλά ν' ακούς λίγα να λες του Απόστολου Καλδάρα, Το κορίτσι απόψε θέλει του Γιάννη Τατασόπουλου, Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω του Σταύρου Τζουανάκου και κυρίως τα Πάρε το δαχτυλίδι μου, Όπου Γιώργος και μάλαμα και Πάλιωσε το σακάκι μου του Γιώργου Μητσάκη.
Τα τελευταία χρόνια ζούσε, με τον σύζυγό της Φώτη, στους Αγίους Αναργύρους και τα καλοκαίρια στο εξοχικό τους στην Ανάβυσσο. Η Άννα Χρυσάφη πέθανε την 1η Σεπτεμβρίου 2013, σε ηλικία 92 ετών.
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/688#ixzz3C3NKPRXL
Βαγγέλης Περπινιάδης
1927 – 2003
31
Λαϊκός τραγουδιστής και συνθέτης. Γεννήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου του 1927 στην Κοκκινιά και ήταν γιος του παλιού και διάσημου ρεμπέτη Στελλάκη Περπινιάδη. Έκανε τα πρώτα του βήματα ως ψάλτης στην Οσία Ξένη της Κοκκινιάς και το 1947 πέρασε στο τραγούδι από τα «ταλέντα» του Μίμη Τραϊφόρου.
Γρήγορα καθιερώθηκε στο λαϊκό και το δημοτικό τραγούδι, με μεγάλες επιτυχίες, όπως: «Τα νέα της Αλεξάνδρας», «Αχ γιατί δεν μ' αγαπάς», «Γύρισε κοντά μου», «Μαχαραγιάς», «Δεν θέλω παλάτια και λεφτά», «Το μεροκάματο του πόνου». Ερμήνευσε, όμως, και τραγούδια έντεχνων συνθετών, όπως των Χρήστου Λεοντή, Δημήτρη Μπουκουβάλα και Γιώργου Κατσαρού.
Από την «Ανάσταση Ονείρων» του Χρήστου Λεοντή (1966) βγήκαν μεγάλες επιτυχίες με τη φωνή του Βαγγέλη Περπινιάδη και της Ρίας Νόρμα, όπως: «Πού να χωρέσει τ' όνειρο» και «Θα 'ρθεί το βράδυ βροχερό». Ο Βαγγέλης Περπινιάδης υπήρξε και υμνογράφος ποδοσφαιρικών ομάδων. Συνέθεσε και τραγούδησε δύο τραγούδια για τον Ολυμπιακό (1963 και 1965), ένα για τον Παναθηναϊκό και ένα για την ΑΕΚ, την οποία συμπαθούσε ιδιαίτερα.
Εκτός από τα τραγούδια που έγραψε και ερμήνευσε ο ίδιος, τραγούδησε συνθέσεις γνωστών μεγάλων συνθετών του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού, όπως των Βαμβακάρη, Τσιτσάνη, Μπαγιαντέρα, Παπαϊωάννου, Περιστέρη, Χιώτη, Μανισαλή, Βίρβου, Ροβερτάκη, Δημόπουλου και άλλων γνωστών δημιουργών.
Το πρώτο τραγούδι που φωνογράφησε ήταν το «Σουρουπώνει» του Κώστα Καπλάνη, το 1953, σε δίσκο 78 στροφών, όταν έκανε σεγκόντο στην Άννα Χρυσάφη. Από το 1955 φωνογραφεί δικές του συνθέσεις που γίνονται επιτυχίες: «Κλάψτε με φίλοι», «Άσ' τα νάζια βρε Μαρίτσα», «Βρε Μαριώ μου είσαι γλύκα». Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του, όλων των εποχών, ήταν «Τα νέα της Αλεξάνδρας» του Κώστα Γιαννίδη (1960) και «Ένας κύκλος και μια κούκλα» (1964), δικό του τραγούδι.
Στη δισκογραφία και στο πάλκο είχε κοντά του, ως δεύτερη φωνή, τις τραγουδίστριες Βούλα Γκίκα, Έλλη Γκίλα, Άννα Μπέλλα, Ρία Νόρμα, Ρία Κούρτη, Ρούλα Καλάκη, Νίτσα Αντωνάτου, Μαίρη Μπονίτα, Γιώτα Σύλβα. Κατά τη συνεργασία του με τον Χρήστο Λεοντή, ο Βαγγέλης Περπινιάδης όταν ήταν ντουέτο με τη Ρία Νόρμα (1964-'66) έδωσαν συναυλίες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στο Θέατρο Βεάκη (της οδού Στουρνάρη) και στο Κηποθέατρο Δάφνης, στο Ηράκλειο Κρήτης.
Ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο της ζωής και του τραγουδιού για τον Βαγγέλη Περπινιάδη ήταν οι εμφανίσεις του στα πανηγύρια, γεγονός που τον κράτησε πολύ ψηλά στη συνείδηση του κόσμου. Επί 50 χρόνια τραγουδούσε και διασκέδαζε τον λαό στα πανηγύρια της Αττικής και της υπόλοιπης Ελλάδας. Παράλληλα, έκανε τον γύρο του κόσμου και τραγούδησε για τον Ελληνισμό, σε Αμερική, Αυστραλία, Καναδά και Ευρώπη.
Πέθανε στις 12 Μαΐου του 2003, ύστερα από μάχη με τον καρκίνο. Στο προσκέφαλό του τις τελευταίες στιγμές ήταν η σύζυγός του, τα πέντε του παιδιά (δύο γιοι και τρεις κόρες), δεκατέσσερα εγγόνια και δύο δισέγγονα.
Απολαύστε τα “ Νέα της Αλεξάνδρας “
https://www.youtube.com/watch?v=i-iI04Zgepc
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/189#ixzz3C3Ni2NYZ
Κεν Άστον
1915 – 2001
8
Διακεκριμένος άγγλος διαιτητής ποδοσφαίρου, που εισηγήθηκε σημαντικές καινοτομίες στο τρόπο διεύθυνσης ενός αγώνα, με αποκορύφωμα την κίτρινη και την κόκκινη κάρτα.
Ο Κεν Άστον (Ken Aston) γεννήθηκε στο Κόλτσεστερ την 1η Σεπτεμβρίου 1915 και από μικρός ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο. Σπούδασε οικονομικά και διορίστηκε δάσκαλος σε Δημοτικό Σχολείο της γενέτειράς του. Υπηρέτησε τη Στοιχειώδη Εκπαίδευση για 44 χρόνια, φθάνοντας στο βαθμό του διευθυντή. Το 1936 ξεκίνησε τη διαιτητική του καριέρα από τα τοπικά πρωταθλήματα. Την ολοκλήρωσε το 1963, εκπληρώνοντας το όνειρο κάθε άγγλου διαιτητή. Διηύθυνε τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας μεταξύ Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - Λέστερ 3-1 και στο τέλος ανέβηκε τα περίφημα 39 σκαλιά για να παραλάβει το μετάλλιό του από τη Βασίλισσα Ελισάβετ.
Η σημαντικότερη στιγμή της διεθνούς διαιτητικής του καριέρας ήλθε στις 2 Ιουνίου 1962, όταν διηύθυνε τον αγώνα Χιλής - Ιταλίας για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Χιλής. Ο αγώνας ήταν σκληρός και χρειάστηκε τη συνδρομή των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας για να τον φέρει σε πέρας. Δικαίως έμεινε στην ιστορία ως η «Μάχη του Σαντιάγο».
Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι ώρες πριν από τη διεξαγωγή του, εξαιτίας των προσβλητικών σχολίων κάποιων ιταλών δημοσιογράφων, που αμφισβήτησαν την ηθική των γυναικών της Χιλής. Ο Άστον απέβαλε δύο ποδοσφαιριστές της «Σκουάντρα Ατζούρα», αλλά έκλεισε τα μάτια σε κάποιες δυναμικές ενέργειες των χιλιανών ποδοσφαιριστών, που σήκωναν αποβολή. Ο ίδιος αργότερα επικαλέσθηκε την απειρία των εποπτών του για την εύνοιά του υπέρ των διοργανωτών, που επιβλήθηκαν με 2-0.
Ο Κεν Άστον κατά τη διάρκεια της γηπεδικής του ζωής ανέπτυξε ορισμένες δημιουργικές ιδέες για τη διαιτησία. Εισηγήθηκε τη δεκαετία του '40 και έγινε αποδεκτή από την Αγγλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου η μαύρη στολή με την άσπρη μπορντούρα για τους διαιτητές και η υιοθέτηση του κίτρινου και κόκκινου χρώματος στα σημαιάκια των εποπτών για να διακρίνονται καλύτερα. Μέχρι τότε, οι διαιτητές φορούσαν σακάκι και το σημαιάκι του επόπτη είχε το χρώμα της γηπεδούχου ομάδας.
