ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ...ΕΔΩ..ΛΙΔΟΡΙΚΙ ..

OI  ΠΑΛΙΕΣ  ΜΑΣ  ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ 

              Δεκαετία  του  '50 ,ο  Ανδρέας Υφαντής -Κατριδαύλης με  τις  γειτονοπούλες  του  αδελφές  Παλαιολόγου ,  Χρυσούλα - Παλαιολόγου - Γιαλαμά  και  Σοφία Παλαιο΄'ογου  Ζόγκζα , ο  Ανδρέας έφυγε  για  την  Αμερική  την εποχή  εκείνη και  δεν  νομίζω  πως  ξαναρθε  

   Σινέ  Αστρον , στη  Βαθιά λπλάι  στο  καφενείο  Κλώσσα , στο  Κουλοπουλαίϊκο , που άφησε  εποχή  στην  νυχτερινή  ζωή  του  χωριού  μας  στη  δεκαετία  του '60 , τώρα  ....

          Δεκαετία  του  '50 ,η  αείμνηστη  Μαρία  Μπήλιου  με  την  Έφη  Φαλίδα  , στην είσοδο  του  Μπηλιαίϊκου  μαγαζιού 

     ********



Καλησπέρα  Λιδορικιώτες  όλου του κόσμου
Καλησπέρα  φίλοι του  Λιδορικιού και  της  εφημερίδας  μας 

ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ 

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

μ.Χ.

1823
Ο αμερικανός πρόεδρος Τζέιμς Μονρόε σε ομιλία του στο Κογκρέσο απαιτεί να μειωθεί η επιρροή των Ευρωπαίων στο δυτικό ημισφαίριο. Ο λόγος του αυτός θα μείνει στην ιστορία ως Δόγμα Μονρόε. Στην ίδια ομιλία του αναγνωρίζει ότι έχει δημιουργηθεί ήδη κυρίαρχη ελληνική επικράτεια και προτείνει στο Αμερικανικό Κογκρέσο την αποστολή αμερικανού πρεσβευτή στην Ελλάδα.

1941
Η πείνα θερίζει στην κατοχική Ελλάδα και σε συνδυασμό με τις πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες προκαλεί χιλιάδες θύματα ανάμεσα στον αστικό, κυρίως, πληθυσμό της χώρας. Μέχρι τα μέσα του 1942 οι νεκροί θα φτάσουν τις 200.000.

1947
Ταραχές ξεσπούν στην Ιερουσαλήμ, μετά την απόφαση του ΟΗΕ να διαχωρίσει την Παλαιστίνη σε δύο κράτη (Εβραϊκό και Παλαιστινιακό).

1956
Ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα και 80 μέλη του Κινήματος της 26ης Ιουλίου αποβιβάζονται στις ακτές της Κούβας με το πλοίο «Γκράνμα» για να ξεκινήσουν την Επανάσταση.

1961
Ο Φιντέλ Κάστρο, έπειτα από δύο χρόνια παραμονής στην εξουσία, δηλώνει ότι είναι μαρξιστής και θα οδηγήσει την Κούβα προς τον κομουνισμό.

1979
Ο Νίκος Γκάλης κάνει το ντεμπούτο του στο ελληνικό μπάσκετ με την ομάδα του Άρη και σημειώνει 30 πόντους σε αγώνα της ο
ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ 

μ.Χ.

1923
Μαρία Κάλλας, ελληνοαμερικάνα λυρική καλλιτέχνιδα. (Θαν. 16/9/1977)

1925
Ζακ Λακαριέρ, γάλλος φιλέλληνας και ελληνιστής συγγραφέας. («Ελληνικό Καλοκαίρι») (Θαν. 17/9/2005)

1944
Διονύσης Σαββόπουλος, έλληνας τραγουδοποιός.

ΘΑΝΑΤΟΙ

μ.Χ.

1814
Ντονατιέν Αλφόνς Φρανσουά Ντε Σαντ, γνωστότερος ως Μαρκήσιος Ντε Σαντ, γάλλος αριστοκράτης και συγγραφέας τολμηρών βιβλίων, που χαρακτηρίστηκαν ως πορνογραφικά. Από το όνομά του προήλθε ο όρος «σαδισμός». (Γεν. 2/6/1740)
Αποφθέγματα

1944
Φίλιππο Τομάσο Μαρινέτι, ιταλός ποιητής, συγγραφέας και εκδότης, ο «πατέρας» του Φουτουρισμού. (Γεν. 22/12/1876)

1980
Ρόζα Εσκενάζυ, ρεμπέτισσα. (Γεν. 1890)

Μαρία Κάλλας

1923 – 1977

Ελληνίδα υψίφωνος, η απόλυτη ντίβα στο χώρο του λυρικού θεάτρου. Με τα μοναδικά φωνητικά και υποκριτικά της προσόντα ανανέωσε την όπερα και το ρεπερτόριό της, ιδιαίτερα το ιταλικό «μπελ-κάντο». Αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε τραγουδίστρια της όπερας, που φιλοδοξεί να κερδίσει από τους ειδικούς και το κοινό τον τίτλο της «νέας Κάλλας».
Η Μαρία Σοφία Άννα Καικιλία Καλογεροπούλου, όπως ήταν το πλήρες ελληνικό όνομά της, γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Νέα Υόρκη. Ήταν κόρη του φαρμακοποιού Γεωργίου Καλογερόπουλου από τον Μελιγαλά Μεσσηνίας και της Ευαγγελίας (Λίτσας) Δημητριάδη από τη Στυλίδα Φθιώτιδος. Οι γονείς της είχαν μετακομίσει στην αμερικανική μεγαλούπολη προς αναζήτηση καλύτερη τύχης.
Από νωρίς άρχισε να ασχολείται με τη μουσική, παίρνοντας τα πρώτα μαθήματα πιάνου-σολφέζ και σε ηλικία 11 ετών κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό παιδικών φωνών. Το 1937 εγκαταστάθηκε με τη μητέρα της και τη μεγάλη αδελφή της στην Αθήνα, μετά το διαζύγιο των γονιών της και εγγράφηκε στο Εθνικό Ωδείο, με δασκάλους τη Μαρία Τριβέλλα (τραγούδι), την Ήβη Πανά (πιάνο) και τον Γεώργιο Καρακαντά (μελοδραματική). Ο πρώτος ρόλος της ήταν η «Σαντούτσα» στην όπερα του Μασκάνι «Καβαλερία Ρουστικάνα», σε μία παράσταση των μαθητών του ωδείου. Το 1939 εγγράφηκε στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη τραγουδιού της διάσημης Ελβίρα ντε Ιντάλγκο (σημαντική τραγουδίστρια της όπερας στις αρχές του 20ου αιώνα), κοντά στην οποία γνώρισε την υψηλή τεχνική των ρόλων του ιταλικού ρομαντικού ρεπερτορίου.
Το 1940 προσλήφθηκε στη Λυρική Σκηνή του τότε Βασιλικού Θεάτρου και το 1941 πρωτοεμφανίστηκε ως «Βεατρίκη» στην οπερέτα Βοκκάκιος του Σουπέ. Στη συνέχεια και ως το 1945 πρωταγωνίστησε στην Τόσκα (1942, 1943), στον Κάμπο του Ντ' Αλμπέρ (1944, 1945), στην Καβαλερία Ρουστικάνα(1944), στον Πρωτομάστορα του Μανώλη Καλομοίρη (1944, το μόνο ελληνικό έργο που τραγούδησε), στον Φιντέλιο του Μπετόβεν (1944) και την οπερέτα Ο Ζητιάνος Φοιτητής του βιεννέζου συνθέτη Καρλ Μιλέκερ (1945).
Τον Σεπτέμβριο του 1945 επέστρεψε στη γενέτειρά της, όπου ζούσε ο πατέρας της, για να προωθήσει τη διεθνή της καριέρα, αλλάζοντας το επίθετό της σε Κάλλας. Παρότι έμεινε άνεργη έως το 1947, δεν το έβαλε κάτω και μετά από μία επιτυχημένη ακρόαση της ανέθεσαν να τραγουδήσει την «Τζιοκόντα» στην ομώνυμη όπερα του Αμίλκαρε Πονκιέλι στην Αρένα της Βερόνας, έναν από τους σπουδαιότερους λυρικούς χώρους της Ιταλίας. Αν και γλίστρησε στη γενική δοκιμή και στραμπούληξε τον αστράγαλό της, κατάφερε να κάνει με επιτυχία το πρώτο σημαντικό βήμα της σταδιοδρομίας της στις 2 Αυγούστου του 1947.

