Εκείνα τα χρόνια α
λλάζαμε σπίτια στην Αθήνα.....δηλαδή κάμαρες
....δηλαδή αυλές.
Ενοίκιο ελλείψει ιδιοκτησίας....
Πήγαμε στην νέα γειτονιά σε ένα νεοκλασικό με ημερομηνία έξω σκαλισμένη 1920... με κεραμίδια...ακροκέραμα...
Πάντα κοντά στην Ομόνοια....δεν την αφήναμε με τίποτα....
Νοικιάσαμε το υπόγειο με θέα το ρέμα....
Χλιδή....είχε και κουζίνα μαζί με το δωμάτιο....και στο βάθος ...ένα βράχο
σκαμμένο....σαν σπηλιά ανήλιαγη....μύριζε και κλεισούρα μούχλα δηλαδή...
είχε τα παλιά του ιδιοκτήτη....χρησίμευε σαν καταφύγιο στην Κατοχή.
Έπρεπε να γνωρίσω και την παρέα στην γειτονιά....
γρήγορα ενσωματώθηκα....
Καλοκαίρι ήταν όταν η τσακαλοπαρέα ανησύχησε .....
Κάποιοι τσακωθήκανε με την πάνω γειτονιά και θα ερχόντουσαν
να ζητήσουν τον λόγο....οπλισμένοι.
Τα καλάσνικοφ της εποχής ήταν οι σφεντόνες....σφύριζε η πέτρα
και τα ανοιγμένα κεφάλια συνηθισμένο γεγονός.
Τους περιμέναμε στο ρέμα όπου υπήρχαν πολεμοφόδια....πέτρες.
Έγινε ο κακός χαμός ευτυχώς για λίγο....
Ο χασάπης ήταν απέναντι από το πεδίο μάχης και ο μπακάλης....
Σεβαστά πρόσωπα που κατόρθωσαν να σταματήσουν την μάχη
και να καλέσουν τους αντιπάλους....
Καθήσαμε στο πεζοδρόμιο και τα....ακούσαμε....
Ο μπακάλης μοίρασε σε όλους καραμέλες τσάρλεστον και βουτύρου
με την αγελάδα....αλλά με την
προϋπόθεση να σφίξουμε τα χέρια και να γίνουμε φίλοι....
Και γίναμε......ο ένας από αυτούς διέπρεψε στον Δικαστικό κλάδο!
Πίσω στα παλιά
No comments:
Post a Comment