Αράχωβα 1-6-50 , μπροστά στην ταβέρνα Καραθανάση , το..εξπρές Λιδορίκι - Αθήνα , έχει κάνει την λιγόωρη στάση για...κοκκινιστό και κόκκινο κρασί . Οδηγός ο Θόδωρος Τσιώτας , αριστερά , με βοηθό τον δεκαεξλαχρονο , τότε , Μπάμπη Φαλίδα .
- 9 -
Στο προηγούμενο “ νοσταλγικό “ μας οδοιπορικό , αγαπημένοι μου φίλοι, τελειώσαμε το ..περιπετειώδες ταξίδι Λιδορίκι – Αθήνα με τέρμα το πρακτορείο του ΚΤΕΛ Φωκίδας στην οδό Βίκτωρος Ουγκώ, στην πλατεία Καραϊσκάκη , απέναντι απ’ το παλιό θέατρο “ Περοκέ “.
Μας έμενε όμως να αφηγηθούμε και την..αντίστροφη πορεία του ταξιδιού , δηλαδή Αθήνα – Λιδορίκι. Τύχη ..καλή όμως μας βοήθησε να “ ζήσουμε “ κυριολεκτικά , τη διαδρομή αυτή “ ωσεί..παρόντες , μέσα απ’ την ολοζώντανη , αυθεντική και..ολόδροση αφήγηση ενός αγαπητού φίλου που έκανε πολλές φορές αυτό το ταξίδι , κάτω βέβαια , απ’όλες τις συνθήκες , χειμώνες και καλοκαίρια , του Θύμιου Βασ. Τσινταβή , απ’ το Σερνικάκι και αναφέρεται σε ένα τέτοιο ταξίδι , που έγινε στη δεκαετία του ‘50 .
Απολαύστε το…
Α Θ Η Ν Α - Λ Ι Δ Ο Ρ Ι Κ Ι
ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ...
Φωτογραφία της εποχής , δεκαετία του ‘50 , με τους κεντρικούς πρωταγωνιστές της αφήγησης , Θόδωρο Τσιώτα , πρώτο από δεξιά και Θανάση Ράπτη , δεύτερο , τρίτος ο Στάθης Λελίγκος και ο τέταρτος ..άγνωστος..και φυσικά το λεωφορείο που έκανε το ταξίδι..
* * *
" Ήταν χειμώνας, κάποιες μέρες πριν τις εορτές των Χριστουγέννων.Τότε
το πρακτορείο βρισκόταν στη Μητρόπολη, επί της οδού Μπενιζέλου (είναι
ο δρόμος δεξιά προς την Ακρόπολη). Οδηγός στο λεωφορείο ο Θόδωρος
Τσιώτας (από το Μαλανδρίνο),εισπράκτορας-βοηθός ο Θανάσης Ράπτης (από
τη Σκαλούλα).Το λεωφορείο (24αρι)γεμάτο με πάνω όμως από 30 επιβάτες.
Τότε, βλέπεις, τα λεωφορεία ήσαν, πιο οργανωμένα.., όχι όπως σήμερα!
Είχαν και σκαμνάκια... Σ' αυτά λοιπόν βολευόντουσαν οι παραπανίσιοι
ασχέτως ηλικίας, επαγγέλματος και καταγωγής. Πάνω από το λεωφορείο
όλες οι αποσκευές των επιβατών,στην ειδική σχάρα,δεμένες και
τακτοποιημένες με τέχνη και μαεστρία από τον μπάρμπα Θανάση, τον οποίο
οι λοιποί βοηθοί και όχι μόνο, σεβόντουσαν και γι' αυτό τον βοηθούσαν,
λόγω και της μεγαλύτερης ηλικίας του. Στο τιμόνι ο Τσιώτας, πάντοτε
γελαστός και κεφάτος ξεκινάει.Μέσω πλατείας Μοναστηρακίου δεξιά προς
Ιερά οδό και στο τέλος αυτής η κεντρική οδός προς Δαφνί και Σκαραμαγκά
με πρόθεση να πάρουμε το δρόμο προς Θήβα (δεν υπήρχε ακόμη η εθνική
οδός). Το κρύο, μέσα στο λεωφορείο κι έξω, τσουχτερό. Αφού αφήσαμε το
Σκαραμαγκά, στη διασταύρωση προς Κόρινθο και προς Θήβα-Λιβαδειά πήραμε
το δεύτερο δρόμο και από τα νότια της Πάρνηθας,αρχίσαμε να
κατευθυνόμαστε προς την περιοχή της Κάζας.Το κρύο όσο προχωρούσαμε
δυνάμωνε και ο ουρανός σκοτεινός και μαύρος ετοιμαζόταν για χιόνι.Θα
προλάβουμε ή όχι να περάσουμε τη Κάζα; Όλοι το ίδιο σκεφτόντουσαν,
αλλά κανείς δεν το λεγε. Δεν ξέρω, αν θυμάστε, εκεί υπάρχει μια μεγάλη
ανηφόρα με στροφές, όπου στο τέρμα της υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας
Σωτήρας. Από εκεί και μετά ο δρόμος ισιώνει μέχρι το
Κριεκούκι.Φθάνοντας λοιπόν,για να πάρουμε την ανηφόρα - ήδη έξω
χιονίζει πλέον και η θερμοκρασία είναι κοντά στο μηδέν - το λεωφορείο
αδυνατεί... να προχωρήσει.Ο δρόμος γλιστράει,απ' το χιόνι και δεν
μπορεί να ανεβεί στην ανηφόρα, όπως ήταν φορτωμένο με επιβάτες και
αποσκευές.
