Το πρώτο αυτοκίνητο που πάτησε τις...ρόδες του στο Λιδορίκι , ήταν ένα φορτηγάκι του Παναγιώτη Μποβιάτση ( Γύφτου ) απ' τη Στρούζα , το 1919 , πριν από 89 χρόνια .
Ο φριχτός παγκόσμιος πόλεμος του 1914-1918 , με τα εκατομμύρια των νεκρών και τις συμφορές που σκόρπισε σ' όλη την Ευρώπη , είχε τελειώσει . Οι στάχτες των ερειπίων είχαν καθαριστεί κι' άρχιζε η ανοικοδόμηση . Διορατικοί άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο , άρχισαν να οραματίζονται ένα καλύτερο μέλλον γιά την ανθρωπότητα και να δουλεύουν γιά την επούλωση των πληγών της .
Μπορεί ο πόλεμος νάχε σωρέψει χίλια δυό δεινά , σκόρπισε φρίκη και τρόμο , έφερε όμως και μεγάλη τεχνική πρόοδο . Γιά την κάλυψη των αναγκών του , αναπτύχθηκαν πολύ τα μέσα συγκοινωνίας . Το υποβρύχιο , το αεροπλάνο , τα τανκς , τ' αυτοκίνητα , έφτασαν σε ζηλευτό ανάπτυξης και τώρα , που οι σκοτωμοί είχαν τελειώσει , έπρεπε τις τεχνικές αυτές βελτειώσεις να τις εκμεταλλευτούν οι άνθρωποι .
Χιλιάδες στρατιωτικά καμιόνια -άχρηστα πλέον-σκούριαζαν και διαλύονταν σαν παλιοσίδερα . Το συμμαχικό υλικό , αξίας δισεκατομμυρίων χρυσών λιρών , πήγαινε χαμένο στις διάφορες μάντρες , αζήτητο κι' άχρηστο .
Τότε , ο Παναγιώτης Μποβιάτσης , νέος με όνειρα πολλά και ανοιχτό μυαλό , δεν ήρθε απ' την Αμερική να αγοράσει γίδια , όπως έκαναν άλλοι , αλλά βλέποντας μπροστά που πάει η..ζωή κι' ο κόσμος αλλά και που τπάρχει ψωμι , έριξε το χρήμα του στην αγορά χωραφιών στο Χαλάνδρι και στ' αυτοκίνητα . Τ' αδέρφια και τα ξαδέρφια του τούλεγαν να " πάρει γίδια και να τους κρεμάσει τα μεγαλύτερα κυπριά , ν' αχολογάνε οι..Στρουζόραχες σαν τα..σαλαγάνε ", όπως έκαναν αυτοί , δεν τους άκουσε και κοίταξε τ' αυτοκίνητα , και τα πράγματα των δικαίωσαν.
Με λίγα λεφτά - σχεδόν τζάμπα - αγόρασε , απ' τον τότε ΟΔΙΣΥ , ένα στρατιωτικό παλιό καμιόνι , σκοπεύοντας να το δρομολογήσει Ερατεινή-Λιδορίκι , με οδηγό τον αδερφό του Νίκο . Ο ίδιος είχε στο Χαλάνδρι ένα άλλο μεγάλο αμάξι , το καμιόνι αυτό ήταν μάρκας Φορντ , με συμπαγή λάστιχα και αλυσίδα , όπως οι σημερινές μοτοσυκλέτες περίπου , τα δε φανάρια του λειτουργούσαν με...ασετυλίνη ! Το μέγεθός του όχι μεγαλύτερο από ένα σημερινό καλό τρίκυκλο .