Μετά το κρέμασμα της σφυρίχτρας του το 1963 αξιοποιήθηκε στη FIFA ως μέλος της επιτροπής διαιτησίας. Η μεγαλύτερη συνεισφορά του Κεν Άστον ήταν η εισήγησή του για την καθιέρωση της κίτρινης και της κόκκινης κάρτας στον πειθαρχικό έλεγχο των ποδοσφαιριστών. Έγινε δεκτή από την FIFA και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού το 1970.
Η αφορμή δόθηκε από το ντέρμπι Αγγλίας - Αργεντινής για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966. Ο γερμανός διαιτητής Ρούντολφ Κράτλιν δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με κανέναν από τους 22 ποδοσφαιριστές, καθώς μιλούσε μόνο τη μητρική του γλώσσα κι έτσι κανένας δεν κατάλαβε ότι οι αδερφοί Τσάρλτον είχαν παρατηρηθεί, ενώ ο Αργεντινός Αντόνιο Ρατίν που αποβλήθηκε δεν δεχόταν να φύγει από τον αγωνιστικό χώρο. Τότε ο Κεν Άστον, που εκτελούσε χρέη παρατηρητή, κατάλαβε ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει στο ποδόσφαιρο.
Επιστρέφοντας με το αυτοκίνητό του στο σπίτι του σταμάτησε σε ένα φανάρι. Σαν αστραπή του πέρασε από το μυαλό η ιδέα ότι το πορτοκαλί και το κόκκινο φως κυκλοφορίας θα μπορούσαν να τύχουν εφαρμογής στο ποδόσφαιρο και να ξεπεραστούν τα προβλήματα της γλώσσας. Η κίτρινη κάρτα θα σήμανε προειδοποίηση και η κόκκινη αποβολή. Έτσι θα γινόταν απολύτως ξεκάθαρη η απόφαση του διαιτητή και δεν θα χρειάζονταν κάθε φορά να επικαλούνται τις μαντικές τους ικανότητες, παίκτες και θεατές. Άλλες καινοτομίες που εισηγήθηκε ο Άστον ήταν η χρησιμοποίηση αναπληρωματικού διαιτητή, που οδήγησε αργότερα στην υιοθέτηση του τέταρτου διαιτητή, η πινακίδα των αλλαγών και η ειδική αναφορά στους κανονισμούς παιδιάς της πίεσης που πρέπει να έχει η σφαίρα (μπάλα).
Ο Κεν Άστον πέρασε πολλά χρόνια στις ΗΠΑ, μαθαίνοντας στα αμερικανόπουλα τα μυστικά του ποδοσφαίρου. Το 1997 αναγορεύτηκε σε «σερ» από τη Βασίλισσα Ελισάβετ. Πέθανε στις 23 Οκτωβρίου του 2001.
Η φιλοσοφία του για το ποδόσφαιρο και τη διαιτησία συνοψίζεται στη ρήση του: «Το ποδόσφαιρο ήταν και είναι η ζωή μου και το θεωρώ πολύ απλό. Είναι σαν ένα θεατρικό έργο με 22 πρωταγωνιστές. Ο διαιτητής είναι κάτι σαν τον σκηνοθέτη. Με τη μοναδική διαφορά ότι δεν ξέρει το σενάριο, δεν γνωρίζει ποτέ το τέλος και το όλο έργο έχει μόνο έναν στόχο: να διασκεδάζει τον θεατή».
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/297#ixzz3C3O0jWAF
Album Fur Die Jugend
2
Πιανιστική σουίτα του Ρόμπερτ Σούμαν, αφιερωμένη στις τρεις κόρες του, Μαρία, Ελίζα και Ιουλία. Στα ελληνικά μεταφράζεται ως «Λεύκωμα για τη Νεολαία» και φέρει τον αριθμό 68 στην εργογραφία του σπουδαίου γερμανού ρομαντικού συνθέτη (1810-1856).
Το έργο αποτελείται από 43 πιανιστικά κομψοτεχνήματα, που δεν ξεπερνούν το ένα λεπτό το καθένα τους και είναι κατάλληλα να παιχθούν από παιδιά ή αρχάριους πιανίστες. Τα πρώτα επτά κομμάτια του έργου παρουσιάστηκαν την 1η Σεπτεμβρίου 1848, την ημέρα των έβδομων γενεθλίων της μεγαλύτερης κόρης του Μαρίας.
