Όπως σας είχαμε πει , αγαπημένοι μας φίλοι , μετά τη δημοσίευση των , σχετικών με την παραπάνω μάχη , αφηγήσεων του καπετάν Περικλή , του Βασ. Αποστολόπουλου , του Αθαν. Ευσταθίου και του Τάκη Παπαδόπουλου , δεν σταματήσαμε να ψάχνουμε και γιά άλλες αφηγήσεις – μαρτυρίες , προκειμένου να συγκεντρώσουμε , όσα περισσότερα στοιχεία μπορέσουμε , η τύχη , το..ψάξιμο και η βοήθεια του φίλου Λιδορικιώτη γιατρού Ηλία Κωστοπαναγιώτου , μας βοήθησαν να έχουμε και κάποια καινούρια στοιχεία .
Σήμερα , θα δημοσιεύσουμε ένα , σχετικό με τη μάχη κομμάτι , απ’ το παρακάτω βιβλίο του Κώστα Δ. Πεντεδέκα ..
…που εκδόθηκε απ’ τις εκδόσεις “ Εντός “ , το 2005 .
Ο Κώστας Δ. Πεντεδέκας γεννήθηκε στο Δαδί , Αμφίκλεια , το 1917 . Τελείωσε εκεί το Γυμνάσιο και σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία Αθήνας και πήρε το πτυχίο το 1938 .
Συμμετείχε στον πόλεμο του 1940 , στο Αλβανικό μέτωπο και στα χρόνια της Κατοχής , 1941-44 , σευμμετείχε στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση . Από το 1946 μέχρι το Νοέμβρη του 1949 αγωνίστηκε στο Δ.Σ.Ε . Από το Νοέμβρη του 1949 μέχρι το Δεκέμβρη του 1963 υπήρξε πολιτικός κρατούμενος σε διάφορες φυλακές ( Λαμίας , Μακρονήσου , Βούρλων , Κεφαλληνίας , Θήβας , Αβέρωφ , Άμφισσας ) καταδικασμένος στην ποινή της ισόβιας κάθειρξης . Αποφυλακίστηκε “ υπό τον περιοριστικόν όρον της μη παραμονής επί πενταετίαν εις τας περιφερείας Λοκρίδος , Φθιώτιδος και ..της τέως Δ/σεως Πρωτευούσης και Πειραιώς “.
Επιχείρηση στο Λιδωρίκι 18 προς 19 / 4 / 1949.
Αιχμαλωσία Ταξιάρχου Δ . Μαρκόπουλου .
“…..στη Στρώμη έφτασε και η Μεραρχία στις 17 Απρίλη , πρωινές ( νυχτερινές ) ώρες , κι έμεινε μέσα ως το βράδυ , οπότε ξεκίνησε η πορεία γιά το χωριό Λευκαδίτι με χιονιά . Έφτασε εκεί τις πρωινές ώρες . Ήταν ομίχλη . Βάδιζε μέρα και έμεινε μέσα . Η 88 Μονάδα κινήθηκε κι’ αυτή γιά το Λευκαδίτι , δεν θυμάμαι τι ελιγμό κάναμε ώσπου να φτάσουμε εκεί . Γεγονός πάντως είναι ότι στις 18 τ’ Απρίλη είμαστε κοντά με το Διαμαντή , ο οποίος αποφάσισε να χτυπήσουμε το Λιδωρίκι .
Το Λευκαδίτι , είναι ένα μικρό χωριό στη Δυτική πλαγιά της Γκιώνας , της Νότιας Οίτης και τα νερά της Μουσουνίτσας . Το πιό κοντινό χωριό από εκείνη την πλευρά προς το Λιδωρίκι . Πληροφορίες δεν υπήρχαν γιά τις δυνάμεις που είχε μέσα . Πιστεύαμε πως θα ήταν λίγες γιατί είχαν τραβηχτεί οι πολλές προς τα βουνά , ψάχνοντας γιά τυο Διαμαντή , που είχαν χάσει τα ίχνη του . Και γιά ένα άλλο λόγο , δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι μπορεί να γίνει επιχείρηση σε μιά κωμόπολη με φυσικά οχυρά , καλά οχυρωμένα , με μόνομα φυλάκια και με το δημόσιο δρόμο Άμφισσας – Ναυπάκτου που περνάει μέσα .
Η διαταγή επιχείρησης ετοιμάστηκε από τον Διαμαντή και τον Επιτελάρχη Αβδή , μόνιμο αξιωματικό με πείρα . Το σχέδιο ήταν να χτυπήσει μέσα στο χωριό η Μονάδα Χώρου του Γκούρα κι ένα τμήμα του Τάγματος Περικλή η Βραχωρίτης της 144 Τ. Τα υποόλοιπα τμήματα θα ‘παιρναν όλα τα μέτρα να εμποδιστούν οι ενισχύσεις , κυρίως προς Άμφισσα . Θα δινόταν χτύπημα στα φυλάκια και στις δυνάμεις που ήταν μέσα με σκοπό την εξουδετέρωσή τους , αν ήταν δυνατόν , και θ’ ακολουθούσε επιμελητειακή εκμετάλλευση και μετά αναχώρηση προς τις Καρούτες , ανατολικά .
Σε μας δόθηκε αποστολή να χτυπήσει ο Λόχος του Βουνίσιου – Μακεδόνα από Νοτιο-δυτικά και ο Λόχος του Καλαμπόκα από Βόρεια . Με τον Καλαμπόκα κινήθηκα κι εγώ , ενώ ο Γκούρας πήγε με το Λόχο Βουνίσιου . Ο Λόχος του Κλαμπόκα καθυστέρησε να μπει στη μάχη , γιατί μπέρδεψε το δρομολόγιο ο οδηγός . Όταν έφτασε στα πρώτα σπίτια είχε αρχίσει και βρισκόταν σε εξέλιξη η επιχείρηση στο κέντρο του Λιδωρικιού . Είχαν πέσει ορισμένα φυλάκια , όχι όλα , κι ε’ιχαν προχωρήσει στην πλατεία του Λιδωρικιού . Εκεί βρισκόταν ο Γκούρας όταν άκουσε φωνές που τον καλούσαν να τρέξει γρήγορα προς ένα καφενεδάκι , γιατί είχαν πιάσει ένα Ταξίαρχο . Δεν πίστευε στ’ αυτιά του , έλεγε ο Γκούρας , επέμενε όμως ο Γιώργος Πατριώτης από τη Λιβαδιά που τον είχε αιχμαλωτίσει . Ο Γιώργος ήταν Ανθυπολοχαγός της Σχολής Αξιωματικών του Δ.Σ.Ε , κι’ υπηρετούσε ως σαμποτέρ στην 88 Μονάδα μαζί και με άλλους Αξιωματικούς σαμποτέρ, όπως έχ\ω ήδη γράψει .
Έτρεξε ο Γκούρας και είδε να έχουν κρατούμενο τον Ταξίαρχο Μαρκόπουλο , λίγο τραυνατισμένο και είπαν πως σκοτώθηκε ο λοχαγός υπασ[ιστής του και τραυματίστηκε λίγο στο πόδι ο ίδιος . Είπε ο Γκούρας να του επιδέσουν το τραύμα αμέσως , αλλά δεν δέχτηκε και δεν επέμεινε ο Γκούρας . Ήθελε να το επιδέσει μόνος του .
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι …….
No comments:
Post a Comment