“ ΓΡΑΦΕΙΝ ΤΗΝ ΓΗΝ “

Η διάλεξη-πυξίδα στο ταξίδι από τον αρχαιοελληνικό κόσμο στην ψηφιακή εποχή

Ερατοσθένης - πλέγμα.

Tης Eλενης Mπιστικα

Η σημερινή Προτροπή προς Αναγνώστες είναι για ένα ταξίδι μακρινό, «ένα ταξίδι στην αρχαία ελληνική Γεωγραφία και Χαρτογραφία, τη βάση για τις πανταχού παρούσες σχετικές εξελίξεις στον σημερινό ψηφιακό κόσμο». Είναι ο τίτλος της διάλεξης «Γράφειν την Γην» του καθηγητή της Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ κ. Ευάγγελου Λιβιεράτου, που διοργανώνει το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, στο πλαίσιο των ομιλιών «Επιστήμη - Τεχνολογία - Οικονομία στην Αρχαία Ελλάδα». Θα γίνει αύριο, Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011, ώρα 19.30, στο Αμφιθέατρο «Αγγελος Γουλανδρής» του Κέντρου Γαία, Οθωνος 100 Κηφισιά (με είσοδο ελεύθερη και χώρο στάθμευσης).

Οταν η γνώση γίνει πολυτέλεια, τότε θα είμαστε φτωχότεροι κι από όσο είμαστε σήμερα. Ας επιχειρήσουμε με αναδραστικά οπτικά μέσα, μέσω της διάλεξης, μία διαχρονική περιπλάνηση στους σχεδόν δέκα αιώνες της αρχαιοελληνικής γεωγραφικής και χαρτογραφικής σκέψης και πράξης, από τους Μιλησίους του 7ου αι. π.Χ. μέχρι τους Αλεξανδρινούς του 2ου αι. μ.Χ. Με την ομιλία του ο καθηγητής κ. Ευάγγελος Λιβιεράτος –που ήταν για μία δεκαετία μαθητής και συνεργάτης του καθηγητή Γεωργίου Βέη και το 1979 εξελέγη τακτικός καθηγητής της Ανωτέρας Γεωδαισίας και Χαρτογραφίας στο τμήμα Τοπογράφων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, όπου είναι ώς σήμερα– θα αναδείξει τα θεμελιώδη ζητήματα που καθορίζουν τις εξελίξεις της ψηφιακής εποχής μας, στους σύγχρονους τομείς της γεωχωρικότητας, της γεωεποπτείας και της γεωκυβερνητικής διαχείρισης.

Οπως λέει το σχετικό πληροφοριακό σημείωμα του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, έννοιες όπως η Μεγίστη νήσος οικουμένη, τα κλίματα, το έναστρο στερέωμα, ο χρόνος, η κινητικότητα της ναυτοσύνης, τα οδοιπορικά, οι αποστάσεις του ταξιδιού, η παρατήρηση και τα εργαλεία των γεωμετρήσεων, το σχήμα και το μέγεθος της γης, το πλάτος, το μήκος, η αρχή και τα άκρα της γνωστής οικουμένης, οι τόποι, το στίγμα, τα σημεία του ορίζοντος και οι διευθύνσεις του, οι χάρτες και η κλίμακα, γίνονται το πυκνό συνεχές μέσον μιας αφήγησης ιδεών, προσώπων και πράξεων που θεμελίωσαν τη γεωγραφική και χαρτογραφική σκέψη και τα αποτελέσματά της, όπως (προσέξτε αυτό, αγαπητοί αναγνώστες) ακριβώς τα χρησιμοποιούμε και σήμερα, χωρίς να γνωρίζουμε, τις περισσότερες φορές, την προέλευση ή τις αφετηρίες τους από τον αρχαιοελληνικό κόσμο...