Η Μαρία Κάλλας με τον Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι
Μαέστρος της παράστασης ήταν ο διάσημος Τούλιο Σεραφίν, ο οποίος θαύμαζε τη φωνή της και έγινε δάσκαλός της, διευρύνοντας τους τεχνικούς και ερμηνευτικούς της ορίζοντες. Όμως, στη Βερόνα ζούσε και ο βιομήχανος Τζιανμπατίστα Μενεγκίνι, που τη λάτρεψε, όχι μόνο ως καλλιτέχνιδα, αλλά και ως γυναίκα. Έτσι, στις 21 Απρλίου του 1949, η Κάλλας τον παντρεύτηκε, παρότι είχε τα διπλά της χρόνια, ίσως για να αναπληρώσει συναισθηματικά την απουσία της πατρικής φιγούρας, όπως γράφτηκε.
Με τη βοήθεια του Μενεγκίνι η καριέρα της Κάλλας απογειώθηκε σε ρόλους δραματικής υψιφώνου και δραματικής κολορατούρα. Το 1951 εκπόρθησε και τη «Σκάλα» του Μιλάνου (άντρο της μεγάλης αντιπάλου της Ρενάτα Τεμπάλντι), με τους Σικελικούς Εσπερινούς του Βέρντι. Το 1954 η ευτραφής Κάλλας υποβλήθηκε σε διαιτητική θεραπεία για να χάσει κιλά και να μπορεί να ενσαρκώνει τους ρόλους της, όχι μόνο με τη φωνή της, αλλά και με το παρουσιαστικό της.
Μετά τη «Σκάλα» του Μιλάνου ήταν η σειρά της Μητροπολιτικής Όπερας της Νέας Υόρκης (ΜΕΤ) να υποκλιθεί στο φαινόμενο Μαρία Κάλλας το 1956. Η ελληνίδα ντίβα θα επιβάλλει πλήρως τους όρους της, αναγκάζοντας τον διευθυντή της Ράντολφ Μπινγκ όχι μόνο να της καταβάλλει το μεγαλύτερο ποσό που είχε πληρώσει ποτέ ο θίασος για καλλιτέχνη, αλλά και να δηλώσει ότι η πρώτη εμφάνιση της Κάλλας στη «ΜΕΤ» ήταν η πιο συναρπαστική βραδιά της ζωής του. Ο μύθος της είχε αρχίσει να δημιουργείται, βοηθούντος και του Τύπου.
Όμως, η εξαντλητική δίαιτα στην οποία είχε υποβληθεί και οι φωνητικοί ακροβατισμοί της (συχνά έφθανε στα όρια της φωνής της, ερμηνεύοντας εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους σε μία σεζόν ή και σε ένα ρεσιτάλ) είχαν επιπτώσεις στην ποιότητα της φωνής της, η οποία σταδιακά άρχισε να αδυνατίζει στις υψηλές νότες. Το καλοκαίρι του 1957 εμφανίστηκε στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και κυριολεκτικά αποθεώθηκε.
Από το 1958 άρχισε η καθοδική της πορεία. Τον Ιανουάριο στη Ρώμη αποχώρησε με την πρώτη πράξη της Νόρμας του Μπελίνι και αποδοκιμάστηκε από το κοινό και τον Μάιο η «Σκάλα» του Μιλάνου της διέκοψε το συμβόλαιο. Ο Τύπος άρχισε να της επιτίθεται και πολλοί βρήκαν την ευκαιρία που χρόνια ζητούσαν να χύσουν χολή στην Ελληνίδα θεά «αυτή την καλλιτέχνιδα δεύτερης κατηγορίας, που έγινε Ιταλίδα χάρη στον γάμο της, Μιλανέζα χάρη στον αδικαιολόγητο θαυμασμό μιας μερίδας του κοινού της Σκάλας, και διεθνής χάρη στην επικίνδυνη φιλία της με την Έλσα Μάξγουελ», σχολίασε με κακοήθεια η ιταλική εφημερίδα Il Giorno.
Την ίδια χρονιά συνεργάστηκε με τους Αλέξη Μινωτή και Γιάννη Τσαρούχη για μια νέα παραγωγή της Μήδειας του Κερουμπίνι στη νεότευκτη Όπερα του Ντάλας. Αυτή η παράσταση μεταφέρθηκε το 1959 στο Κόβεντ Γκάρντεντου Λονδίνου και σ’ αυτή τη θριαμβευτική «πρεμιέρα» η Κάλλας γνώρισε τον Αριστοτέλη Ωνάση, τον μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα της ζωής της.

Η Μαρία Κάλλας με τον Αριστοτέλη Ωνάση
Οι εμφανίσεις της από το 1960 άρχισαν να αραιώνουν. Το καλοκαίρι του 1960 τραγούδησε Νόρμα στην Επίδαυρο και τον επόμενο χρόνο στον ίδιο χώρο Μήδεια. Η παράσταση αυτή μεταφέρθηκε και στη Σκάλα του Μιλάνου την περίοδο 1961-1962. Παρ’ όλα αυτά, η σταδιοδρομία της στα ιταλικά θέατρα είχε τελειώσει οριστικά. Το 1962 τραγούδησε Όμπερον του Βέμπερ στο Λονδίνο και οι Τάιμς έγραψαν «Τώρα πια η φωνή της μπορεί να χαρακτηριστεί άσχημη και εκτός τόνου», όμως το κοινό συνέχισε να την αποθεώνει.
Το καλοκαίρι του 1964, σε μια έξοδό της από τον Σκορπιό, παρακολουθεί μαζί με τον Ωνάση μία μουσική εκδήλωση του φεστιβάλ της Λευκάδας και εκφράζει την επιθυμία να τραγουδήσει. Βρίσκεται ένα πιάνο κι ένας νεαρός πιανίστας (ο μετέπειτα συνθέτης Κυριάκος Σφέτσας), και χωρίς πρόβα η Κάλλας τραγουδά την άρια της Σαντούτσα Voi lo sapete, o mamma («Εσείς το ξέρετε, μητέρα») από την Καβαλερία Ρουστικάνα του Μασκάνι, που ήταν και ο πρώτος ρόλος της καριέρας της στην παράσταση του Εθνικού Ωδείου το 1937. Το 1965 αποσύρθηκε οριστικά από τις λυρικές παραστάσεις, παρά την εξαιρετική Τόσκα που τραγούδησε στη Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης. Το κύκνειο άσμα της ήταν η Νόρμα, που ανέβηκε στο Παρίσι, στις 29 Μαΐουτου 1965. Στην τρίτη πράξη της όπερας του Μπελίνι κατέρρευσε επί σκηνής και μεταφέρθηκε λιπόθυμη στο καμαρίνι της.
Στη συνέχεια προσπαθεί να βάλει μια τάξη στα προσωπικά της. Ζητά διαζύγιο από τον σύζυγό της για να παντρευτεί τον Ωνάση, ο οποίος αρνείται να της το δώσει. Το 1966 απεκδύεται την αμερικανική υπηκοότητα και λαμβάνει την ελληνική. Με αυτή της την ενέργεια λύεται και τυπικά ο γάμος της με τον Μενεγκίνι. Πλέον, ελπίζει ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης θα της ζητήσει να παντρευτούν, κάτι που τελικά δεν συμβαίνει, καθώς τον Ιούλιο του 1968 ο Έλληνας μεγιστάνας παντρεύεται τη χήρα του Αμερικανού Προέδρου Κένεντι, Τζακ. Αυτή του η πράξη βυθίζει σε κατάθλιψη την κορυφαία υψίφωνο.
Καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες να ξεπεράσει τα προσωπικά της προβλήματα, επανακάμπτοντας στην καλλιτεχνική δράση. Παίζει στην κινηματογραφική εκδοχή της Μήδειας του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Πιερ-Πάολο Παζολίνι (1969), ηχογραφεί δίσκους, διδάσκει όπερα στη μουσική σχολή Τζούλιαρντ της Νέας Υόρκης και δίνει ρεσιτάλ με ένα παλιό της γνώριμο, τον ιταλό τενόρο Τζουζέπε Ντι Στέφανο, που κι αυτός αντιμετώπιζε φωνητικά προβλήματα. Η τελευταία της εμφάνιση έγινε στην πόλη Σαπόρο της Ιαπωνίας στις 11 Δεκεμβρίου του 1974.
Έκτοτε, η Μαρία Κάλλας κλείστηκε στο διαμέρισμά της στο Παρίσι και τον εαυτό της. Η μεγάλη ντίβα έφυγε από τη ζωή το πρωί της 16ης Σεπτεμβρίου1977 από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 54 ετών.
 