Τότε ο Τσιώτας δίνει ...το παράγγελμα. ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ ΟΛΟΙ!!
Έπρεπε να συνεχίσουμε με τα πόδια, σ' όλη την ανηφόρα,μέχρι την Αγιά
Σωτήρα!...Η απόσταση; τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο...
Το λεωφορείο, άδειο πλέον από επιβάτες, προχωρεί με μεγάλη δυσκολία πάλιν μπροστά και
κατευθύνεται στην Αγιά Σωτήρα.Οι επιβάτες, πλέον με τα πόδια,ανεβαίνουν την ανηφόρα.Ξέρετε δεν είχαν ακόμη καλομάθει, όπως τώρα, που πάμε και στο περίπτερο ακόμη για τσιγάρα, που λέει ο λόγος με το Ι.Χ. Μετά αρκετή ώρα (μια ώρα; υπήρχαν παιδιά,ηλικιωμένοι) φθάσαμε και οι πεζοί.Ξανά στο αυτοκίνητο.
Στο Κριεκούκι, στάση για κίτρινο ζεστό ψωμί.
Μέσα από τη Θήβα κι από κει ποιός μας πιάνει...
Όλο κάμπος μέχρι τη Λιβαδειά.Στάση στη πλατεία για καφέ και σουβλάκι,
όποιος έχει βέβαια. Μετά άρχιζε το πιο "ηρωικό" τμήμα της διαδρομής,
μέχρι την Αράχωβα. Γιατί ηρωικό; Θα σας εξηγήσω.Αυτό το τμήμα λοιπόν
της διαδρομής έχει, όπως ξέρετε, τις περισσότερες στροφές (και δη
εκείνα τα χρόνια στη παλιά χάραξή του πολύ περισσότερες).Έτσι λοιπόν
μέχρι τη διασταύρωση για Δίστομο-¨Οσιο Λουκά, πίσω και παρηγοριά, που
λένε, αλλά από κει και πάνω;
Οι περισσότεροι επιβάτες, με άδειο στομάχι,αλλά κι εκείνοι που είχαν φάει σουβλάκι,άρχισαν να ζαλίζονται.
Οι σακκούλες για τη περίσταση σε πρώτη γραμμή. Ξέρετε σακκούλες, απ'
αυτές του μανάβη, χαρτένιες (που πλαστικό τότε!).Τα παράθυρα άνοιγαν
κι έκλειναν για να πεταχτούν οι σακκούλες. Προ του κινδύνου λοιπόν να
γεμίσει... το λεωφορείο, με γεμάτες σακκούλες ανοιγμένες, ο Τσιώτας
δίνει το σύνθημα κι αρχίζει.
"Ωρε κατακαημένη Αράχωβα κ.τ.λ,κ.τ.λ).
Τότε σ' αυτή τη διαδρομή έμαθα από τότε, όλα τα δημοτικά τραγούδια...
Ξέρετε πρώτη φωνή το μισό μπροστινό λεωφορείο... και επανάληψη το άλλο
μισό. Έτσι οι επιβάτες "ξεχνιόντουσαν", τραγουδώντας με αποτέλεσμα ο
μπαρμπα Θανάσης να γλυτώνει το πλύσιμο μέσα του λεωφορείου.
Όταν με το καλό το λεωφορείο έφτασε στην Αράχωβα εκεί το χιόνι και το κρύο
παντού.
