Στο προηγούμενο σημείωμά μας , αγαπημένοι μας φίλοι , αναφερθήκαμε ονομαστικά , στα Δωρικά χάνια , που συναντούσαμε ..οδοιπορώντας από Λιδορίκι προς Ναύπακτο , στη Δυτική , δηλαδή , και Βορειο..δυτική Δωρίδα .
Σήμερα θα πάρουμε τον άλλο..δρόμο , προς Άμφισσα , την Ανατολική και Νοτιο..ανατολική πλευρά της Επαρχίας μας . Παίρνοντας λοιπόν το δρόμο γιά τα..Σάλωνα , την Άμφισσα , πρωτοσυναντάμε , σε απόσταση έξι χιλιομέτρων τα “ Καρ’τιανά Χάνια , που ήταν ένας οικισμός Καρουτιανών , που είχαν στον κάμπο της Βελάς χωράφια κι’ αμπέλια , και έφκιαξαν τα σπίτια αυτά γιά εξυπηρέτησή τους , ενώ παράλληλα πρόσφεραν και εξυπηρετήσεις σους διερχόμενους , συνεχίζοντας , και σε απόσταση μικρότερη από δέκα χιλιόμετρα , απ’ το Λιδορίκι , υπήρχε το χάνι του Κότταρη , χάνι και αλευρόμυλος , που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του δρόμου , κοντά στο Μαλανδρίνο , στη διασταύρωση , περίπου , του δρόμου της Βραίλας .
Λίγο παρακάτω , στο δρόμο πάντα Λιδορρικίου – Άμφισσας , αλλά στη δεξιά πλευρά του δρόμου , και κάτω ακριβώς απ’ το Μαλανδρίνο , ήταν το Χάνι Καρανάσου , που κι’ αυτό είχε και αλευρόμυλο και μαζί με τον Κότταρη εξυπηρετούσαν όλα τα γύρω χωριά .
Πέντε χιλιόμετρα παραπάνω , κι’ αφού φεύγουμε απ’ τον κάμπο της Βελάς κι’ ανεβαίνουμε την ανηφόρα πηγαίνοντας προς τη διασταύρωση Ερατεινής , υπήρχε ένα καλύβι , που έπαιζε και..ρόλο χανιού , ιδιοκτήτης ήταν κάποιος Βούτσινος , απ’ την Αμυγδαλιά , που είχε το παρατσούκλι Πατούκας , εξ’ ου και το όνομα του χανιού , χάνι του Πατούκα .
Στην παραλία , εκεί που σήμερα είναι η Ερατεινή υπήρχε το χάνι του Κολαντζή , στον παραλιακό οικισμό , που δημιουργήθηκε προς το τέλος του 19ου αιώνα , και εξυπηρετούσε τους αγωγιάτες , απ’ όλα τα χωριά, μεσογειακά κυρίως , της Δωρίδας που μετέφεραν τα εφόδια απ’ τα καίκια . Το χάνι του Κολαντζή εμφανίζεται στην αρχή του 20ου αιώνα με χανιτζή το Θανάση Κολαντζή , το χάνι ..έγραψε ιστορία στην περιοχή , και οι παλιοί Λιδορικιώτες αγωγιάτες , είχαν πολλά να λένε..αλλά αυτά θα τα πούμε στην ..αναύτική αναφορά μας σε κάθε ένα χάνι , αφού τελειώσουμε την γενική αναφορά μας .
Στα Δωρικά παράλια , υπήρχαν και κάποια χάνια , που δεν είχαν και πολλή σχέση και επικοινωνία με τα πάνω χωριά , αφού ήταν πιό κοντά στη Ναύπακτο , και εξυπηρετούσαν αυτή την περιοχή , αυτά ήταν τα χάνια του Μοναστηρακιού , αφού το Μοναστηράκι , την προπολεμική περίοδο ήταν το εμπορικό κέντρο , με πανδοχείο και χάνια .
Τέλος στην παραλιακή γραμμή του Κορινθιακού , υπήρχε και το χάνι του Τζουβάλα , που λειτούργησε απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και τη δεκαετία του 1950 . Βρισκόταν στον οικισμό Γλύφας η Γλυφάδας , απέναντι απ’ τα Τριζόνια , το μικρό νησάκι του Κορινθιακού . Η Γλυφάδα η Γλύφα , ήταν το κάτω χωριό του Δαφνοχωρίου , η Μαραζιά , όπως το’λεγαν , που είναι ορεινό , ψηλά κοντά στην Καλλιθέα η Ξυλογαϊδάρα .
Τελειώσαμε με τα..καμπίσια και παραθαλάσσια χάνια της Δωρίδας , αλλά αφήσαμε τελευταίο το χάνι του “ Έλατου “ , που ήταν χτισμένο μέσα στο ελατόδασο των Καρουτών , στη θέση “ Έλατος “ ,σε απόσταση τριών περίπου χιλιομέτρων , απ’ τις Καρούτες , και πάνω στον δρόμο Καρουτών – Άμφισσας , δρόμος που χρησιμοποιούνταν πολύ απ’ τους ταξειδιώτες προς Άμφισσα .
Με τη γενική μας αναφορά , στα Δωρικά χάνια , τελειώσαμε και το Γ’ μέρος της παρουσίασης , που αφορούσε σε γενικά περιγραφικά στοιχεία , στο επόμενο θα αρχίσουμε με την πλήρη περιγραφή καθενός χανιού , με όλες τις πληροφορίες και τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας .
Καλό σας βράδυ …….Κ.-
No comments:
Post a Comment