 

Ρόζα Εσκενάζυ

1890 – 1980

Κορυφαία ερμηνεύτρια του ρεμπέτικου και του σμυρναίικου τραγουδιού.
Η Ρόζα Εσκενάζυ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ των ετών 1883 - 1890 από γονείς Εβραίους, σεφαρδίτικης καταγωγής (Ισπανοεβραία). Το πραγματικό όνομά της ήταν Σάρα Σκενάζι.
Γύρω στο 1900 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Δέκα χρόνια αργότερα και παρά τις αντιρρήσεις των γονιών της, η Ρόζα ξεκίνησε την καλλιτεχνική της πορεία ως χορεύτρια σε θέατρα και κέντρα διασκέδασης, ενώ σύντομα άρχισε και να τραγουδά, ελληνικά, τούρκικα και αρμένικα τραγούδια.
Στα μέσα της δεκαετίας του '20 κατέβηκε στην Αθήνα κι έπιασε δουλειά ως τραγουδίστρια στα στέκια των μουσικών της προσφυγιάς. Ο Παναγιώτης Τούντας δεν άργησε να την ανακαλύψει κι έτσι το 1928-29 έκανε τις πρώτες της ηχογραφήσεις. Γρήγορα έγινε αρκετά γνωστή και κατά τη δεκαετία του 1930 ηχογράφησε πάνω από 500 ρεμπέτικα, σμυρναίικα και δημοτικά τραγούδια, ενώ συνεργάστηκε με μεγάλους συνθέτες της Σμύρνης και της Πόλης, όπως ο Κώστας Σκαρβέλης, ο Ιάκωβος Μοντανάρης, ο Ιωάννης Δραγάτσης (ή Ογδοντάκης), ο Κώστας Τζόβενος, ο Σπύρος Περιστέρης, ο Κώστας Καρίπης, ο Γρηγόρης Ασίκης, ο Σωτήρης Γαβαλάς, ο Μανώλης Χρυσαφάκης, ο Βαγγέλης Παπάζογλου και άλλοι.
Τα δημοφιλέστερα τραγούδια της: Δημητρούλα, Τα κεριά τα σπαρματσέτα, Ναυτάκι, Χαρικλάκι, Κάτω στα λεμονάδικα, Μπαμπέσα, Καναρίνι μου γλυκό, Αμανές, Μπαμ και μπουμ, Μη βιάζεσαι μικρή μου θα σ' αρραβωνιαστώ, Γύφτισσα, Λιλή η σκανταλιάρα, Σέρβικος πολίτικος, Έλα φως μου, Μού 'χεις πάρει το μυαλό, Αερόπλανο θα πάρω, Πατρινιά, Μαρικάκι μου, κ.ά.
Η Ρόζα Εσκενάζυ υπήρξε η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που τραγούδησε σε πάλκο. Άψογη ερμηνεύτρια, με ύφος, τεχνική και πάθος, αποτέλεσε σημείο αναφοράς και πρότυπο όλων των μετέπειτα τραγουδιστριών. Τραγική σύμπτωση, το ρεμπέτικο του τεκέ, που τόσο ιδανικά υπηρέτησε, έμελλε να σβήσει με αφορμή ένα δικό της τραγούδι: Το Πρέζα όταν Πιεις στάθηκε η αφορμή για την επιβολή της Μεταξικής λογοκρισίας, που άνοιξε το δρόμο στη σχολή Τσιτσάνη, θέτοντας στο περιθώριο τους ρεμπέτες του μεσοπολέμου.
Τη δεκαετία του 1940 και πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ταξίδεψε ως τραγουδίστρια στα Βαλκάνια, την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή. Μετά τον πόλεμο, έκανε περιοδείες στις Η.Π.Α. και την Τουρκία. Παρέμεινε "μάχιμη" ως τα γεράματά της, διατηρώντας τις ωραίες ανατολίτικες φορεσιές της (σαλβάρια) που είχε από τα νεανικά της χρόνια. Μετά το 1977 έπασχε από άνοια και παρουσίαζε κρίσεις αμνησίας. Πέθανε στο σπίτι της, στην Κηπούπολη Περιστερίου, στις 2 Δεκεμβρίου του 1980.

