ΜΠΑΜΠΗΣ ΚΛΩΣΣΑΣ : 75 ΧΡΟΝΙΑ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ !!

 

  Πολλές  φορές  αγαπημένοι μου  φίλοι , έχουμε  αναφερθεί στα  παλιά  επαγγέλματα , που με  το χρόνο..ξεθώριασαν ή έσβησαν..

   Θυμηθείτε τους ..σαμαράδες , τους  πεταλωτήδες , τους  βαλμάδες , φτάσαμε  όμως ,  στο  χωριό μας  τουλάχιστον , να  εξαφανιστούν  και  επαγγέλματα  της  καθημερινότητας , ραφτάδες , τσαγκάρηδες κ.α έχουν  πια εξαγφανιστεί  απ’ τη  ζωή μας .

   Το  τελευταίο ραφείο , του Μήτσου  Κατσένιου , στο  Αλωνάκι , έκλεισε πριν λίγα  χρόνια , λόγω “ συνταξιοδότησης “ , και πριν τρί;α  περίπου  χρόνια  έκλεισε , προσωρινά  όμως , και  το  τελευταίο  τσαγκάρικο , του αξέχαστου  Μπάμπη  Κλώσσα , που  έφυγε το 2008 σε  ηλικία  85  χρόνων ..

   Όπως θα  προσέξατε , ανέφερα προσωρινά  , στο  κλείσιμο του  μαγαζιού , που  όλη  τη ζωή του ήταν  στο  Αλωνάκι , γιατί εδώ και λίγο καιρό το  μαγαζί  ξανάνοιξε , αυτή  τη  φορά με  αρχιμάστορα  την  κόρη  του αείμνηστου  Μπάμπη , τη  Σοφία , όπως  λέει  και η ταμπέλα …

 Ο Μπάμπης , γεννήθηκε  το 1923 , στο  Βαρούσι , και  είχε άλλα τέσσερα  αδέρφια , τον  Αποστόλη ( Αμτή ) το  Γιώργο ( Πλαστήρα ) , την  Παρασκευή συζ. Ανέστου  και  το Νίκο που  είναι  στον  Καναδά .

    Στα δώδεκά του  αρχίζει η σταδιοδρομία  του  στην τσαγκαρική  τέχνη , η  γιαγιά  του τον  πήγε  το 1935 , στο Γιώργο Αποστολόπουλο – Μαρδώνη  , φτασμένο  μάστορα – τσαγκάρη , για  να  μάθει  την  τέχνη , μια  τέχνη που  υπηρέτησε με  απόλυτη  συνέπεια  75 σχεδόν  χρόνια ..

   Συνήθως , όλοι  οι  νέοι κάνουν  διακοπή του  επαγγέλματός  τους  πηγαίνοντας  στρατιώτες , ο Μπάμπης  όμως και  στο  στρατό τσαγκάρης  ήτανε ..

..και  βέβαια  φαίνεται , ο μεσαίος απ’ τους  τρεις  καθιστούς , σε  φωτογραφία  του  1947 , στη Λάρισα όπως  γράφει  και  στο πίσω  μέρος  της  φωτογραφίας με  συναδέλφους  του της  ίδιας  ειδικότητας .

  Η παλιά  μηχανή του , γερασμένη  κι’ αυτή  θέλει..” νοσοκομείο “ και  πάλι  είναι  αμφίβολο αν θα  λειτουργήσει , γιατί  βλέπεις  η καινούργια  τεχνολογία είναι πολύ πιο  εξυπηρετική .

    Και  βέβαια τα  απαραίτητα ..” τσαγκαροσούβλια “ κλπ τσαγκαροεργαλεία , λίμες , φαλτσέτες , σφυριά , βο’υρτσες ,  κρεμασμένα  στο πλάϊ του τραπεζιού , για  να’ναι  πρόχειρα , όπως  ο κανονισμός  το  θέλει…

  Μοντελάκια της..εποχής , ενθύμια  της  μαστοριάς  του  Μπάμπη , για  συνηθισμένες περιπτώσεις , βακέτα  και  ρόδα , από κάτω  για  σόλα , για  να..κρατάνε  χρόνια ..Προσέξτε  όμως το  ένα  είναι..” πεδιλάκι “ αεράτο κι’ ανάλαφρο , ούτε δύο…κιλά ..

   Τα έχει  η  Σοφία σε πρώτη  θέση για  να θυμίζουν  το  μάστορά  τους , ε … και  για  συναισθηματικούς  λόγους βέβαια ..

  Η  Σοφία  σε  ώρα  εργασίας , περιποιείται  κάποια γόβα..στιλέτο…

    Θα πρέπει ακόμα  να  τονίσουμε , πως  ο αείμνηστος  Μπάμπης , ήταν  κοινωνικότατος , άνθρωπος  της  αγοράς  , όπως  λέμε και γνώριζε  απ’ την  καλή κι’ απ’ την  …ανάποδη , τη  Λιδορικιώτικη  ζωή , και  είναι  κρίμα που δεν μπορέσαμε να καταγράψουμε τις υπέροχες ιστορίες  απ’ την  παλιά  Λιδορικιώτικη  ζωή ..αυτό  εξ’ άλλου  φαίνεται  κι’ απ’ τις πάμπολλες  φωτογραφίες , με  διάφορες  παρέες ..

   Με  τον Κ.Αναγνωστόπουλο – Κοτίνο , σε  κάποια ..βουκολική  εξόρμηση ..

  Με το  Θανάση  Φαλίδα , το Μήτσο  Δελενίκα και  τις νταμουζάνες ..βεβαίως..βεβαίως..

  Σε κάποια  εκδρομή  του  Επαγγελματικού Συλλόγου , του  οποίου  ήταν  μέλος .

   Σε  κάποιο  ραφείο , τα  πίνει όλη  η  παλιοπαρέα …

       Καλό  σας  βράδυ ….Κ.Κ.-