Πρινν από κάμποσα χρόνια περπατούσα ένα πρωϊ στα στενά της Πλάκας παρατηρώντας τα παλιά σπίτια που δεν είχαν αναπαλαιωθεί .
Σε ένα ημιϋπόγειο το κουδούνι έγραφε το όνομα ενός πολύ γνωστού παλιού χορευτή...
Τότε σε πολλές Ελληνικές ταινίες ήταν απαραίτητο το τραγούδι
και η χορογραφία....
Πρέπει να με είδε από το ημιπαράθυρο και άνοιξε την πόρτα και ανέβηκε
για να με καλημερίσει....
Τα χρόνια δεν τον είχαν λυπηθεί....δύσκολα τον αναγνώριζες....
"....είσαστε ο γνωστός...."
"....ναι σας ευχαριστώ που με θυμηθήκατε..."
Περνούσε δύσκολα...ήταν μόνος.....τον είχαν ξεχάσει....
Δεν είχε σκεφτεί ποτέ το αύριο ....μου είχε πει....αλλά και να το είχε κάνει δεν ήταν και πολλά τα λεφτά που έπαιρνε....ζούσε αξιοπρεπώς όμως.
Τον προσκαλούσαν εκείνα τα χρόνια τα λαμπερά ονόματα ...γνωστοί εφοπλιστές στις βίλες τους στα πάρτυ και χόρευε γι αυτούς....
Όλη αυτή η εξομολόγηση στα σκαλοπάτια του παλιού ημιϋπόγειου .....
ντράπηκε να με καλέσει μέσα ....
"....ξέρετε δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση το δωμάτιο αλλά ευχαριστώ τον κύριο που μου το παραχώρησε μέχρι να αναπαλαιωθεί...."
Ευτυχώς φάνηκε τυχερός.....πρόλαβε να "φύγει" πριν να αναπαλαιωθεί.
No comments:
Post a Comment