Η Μάχη του Αούστερλιτς

Πίνακας του Φρανσουά Ζεράρ
Γνωστή και ως Μάχη των Τριών Αυτοκρατόρων, καθώς αντιμέτωποι τέθηκαν από τη μία πλευρά οι δυνάμεις του Ναπολέοντα και από την άλλη ο ρωσοαυστριακός στρατός με επικεφαλής τον τσάρο Αλέξανδρο Α' και τον αυτοκράτορα Φραγκίσκο Β'. Ο Ναπολέοντας πέτυχε μεγάλη νίκη, που εδραίωσε τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη.
Βρισκόμαστε στο 1805 και η Μεγάλη Βρετανία θέλει πάση θυσία να αποφύγει μια γαλλική εισβολή στο Νησί. Συμμαχεί κατά του Ναπολέοντα με την Αυστρία και τη Ρωσία (Γ' Συνασπισμός). Ο Ναπολέων συγκροτεί ένα πανίσχυρο και μοντέρνο στρατό 200.000 ανδρών, που έγινε γνωστός ως «Μεγάλη Στρατιά» (La Grande Armee), και στρέφεται ανατολικά για να αντιμετωπίσει πρώτα τους Ρωσοαυστριακούς.
Στις 25 Σεπτεμβρίου διαβαίνει με πάσα μυστικότητα τον Ρήνο. Οι Αυστριακοί συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο μέρος του στρατού τους στο Ουλμ της Βαυαρίας. Στις 20 Οκτωβρίου, με ένα ευφυή ελιγμό («Ελιγμός του Ουλμ»), ο Ναπολέων βρίσκεται πίσω από τους Αυστριακούς και χωρίς σχεδόν να πέσει τουφεκιά αιχμαλωτίζει 60.000 άνδρες.
Στην πορεία του προς τη Βιέννη μαθαίνει ότι ο στόλος του ηττήθηκε στο Τραφάλγκαρ (21 Οκτωβρίου) από τον Νέλσονα, γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει τα σχέδιά του για απόβαση στην Αγγλία. Δεν πτοείται και τον Νοέμβριο καταλαμβάνει την πρωτεύουσα των Αψβούργων. 100.000 μουσκέτα και 500 κανόνια είναι τα λάφυρά του, ενώ οι άθικτες γέφυρες του Δούναβη εξυπηρετούν τα σχέδιά του.
Για να κεφαλαιοποιήσει τα μέχρι τώρα κέρδη του, ο Ναπολέων επιδιώκει να οδηγήσει σε μάχη τους ρωσοαυστριακούς. Οι αντίπαλοί του πέφτουν στην παγίδα και τον αντιμετωπίζουν στις 2 Δεκεμβρίου στο Αούστερλιτς, μια περιοχή που σήμερα ονομάζεται Σλάφκοφ και υπάγεται στη Σλοβακία. Οι δύο αυτοκράτορες Νικόλαος Α' και Φραγκίσκος Β' παρατάσσουν 73.000 άνδρες και 318 κανόνια, με επικεφαλής τους στρατηγούς Κουτούζοφ και Βαϊρότερ. Ο Ναπολέων ρίχνει στη μάχη 75.000 μπαρουτοκαπνισμένους άνδρες και 157 κανόνια.
Η μάχη αρχίζει στις 8 το πρωί με επιθετική κίνηση των ρωσοαυστριακών. Ο Ναπολέων γρήγορα αναλαμβάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων και με ένα ευφυές στρατήγημα διασπά το κέντρο των αντιπάλων του και τους νικά εύκολα, πριν από τη Δύση του Ηλίου. Οι απώλειες για τους Γάλλους ανέρχονται σε 9.000 άνδρες και για τους ρωσοαυστριακούς σε 25.000.
Μετά τη μάχη εκφωνεί τον περίφημο λόγο του προς τους παραληρούντες στρατιώτες του: «Στο μέλλον αρκεί να λέτε… Ήμουν στο Αούστερλιτς και θα σας απαντούν: Να ένας γενναίος», ενώ σε γράμμα προς τη γυναίκα του Ιωσηφίνα την προστάζει: «Μην πλυθείς! Έρχομαι!». Την απέλπιδα προσπάθεια των Συμμάχων εξέφρασε με τον πιο παραστατικό τρόπο ο τσάρος Νικόλαος Α': «Είμαστε μωρά στα χέρια ενός γίγαντα».
Το διπλωματικό τέλος της Μάχης του Αούστερλιτς γράφτηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1805 με τη Συνθήκη του Πρεσβούργου, σημερινής Μπρατισλάβας: Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους παύει να υφίσταται, έπειτα από 900 χρόνια ύπαρξης. Η Ρωσία αποσύρεται από την Αυστρία και αναγνωρίζεται η κυριαρχία της Γαλλίας στη ιταλική χερσόνησο.
Οι ηττημένοι Αψβούργοι υποχρεούνται σε αποζημίωση 40.000.000 φράγκων στη Γαλλία, που ουσιαστικά ελέγχει όλη την Κεντρική Ευρώπη. Ο Ναπολέων θα επιστρέψει θριαμβευτής στα πάτρια εδάφη. Οι συμπατριώτες του θα του επιφυλάξουν αποθεωτική υποδοχή και θα τον αποκαλέσουν για πρώτη φορά «Μέγα Ναπολέοντα».
Η Μάχη του Αούστερλιτς απασχόλησε και τον μεγάλο ρώσο συγγραφέα Λέοντα Τολστόι. Ένα τμήμα του ογκώδους μυθιστορήματός του «Πόλεμος και Ειρήνη» («Γκοβόστης», «Πατάκης») αναφέρεται στο γεγονός.