Την ίδια εποχή , το ίδιο αυτοκίνητο , DODGE με αριθ.κυκλοφορίας 46078 , σε στάση στην ταβέρνα του Καραθανάση στην Αράχωβα , με τη τσάντα ο αείμνηστος πατέρας του αφηγητή μας Βασίλης Τσινταβής , πράκτορας του ΚΤΕΛ και ο Θόδωρος Τσιώτας , ενώ πίσω δεξιά έρχεται ..φτιάχνοντας το μαλλί , ο Κώστας Χαρδαλούπας ,απ’ την Αμυγδαλιά ( Πλέσσια ) που προφανώς είχε αντικαταστήσει τον μπάρμπα Θανάση Ράπτη , στα καθήκοντα του…βοηθού .
Στάση στου "Καραθανάση".Φαγητό, όποιοι είχαν... (όχι όποιοι ήθελαν, γιατί όλοι ήθελαν,αλλά τα χρόνια δύσκολα τότε...).
Βέβαια οδηγός και εισπράκτορας έτρωγαν δωρεάν.Οπότε άκουγες μερικές φορές τον
μαγαζάτορα, να λέει,συνήθως στο φτωχό χωριατόπαιδο-εισπαρακτοράκι.
Φάε και κανένα "σκέτο πιλάφι", Γιώργο,Γιάννη, Κώστα, χωρίς επώνυμο.
Μετά άρχιζε η κατηφόρα και εντός πλέον Φωκίδας.
Φαντάζομαι να καταλάβατε γιατί είπα τη διαδρομή αυτή
"ηρωική".Τόσοι ήρωες ακουγόντουσαν στα τραγούδια,τόσα ηρωικά ονόματα
(Σάλωνα,Αράχωβα),τότε έμαθα και για τον Νταβέλη...,αλλά και αρχαία
ιστορία.Ήταν σχεδόν απίθανο, να περάσουμε από κει και να μην αναφερθεί
ο πατέρας μου, στον Οιδίποδα και στον Λάϊο, που τον σκότωσε "εν
τριπλαίς αμαξιτοίς οδοίς".
Δεν θα ξεχάσω ποτέ και κάποιες φορές που συνταξιδεύαμε, με την
μεγάλη Ελένη Λιάπη.Τότε όταν ξεκίναγε για να τραγουδήσει, τα πάντα
σώπαιναν, για να την ακούσουν, ακόμη... και τα πουλιά έξω, μα τι φωνή
που είχε!!
Ξεκίναγε βέβαια πάντα με το "για μια Λιδωρικιώτισσα"....
Πρέπει να σταματήσω όμως γιατί με τούτο και μετ' άλλο χωρίς να
το καταλάβουμε φθάσαμε στο χωριό του πατέρα μου,το Σερνικάκι,μέσα στον
ελαιώνα. Εδώ τώρα θα σας αφήσω,γιατί θα κατεβώ για το χωριό, εξ άλλου
να με συγχωρείτε, που σας κούρασα τόση ώρα με τη φλυαρία μου.
Καλή σαρακοστή.
Ευθύμιος Β. Τσινταβής
ΣΗΜ : Ο Θύμιος Τσινταβής , είναι γνωστός Δικηγόρος των Αθηνών και γαμπρός του Λιδορικιού , έχει παντρευτεί ” αγγόνα “ του αείμνηστου Γιώργου Πανάγου , του Γιωργή ή Όρνιθα , όπως τον ξέραμε οι Λιδορικιώτες , που ήταν απ’ τους πιο γνωστούς “ πλακατζήδες “ της αγοράς , Βαθειάς τε και…πέριξ . Ο αγαπητός μας φίλος Θύμιος όμως είναι και γιός του αξέχαστου Βασίλη Τσινταβή , που όλα τα χρόνια που ήταν πράκτορας του ΚΤΕΛ , κυρίως στην Αθήνα , ήταν ο…καλός συγγενής και φύλακας άγγελος όοολων των Δωριέων , και κυρίως στα…δύσκολά . Τον θυμούνται με αγάπη όλοι οι Λιδορικιώτες , για τις πολλαπλές εξυπηρετήσεις , όταν ήταν φοιτητές , φαντάροι ή εργαζόμενοι στην Αθήνα και ήταν “ για όλους ανεξαιρέτως ( και ιδιαίτερα για την οικογένειά μου ) “ ο αγαπημένος μπάρμπα Βασίλης με τη χρυσή καρδιά και το απέραντο χαμόγελο , τι να την κάνεις τη…συγγένεια …..
Καλό σας μεσημέρι , να περνάτε καλά....Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment