ΕΔΩ...ΛΙΔΟΡΙΚΙ....ΕΔΩ....ΛΙΔΟΡΙΚΙ.......

Tι να τα κάνεις τα...πλούτια , η ..ομορφιά στη ζωή...δυστυχώς δεν...αγοράζεται.........

Αδέρφια Λιδορικιώτες , καλή σας μέρα....

Κυριακή σήμερα 15 Ιουλίου 2007 , 196η μέρα του χρόνου , Κηρύκου και Ιουλίτης μητρός αυτού , μαρτύρων....

Κερδίσαμε , φίλοι μου άλλη μιά...μέρα , ας ευχαριστήσουμε γι' αυτό το Θεό πούχει ο καθένας μας μέσα..βαθειά στην ψυχή του , άσχετα πως τον ονομάζει , είναι όμως ..βέβαιο πως ο Θεός φωλιάζει μέσα μας , μας καθοδηγεί και μας κατευθύνει....

Ξέρετε πόσες φορές εκεί στη...μικρή Βουλή στον...πλάτανο , γκρινιάζουμε μεταξύ μας γιατί πέρασε κάποιος με Μερσεντές κι' εμείς ..δεν ...έχουμε και γιά ένα σωρό άλλα πράγματα που στο κάτω κάτω δεν είναι και τόσο σίγουρο πως θα μας κάνουν πιό...ευτυχισμένους....

Πριν από χρόνια , κάποιο καλοκαίρι , συνάντησα ένα φίλο που είχε έρθει απ' την Αμερική και συζητώντας τον ρώτησα γιατί δεν έρχεται πιό τακτικά , γιατί χάθηκε απ' το χωριό , στενοχωρημένος μου απάντησε πως θέλει να έρχεται αλλά δυστυχώς έχει κάποιο πρόβλημα υγείας που τον υποχρεώνει κάθε 5 ώρες να παίρνει κάποιο χάπι .

Όταν του είπα πως εγώ τον βλέπω μιά χαρά , γιά την ηλικία του φυσικά , μου απάντησε : ναι...έχω πάρει το χάπι μου..βλέπεις...κυριολεκτικά τάχασα με τον τρόπο που σκεφτόταν και αντιμετώπιζε το πρόβλημά του...ένα πρόβλημα που είχε τη... λύση του και μάλιστα καθόλου ..οδυνηρή , βρε φίλε του λέω θυμάσαι τον...τάδε ; ναι μου λέει και ..πάει έφυγε ο καημένος , και νωρίς- νωρίς , τον τάδε τον θυμάσαι ; ναι κι' αυτόν τον ξέρω και είναι πολύ μικρότερός μου αλλά είναι , απ' ότι ξέρω , χρόνια..κατάκοιτος....ναι του είπα , κατάκοιτος και βλέπει τον ουρανό από ένα..φεγγιτάκι , ξαπλωμένος συνέχεια στο κρεβάτι...

Στη συνέχεια του διηγήθηκα μιά ιστοριούλα , με παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή , με κοίταζε ..στα μάτια : Ένα παιδάκι , μικρό , από πολύ φτωχή οικογένεια , στενοχωριόταν που δεν είχε παιχνίδια , καλά ρούχα , ποδήλατο ,μπάλα αλλά το μεγάλο του βάσανο , καρφί μέσα στην παιδική του ψυχούλα , ήταν το γεγονός ότι δεν είχε..παπούτσια , ναι..παπούτσια..

Όταν έβγαινε στο δρόμο γιά να παίξει , κοίταγε συνέχεια , μικρούς -μεγάλους χαμηλά στα πόδια για να δει αν φοράνε παπούτσια , γιατί ο καημένος ήταν πάντα...ξυπόλυτος...

Μιά μέρα όμως , ενώ κοίταζε τα...παπούτσια των...περαστικών , τάχασε , είδε να περνάει κάποιος που δεν είχε...πόδια...η ..μόνιμη ..δυστυχία του , η ξυπολυσιά..με μιάς έγινε..πλούτος . έγινε ...ευτυχία , μπορεί να μην είχε παπούτσια αλλά είχε τα..πόδια του....

Τι είπες τώρα ρε φίλε ; γυρνάει και μου λέει ο...δικός μου , ξέρεις τι είπες ; ξέρω του απαντάω , αλλά... δεν είναι... δικό μου , το γράφει ο μεγάλος Συγγραφέας Μενέλαος Λουντέμης σε ένα βιβλίο του , τι έχεις να πεις τώρα φίλε μου ; τον ρώτησα ;

Αυτό που μούπες τώρα είναι...φάρμακο , γιατρεύει...και με ρώτησε πως λέγεται το βιβλίο γιά να το...αγοράσει....

Αν σας...ενδιαφέρει...ο φίλο μου ερχόταν γιά πολλά-πολλα χρόνια στην πατρίδα μας , μέχρι...βαθυτάτου...γήρατος και είχε διαβάσει κι' όλα τα βιβλία του Λουντέμη και πρώτο και καλύτερο το....ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ...ΜΕΤΡΑΕΙ...Τ' ΑΣΤΡΑ.....

Αγαπημένοι μου φίλοι , δυό δάκρυα που κύλησαν ..στα μάτια μου , μου θύμησαν πως πρέπει να τα...σκουπίσω αλλά και να πιώ κι'εγώ τα...χάπια μου....

Να περάσετε μιά..πανέμορφη...Κυριακή παρέα με την αγάπη μου που είναι ..διαρκής και...ζεστή , απ' το όμορφο χωριό μας........Κ.-

Α...μήπως πρέπει και σεις...να πιείτε ...κάνα...χάπι ;