Φίλιπο Τομάζο Μαρινέτι

1876 – 1944

Ιταλός ποιητής, μυθιστοριογράφος, δραματουργός και εκδότης. Υπήρξε  ο ιδεολογικός θεμελιωτής του φουτουρισμού, ενός καλλιτεχνικού κινήματος που ανήγαγε σε φετίχ το μέλλον και ύμνησε την τεχνολογική εξέλιξη, αποτελώντας το προανάκρουσμα για τις κατοπινές μορφές της πρωτοπορίας, όπως ο ντανταϊσμός και ο σουρεαλισμός. Ορισμένες τάσεις εθνικιστικού χαρακτήρα και εκθειασμού της βίας έφεραν τον φουτουρισμό και τον ίδιο τον Μαρινέτι σε στενή επαφή με τον φασισμό και τον Μπενίτο Μουσολίνι.
Ο Φίλιπο Τομάζο Μαρινέτι (Filippo Tommaso Marinetti) γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1876 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ήταν γιος του Ιταλού δικηγόρου Ενρίκο Μαρινέτι και της Αμάλια Γκρόλι. Από μικρός ενδιαφέρθηκε για τη λογοτεχνία και ως μαθητής του γαλλικού κολεγίου Saint-Francois Xavier, το οποίο διηύθυναν καλόγεροι ιησουίτες και στο οποίο φοιτούσαν οι γόνοι των πλούσιων οικογενειών της Αλεξάνδρειας, εξέδωσε το 1892 το λογοτεχνικό περιοδικό Le Papyrus. Τον επόμενο χρόνο αποβάλλεται από το κολλέγιο, επειδή κυκλοφορεί κάποια από τα σκανδαλιστικά μυθιστορήματα του Εμίλ Ζολά και συνεχίζει τις σπουδές του στο Παρίσι.
Το 1895 αποφοιτά και εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο της Παβίας και παρακολουθεί τη νομική σχολή, την οποία ολοκληρώνει το 1899 στη Γένοβα. Έχοντας κερδίσει ένα διαγωνισμό ποίησης στο Παρίσι, αποφασίζει να αφιερωθεί ολόψυχα στη λογοτεχνία το 1900. Με ορμητήριο τη Γαλλία, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, ταξιδεύει συχνά στην Ιταλία και γράφει στις γλώσσες και των δύο αυτών χωρών. Συνεργάζεται με ιταλικά και γαλλικά λογοτεχνικά περιοδικά και διαδίδει τη γαλλική ρομαντική και συμβολιστική ποίηση στην Ιταλία, απαγγέλοντας σε θέατρα στίχους των Μποντλέρ, Μαλαρμέ, Ρεμπό και Βερλέν. Μερικά από τα πρώτα ποιητικά του έργα, όπως το Destruction («Καταστροφή», 1904), είναι δείγματα του ρωμαλέου αναρχίζοντος πειραματισμού του, σε φόρμες που θα χαρακτήριζαν τη μεταγενέστερη δημιουργία του. Το 1905 εκδίδει στο Μιλάνο το λογοτεχνικό περιοδικό Poesia («Ποίηση») και γίνεται υπέρμαχος του ελεύθερου στίχου.
Ο Φουτουρισμός εγκαινιάζεται επίσημα στις 20 Φεβρουαρίου 1909, όταν στην πρώτη σελίδα της γαλλικής εφημερίδας Λε Φιγκαρό δημοσιεύεται το Μανιφέστο του Φουτουρισμού, το κορυφαίο για πολλούς έργο του Μαρινέτι, που είναι φανερά επηρεασμένος από τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε. Η ιδεολογία του Φουτουρισμού («Μελλοντισμός», όπως μεταφράστηκε ο όρος εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα) έχει ως βασικά χαρακτηριστικά την ολοκληρωτική ρήξη με την παράδοση («…θέλουμε να καταστρέψουμε τα μουσεία, τις βιβλιοθήκες και τις ακαδημίες κάθε είδους…»), τον εκθειασμό της μοντέρνας βιομηχανικής πόλης, της μηχανής και της ταχύτητας («..ένα βρυχώμενο αυτοκίνητο[..] είναι πιο όμορφο από τη Νίκη της Σαμοθράκης»), της έντονης δράσης («…Θέλουμε να δοξάσουμε τον πόλεμο -μοναδική υγεία στον κόσμο- το μιλιταρισμό, τον πατριωτισμό, την καταστρεπτική στάση των αναρχικών, τις ωραίες ιδέες που γι’ αυτές παθαίνει κανείς, και την περιφρόνηση στη γυναίκα…») και της ανατροπής των λογικών συμβάσεων.
Ήταν τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα, εποχή έντονης εκβιομηχάνισης, σε μια Ιταλία που παρέμενε θρησκόληπτη και καλλιτεχνικά προσδεδεμένη στο άρμα ενός παρωχημένου κλασσικισμού. Τον επόμενο χρόνο κυκλοφορεί το πρώτο του μυθιστόρημα, εντελώς ανορθόδοξο και ασυνάρτητο στη γραφή του, με τίτλο Μαφάρκα ο φουτουριστής (Mafarka le furiste), στο οποίο σκιαγραφείται μέσα σε μια αλληγορική μυθολογική ατμόσφαιρα η γέννηση του φουτουρισμού. Το έργο προκαλεί σκάνδαλο, ο συγγραφέας του σύρεται στα δικαστήρια, αλλά αθωώνεται.
Οι ιδέες του Μαρινέτι υιοθετήθηκαν σχεδόν αμέσως στην Ιταλία από συγγραφείς, όπως οι Άλντο Παλατσέσκι (1885-1974), Κοράντο Γκοβόνι (1884-1965) και Αρντένγκο Σόφιτσι (1879-1964). Το μανιφέστο του Μαρινέτι υποστήριξαν και εικαστικοί καλλιτέχνες, οι οποίοι εξέδωσαν το δικό τους μανιφέστο το 1910. Ζωγράφοι και γλύπτες, όπως οι Ουμπέρτο Μποτσιόνι (1882-1916), Τζιάκομο Μπάλα (1871-1958), Λουίτζι Ρούσολο (1883-1947), Κάρλο Καρά (1881-1966) και Τζίνο Σεβερίνι (1833-1966) εφάρμοσαν τις ιδέες του σε έργα τους. Ο Φουτουρισμός αρχίζει να εξαπλώνεται μέσα από τις Φουτουριστικές Βραδιές, που διοργανώνουν ο Μαρινέτι και οι συνοδοιπόροι του. Φροντίζουν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με διάφορα χάπενινγκ, όπως αυτό της Βενετίας στις 8 Ιουλίου 1910. Λίγες ώρες πριν από την παρουσίαση του Φουτουριστικού Μανιφέστου, ο Μαρινέτι και οι φίλοι του ανέβηκαν στο καμπαναριό του Αγίου Μάρκου και πέταξαν 80.000 φυλλάδια με το Μανιφέστο κατά της παραδοσιακής Βενετίας (Manifesto Contro Venezia passatista). Σ’ αυτό απαιτούσε «να μπαζωθούν τα μικρά βρώμικα κανάλια από τα ερείπια των λεπρικών αρχοντικών για να προετοιμαστεί η γέννηση της βιομηχανικής και μιλιταριστικής Βενετίας, που θα κυριαρχήσει στην Αδριατική και θα την κάνει ξανά ιταλική λίμνη».
Το 1911 ως απεσταλμένος γαλλικής εφημερίδας καλύπτει τον ιταλοτουρκικό πόλεμο στη Λιβύη και δύο χρόνια αργότερα βρίσκεται στη Σόφια για να καλύψει τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο. Στις 11 Μαΐου 1912 δημοσιεύει στο Μιλάνο το Τεχνικό Μανιφέστο της Φουτουριστικής Λογοτεχνίας, όπου επιχειρεί ένα πέρασμα από τον «ελεύθερο στίχο» στις «ελεύθερες λέξεις», μέσα από την κατάργηση της σύνταξης, του επιθέτου και της στίξης. «Στο αεροπλάνο, καθισμένος στον κύλινδρο της βενζίνης, ζεσταίνοντας την κοιλιά, από τη θέση του αεροπόρου, αισθανόμουν τη γελοία ματαιότητα της αρχαίας σύνταξης, κληροδοτημένη από τον Όμηρο. Ένοιωσα μανιώδη την ανάγκη ν’ απελευθερώσω τις λέξεις, σέρνοντάς τες έξω από τη φυλακή της λατινικής περιόδου» αναφέρει στην αρχή του μανιφέστου αυτού.
Το 1914 επισκέπτεται τη Μόσχα, όπου δίδει διαλέξεις για τον φουτουρισμό, που έχει ριζώσει στη Ρωσία, με ποιητές, όπως ο Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι. Το 1915 ο Μαρινέτι εκδίδει την ποιητική συλλογή Guerra sola igiene del mundo («Πόλεμος η μόνη υγιεινή του κόσμου»), στην οποία χαιρετίζει το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και ενθαρρύνει τη συμμετοχή της Ιταλίας στη σύρραξη. Το 1916 εκδίδει το δοκίμιο Συνθετικό Φουτουριστικό Θέατρο, στο οποίο εκθέτει τις απόψεις του και αναλύει τη θεωρία του για τον φουτουρισμό στο θέατρο. Είχαν προηγηθεί τα θεατρικά έργα Ο βασιλιάς ευωχείται (Le Roi Bombance, 1909) και Αντι-ουδετερότητα (Anti-neutralita, 1912).
Το 1918 γνωρίζει τη μελλοντική σύζυγό του, τη νεαρή ζωγράφο και συγγραφέα Μπενεντέτα Κάπα (1897-1977), την οποία θα νυμφευθεί το 1923. Το ζευγάρι θα αποκτήσει τρία κορίτσια, τη Βιτόρια, την Άλα και τη Λούτσε.
Το 1918 ο Μαρινέτι εισέρχεται στον πολιτικό στίβο, ιδρύοντας το Φουτουριστικό Πολιτικό Κόμμα (Partito Politica Futurista). Γρήγορα έρχεται σε επαφή με τους φασίστες και γνωρίζεται προσωπικά με τον Μουσολίνι. Θεωρεί το Φασιστικό Κίνημα του Μουσολίνι ως φυσική συνέχεια του Φουτουρισμού και προσχωρεί ψυχή τε και σώματι. Μάλιστα, θεωρείται ένας από τους συγγραφείς του Φασιστικού Μανιφέστου, που δημοσιεύτηκε στις 6 Ιουνίου 1919 στην εφημερίδα του Μουσολίνι Il Popolo d'Italia. Την εποχή εκείνη πολλοί Ιταλοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες υποστηρίζουν ή προσχωρούν στον φασισμό, πιστεύοντας ότι μέσα από το δυναμισμό του καθεστώτος αυτού θα έσπαγαν την πνευματική και καλλιτεχνική απομόνωση της Ιταλίας και θα προωθούσαν καινούργια καλλιτεχνικά ρεύματα.
Ο Μαρινέτι προσπάθησε να επιβάλει τον φουτουρισμό ως επίσημο καλλιτεχνικό δόγμα του φασισμού. Δεν θα τα καταφέρει και εξ αιτίας των ριζοσπαστικών του ιδεών θα έλθει σε ρήξη με τον Μουσολίνι. Το 1925 μετακομίζει στη Ρώμη και το 1926 επισκέπτεται την Αργεντινή και τη Βραζιλία για να διαδώσει τις ιδέες του. Το 1929 γίνεται ακαδημαϊκός και γενικός γραμματέας της Εθνικής Ένωσης Συγγραφέων της Ιταλίας. Θεωρείται πλέον εκπρόσωπος του κατεστημένου, με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί από τους περισσότερους οπαδούς του.
Τον Φεβρουάριο του 1933 ο Μαρινέτι επισκέπτεται την Αθήνα, όπου δίνει διαλέξεις, αλλά αντιμετωπίζει την εχθρότητα των Ελλήνων διανοουμένων. Ο κριτικός λογοτεχνίας και δημοσιογράφος Αιμίλιος Χουρμούζιος (1904-1973) με το ψευδώνυμο Αντρέας Ζεβγάς δημοσιεύει ένα φυλλάδιο με τίτλο Ο Φουτουρισμός στο φως του Μαρξισμού, στο οποίο καταγγέλλεται η συνεργασία του Μαρινέτι με τον Μουσολίνι.
Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ο Μαρινέτι συμμετείχε ενεργά στον Ιταλο-Αιθιοπικό Πόλεμο του 1935, όπως και στη ναζιστική εκστρατεία κατά της Ρωσίας το 1942, ως μέλος των ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας το 1943, επιστρέφει εξαντλημένος από το ρωσικό μέτωπο και εγκαθίσταται με την οικογένειά του στη Βενετία.
Ο Φίλιπο Τομάσο Μαρινέτι πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 2 Δεκεμβρίου 1944 στο Μπελάτζιο της Ιταλίας, σε ηλικία 79 ετών.