Τα μέρη της σουίτας:
- Melodie (Μελωδία)
- Soldatenmarsch (Το Εμβατήριο του Στρατιώτη)
- Trällerliedchen (Μουρμουροτράγουδο)
- Ein Choral (Κοράλ)
- Stückchen (Κομματάκι)
- Armes Waisenkind (Το Φτωχό Ορφανό)
- Jägerliedchen (Το τραγούδι του Κυνηγιού)
- Wilder Reiter (Ο Άγριος Καβαλλάρης)
- Volksliedchen (Δημοτικό Τραγούδι)
- Fröhlicher Landmann, von der Arbeit zurückkehrend (Ευτυχισμένος Αγρότης, γυρίζει από την εργασία του)
- Sizilianisch (Σιτσιλιάνικο)
- Knecht Ruprecht (Υπηρέτης Ρούπερτ)
- Mai, lieber Mai (Μάη, γλυκέ Μάη)
- Kleine Studie (Μικρή Σπουδή)
- Frühlingsgesang (Τραγούδι της Άνοιξης)
- Erster Verlust (Πρώτη Απώλεια)
- Kleiner Morgenwanderer (Μικρός πρωϊνός οδοιπόρος)
- Schnitterliedchen (Το τραγούδι του Θεριστή)
- Kleine Romanze (Μικρό Ρομάντζο).
- Ländliches Lied (Αγροτικό Τραγούδι)
- Άτιτλο
- Rundgesang (Κυκλόστιχο)
- Reiterstück (Ο αναβάτης)
- Ernteliedchen (Το τραγούδι της σοδειάς)
- Nachklänge aus dem Theater (Ήχοι από το θέατρο)
- Άτιτλο
- Kanonisches Liedchen (Το μικρό κανόνι)
- Erinnerung (Θύμηση )
- Fremder Mann (Ο Ξένος)
- Άτιτλο
- Kriegslied (ΠολεμικόΤραγούδι)
- Sheherazade (Σεχραζάτ)
- Weinlesezeit – fröhliche Zeit! (Τρυγητός - Ευτυχισμένη Μέρα)
- Thema (Θέμα)
- Mignon (Μινιόν)
- Lied italienischer Marinari (Το τραγούδι του Ιταλού Ναύτη)
- Matrosenlied (Το τραγούδι του Ναυτικού)
- Winterzeit I (Χειμωνιάτικη Εποχή Α')
- Winterzeit II (Χειμωνιάτικη Εποχή Β')
- Kleine Fuge (Μικρή Φούγκα)
- Nordisches Lied (Σκανδιναβικό Τραγούδι)
- Figurierter Choral (Κοράλ)
- Sylvesterlied (Παραμονή της Πρωτοχρονιάς)
https://www.youtube.com/watch?v=IM_t8o3JLtQ
ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/663#ixzz3C3OP7El0
Ο ΑΥΡΙΑΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ
Τρίτη
2/9
03:00
19°C
86%
4 Μπφ ΒΔ
24 Km/h
ΛΙΓΑ ΣΥΝΝΕΦΑ
09:00
20°C
81%
2 Μπφ BA
9 Km/h
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
15:00
23°C
67%
4 Μπφ Δ
24 Km/h
ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
21:00
19°C
83%
4 Μπφ ΒΔ
24 Km/h
ΑΣΘΕΝΗΣ ΒΡΟΧΗ
Μετά από ένα τριήμερο ..” σιωπής “ ξαναμπαίνουμε από σήμερα στο κανονικό μας ρυθμό φίλοι μου κι φυσικά έχουμε πολλά και ενδιαφέροντα να σας δώσουμε , γιατί μπορεί να κάναμε τριήμερες..διακοπές , κάτι που ήταν απολύτως αναγκαίο , μετά την..πίεση και το ‘άγχος αφού μετείχαμε με μεγάλη μας χαρά , στην ολιγομελή ομάδα , οργάνωσης , και διεκπεραίωσης της πολύ επιτυχημένης εκδήλωσης για τα 70 χρόνια του ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΟΣ …για την οποία φυσικά έχουμε απέραντο…φωτορεπορτάζ και όχι…μόνο …
Ζητάμε λοιπόν συγγνώμη από όλους σας για τη διακοπή στης επικοινωνίας μας που από σήμερα αποκαθίσταται πλήρως και μπαίνει στο ρυθμό της
Καλή σας μέρα ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ να περνάτε καλά
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη……Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment