ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΧΩΡΙΑΝΟΥ ΜΑΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΝΙΚ.ΠΕΤΡΟΥ ( ΤΑΛΤΟΓΙΩΡΓΟΥ )
Το χωριό μας σε μια φωτογραφία της δεκαετίας του 1930 , βγαλμένη απ’ τον Παλιόραγκο .
Το παρακάτω κείμενο αγαπημένοι μου φίλοι , έχει ξαναδημοσιευτεί στη σελίδα μας , γιατί είναι ένα αυθεντικό λογοτεχνικό κομμάτι , ένα διαμάντι “ ακατέργαστο “ ίσως και έχει την αξία του γιατί δεν γράφτηκε από κανένα..” διανοούμενο “ , ή κατά φαντασία λογοτέχνη , αλλά από έναν απλοϊκό χωριανό μας , τον Βαρουσιώτη΄ Γιώργο Νικ. Πέτρου ή Ταλτογιώργο , όπως τον λέγαμε και που ήταν και αγαπημένος ξάδελφος της σχωρεμένης της μάνας μου και φυσικά μπάρμπας δικός μου .
Ο αξέχαστος μπάρμπα Γιώργος ήταν χρυσή..πηγή , Λιδορικιώτικων , παλιών ιστοριών , εθίμων και αναμνήσεων , που με τον ξεχωριστό “ λογοτεχνικό “ του θα λέγαμε λόγο και ύφος , έδινε στο κάθε τι ξεχωριστή ομορφιά και αξία .
Δυστυχώς το περασμένο καλοκαίρι ο αγαπητός μπάρμπα Γιώργος , σε μεγάλη ηλικία πλέον , έφυγε χωρίς να προνοήσουμε να αξιοποιήσουμε , όσο ήταν στη ζωή , αυτό το μοναδικό του χάρισμα , και έτσι χάσαμε την ευκαιρία να περισώσουμε και να διατηρήσουμε πολλά απ’ την παλιά Λιδορικιώτικη ζωή .
Ο μπάρμπα Γιώργος , μπορεί να πέρασε πολλά απ’ τα χρόνια της ζωής του στην ξενιτιά , στην Αμερική , πάντα όμως αφουγκραζόταν τους ..χτύπους της Λιδορικιώτικης καρδιάς , και παρακολουθούσε από κοντά την ζωή του Βαροουσιού αλλά και του Λιδορικιού γενικά .
Στα 4 , περίπου , χρόνια , που κυκλοφόρησε η πρώτη Λιδορικιώτικη εφημερίδα , “ Λιδωρίκι “ , του Γιώργου Καψάλη , παρακολουθούσε ανελλιπώς τα Λιδορικιώτικα πράγματα , και συνέχεια έστελνε γράμματα αναφέροντας πολλά γεγονότα , απ’ τα ..παραλειπόμενα , που δεν γνωρίζαμε .
Ένα από αυτά είναι και το περίφημο “ Πρώτο Λιδορικιώτικο Χριστουγεννιάτικο δέντρο “ , κάτι που αν δεν το..ξέθαβε απ’ τη λήθη ο μπάρμπα Γιώργος δεν θα το γνωρίζαμε καν …
Η σημερινή μας αναφορά στο μπάρμπα Γιώργο και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο , θα μπορούσε να πει κανένας , πως είναι και κάτι σαν..” μνημόσυνο “ στη μνήμη ενός αγαπημένου χωριανού και συγγενή ….
Απολαύστε την αφήγησή του που αναδημοσιεύουμε απ’ το “ Λιδωρίκι “ …..
20.12.08
TO ΠΡΩΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΣΤΟ ΛΙΔΟΡΙΚΙ .
Το πρώτο Λιδορικιώτικο Ζαχαροπλαστείο είναι γεγονός , σωτήριον ..έτος 1930 , δυό φίλοι ο Τάσος Καντά κι' ο Θύμιος Καψάλης ξεκίνησαν με αγάπη και μεράκι αυτή την προσπάθεια , η περιγραφή του μπάρμπα Γιώργου , πιό κάτω , τα λέει όλα .
Σας είχαμε υποσχεθεί αδέρφια , να δημοσιεύσουμε μια γλαφυρότατα περιγραφική επιστολή , σχετικά με το πρώτο Λιδορικιώτικο Χριστουγεννιάτικο δέντρο , είναι γραμμένη από ένα αγαπημένο μας μπάρμπα , ξάδερφο της μάνας μας , τον Γεώργιο Νικ. Πέτρου , Ταλτογιώργο , ένα γνήσιο Λιδορικιώτη , συγκεκριμένα Βαρουσιώτη , που έζησε για πολλά χρόνια στην Αμερική , και επέστρεψε στο χωριό μας όπου περνάει όμορφα κι' ωραία . Η επιστολή αυτή είναι γραμμένη το 1983 , απ'το...Αμέρικα , και απευθύνεται στον Γιώργο Καψάλη , διαβάστε κι' απολαύστε :
" Αγαπητέ μου Γιώργο .
Με την εφημερίδα σου το " Λιδωρίκι ", που λαβαίνω εδώ στο Σικάγο , με φέρνεις πάντα κοντά στη γενέτειρά μου και μου ξαναζωντανεύεις τα παιδικά μου χρόνια .
Με το " Γράψτε εσείς το Χριστουγεννιάτικο Τεύχος ", μου θύμισες το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο που έκαμε την εμφάνισή του στο Λιδωρίκι . Και είναι τόσο χαραγμένο το γεγονός στο μυαλό μου , που θυμάμαι πότε ακριβώς έγινε αυτό : Προ πενηντατριών χρόνων , το 1930 .
Τότε , ο μακαρίτης ο πατέρας σου , μαζί με τον Τάσο Καντά είχαν ανοίξει το ζαχαροπλαστείο , λίγα μέτρα μακρυά από το Δημοτικό Σχολείο , στο κτίριο του Κωσταντέλλου - του Κώστα Πέτρου. Ο Θύμιος ο Καψάλης και ο Τάσος Καντάς , είχαν μάθει τη ζαχαροπλαστική στην Αθήνα , στο φημισμένο , τότε , ζαχαροπλαστείο " Ζαβορίτη ", που ήταν στο κέντρο της Αθήνας , στη δυτική πλευρά της Πλ. Συντάγματος .
Και οι δυό τότε ήταν , δραστήριοι εικοσιπεντάρηδες και τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1930 έφτιαξαν το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο . Πιστεύω , δε , πως ήταν το πρώτο , γιατί μας πήγε ο δάσκαλος να το δούμε , γιατί πρωτύτερα ξέραμε το τι είναι χριστουγεννιάτικο δέντρο μόνο από φωτογραφίες !...
Όσες μέρες το είχαν στη βιτρίνα , καθόμαστε ώρες ολόκληρες και το κοιτάζαμε . Και μαζί με τα παιδιά , κάθονταν και μεγάλοι . Και θυμάμαι ένα Κωσταριτσιώτη η Βοστνιτσιώτη , που αναρωτήθηκε όλο έκπληξη " Μπα , του κακόμοιρου του διντράκι . Πως φύτρουσι μέσα στου μαγαζί ; ".
Το δέντρο το είχαν φτιάξει με τέτοια τέχνη , που νόμιζες πως ήταν έλατος χιονισμένος ! Τούχαν ρίξει σκόνη ζάχαρης από πάνω και είχαν κρεμάσει και κουραμπιέδες μισοφάγγαρα και ήταν ακριβώς σαν χιονισμένος έλατος . Δίπλα , είχαν χτίσει μιά φάτνη με λουκούμια και γιά σκεπή είχαν βάλει σοκολάτες που έμοιαζαν με κεραμίδια . Ήταν κι' εκείνο με τέτοια τέχνη μαστορεμένο , που φάνταζε σαν αληθινό .
Μπροστά στη φάτνη ήσαν οι μπακλαβάδες και τα καταίφια που γιά μας , τότε , ήσαν απλησίαστα . Άν θάτρωγε κανείς καταίφι τις εποχές εκείνες , ήταν σα να έπιασε Λαχείο . Εγώ πάντως , δεν έπιασα ποτέ τέτοιο λαχείο !...Αργότερα που ο Θύμιος παντρεύτηκε την Κικούλα - με την οποία είμαστε τρίτα ξαδέρφια - του έκανα το συγγενή και μούδινε μερικές καραμέλες . Φυσικά , καταλάβαινε ο μακαρίτης γιατί διαφήμιζα τη συγγένεια....
Πιστεύω , πολλοί συμμαθητές μου θα θυμηθούν το δέντρο του Καψάλη . Και τι εποχές εκείνες... " .
Λογοτεχνική η περιγραφή του αγαπητού μας μπάρμπα Γιώργου , ολοζώντανη , συναρπαστική , και μετά από 25..χρόνια παραμένει δροσερή και γάργαρη , νάσαι καλά μπάρμπα Γιώργο , να σε καμαρώνουμε .....
Καλό σας βράδυ και καλές γιορτές
Απ’ το “ Λιδωρίκι “ με αγάπη …..Κ.Κ.-
No comments:
Post a Comment