Τάσος Κόρφης

1929 – 1994

Πολύπλευρη προσωπικότητα των ελληνικών γραμμάτων (ποιητής, διηγηματογράφος, μεταφραστής, μελετητής της ελληνικής λογοτεχνίας, εκδότης) και της τέχνης του πολέμου (ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού).
Ο Τάσος Κόρφης, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Αναστασίου Ρομποτή, γεννήθηκε το 1929 στην Κέρκυρα, στους κόλπους μιας καλλιτεχνικής οικογένειας, καθώς τόσο ο παππούς του, όσο και ο πατέρας του Γεράσιμος Ρομποτής, ήταν μουσικοσυνθέτες. Πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στην Πάτρα, όπου ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές.
Στα γράμματα εμφανίσθηκε από νεαρή ηλικία. Τα πρώτα του κείμενα  δημοσιεύτηκαν στο λογοτεχνικό περιοδικό της πόλης Χαραυγή και στην εφημερίδα Αυγή του Πύργου Ηλείας. Στα 23 του εξέδωσε την πρώτη συλλογή διηγημάτων Ταξίδι χωρίς πολικό, η οποία βραβεύτηκε από το περιοδικό Κυπριακά Γράμματα. Ακολούθησαν οι συλλογές διηγημάτων Ένα έρημο σπίτι (1973), Πατρογνωσία (1984), η οποία κέρδισε το β' κρατικό βραβείο διηγήματος και Δελτίο συμβάντων, που κυκλοφόρησε το 1995, λίγους μήνες μετά το θάνατό του.
Το ποιητικό του έργο περιλαμβάνει στις συλλογές:

• «Ημερολόγιο» (1963)
• «Ημερολόγιο 2» (1964)
• «Ημερολόγιο 3» (1968)
• «Εργόχειρα» (1977)
• «Ημερολόγιο» (συγκεντρωτική έκδοση, 1983)
• «Παυσίλυπα» (1987)
• «153 graffiti» (1992)
• «Εγκώμια» (1993)

Το μεταφραστικό του έργο περιλαμβάνει ποιήματα των Έζρα Πάουντ, Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς και άλλων ξένων ποιητών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξε για τους παραδοσιακούς ποιητές του μεσοπολέμου. Συγκέντρωσε και εξέδωσε το έργο του Μήτσου Παπανικολάου, του Αναστάσιου Δρίβα (1978) και του Καίσαρος Εμμανουήλ (1981), ενώ επιμελήθηκε την ημιτελή βιογραφία Τα νεανικά χρόνια του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (1983), που είχε γράψει ο Σπυρίδων Μ. Θεοτόκης.
Ο Κόρφης εξέδωσε τις μελέτες:

• «Ρώμος Φιλύρας: συμβολή στη ζωή και το έργο του» (1974)
• «Νίκος Καββαδίας: συμβολή στη μελέτη της ζωής και του έργου του» (1985), που βραβεύτηκε από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας.
• «Ναπολέων Λαπαθιώτης: συμβολή στη μελέτη της ζωής και του έργου του» (1985)
• «Ματιές σε ποιητές του μεσοπολέμου» (1978)
• «Βιογραφία Στρατή Δούκα 1895-1936» (1988)

Υπήρξε βασικός συνεργάτης των κερκυραϊκών περιοδικών Πρόσπερος» και «Πόρφυρας, ενώ από το 1962 συνεργάστηκε με το περιοδικό του Ντίνου Χριστιανόπουλου Διαγώνιος. Συνεργάστηκε, επίσης, με λογοτεχνικά περιοδικά της Αθήνας και από το 1973 έγινε υπεύθυνος των εκδόσεων «Πρόσπερος» και του δίμηνου περιοδικού Ανακύκληση. Από το 1978 εξέδιδε την ετήσια ποιητική ανθολογία Φωνές (1979-1993).
Το 1982 ο Σταύρος Κουγιουμτζής μελοποίησε το ποίημα του Κόρφη Μικραίνει ο κόσμος, με ερμηνευτή τον Αντώνη Καλογιάννη. Περιλαμβάνεται στο ομώνυμο δίσκο του συνθέτη που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά από την LYRA.
Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του καριέρας, ο Αναστάσιος Ρομποτής τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις, αποφοίτησε από τη Ναυτική Σχολή Πολέμου και τη Σχολή Αμύνης του ΝΑΤΟ, ενώ εκπροσώπησε την Ελλάδα σε διεθνή επιτελεία. Έφθασε έως τα ανώτατα κλιμάκια της ιεραρχίας του Πολεμικού Ναυτικού και αποστρατεύτηκε το 1982 ως επίτιμος Αρχηγός του Στόλου, με τον βαθμό του αντιναυάρχου. Πέθανε στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών στις 2 Δεκεμβρίου του 1994, σε ηλικία 65 ετών.

Κρίσεις για το έργο του

Ποιητής και πεζογράφος με προσεγμένη γραφή, ο Κόρφης διακρίνεται για την ευαίσθητη και νοσταλγική θεματολογία του. Με τις εκδόσεις του, εξάλλου, ορισμένων ποιητών έχει προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες για την επανεκτίμηση μορφών της μεσοπολεμικής ποίησης.
Δημήτρης Δασκαλόπουλος, ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας

Το νέο στοιχείο που φέρνει ο Κόρφης είναι ο συνδυασμός αισθηματικής και ναυτικής ζωής. Χωρίς να φτάνει στην μπωντλαιρική γοητεία του Καββαδία, αλλά και χωρίς να ξεφεύγει από την ήπια μελαγχολική ιδιοσυγκρασία του, ο Κόρφης τοποθετεί το ανικανοποίητο, τη μοναξιά και την ανθρώπινη τυράννια μέσα σ’ ένα πλαίσιο ναυτικό, θαλασσινό και του λιμανιού.
Ντίνος Χριστιανόπουλος, ποιητής