Απ' τον Πειραιά , γεμάτο με διάφορα εμπορεύματα , το φόρτωσε σ' ένα μεγάλο καίκι κι' έφτασε στην Ερατεινή. Εκεί τόβγαλαν με μεγάλα μαδέρια. Στην Ερατεινή , στο μώλο , μαζεύτηκε όλο το χωριό να το δει και να το θαυμάσει . Έγινε αγιασμός , και μετά τα σχετικά κεράσματα , το αυτοκίνητο , με οδηγό τον ίδιο τον Γύφτο , και επιβάτες τ' αδέρφια του Νίκο και Γιάννη ( το γνωστό μας Λιδορικιώτη αυτοκινητιστή ) , ξεκίνησε γιά το Λιδορίκι , εγκαινιάζοντας μιά καινούρια...εποχή . Ο δρόμος ήταν ο ίδιος ο σημερινός , μόνο που ήταν στενότερος και σκιροστρωμένος , γιά τα κάρα , και βόλευε το καμιόνι με τα συμπαγή λάστιχα .Έβγαλε λοιπόν καλά τον ανήφορο μέχρι τ' Ανάθεμα , αν και κάπου-κάπου οι πιβάτες κατέβαιναν να πετάξουν καμιά πέτρα , ν' ανοίξουν το δόμο , όπου ήταν στενός , και να κάνουν και κάνα..σταυρό , να βάλει ο Θεός το..χέρι του !
Όταν όμως έφτασαν στ' Ανάθεμα και πήραν τον κατήφορο , ο Γύφτος διαπίστωσε με τρόμο πως δεν έπιαναν τα φρένα του . Κρύος ιδρώτας τον έπιασε , γιατί παρακάτω το γεφύρι ήταν πολύ στενό και η στροφή απότομη και φοβόταν μήπως πέσει έξω . Εξ' άλλου τ' αμάξια εκείνης της εποχής δεν ήταν ούτε " Μερσέντες " , ούτε " Ρολς- Ρους " .
Ψύχραιμος ο γύφτος , αναλογίστηκε την κατάσταση και τον κίνδυνο , είπε στ' αδέρφια του να κατεβούν και να πάνε να τον περιμένουν πιό κάτω , αυτός δε πήγε ως το γεφύρι , ίσιωσε μ' ένα φτυάρι λίγο το μέρος , ΄΄εριξε μιά ματιά στ' αδέρφια του , έκανε το σταυρό του , έβαλε μπροστά και..ξεκίνησε...
Η Παναγιά η Κουτσουριώτισσα , έβαλε το χέρι της κι' όλα πήγαν καλά , πέρασαν τη Βελλά και το Παραδείσι , καθυστέρησαν λίγο , από μιά μοκροβλάβη , στου Κορδοπλή το ρέμα , και σε λίγο έμπαιναν θριαμβευτικά στο Λιδορίκι , κι' ακολουθούμενοι από την ..ξυπόλυτη..πιτσιρικαρία έφτασαν και στάθμευσαν στ' Αλωνάκι , όπου τ' αμάξι έμεινε γιά πάντα , όπως θα δούμε παρακάτω . Ο μακαρίτης ο Γύφτος , λογάριαζε να πάρει άδεια εκμετάλλευσης της γραμμής , βάζοντας οδηγό τον αδερφό του Νίκο . Τον έφαγε όμως η...πολιτική , τα δυό κόμμα;τα , Βενιζελικοί και Βασιλικοί , ήταν στα μαχαίρια , ο Γύφτος ήταν αντίθετος με την κατάσταση και δεν τούδωσαν την άδεια . Μετά έγινε η επιστράτευση , ο αδερφός του πήγε στρατιώτης -κι' έμεινε γιά πάντα στη Μικρασία -κι' έτσι τ'αυτοκίνητο έμεινε γιά πάντα αραγμένο στ' Αλωνάκι , έρμαιο στα χέρια των πιτσιρικάδων , ώσπου διαλύθηκε , έχοντας κάνει ένα και μοναδικό..ταξείδι...
Ο ίδιος ο Γύφτος , έφερε και το 1935 το πρώτο λεωφορείο στο Λιδορίκι , μιά κίτρινη ΦΑΡΓΚΟ , αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να πάρει..άδεια , κι' έτσι τόδωσε στους Σιώκο και Ράντο .
Αυτό , λοιπόν , το άδοξο τέλος είχε το πρώτο αυτοκίνητο του Λιδορικιού , στο..σωτήριο έτος ..1919, τώρα..τελευταία δηλαδή....Κ.-
No comments:
Post a Comment