ΕΝΑ ΑΞΕΧΑΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ...ΛΥΚΟΥ - ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ

Ξεκινήσαμε ακροβολισμένοι προς την κατεύθυνσιν της Μουρίτσας , προς τα εκεί έφυγε ο λύκος , μη τυχόν πέσουμε επάνω του να τον αποταλειώσουμε . Περπατήσαμε αρκετά με το φεγγάρι , αλλά πέσαμε σε αποσκιά αγνάντια προς τα Σπιθάρια και το Κακόνι , δεν μπορούσαμε πλέον να ερευνάμε τον τόπο και έτσι σταματήσαμε και περιμέναμε να ξημερώσει να συνεχίσουμε .
Συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί να ξεκουραστούμε , στρίψαμε και από ένα τσιγάρο από ψιλοκομμένο καπνό , λαθραίο , και καταστρώναμε σχέδια , πως θα δράσουμε μόλις ξημερώσει . Δεν είχαμε , τώρα , το φόβο μήπως μας ακούσει ο λύκος , γιατί δεν τον περιμέναμε πλέον στο καρτέρι , αλλά θα εφαρμόζαμε το σύστημα της < παγάνας > με φωνές και θορύβους μη τυχόν τον προγγάγαμε , να τον αποτελειώσουμε !!
Δυστυχώς , τα πράγματα δεν μας ήρθαν όπως τα υπολογίζαμε . Δεν είχε ακόμα φωτίσει η μέρα και είχαμε πιάσει ένα ανάζερβο και υπήνεμο μέρος να ξειδρώσουμε και να ξεκουραστούμε , οπότε αντιληφθήκαμε κάτι να κινείται ανάμεσα στα κοντοκλαδάκια και τις τζατζοκεθρίτσες . Αμέσως , στο μυαλό όλων μας πέρασε πως μπορεί να είναι ο χτυπημένος λύκος και να σύρθηκε μέχρις εδώ . Έπρεπε , λοιπόν , να δράσουμε γρήγορα , γιατί δεν υπήρχαν χρονικά περιθώρια . < Τουφέκα τον εσύ Θανάση > μου λένε οι άλλοι , γιατί εγώ είχα την μπροστογεμισμένη καραμπίνα με τα χοντρά σκάγια και πολύ μπαρούτι .
Χωρίς να χάσω καιρό , αμέσως , μέσα στο σκοτάδι , σημαδεύω προς τον κινούμενο στόχο και πατάω τη σκανδάλη ! Με το μπάμ , που έκανε η καραμπίνα , ακούσαμε ένα < γαυ > ξερό και τίποτα άλλο . Άλλες συγκινήσεις και άλλες λαχτάρες ! Τι να ήταν ; Τραβηχτήκαμε στον τόπο του γαυγίσματος , αλλά δεν βρήκαμε τίποτα . Πάλι σε ενέργεια σπίρτα και τσακμάκια και ψάχναμε καταγής μήπως και ανακαλύψουμε ...ίχνη...
Πράγματι , επισημάναμε σταγόνες αίματος φρέσκου και τίποτε άλλο . Ήταν αρκετό !
Όπως σας είπα , δεν είχε ακόμα ξημερώσει , αλλά τα ασπροκόλια άρχισαν το πρωινό τους κελάηδημα και οι πέρδικες το λέγαν απέναντι στην απόκρημνη πλαγιά του Γκιούλου . Σε λιγάκι έφεξε και μπορούσαμε πλέον να δουλέψουμε άνετα και αποτελεσματικά .
Παίρνουμε από κοντά τις σταγόνες του αίματος στη γιδόστρατα που βγαίνει στα Σπιθάρια . Δεν προχωρήσαμε περισσότερο από εκατό μέτρα και πέφτουμε απάνω στο..θήραμα ! Που δεν ήταν τίποτ' άλλο απ\ τη < Μούρκα > , τη σκύλα του μακαρίτη του Κωλεττάκη του μπάρμπα μου ! Ξαπλωμένη φαρδιά - πλατιά στη ρίζα μιας κεθρίτσας , ψυχορραγούσε τραυματισμένη βαρειά στην κοιλιά . Δεν μπόρεσε η καυμένη άλλο και έπεσε . Ο ενθουσιασμός όλων μας μετατράπηκε σε φόβο και τύψεις γιά το κακό που κάναμε στον ιδιοκτήτη τσοπάνη , αλλά και στους άλλους τσοπάνηδες , γιατί η Μούρκα ήταν καλός φύλακας γιά όλη την περιοχή και , μάλιστα , σε εποχή που οι επιδρομές των λύκων ήταν τακτικές και επικίνδυνες . Τι γίνεται τώρα παιδιά ; Τήραγε ο ένας τον άλλον με στενοχώρια και απόγνωση .< Έχουμε και ποινικές ευθύνες > , πετάχτηκε ο Γιάννης Σκούτας που σπούδαζε νομικά !! Αυτό μας έλειπε....
Αποφασίσαμε να μην πούμε σε κανένα τίποτε γιά τον τρυματισμό της σκύλας και δώσαμε το λόγο της τιμής μας πως θα κρατήσουμε το μυστικό δικό μας και η ευθύνη θα έπεφτε σε όλους .
Ο Σαψαρογιώργος ανέλαβε και μετέφερε τη σκύλα φορτωμένος σε μιά σπηλιά εκεί κοντά, μήπως και ξεπέρναγε τον κίνδυνο του θανάτου και γλύτωνε . Της κουβαλούσε νερό ψωμί , αλλά δυστυχώς δεν άντεξε στα βαρειά τραύματά της και σε τρεις μέρες ψόφησε . Στους τσοπάνηδες διαδόθηκε και έγινε πιστευτό πως κάποιο ..αερικό τη χτύπησε και ψόφησε .
Όταν ο μπαρμπα- Κωλέττης έμαθε , ύστερα από ένα-δυό χρόνια , τον άδικο χαμό της σκύλας του - τόσο κράτησε το μυστικό - στενοχωρήθηκε ακόμα περισσότερο , αλλά τι να έκανε; Το κακό δεν διορθωνόταν . Μου είπε μόνο , κάποτε που συναντηθήκαμε στο Λιδωρίκι , < ωρέ ανηψιόκα , πολύ με στενοχώρησε ο χαμός της σκύλας εκείνη την εποχή , εποχή που είχε φανεί ζλάπ και μας κυνηγούσε τόσο πολύ . Δεν ξέρω πως θα σας φερόμουνα αν το μάθαινα τότε > .
Έτσι άδοξα , με μιά σκύλα νεκρή , έληξε το αξέχαστο εκείνο κυνήγι λύκου ,το καλοκαίρι του 1937 , στα Λιδωρικιώτικα βουνά .