Τζούνιορ Μέρβιν

1949 – 2013

Τζαμαϊκανός μουσικός της ρέγκε, γνωστός για το τραγούδι του Police and Thieves, που γνώρισε επιτυχία στην ερμηνεία των Clash το 1977.
Ο Μέρβιν Τζούνιορ Σμιθ (Murvin Junior Smith), όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1949 στο Σεντ Τζέιμς Πάρις της Τζαμάικα και μετά το θάνατο του πατέρα του μετακόμισε μαζί με την οικογένειά του στο Πορτ Αντόνιο. Από μικρός τραγουδούσε και επηρεάστηκε πολύ από τον αμερικανό τραγουδιστή της σόουλ Κέρτις Μέιφιλντ (1942-1999). Σπούδασε μηχανικός στο Τεχνικό Λύκειο του Μοντίνγκο Μπέι, όπου ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα. Άρχισε να ηχογραφεί με το όνομα Τζούνιορ Σόουλ και το 1972 γνώρισε επιτυχία με το τραγούδι Solomon. Παράλληλα με την προσωπική του καριέρα ήταν μέλος των  συγκροτημάτων Hippy Boys, Mighty Falcons και Tornadoes, που έπαιζαν σε κλαμπ και τουριστικά ξενοδοχεία του Κίνγκστον.
Το 1976 έγραψε το τραγούδι Police and Thieves και το έδωσε στον σπουδαίο παραγωγό της ρέγγε Λι «Σκρατς» Πέρι, ο οποίος συμφώνησε να αναλάβει την παραγωγή του. Το τραγούδι ήταν εμπνευσμένο από τα επεισόδια που είχαν γίνει εκείνο το χρόνο στο περίφημο καρναβάλι του Νότινγκ Χιλ στο Λονδίνο και γνώρισε περιορισμένη επιτυχία στη Μεγάλη Βρετανία και την Τζαμάικα. Μεγαλύτερη επιτυχία γνώρισε τον επόμενο χρόνο, όταν οι Clash, ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα της αγγλικά πανκ σκηνής, το περιέλαβαν στο ομότιτλο παρθενικό άλμπουμ τους. Ο Μέρβιν συνέχισε να ηχογραφεί με τον Πέρι διάφορα σινγκλ, κάποια από αυτά με διασκευές των τραγουδιών του Κέρτις Μέιφιλντ. Το 1980 ο Μέρβιν γνώρισε τη μεγαλύτερη προσωπική του επιτυχία, όταν το Police and Thieves συμπεριλήφθηκε στο σάουντρακ της ταινίας Rockers -μια ταινία για τη ρέγγε μουσική που σκηνοθέτησε ο έλληνας Θοδωρής Μπαφαλούκος- και ανέβηκε στο Νο.23 του αγγλικού πίνακα επιτυχιών. Τη δεκαετία του '80 ήταν μέλος του συγκροτήματος Jah Postles και συνέχισε να ηχογραφεί δικά του τραγούδια χωρίς επιτυχία.
Ο Τζούνιορ Μέρβιν έφυγε από τη ζωή στις 2 Δεκεμβρίου του 2013, σε ηλικία 64 ετών, εξαιτίας επιπλοκών του διαβήτη από τον οποίο έπασχε.

Το Άλσος της μιας Νυκτός

Έτσι ήταν γνωστή παλιότερα η Πλατεία Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης, που βρίσκεται στο κόμβο των Αμπελοκήπων στην Αθήνα. Είναι μία τριγωνική πλατεία, που ορίζεται από τις Λεωφόρους Αλεξάνδρας και Βασιλίσσης Σοφίας και την οδό Ζαχάρωφ.
Ο χώρος, περίπου 7 στρέμματα, ανήκε προπολεμικά στον Οργανισμό Διαχειρίσεως Εκκλησιαστικής Περιουσίας (ΟΔΕΠ) και προοριζόταν, σύμφωνα με το ρυμοτομικό σχέδιο της πρωτεύουσας, να γίνει άλσος. Οι εργασίες όμως καθυστερούσαν, οπότε το Σάββατο το βράδυ της 2ας Δεκεμβρίου 1939 και με αφορμή την Ημέρα του Δάσους που γιόρταζε την επομένη το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Αμβρόσιος Πλυτάς, με την έγκριση του Υπουργού - Διοικητού Πρωτευούσης Κωνσταντίνου Κοτζιά (ισχυρού άνδρα του δικτατορικού καθεστώτος Μεταξά), κατέλαβε «πραξικοπηματικά» το χώρο και τον μεταμόρφωσε εν μία νυκτί σε αλσύλλιο, φυτεύοντας πεύκα, δάφνες και λιγούστρα.
Με το πέρασμα του χρόνου και την αύξηση του κυκλοφοριακού φόρτου της περιοχής των Αμπελοκήπων, το «Άλσος της μιας νυκτός» όλο και μίκραινε για τις ανάγκες της διαπλάτυνσης των γύρω δρόμων. Το 1988, επί δημαρχίας Μιλτιάδη Έβερτ, το αλσύλλιο μετονομάστηκε σε Πλατεία Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης και τοποθετήθηκε σ’ αυτό το γλυπτό του Βαγγέλη Μουστάκα «Παγκόσμιο Σύμβολο». Το 2001 επί δημαρχίας Δημήτρη Αβραμόπουλου τοποθετήθηκε ο ανδριάντας του Εθνάρχου Μακαρίου, έργο του γλύπτη Μέμου Μακρή και το 2008 (επί δημαρχίας Νικήτα Κακλαμάνη) η προτομή του στρατηγού και αρχηγού της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΔΕΣ Ναπολέοντος Ζέρβα.

ΕΙΠΕ...

Έργο της επιστήμης είναι να βάλει γεγονότα στη θέση των φαινομένων και αποδείξεις στη θέση των εντυπώσεων.

Τζον Ράσκιν

Άγγλος συγγραφέας, ζωγράφος και κριτικός τέχνης.

ΗΞΕΡΕΣ ΟΤΙ...

Η αυτοκινητοβιομηχανία Mitsubishi κυκλοφόρησε το μοντέλο Pajero, χωρίς να γνωρίζει ότι η λέξη «Pajero» στα ισπανικά σημαίνει «αυνανιστής».
 

Ειδήσεις

Ελλάδα

• Με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο συναντήθηκε ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου. Κατά τη διάρκεια της σύντομης συνομιλίας που είχαν οι δύο άνδρες παρουσία δημοσιογράφων, ο κ. Ιερώνυμος επεσήμανε ότι «έχουμε πολλά και καλά να κάνουμε», προσθέτοντας ότι ήρθε για να ανταποδώσει την επίσκεψη του υπουργού στην Αρχιεπισκοπή, ενώ του ευχήθηκε καλή υπηρεσία.
• «Όχι μόνο αυτή η κυβέρνηση, αλλά καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να δεχθεί το πακέτο των νέων μέτρων 4,2 δισ. ευρώ που ζητεί το ΔΝΤ για τη διετία 2019-2020 και θα πρέπει να νομοθετήσουμε τώρα» ανέφερε κυβερνητικός παράγοντας μετά την επιβεβαίωση από το ΥΠΟΙΚ για τα νέα μέτρα που ζητεί το ΔΝΤ σε περίπτωση που οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα παραμείνουν στο 3,5% του ΑΕΠ για τα έτη 2019 και 2020. Ο ίδιος προέβλεψε συμφωνία με τους θεσμούς πριν από το τέλος του έτους.
• Αθωωτική απόφαση για τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και τους έξι συγκατηγορούμενούς του στην υπόθεση της απόπειρας ανθρωποκτονίας σε βάρος του επιχειρηματία Αθηναγόρα Ανδρεαδάκη εξέδωσε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.
• Με απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή τοποθετείται νέα γενική γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η Μαρία Γιαννακάκη, στη θέση που κατείχε ο Κωστής Παπαϊωάννου.
• Νέο διάγγελμα για τις εξελίξεις στο Κυπριακό θα απευθύνει ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης το βράδυ. Το διάγγελμα θα μεταδοθεί μετά τις 20:00.

Κόσμος

• Ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ κάλεσε τον πρόεδρο των Φιλιππίνων Ροντρίγκο Ντουτέρτε να επισκεφθεί τον Λευκό Οίκο τον επόμενο χρόνο, ανέφερε ο σύμβουλος του Ντουτέρτε, Κρίστοφερ Γκο. Ο Ντουτέρτε έχει συχνά στρέψει τα πυρά του κατά των ΗΠΑ, ανακοινώνοντας τον «χωρισμό» του από τη χώρα, ενώ δεν έχει διστάσει να στείλει στον διάβολο και τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα.
• Η διαβόητη επιγραφή «Arbeit macht frei» («Η εργασία απελευθερώνει») που κλάπηκε στα τέλη του 2014 από την πύλη του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης του Νταχάου, κατά πάσα πιθανότητα βρέθηκε στη Νορβηγία, ανακοίνωσε η αστυνομία της Βαυαρίας.
• Οι πιέσεις της οικογένειάς του φέρεται να ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησαν τον Φρανσουά Ολάντ στην απόφαση να μην διεκδικήσει ξανά την προεδρία της Γαλλίας. Πηγές προσκείμενες στον γάλλο πρόεδρο είπαν στο πρακτορείο Reuters ότι ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα εκείνοι που γνώριζαν την απόφασή του – ακόμη κι αυτοί το έμαθαν από το τηλέφωνο, λίγες ώρες πριν εμφανιστεί στην τηλεόραση.
• Παρά το γεγονός ότι είχε κατά το παρελθόν δηλώσει ότι θα κυβερνά επί... ένα δισεκατομμύριο χρόνια, ο πρόεδρος της Γκάμπια παραδέχθηκε σε μία κίνηση - έκπληξη την ήττα του στις προεδρικές εκλογές απέναντι στον υποψήφιο του συνασπισμού της αντιπολίτευσης Αντάμα Μπάροου, ανακοίνωσε ο Αλιέ Μομάρ Ενζιέ πρόεδρος της ανεξάρτητης εκλογικής επιτροπής.
• Ο παραιτηθείς πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Μπόικο Μπορίσοφ ανακοίνωσε, όπως προβλεπόταν, την άρνησή του να λάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, ανοίγοντας τον δρόμο για τη διεξαγωγή πρόωρων βουλευτικών εκλογών την άνοιξη.

Οικονομία

• Αισιόδοξος ότι από την 1η Ιανουαρίου θα ξεκινήσει η λειτουργία του ΕΦΚΑ, χωρίς μειώσεις ήδη απασχολουμένων στην κοινωνική ασφάλιση, εμφανίστηκε ο υφυπουργός Τ.Πετρόπουλος, προσθέτοντας ότι η καταβολή των εισφορών θα γίνει με βάση τα εισοδήματα. Επανάλαβε δε ότι ο νέος νόμος φέρνει ελαφρύνσεις για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Είπε ότι θα διαψευστούν όσοι μιλούν για νέες μειώσεις στις συντάξεις, ενώ επιβεβαίωσε για το ΕΚΑΣ ότι θα μειωθεί για όλους για να μην χαθεί εντελώς για κάποιους.
• Μειώσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και των λοιπών εναλλακτικών παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας προκύπτουν από 1ης Ιανουαρίου 2017 σε εφαρμογή των αποφάσεων της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας με τις οποίες περιορίζονται οι χρεώσεις για τα τέλη δικτύου (μεταφοράς και διανομής).
• Σε ελαφρώς χαμηλότερα επίπεδα έκλεισε η χρηματιστηριακή αγορά την Παρασκευή, ενώ σε μέτρια επίπεδα κινήθηκε ο τζίρος. Η νευρικότητα χαρακτήρισε τις κινήσεις των επενδυτών ενόψει του επερχόμενου δημοψηφίσματος στην Ιταλία και του Eurogroup της Δευτέρας. O Γενικός Δείκτης Τιμών έκλεισε στις 613,95 μονάδες, με μικρή πτώση 0,11%. Σε εβδομαδιαία βάση, κατέγραψε πτώση 1,51%, ενώ από τις αρχές του έτους σημειώνει πτώση 2,76%.
• Στην έκδοση, 6μηνων εντόκων γραμματίων ύψους 1,25 δισ. ευρώ και 3μηνων γραμματίων ύψους 1 δισ. ευρώ στις 7 Δεκεμβρίου για την αναχρηματοδότηση παλαιότερων εκδόσεων θα προχωρήσει ο ΟΔΔΗΧ.

Αθλητισμός

• Σκηνικά που παραπέμπουν στο… παρελθόν εκτυλίχθηκαν την Παρασκευή στο προπονητικό κέντρο του Παναθηναϊκού στο Κορωπί. Περίπου 50 οργισμένοι οπαδοί της ομάδας έκαναν κυριολεκτικά «ντου» στην προπόνηση και επιτέθηκαν φραστικά σε όλους τους παίκτες, ενώ υπήρξαν και χειροδικίες κυρίως κατά του Βίκτορ Ιμπάρμπο. Και όλα αυτά στην επίσημη «πρώτη» του Μάριου Ουζουνίδη, ο οποίος ήθελε να προετοιμάσει την ομάδα του με ηρεμία εν όψει του κυριακάτικου ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ.
• Οι Αντουάν Γκριεζμάν, Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο συνεχίζουν στην κούρσα της διεκδίκησης για τον τίτλο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της χρονιάς που θα αναδείξει η FIFA. Από τους προπονητές τον τίτλο θα διεκδικήσουν οι Κλαούντιο Ρανιέρι, Φερνάντο Σάντος και Ζινεντίν Ζιντάν, ενώ από το χώρο του γυναικείου ποδοσφαίρου υποψήφιες είναι οι Μέλανι Μπεχρίνγκερ (Γερμανία), Κάρλι Λόιντ (ΗΠΑ) και η Μάρτα (Βραζιλία), που έχει αναδειχθεί ήδη πέντε φορές κορυφαία στον κόσμο.
• Ο πρώην ποδοσφαιριστής της Τσέλσι, Γκάρι Τζόνσον, υποστήριξε ότι η ομάδα της Premier League εξαγόρασε με 50.000 λίρες (59.155 ευρώ) τη σιωπή του ώστε να μη γίνει γνωστή η σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη πριν από μερικές δεκαετίες. Ο 57χρονος σήμερα παλαίμαχος αθλητής έρχεται να προστεθεί στη μακρά λίστα των πρώην ποδοσφαιριστών που «έσπασαν τη σιωπή» τους για να αποκαλύψουν την κακοποίηση που υπέστησαν σε νεαρή ηλικία.
• Την παρέμβαση της εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης προκάλεσαν οι προ ημερών δηλώσεις του προπονητή του ΠΑΟΚ Βλάνταν Ίβιτς, μετά το ματς κόντρα στον Ατρόμητο, όπου ο Σέρβος τεχνικός άφησε υπόνοιες για «στημένους» ποδοσφαιριστές.
• Τρεις είναι πλέον οι υποψήφιο για το βραβείο του κορυφαίου προπονητή για το 2016, όπως ανακοίνωσε η FIFA.

ΕΙΠΕ...

Τους δύο αδερφούς ο Θεός τους έπλασε για μεγαλύτερη ωφέλεια από τα δύο χέρια και τα δύο πόδια και τα δύο μάτια και όσα άλλα έπλασε ζευγαρωτά στους ανθρώπους.

Σωκράτης

Αθηναίος φιλόσοφος.
https://www.sansimera.gr/

Καλό  σας  βράδυ , να  περνάτε  καλά 
 www.lidoriki.com